---

ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

---

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου και Άλλη ν. Σπύρου Κέττηρουκαι Άλλης (2007) 3 ΑΑΔ 555

Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Ν. 158(I)/1999 - Ο περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμος του 1999

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή

---

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:

---

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 1323/2010)

 

27 Νοεμβρίου, 2012

 

[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΑ  ΑΡΘΡΑ  28  ΚΑΙ  146  ΤΟΥ  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

 ΘΕΟΔΟΣΗΣ  ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,

Αιτητής,

ν.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,  ΜΕΣΩ

1.  ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ  ΑΜΥΝΑΣ,

2.  ΓΕΝΙΚΟΥ  ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ  ΕΘΝΙΚΗΣ  ΦΡΟΥΡΑΣ,

Καθ' ων η Αίτηση.

________________________

 

Ανδρέας Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.

Κυριάκος Σταυρινός, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.

________________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.:  Ο αιτητής, μόνιμος Υπαξιωματικός του Στρατού της Δημοκρατίας, με απόσπαση στην Εθνική Φρουρά, με την παρούσα προσφυγή, ζητά όπως η απόφαση των καθ' ων η αίτηση, με την οποία αυτοί τον πληροφόρησαν ότι αποφάσισαν να τον θέσουν άμεσα σε διαθεσιμότητα, είναι άκυρη, παράνομη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.

 

Σύμφωνα με τα γεγονότα, στις 19 - 20/7/2010, μεταξύ των ωρών 23:45 - 01:45, διαπράχθηκε κλοπή εκρηκτικών υλών από το στρατόπεδο «Ν. ΕΥΑΓΟΡΟΥ», στην περιοχή Χ. Παλώδιας Λεμεσού, όπου υπηρετούσε ο αιτητής.  Η Διεύθυνση Προσωπικού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς, (το «Γ.Ε.Ε.Φ.»), με διαταγή της προς το Διοικητή της 1^ης Μεραρχίας Πεζικού, Υποστράτηγο Πετρίδη Ανδρέα, ημερομηνίας 21/7/2010, έδωσε οδηγίες όπως ο τελευταίος διενεργήσει στρατιωτική ποινική, καθώς και πειθαρχική ανάκριση, για εντοπισμό τυχόν διοικητικών ή πειθαρχικών παραλείψεων εκ μέρους των υπευθύνων για τη φύλαξη των εκρηκτικών υλικών που είχαν κλαπεί.  Ο αιτητής, μετά από εισήγηση του εν λόγω Διοικητή προς το Διευθυντή του Επιτελικού Γραφείου του Αρχηγού του Γ.Ε.Ε.Φ., τέθηκε από τον Αρχηγό του Γ.Ε.Ε.Φ., (ο «Αρχηγός»), σε διαθεσιμότητα από 23/9/2010, επειδή, καθώς του αναφέρθηκε, κατά τη διεξαγωγή της πειθαρχικής ανάκρισης που αφορούσε την κλοπή εκρηκτικών υλών από το στρατόπεδο «Ν. ΕΥΑΓΟΡΟΥ» πρόεκυψαν νέα στοιχεία, βάσει των οποίων αυτός, ενδεχομένως, να είχε διαπράξει πειθαρχικό/πειθαρχικά παράπτωμα/παραπτώματα, ήτοι αμέλεια καθήκοντος.  Με την ίδια επιστολή, κλήθηκε όπως εκθέσει γραπτώς τις απόψεις του στο θέμα της διαθεσιμότητάς του, το αργότερο μέχρι 28/9/2010.

 

 Ο αιτητής, με επιστολή του προς τον Αρχηγό, απάντησε ότι, προτού αποφασιστεί η διαθεσιμότητά του, δεν του είχε δοθεί το δικαίωμα, να εκθέσει τις απόψεις του, ότι δεν αντιλαμβανόταν τους λόγους που την δικαιολογούσαν, δεδομένου ότι είχαν, ήδη, δοθεί καταθέσεις σε σχέση με την κλοπή των εκρηκτικών από όλο το προσωπικό της μονάδας - στρατιωτικό και πολιτικό - όπως και συμπληρωματικές καταθέσεις μετά που, σύμφωνα με τους καθ' ων η αίτηση, προέκυψαν νέα στοιχεία, τα οποία τοποθετούσαν την κλοπή μεταξύ 19 και 20/7/2010. 

 

Το Γ.Ε.Ε.Φ., με επιστολή του προς την 661 Αποθήκη Βάσεως Πυρομαχικών (661 ΑΒΠ), για το περιεχόμενο της οποίας ενημερώθηκε ο αιτητής, επεξήγησε ότι ο λόγος που αυτός τέθηκε σε διαθεσιμότητα ήταν για να διασφαλιστεί η ομαλή διεξαγωγή της έρευνας, επειδή, κατά την πειθαρχική ανάκριση,  προέκυψαν νέα στοιχεία για τυχόν πειθαρχικές παραλείψεις εκ μέρους του και έπρεπε να ληφθούν συμπληρωματικές καταθέσεις.  Σημειωνόταν ότι του δόθηκε εύλογος χρόνος για να υποβάλει γραπτώς τις παραστάσεις του, ότι η απόφαση για διαθεσιμότητα δεν είναι καταδικαστική, ούτε είναι τιμωρητική, ότι οι ισχυρισμοί του δεν ευσταθούσαν και ότι η διαθεσιμότητά του δεν μπορούσε να ανακληθεί. 

 

Ο αιτητής, κατά τη διάρκεια της διαθεσιμότητάς του, η οποία, τελικά, ανακλήθηκε στις 22/10/2010, λάμβανε επίδομα διαθεσιμότητας τα 2/3 του μηνιαίου μισθού του.

 

Για ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης, προβάλλεται ότι παραβιάστηκε η αρχή της φυσικής δικαιοσύνης και, συγκεκριμένα, το δικαίωμα ακρόασης, το οποίο προστατεύεται από το ΄Αρθρο 43 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, (Ν. 158(Ι)/99).  Υποστηρίζει ο αιτητής ότι η εκ των υστέρων παραχώρηση σ' αυτόν του δικαιώματος να ακουστεί επί της διαθεσιμότητάς του δεν ικανοποιεί, παραπέμπει δε σχετικά στη Ρ.Ι.Κ. κ.ά. ν. Κέττηρου κ.ά. (2007) 3 Α.Α.Δ. 555.  Είχαν καθήκον, ισχυρίζεται, οι καθ' ων η αίτηση, προτού τον θέσουν σε διαθεσιμότητα, εφόσον αυτή αποτελεί δραστικό μέτρο και επιτρέπεται μόνο όταν επιβάλλεται από το δημόσιο συμφέρον, να τον ακούσουν και όχι, εκ των υστέρων, να του ζητούν να εκθέσει γραπτώς τις απόψεις του. 

 

Αντίθετα, οι καθ' ων η αίτηση υποστηρίζουν ότι ο Κ. 24(1) και (2)[1] των Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς, (οι «Πειθαρχικοί Κανονισμοί»), ως ειδικός, υπερισχύει του ΄Αρθρου 43 του Ν. 158(Ι)/99.  Εφόσον, ισχυρίζονται, δόθηκε η ευκαιρία στον αιτητή να εκθέσει τις απόψεις του, δεν τίθεται ζήτημα παραβίασης του δικαιώματος ακρόασης.  Περαιτέρω, προβάλλουν ότι στη Ρ.Ι.Κ. κ.ά.ν. Κέττηρου κ.ά., (πιο πάνω), την οποία επικαλείται ο αιτητής προς υποστήριξη των ισχυρισμών του, δεν αποφασίστηκε ότι το δικαίωμα ακρόασης θα πρέπει να δίδεται πριν ληφθεί απόφαση να τεθεί κάποιος σε διαθεσιμότητα.  Εν πάση περιπτώσει, καταλήγουν, τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης διαφοροποιούνται από τα γεγονότα της Ρ.Ι.Κ. κ.ά. ν. Κέττηρου κ.ά., αφού εκεί δεν είχε δοθεί, σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας, το δικαίωμα ακρόασης.  Τέλος, ισχυρίζονται ότι ο αιτητής, ο οποίος κρίθηκε ένοχος για πειθαρχικό παράπτωμα και του επιβλήθηκε η ποινή κράτησης τεσσάρων ημερών, δεν έχει υποστεί οποιαδήποτε ζημιά, αφού, σύμφωνα με τον Κ.24(3) των Πειθαρχικών Κανονισμών, μέλος της Εθνικής Φρουράς που τίθεται σε διαθεσιμότητα, όταν αναλαμβάνει και πάλι τα καθήκοντά του, δικαιούται το υπόλοιπο του μισθού και των δικαιωμάτων που του έχουν αποκοπεί μόνο στην περίπτωση που διαπιστώνεται ότι δεν έχει διαπράξει οποιοδήποτε πειθαρχικό παράπτωμα, κάτι που δε συμβαίνει εδώ. 

 

΄Εχω εξετάσει τα όσα ο συνήγορος των καθ' ων η αίτηση πρόβαλε προς υποστήριξη της νομιμότητας της απόφασης, δε συμφωνώ, όμως, με αυτά.  Το γεγονός ότι εκκρεμούσε ανάκριση για παράπτωμα δυνάμει των Πειθαρχικών Κανονισμών και ότι ο αιτητής ειδοποιήθηκε πως ο ίδιος τέθηκε σε διαθεσιμότητα δεν εξουδετερώνει την υποχρέωση που επιβάλλει το ΄Αρθρο 43(1) του Ν. 158(Ι)/99, όπως αυτή ερμηνεύθηκε από τη νομολογία.  Η υποχρέωση που είχαν οι καθ' ων η αίτηση να ακούσουν τον αιτητή πριν αποφασίσουν να τον θέσουν σε διαθεσιμότητα προκύπτει με σαφήνεια από το πιο κάτω απόσπασμα της Ρ.Ι.Κ. κ.ά. ν. Κέττηρου κ.ά.:- (σελ. 559)

 

«Η ακρόαση σκοπό έχει μόνο να βοηθηθεί η διοίκηση στο ερώτημα κατά πόσο ο συγκεκριμένος υπάλληλος θα πρέπει να τεθεί ή όχι σε διαθεσιμότητα.  Δεν θα πρέπει να υπεισέρχεται στην ουσία της πειθαρχικής υπόθεσης.  Θα πρέπει να βοηθά στη στάθμιση του σκόπιμου της διαθεσιμότητας και των επιπτώσεών της στον υπάλληλο.  Θα πρέπει ακόμα να ασκείται το ταχύτερο δυνατό, ανάλογα με τις ανάγκες της υπόθεσης, όπως θα τις καθορίζει το αρμόδιο όργανο, και θα πρέπει να αποφεύγεται οποιαδήποτε απόπειρα καθυστέρησης του μέτρου μέσω της άσκησης του δικαιώματος αυτού.»

 

 

 

Η πρόνοια του Κ. 24(2) των Πειθαρχικών Κανονισμών δεν μπορεί να υπερισχύσει του Ν. 158(Ι)/99, ούτε οι μετέπειτα εξελίξεις μπορούν να επιδράσουν στην προσβαλλόμενη απόφαση.

 

Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή, υπέρ του αιτητή.

 

Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται, σύμφωνα με το ΄Αρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.

 

 

                                                                            Ε. Παπαδοπούλου,

                                                                                         Δ.

/ΜΠ