|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Δεν έχει εντοπιστεί νομοθεσία ή απόφαση ή δικονομικός θεσμός στον οποίο να κάνει αναφορά η απόφαση αυτή
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1058/2010)
3 Δεκεμβρίου 2012
[ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δικαστής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 28, 29 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΣ
Αιτητής
ν.
ΕΦΟΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Καθ΄Ης η Αίτηση.
_________
Στ. Βασιλακκάς για Ε. Φλουρέντζου & Σια ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή.
Μ. Κυριακίδης για Χ. Κυριακίδης ΔΕΠΕ, για την Καθ΄Ης η Αίτηση.
_________________
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.: Η Καθ΄ης η Αίτηση Εφορεία των Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων της Λάρνακος εργοδότησε τον Αιτητή μονιμοποιώντας τον στη θέση Πολυτεχνίτη/Ηλεκτρολόγου από 2.10.2003. Στη σχετική επιστολή που του απέστειλε ανεφέρετο περαιτέρω ότι τα δικαιώματα και οι ευθύνες του περιγράφοντο «στη σχετική σύμβαση που διέπει το εργασιακό καθεστώς του εργατοτεχνικού προσωπικού». Την 4.3.2010 η Εφορεία έλαβε καταγγελία από επιστάτη της εναντίον του Αιτητή και την 13.4.2010 άλλη καταγγελία εναντίον του από τον Υπηρεσιακό Γραμματέα της. Η Εφορεία διόρισε τότε επιτροπή προς διερεύνηση των καταγγελιών, η οποία επιτέλεσε το ανατεθέν σε αυτή έργο λαμβάνοντας καταθέσεις και καταλήγοντας ότι ο Αιτητής είχε υποπέσει σε δύο πειθαρχικά παραπτώματα σε σχέση με τη δεύτερη καταγγελία. Κατόπιν τούτου, η Επιτροπή, αφού άκουσε τον Αιτητή σε απολογία, απεφάσισε να προτείνει στην Εφορεία όπως του επιβληθεί η ποινή της μη παραχώρησης ετήσιας προσαύξησης για τρία έτη. Η Εφορεία εδέχθη την πρόταση και επικύρωσε την προταθείσα ποινή.
Στην προσβολή της απόφασης της Εφορείας με την προσφυγή, η Εφορεία εγείρει κατ΄αρχήν θέμα έλλειψης δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, εισηγούμενη προς τούτο ότι η προσβαλλόμενη απόφαση εμπίπτει στη σφαίρα του ιδιωτικού και όχι του δημοσίου δικαίου. Η εισήγηση βασίζεται στο Άρθρο 122 του Συντάγματος, στο οποίο αναφέρεται ότι:
«Ο όρος 'δημόσια υπηρεσία' σημαίνει υπηρεσίαν υπαγομένην εις την Δημοκρατίαν, πλην της υπηρεσίας εν τω στρατώ ή εν τοις σώμασιν ασφαλείας της Δημοκρατίας και περιλαμβάνει υπηρεσίαν παρά τω Οργανισμώ Εσωτερικών Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, τω Ραδιοφωνικώ Ιδρύματι Κύπρου και τω Οτγανισμώ Ηλεκτρισμού Κύπρου και παρ΄οιωδήποτε ετέρω νομικώ προσώπω δημοσίου δικαίου ή παρ΄οιοδήποτε ετέρω οργανισμώ δημοσίου δικαίου άνευ νομικής προσωπικότητος, ιδρυομένοις προς το δημόσιον συμφέρον υπό νόμου, των οποίων τα κεφάλαια είτε παρέχονται είτε είναι ηγγυημένα υπό της Δημοκρατίας, εν η δε περιπτώσει η επιχείρησις ασκείται αποκλειστικώς υπό τοιούτου νομικού προσώπου ή οργανισμού, εφ΄όσον η διοίκησις αυτού τελεί υπό τον έλεγχον την Δημοκρατίας. Ο εν αρχή όρος δεν περιλαμβάνει όμως υπηρεσίαν εις θέσιν ή αξίωμα ου ο διορισμός ή η πλήρωσις δυνάμει του Συντάγματος ενεργείται από κοινού υπό του Προέδρου και του Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας, ουδέ υπηρεσίαν εργατών, εκτός εάν ούτοι απασχολούνται τακτικώς ως εργάτες εις μόνιμα έργα της Δημοκρατίας ή οιουδήποτε εκ των ειρημένων νομικών προσώπων ή οργανισμών.»
Η θέση της Εφορείας είναι ότι, καθ΄όσον, δυνάμει της νομολογίας, (Loizou v. C.I.T.A., 4 R.S.C.C. 48) το κατά πόσο εργάτης απασχολείται τακτικώς σε μόνιμο έργο της Δημοκρατίας είναι ζήτημα πραγματικό κρινόμενο επί των δεδομένων της κάθε περίπτωσης, στην προκειμένη περίπτωση τα δεδομένα δεικνύουν ότι η εργοδότηση του Αιτητή έχει τα χαρακτηριστικά της ιδιωτικής εργοδότησης ώστε είναι σχέση ιδιωτικού δικαίου. Παραπέμπει συναφώς στους όρους πρόσληψης, εργασίας, μισθοδοσίας, κλπ του προσωπικού της, όπως είναι ο Αιτητής, δυνάμει συλλογικής σύμβασης, όπως και σε σχετική νομολογία.
Ο Αιτητής, πέραν του ισχυρισμού του ότι η Εφορεία κωλύεται να εγείρει τέτοιο θέμα αφού δεν το ήγειρε με την ένστασή της ως προδικαστικό, εισηγείται ότι τα σχολεία που διαχειρίζεται η Εφορεία είναι μόνιμα έργα της Δημοκρατίας και παραπέμπει περαιτέρω στο ότι οι εξουσίες της Εφορείας να προσλαμβάνει προσωπικό πηγάζουν από τον περί Σχολικών Εφορειών Νόμο του 1997, ενώ και οι πειθαρχικές παραβάσεις διέπονται όχι από τη συλλογική σύμβαση αλλά από εγκύκλιο. Αυτά, όπως και η μονιμοποίηση του, εισηγείται, δείχνουν ότι τουλάχιστον η πειθαρχική διαδικασία που αφορά η προσφυγή εμπίπτει στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου.
Κατά πρώτον να παρατηρήσω ότι δεν υπάρχει έρεισμα στην εισήγηση του Αιτητή περί κωλύματος. Προκειμένου περί θέματος που αφορά δικαιοδοσία, τούτο μπορεί να εγερθεί σε οποιοδήποτε στάδιο, ακόμα και αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο. Και επί της ουσίας όμως φρονώ ότι ορθώς ενίσταται η Εφορεία στην ανάληψη δικαιοδοσίας αφού θεωρώ τη σχέση του Αιτητή με την Εφορεία, όπως και την προσβαλλόμενη απόφαση, ως σαφώς ιδιωτικού και όχι δημοσίου δικαίου. Συμφωνώ πλήρως με την απόφαση του αδελφού μου δικαστή Νικολάτου στην υπόθεση Δημητρίου κ.α. ν. Εφορεία Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Λεμεσού, 4/2011, 10.11.2011, στην οποία με παρέπεμψε ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Εφορεία, το σκεπτικό της οποίας έχει πανομοιότυπη αναφορά στα ενώπιον μου δεδομένα. Και η υπόλοιπη νομολογία στην οποία έγινε αναφορά στο ίδιο συμπέρασμα απολήγει.
Θεωρώ όμως αρμόζον να επεκταθώ και σε μια άλλη πτυχή του θέματος την οποία εξ ιδίων μου έθεσα στους ευπαιδεύτους συνηγόρους. Το Άρθρο 122 αφορά τη «δημόσια υπηρεσία». Φορείς της δημόσιας υπηρεσίας είναι, πλην της Δημοκρατίας, η ΑΤΗΚ, το ΡΙΚ, η ΑΗΚ και άλλα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ή άλλοι οργανισμοί δημοσίου δικαίου άνευ νομικής προσωπικότητας ιδρυόμενοι προς το δημόσιο συμφέρον και των οποίων τα κεφάλαια παρέχονται ή εγγυώνται από τη Δημοκρατία. Στην υπόθεση Μανέτζου ν. Κοινοτικού Συμβουλίου Κάμπου κ.α., 997/2010, 10.5.2011, είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω ότι τα Κοινοτικά Συμβούλια δεν είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (ούτε βεβαίως οργανισμοί δημόσιου δικαίου), εντός της έννοιας του όρου «δημόσια υπηρεσία» στο Άρθρο 122. Για τους ίδιους λόγους, έχω την άποψη ότι ούτε οι σχολικές εφορείες είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, ώστε οι σχέσεις τους με τους εργοδοτούμενους τους να μην μπορούν, και σε αυτή την ευρύτερη βάση, να υπόκεινται στον αναθεωρητικό έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αλλά να συνιστούν σχέσεις ιδιωτικού δικαίου.
Η προσφυγή λοιπόν απορρίπτεται. Ο Αιτητής θα καταβάλει €1000 έξοδα πλέον ΦΠΑ στην Εφορεία.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
/ΚΧ"Π