|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
7 Νοεμβρίου, 2012
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 1546/2009 και 1547/2009
Υπóθεση Αρ. 1546/2009
ΘΕΟΝΙΤΣΑ ΜΙΧΑΗΛ,
Αιτήτρια,
ν.
ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ'ης η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 1547/2009
ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ ΜΙΧΑΗΛ,
Αιτήτρια,
ν.
ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ'ης η αίτηση.
______________________________
Χρ. Κληρίδης για τις Αιτήτριες.
Α. Χρίστου (κα), για Ιωαννίδης, Δημητρίου, για την Καθ'ης η αίτηση.
______________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια στην προσφυγή 1546/2009 (Αιτήτρια 1) είναι ιδιοκτήτρια του τεμαχίου 190, Φ./Σχ. 51/13, το οποίο βρίσκεται στην περιοχή του χωριού Μαραθούντα της επαρχίας Πάφου. Η αιτήτρια στην προσφυγή 1547/2009 (Αιτήτρια 2) είναι ιδιοκτήτρια του τεμαχίου 191 και 381 του ιδίου Φύλλου/Σχεδίου, τα οποία επίσης βρίσκονται στην περιοχή του χωριού Μαραθούντα.
Στις 25/2/2009 οι καθ'ων η αίτηση εξασφάλισαν πολεοδομική άδεια από τις αρμόδιες πολεοδομικές αρχές στις οποίες είχαν αποταθεί με την αίτηση ΠΑΦ/01097/2006, για αποξήλωση υφιστάμενης γραμμής και εγκατάστασης εναέριας γραμμής μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας 132KV από τη βιομηχανική ζώνη Ανατολικού στην Αγία Βαρβάρα, μέχρι συγκεκριμένου σημείου στην περιοχή Μαραθούντας (νέα γραμμή).
Η εγκατάσταση της νέας γραμμής επηρέαζε αριθμό τεμαχίων. Μεταξύ αυτών και τα τεμάχια 190 της αιτήτριας 1 και 191 και 381 της αιτήτριας 2.
Δυνάμει συμφωνίας η οποία συνήφθη μεταξύ των καθ'ων η αίτηση και των Πολεοδομικών Αρχών δυνάμει του άρθρου 43 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, οι καθ'ων η αίτηση ανέλαβαν την υποχρέωση να καταβάλουν αποζημιώσεις στους ιδιοκτήτες των επηρεαζόμενων κτημάτων, οι οποίοι θα υπέβαλλαν σχετική απαίτηση. Το ύψος των αποζημιώσεων θα καθοριζόταν σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 68 του ιδίου Νόμου.
Δυνάμει ρητού όρου της χορηγηθείσας πολεοδομικής άδειας οι καθ'ων η αίτηση υποχρεούντο να εξασφαλίσουν τη συγκατάθεση των ιδιοκτητών των περιουσιών που θα επηρεάζοντο από την προτεινόμενη ανάπτυξη, άλλως θα εφαρμοζόταν η διαδικασία που προνοείται στον περί Ηλεκτρισμού Νόμο, Κεφ. 170.
Με επιστολές τους ημερομηνίας 28/7/2009 προς τις δύο αιτήτριες, οι καθ'ων η αίτηση πληροφορούσαν τις τελευταίες περί της εγκατάστασης νέας γραμμής και παράλληλα ζητούσαν τη συγκατάθεση τους. Στην κάθε μια από τις εν λόγω επιστολές επισυνάπτετο σχετικό έντυπο, το οποίο οι αιτήτριες θα έπρεπε αφού συμπλήρωναν να επέστρεφαν εντός 14 ημερών από τη λήψη της επιστολής.
Η αιτήτρια 1 δεν ανταποκρίθηκε εντός της πιο πάνω προθεσμίας των 14 ημερών, ενώ η αιτήτρια 2 υπέβαλε ένσταση με επιστολή της ημερομηνίας 19/8/2009. Στην εν λόγω επιστολή της αιτήτριας 2 οι καθ'ων η αίτηση απάντησαν με επιστολή τους ημερομηνίας 3/9/2009, με την οποία πληροφορούσαν την αιτήτρια 2 ότι δεν μπορούσαν να παρεκκλίνουν από την όδευση για την οποία εξασφαλίστηκε η πολεοδομική άδεια.
Στη συνέχεια οι καθ'ων η αίτηση με επιστολή τους ημερομηνίας 14/9/2009 προς τον οικείο Έπαρχο, ζήτησαν με βάση το άρθρο 31(1) του περί Ηλεκτρισμού Νόμου, Κεφ. 171, τη συγκατάθεση του για τη νέα εγκατάσταση, την οποία ο Έπαρχος έδωσε στις 14/9/2009. Επί τούτου οι δύο αιτήτριες ενημερώθηκαν με επιστολή των καθ'ων η αίτηση ημερομηνίας 16/9/2009.
Στο μεταξύ και συγκεκριμένα στις 14/9/2009, η αιτήτρια 2 απηύθυνε δεύτερη επιστολή στους καθ'ων η αίτηση, με την οποία ζητούσε την τροποποίηση των σχεδίων και την τοποθέτηση υπόγειων γραμμών. Το αίτημα της αιτήτριας 2 απορρίφθηκε από τους καθ'ων η αίτηση με επιστολή τους ημερομηνίας 21/9/2009.
Η αιτήτρια 2 επανήλθε με νέα επιστολή της, αυτή τη φορά ζητώντας από τους καθ'ων η αίτηση να αγοράσουν το τεμάχιο της, έναντι συγκεκριμένου ποσού. Οι καθ'ων η αίτηση απέρριψαν την εισήγηση για αγορά του τεμαχίου, ενώ παράλληλα πληροφόρησαν την αιτήτρια 2 ότι για σκοπούς αποζημίωσης της θα ακολουθηθεί η προβλεπόμενη από τη συμφωνία που υπέγραψαν με το Τμήμα Πολεοδομίας, διαδικασία. (Επιστολή καθ'ων η αίτηση 9/10/2009).
Αντιδρώντας οι δύο αιτήτριες καταχώρισαν τις πιο πάνω δύο προσφυγές, η μεν αιτήτρια 1 την προσφυγή 1546/2009, η δε αιτήτρια 2 την προσφυγή 1547/2009. Το αίτημα στις δύο προσφυγές είναι πανομοιότυπο. Το παραθέτω:
"Α. Δήλωση και ή απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η απόφαση της Καθ'ης για εκτέλεση εργασιών από την ΑΗΚ στα τεμάχια ......., ημερομηνίας 14.9.09 είναι άκυρη, παράνομη και άνευ αποτελέσματος.
Β. Οποιαδήποτε άλλη θεραπεία το Δικαστήριο ήθελε κρίνει δικαία και ή πρέπουσα.
Γ. Έξοδα πλέον ΦΠΑ (Αρ. Μητρώου 50170214Β)."
Λόγω της συνάφειας τους οι δύο προσφυγές συνεκδικάστηκαν.
Οι προβαλλόμενοι λόγοι ακύρωσης είναι πανομοιότυποι και στις δύο προσφυγές. Τους παραθέτω επιγραμματικά, με τη σειρά που αυτοί προβάλλονται και συζητούνται στα πλαίσια της γραπτής αγόρευσης του συνηγόρου των, ο οποίος να σημειωθεί είναι ο ίδιος και στις δύο περιπτώσεις:
"Α) Η συγκατάθεση του Επάρχου στερείται αιτιολογίας και δέουσας έρευνας.
Β) Η Καθ'ης παρέλειψε να ερευνήσει κατάλληλα και νομότυπα όλες τις πτυχές της υπόθεσης με αποτέλεσμα η προσβαλλόμενη απόφαση να στερείται αιτιολογίας και δέουσας έρευνας. Επίσης η Καθ'ης στήριξε/βάσισε την απόφαση της στη συγκατάθεση του Επάρχου η οποία έγινε χωρίς δέουσα έρευνα και αιτιολογία.
Γ) Η πράξη ή απόφαση της καθ'ης η Αίτηση είναι παράνομη και αντίθετη προς το Σύνταγμα."
Κεντρικό άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφονται οι πιο πάνω λόγοι ακύρωσης, συνιστά η εξής θέση: Με τις δύο προσφυγές προσβάλλεται η απόφαση των καθ'ων η αίτηση ημερομηνίας 14/9/2009, η οποία λήφθηκε στα πλαίσια του άρθρου 31(1) του Κεφ. 170. Μαζί της συμπροσβάλλονται, σύμφωνα με τον κ. Κληρίδη, και όλες οι ενδιάμεσες πράξεις/αποφάσεις που προηγήθηκαν της επίδικης, εφόσον αυτές έχουν, με τη λήψη της τελικής απόφασης, απολέσει την αυτοτέλεια τους ως εκτελεστές διοικητικές πράξεις. Μια από αυτές τις προπαρασκευαστικές πράξεις είναι και η συγκατάθεση του Επάρχου, η οποία δόθηκε στα πλαίσια των ίδιων νομοθετικών προνοιών που λήφθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, δηλαδή των προνοιών του άρθρου 31(1) του Κεφ. 170 και η οποία πάσχει λόγω ελλιπούς και/ή επαρκούς έρευνας, όπως και αιτιολογίας.
Τις αντίθετες απόψεις υιοθέτησε η κα Στιβαρού, η οποία στο στάδιο των διευκρινίσεων πρόβαλε και τη θέση ότι οι πιο πάνω προσφυγές θα πρέπει αναπόφευκτα να απορριφθούν, εφόσον οι αιτήτριες παρέλειψαν να προσβάλουν την πολεοδομική άδεια με βάση τους όρους της οποίας το όλο έργο θα εκτελείτο.
Κατ' αρχή θα πρέπει να λεχθεί ότι, επειδή το ζήτημα που εγείρεται με την προβολή της αμέσως πιο πάνω θέσης άπτεται του δικαιοδοτικού πλαισίου του Δικαστηρίου, το Δικαστήριο παρά το γεγονός ότι το ζήτημα δεν εμπίπτει στο αντικείμενο της προσφυγής, άκουσε τις επί του προκειμένου απόψεις της κας Στιβαρού. Η πλευρά των αιτητριών επέλεξε να μην ασχοληθεί με το θέμα.
Η πιο πάνω θέση της κας Στιβαρού δεν με βρίσκει σύμφωνο. Η εν λόγω θέση έχει ως υπόβαθρο τη θέση της νομολογίας μας ότι η συμπροσβολή των δύο αδειών, πολεοδομικής και οικοδομικής, με την ίδια προσφυγή, είναι αναγκαία και απαραίτητη, άλλως η προσφυγή θα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Με άλλα λόγια, στο βαθμό και την έκταση που η άδεια οικοδομής στηρίζεται στην πολεοδομική άδεια, πρώτα θα πρέπει να εξετάζεται η πολεοδομική άδεια, η ακύρωση της οποίας σε μια τέτοια περίπτωση συμπαρασύρει σε ακυρότητα και την άδεια οικοδομής. (Βλ. Δήμος Λευκωσίας ν. Νιόβης Παπαϊωάννου κ.ά. και Νίκης Μιχαηλίδου (2010) 3 Α.Α.Δ. 102 και την εκεί νομολογία που η σχετική απόφαση παραπέμπει).
Σύμφωνα με την πιο πάνω νομολογιακή αρχή, η πολεοδομική άδεια και η συνακόλουθα εκδοθείσα άδεια οικοδομής, συνιστούν πράξεις συναφείς. Η συνάφεια αυτή δεν εξουδετερώνεται επειδή η Δημοτική Αρχή διατηρεί την ευχέρεια να ασκήσει τη διακριτική της εξουσία υπέρ της έκδοσης άδειας οικοδομής, παρά την αρνητική στάση των Πολεοδομικών Αρχών, εφόσον η Δημοτική Αρχή προτού αποφασίσει να ασκήσει τη διακριτική της εξουσία υπέρ της έκδοσης της άδειας οικοδομής, θα πρέπει να έχει και τις θέσεις της Πολεοδομικής Αρχής. Πρόκειται για δύο αυτοτελείς εκτελεστές διοικητικές πράξεις. Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι απόρροια της πολεοδομικής άδειας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως δεν εγείρεται ζήτημα τέτοιας συνάφειας. Οι αιτήτριες δεν προσβάλλουν τη χορήγηση άδειας οικοδομής. Προσβάλλουν την απόφαση για εκτέλεση εργασιών στα τεμάχια τους. Συνεπώς, η νομολογιακή αρχή την οποία επικαλείται η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ'ων η αίτηση δεν τυγχάνει στην περίπτωση μας εφαρμογής. Ως εκ τούτου η επί του προκειμένου θέση της κας Στιβαρού δεν μπορεί να πετύχει και απορρίπτεται.
Αναφορικά με την ουσία των πρώτων δύο προβαλλόμενων λόγων ακύρωσης, τους οποίους λόγω της συνάφειας τους προτίθεμαι να εξετάσω μαζί, παρατηρώ τα πιο κάτω.
Οι δύο αιτήτριες, οι οποίες δεν διαφωνούν με τη θέση των καθ'ων η αίτηση ότι η δημόσια ωφέλεια, η οποία εξυπηρετείται με την υποχρέωση των τελευταίων να παρέχουν ηλεκτροδότηση εκεί όπου απαιτείται, είναι εκ των ων ουκ άνευ, διαφωνούν ως προς τον τρόπο έκδοσης της προσβαλλόμενης απόφασης. Συγκεκριμένα, το παράπονο των δύο αιτητριών είναι ότι η συγκατάθεση του Επάρχου αποκτήθηκε χωρίς να έχει προηγηθεί από μέρους του τελευταίου οποιαδήποτε προεργασία και διαβούλευση με την τοπική αρχή και χωρίς να εξεταστεί το ενδεχόμενο επηρεασμού της οικιστικής ανάπτυξης των ακινήτων και γενικά χωρίς να εξεταστούν οι συνέπειες του προτεινόμενου έργου αναφορικά με τα συμφέροντα των αιτητριών.
Στη σφαίρα του διοικητικού δικαίου, η συγκατάθεση του Επάρχου και η προσβαλλόμενη τελική απόφαση, αποτελούν μια σύνθετη διοικητική ενέργεια. Η συγκατάθεση του Επάρχου συνιστά προπαρασκευαστική πράξη. Η τελική απόφαση απορροφά το αντικείμενο όλων των προπαρασκευαστικών πράξεων οι οποίες συγχωνεύονται με αυτή, οι δε προπαρασκευαστικές πράξεις χάνουν την αυτοτέλεια τους και ενσωματώνονται στην τελική απόφαση. Η τελευταία καθίσταται η μόνη η οποία μπορεί να αποτελέσει το αντικείμενο αναθεώρησης (Κοινοπραξία Cyprus Airports Group ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 92/2004, ημερομηνίας 8/1/2007 και Chrikar Trading Limited κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 993/2005 κ.ά., ημερομηνίας 13/7/2011). Εφόσον προσβληθεί η τελική πράξη παραδεκτώς προσβάλλονται και οι λόγοι ακύρωσης που σχετίζονταν με τις προπαρασκευαστικές πράξεις. Η διαπίστωση της ακυρότητας της προπαρασκευαστικής πράξης επιφέρει και την ακυρότητα της τελικής. (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 244 και Christodoulou v. CYTA (1978) 3 C.L.R. 61).
Αποτελεί πάγια νομολογημένη αρχή ότι η διοίκηση οφείλει κατά την άσκηση της διακριτικής της εξουσίας, να προβαίνει σε επαρκή έρευνα και η έρευνα είναι επαρκής όταν εκτείνεται στη διερεύνηση κάθε σχετιζόμενου με την υπόθεση γεγονότος, στα πλαίσια πάντοτε των περιστατικών της υπόθεσης. (Βλ. Motorways Ltd. v. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 447).
Κατ' αρχήν θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω τις πρόνοιες του άρθρου 31(1) του Νόμου, οι οποίες αποτέλεσαν σημείο αναφοράς και των δύο συνηγόρων. Αυτές έχουν ως πιο κάτω:
"Οι ανάδοχοι δύνανται να τοποθετήσουν οποιαδήποτε ηλεκτρική γραμμή είτε πάνω είτε κάτω από το έδαφος διαμέσου οποιασδήποτε γης, άλλης από γη καλυμμένη με οικοδομές∙ νοείται ότι πριν από την τοποθέτηση οποιασδήποτε τέτοιας γραμμής διαμέσου οποιασδήποτε γης οι ανάδοχοι επιδίδουν στον ιδιοκτήτη και κάτοχο της γης, ή αν ο ιδιοκτήτης και κάτοχος δεν είναι γνωστοί, αναρτούν στη γη μέσω πίνακα ειδοποιήσεων, ειδοποίηση περί της πρόθεσής τους μαζί με περιγραφή των γραμμών που υπάρχει πρόθεση να τοποθετηθούν και αν εντός δεκατεσσάρων ημερών μετά την επίδοση ή ανάρτηση της ειδοποίησης ο ιδιοκτήτης και κάτοχος παραλείψουν να δώσουν τη συγκατάθεσή τους ή να επισυνάψουν στη συγκατάθεσή τους οποιουσδήποτε όρους ή προϋποθέσεις στους οποίους οι ανάδοχοι ενίστανται, ο ΄Επαρχος αφού προηγουμένως διαβουλευθεί με την αρμόδια αρχή τοπικής διοίκησης δύναται να δώσει τη συγκατάθεσή του για την τοποθέτηση τέτοιων γραμμών, είτε άνευ όρων ή υπό τέτοιους όρους και προϋποθέσεις όπως θεωρεί δίκαιο."
Θεωρώ επίσης σκόπιμο να παραθέσω αυτούσια τη συγκατάθεση του Επάρχου αναφορικά με τα τεμάχια των δύο αιτητριών, η οποία είναι πανομοιότυπη και στις δύο περιπτώσεις:
"Παραχωρώ τη συγκατάθεση μου για την εκτέλεση των εργασιών από την ΑΗΚ, όπως αναφέρεται πιο πάνω, στο τεμάχιο αρ ..... σύμφωνα με το Σχέδιο Νο ΤΑ/285 νοουμένου ότι εξυπηρετείται το Δημόσιον συμφέρον ή επιβάλλεται η εκτέλεση των σχετικών εργασιών της ΑΗΚ, για τεχνικούς λόγους, με τους όρους της συμφωνίας ημερομηνίας 25/2/2009 αντίγραφο της οποίας επισυνάπτεται."
Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ'ων η αίτηση, επισημαίνοντας τη θέση της νομολογίας ότι η εγκατάσταση εναέριας γραμμής πάνω από ακίνητη περιουσία πολιτών, αποτελεί περιορισμό ο οποίος εμπίπτει στις πρόνοιες της παραγράφου 3 του άρθρου 23 του Συντάγματος, όσο και το γεγονός ότι στις σχετικές διαβουλεύσεις που έλαβαν χώρα προτού εκδοθεί η πολεοδομική άδεια μεταξύ αρμοδίων κυβερνητικών υπηρεσιών, τοπικών αρχών και των καθ'ων η αίτηση, έλαβε μέρος και ο Έπαρχος, με αναφορά στις υποθέσεις Προσφυγή Αρ. 1852/2008, Παρασκευή Ηροδότου Παπουή κ.ά. ν. Α.Η.Κ. κ.ά., ημερομηνίας 29/9/2010 και Προσφυγή Αρ. 107/2004, Τσιάκκα κ.ά. ν. Α.Η.Κ. κ.ά., ημερομηνίας 24/5/2005, εισηγήθηκε την απόρριψη των επί του προκειμένου θέσεων των αιτητριών ως αβάσιμων.
Διεξήλθα προσεκτικά το φάκελο της υπόθεσης και γενικά το ενώπιον μου υλικό, έχοντας συνέχεια κατά νου την εκατέρωθεν επιχειρηματολογία των ευπαίδευτων συνηγόρων. Για τους πιο κάτω λόγους οι θέσεις της κας Στιβαρού δεν με βρίσκουν σύμφωνο.
Στο φάκελο δεν έχω εντοπίσει ουσιαστικά οτιδήποτε που να δεικνύει διαβούλευση του Επάρχου με την τοπική αρχή, ή τουλάχιστον ότι έχουν τεθεί στη διάθεση του, προτού χορηγήσει τη συγκατάθεση του, τα ουσιώδη για τη χορήγηση τέτοιας συγκατάθεσης, στοιχεία. Και εδώ είναι που εντοπίζω ουσιώδη διαφοροποίηση αναφορικά με τα γεγονότα, της παρούσας υπόθεσης από τις υποθέσεις Παπουής (πιο πάνω) και Τσιάκκας (πιο πάνω), στις οποίες με έχει παραπέμψει η κα Στιβαρού. Τόσο στην υπόθεση Παπουής, όσο και στην υπόθεση Τσιάκκας, της χορήγησης της συγκατάθεσης είχαν προηγηθεί διαβουλεύσεις και περαιτέρω, είχαν τεθεί στη διάθεση του Επάρχου τα ουσιώδη για τη χορήγηση της συγκατάθεσης του στοιχεία. Στην παρούσα περίπτωση όμως, στην επιστολή των καθ'ων η αίτηση ημερομηνίας 14/9/2009 προς τον Έπαρχο, με την οποία υπενθυμίζω οι πρώτοι ζητούσαν τη συγκατάθεση του τελευταίου, πέραν από μια αναφορά στο γεγονός ότι συγκεκριμένοι ιδιοκτήτες είτε αρνήθηκαν να δώσουν συγκατάθεση ή είναι άγνωστης διαμονής ή έδωσαν συγκατάθεση αλλά με όρους οι οποίοι απορρίφθηκαν από τους καθ'ων η αίτηση, δεν γίνεται οποιαδήποτε άλλη αναφορά σε σχέση με το υπό συζήτηση θέμα, ούτε και με αυτή παρέχονται οποιαδήποτε στοιχεία που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την επί του προκειμένου κρίση του Επάρχου. Το μόνο έγγραφο που επισυνάφθηκε στην εν λόγω επιστολή ήταν η συμφωνία με τους καθ'ων η αίτηση και Πολεοδομία, το περιεχόμενο της οποίας κάθε άλλο παρά βοηθά. Πρόσθετα, η συγκατάθεση του Επάρχου χορηγήθηκε την ίδια ημέρα με την επιστολή και καμιά αναφορά δεν γίνεται είτε σε διαβούλευση του Επάρχου με τρίτους, είτε σε εξέταση στοιχείων. Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ'ων η αίτηση παραπέμπει σε διαβουλεύσεις του Επάρχου με την τοπική αρχή και μάλιστα επισυνάπτει στην αγόρευση της πρακτικά συσκέψεων. Οι συσκέψεις όμως αυτές, όπως προκύπτει από τα πρακτικά, σε αντίθεση με τις υποθέσεις Παπουής και Τσιάκκας, αφορούν σε συνεδριάσεις που προηγήθηκαν της έκδοσης της πολεοδομικής άδειας και σκοπό είχαν την εξέταση της αίτησης για πολεοδομική άδεια. Δεν αφορούσαν το θέμα της παροχής συγκατάθεσης από τον Έπαρχο για την εκτέλεση του έργου, όπως ήταν οι περιπτώσεις Παπουής και Τσιάκκας. Η θέση της κας Στιβαρού ότι η τοπική αρχή, δηλαδή το Κοινοτικό Συμβούλιο Μαραθούντας, με το να αγνοήσει την επιστολή των καθ'ων η αίτηση ημερομηνίας 30/10/2008 και να μην σχολιάσει, εντός της προθεσμίας που τάχθηκε για το σκοπό αυτό, «την πορεία της γραμμής», εξυπακούει ότι «συμφωνεί με την πορεία της γραμμής», δεν με βρίσκει σύμφωνο.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω, η θέση των καθ'ων η αίτηση ότι δεν έχει λάβει χώρα η προβλεπόμενη από το άρθρο 31(1) του Νόμου έρευνα, με βρίσκει σύμφωνο. Κατά συνέπεια, οι πρώτοι δύο λόγοι ακύρωσης επιτυγχάνουν.
Αναφορικά με τα ζητήματα που εγείρονται στα πλαίσια του τρίτου λόγου ακύρωσης περιορίζομαι να παραπέμψω στην απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Χαράλαμπος Ιωαννίδης ν. Α.Η.Κ. κ.ά. (2007) 3 Α.Α.Δ. 233, και ειδικότερα στις σελίδες 236-238. Είναι αρκετό να διεξέλθει κάποιος τα σχετικά αποσπάσματα της απόφασης για να καταλήξει περί του ανεδαφικού του συγκεκριμένου λόγου ακύρωσης, διαπίστωση στην οποία και καταλήγω.
Ως αποτέλεσμα όλων των πιο πάνω, οι προσφυγές επιτυγχάνουν με έξοδα υπέρ των αιτητριών (ένα σετ εξόδων από της συνένωσης των προσφυγών και μετά), όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο. Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ