ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
ANANDA MARGA LTD. ν. REPUBLIC (1985) 3 CLR 2583
KARALIOTAS ν. REPUBLIC (1987) 3 CLR 1701
MOYO & ANOTHER ν. REPUBLIC (1988) 3 CLR 976
MOYO & ANOTHER ν. REPUBLIC (1988) 3 CLR 1203
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(Υπόθεση Αρ. 847/2011)
10 Οκτωβρίου, 2012
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΙΑ ΣΙΕΡΙΝΤΑΝ ΠΟΥΓΙΟΥΚΑ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Μ. Ιωάννου, για την Αιτήτρια.
Λ. Χριστοδουλίδου, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια κατάγεται από τις Φιλιππίνες. Αφίχθηκε στην Κύπρο στις 26.5.01 με θεώρηση εισόδου για να διαμένει με τη μητέρα της Ιωσηφίνα Πουγιούκκα. Στις 5.12.1988 η Ιωσηφίνα παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο στο Λίβανο τον Ε/Κυπριο Κούλλη Πουγιούκκα και απέκτησαν δυο παιδιά.
Στην αιτήτρια παραχωρήθηκε άδεια προσωρινής παραμονής ως επισκέπτρια μέχρι τις 31.12.01. Η άδεια ανανεωνόταν υπό το ίδιο καθεστώς με διαδοχικές αιτήσεις ανανέωσης μέχρι τις 27.7.09. Στο μεταξύ (11.4.02) η αιτήτρια υιοθετήθηκε από τον Ε/Κύπριο Κούλλη Πουγιούκκα και η υιοθεσία της καταχωρήθηκε στο Μητρώο Υιοθετηθέντων.
Στις 15.7.09 υπέβαλε αίτηση στην Επαρχιακή Διοίκηση Λευκωσίας για να εγγραφεί ως Κύπρια πολίτης. Η εξέταση της αίτησης ακόμη εκκρεμεί. Στις 3.8.09 η αιτήτρια με επιστολή των δικηγόρων της μεταξύ άλλων αναφέρει,
«Όπως έχουμε αναφέρει προηγουμένως ο θετός πατέρας της Αιτήτριας είναι δημόσιος υπάλληλος και η μητέρα της εργάζεται στο κατάστημα Debenhams. Συνεπώς είναι σε θέση να υποστηρίζουν οικονομικά την Αιτήτρια με αποτέλεσμα να μην έχει ανάγκη να ζητήσει οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια από το Κράτος.
Ενόψει των πιο πάνω παρακαλούμε όπως εγκρίνεται το αίτημα της Αιτήτριας για ανανέωση της προσωρινής άδειας της μέχρι να εξεταστεί το αίτημα της για πολιτογράφηση.
Τέλος σας ενημερώνουμε ότι η διεύθυνση της Αιτήτριας έχει αλλάξει και είναι οδό Κωνσταντίνου Σάθα 1, Αμοργός, Διαμέρισμα 103, 1082 Λευκωσία.»
Στις 26.10.09 κατέθεσε αίτηση για ανανέωση της παραμονής της μέχρι να εξεταστεί η αίτηση της για πολιτογράφηση. Στην αίτηση ανέφερε ότι οι γονείς της την συντηρούν οικονομικά. Ο καθ' ου η αίτηση, με επιστολή ημερ. 11.6.10 ζήτησε από την αιτήτρια να αποταθεί εκ νέου με σφραγισμένο συμβόλαιο εργασίας ή ως επισκέπτρια με δικούς της πόρους συντήρησης ενώ με μεταγενέστερη επιστολή, ζήτησε ανανεωμένη ασφάλεια ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης καθώς και αποδείξεις για επαρκείς πόρους συντήρησης ή όπως αποταθεί σε δικαιούχο εργοδότη. Ενόψει της μη συμμόρφωσης της στα πιο πάνω, η αίτηση της ημερ. 26.10.09 δεν κατέστη δυνατό να εγκριθεί και η αλλοδαπή κλήθηκε να διευθετήσει άμεσα την αναχώρηση της από τη Δημοκρατία. Επειδή συνεχίζει να διαμένει και να εργάζεται παράνομα στη Δημοκρατία, τα στοιχεία της τοποθετήθηκαν σε κατάλογο αναζητούμενων προσώπων στις 30.6.11. Με την παρούσα προσφυγή ζητά την ακύρωση της απόφασης που της κοινοποιήθηκε με την επιστολή ημερ. 27.5.11 με την οποία απερρίφθη η αίτηση της για παραμονή ως επισκέπτης. Η αιτιολογία που δόθηκε είναι ότι επανειλημμένα της είχε ζητηθεί να βρεί εργοδότη ή να παρουσιάσει επαρκείς πόρους αλλά δεν το έκανε.
Οι αρχές οι οποίες διέπουν τον δικαστικό έλεγχο διοικητικών αποφάσεων που αφορούν στο καθεστώς αλλοδαπών έχουν τεθεί και εξετασθεί από τον Καλλή, Δ. στην υπόθεση Reyes v. Δημοκρατίας (1996) 4 ΑΑΔ 401. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα:
«Το άρθρο 32 του Συντάγματος ρητά αναγνωρίζει δικαίωμα στη Δημοκρατία να ρυθμίζει ζητήματα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Το δικαίωμα μιας χώρας να αρνείται είσοδο των αλλοδαπών αποτελεί, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, έκφραση της κυριαρχίας μιας χώρας. Αποτελεί ένα κυριαρχικό δικαίωμα το οποίο δεν μπορεί να περιοριστεί εκτός με δεσμευτική σύμβαση. Το δικαίωμα ενός κράτους να ρυθμίζει τη διάρκεια της παραμονήςς των αλλοδαπών στη χώρα περιέχει ωσαύτως, και το γνώρισμα της κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Ο καθηγητής Jacobs στο σύγγραμμα του πάνω στην ερμηνεία και εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων παρατηρεί ότι ούτε η Σύμβαση ούτε τα Πρωτόκολλα της επιβάλλουν οποιουσδήποτε περιορισμούς πάνω στο δικαίωμα ενός κράτους να αποκλείσει ένα αλλοδαπό από τη χώρα (Moyo v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203, 1208 - απόφαση της Ολομέλειας).
Δυνάμει του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105, η διακριτική ευχέρεια του κράτους να αποκλείσει αλλοδαπούς είναι πολύ ευρεία, αλλά όχι απόλυτη. Υπόκειται στην καλόπιστη άσκηση της διακριτικής ευχέρειας. Εφόσον η διακριτική ευχέρεια ασκείται καλόπιστα, το δικαστήριο δεν αμφισβητεί περαιτέρω την απόφαση. Ένας αλλοδαπός, τηρουμένων οποιωνδήποτε δικαιωμάτων που παρέχονται σε μια σύμβαση ή διμερή συνθήκη, δεν έχει δικαίωμα εισόδου στη χώρα. Το μόνο του δικαίωμα είναι η καλόπιστη εξέταση της αίτησης του για είσοδο στη χώρα. Αναγνώριση οποιασδήποτε περαιτέρω υποχρέωσης εκ μέρους του κράτους θα ήταν ασυμβίβαστη με το κυρίαρχο δικαίωμα του κράτους να αποκλείει αλλοδαπούς (Βλ. Amanda Marga Ltd. v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2583, 2587, Suleiman v. Republic (1987) 3 C.L.R. 224, 226, Mushtag v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 251/94/21.7.95, Levantis v. Republic (1988) 3 C.L.R. 2483, Karaliotas v. Republic (1987) 3 C.L.R. 1701 και Sarkissian και άλλοι ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1075/95/15.1.96).
Χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει και στην πρωτόδικη απόφαση στην υπόθεση Moyo (πιο πάνω) (1988) 3 Α.Α.Δ. 976, 984, 985:-
"Εχει με σταθερότητα νομολογηθεί ότι το δικαίωμα ενός αλλοδαπού για διαμονή σε μια χώρα δε διασφαλίζεται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Αντιθέτως σαφώς εξυπακούεται από το άρθρο 5(1)(στ) της Σύμβασης και το άρθρο 11.2(στ) του Συντάγματος ότι οι Υψηλοί Συμβαλλόμενοι και η Κυπριακή Δημοκρατία είχαν πρόθεση να επιφυλάξουν για τους εαυτούς τους την εξουσία απελάσεως αλλοδαπών από το έδαφος τους. Ένα κράτος έχει διακριτική ευχέρεια να αποφασίσει κατά πόσο θα απελάσει ένα αλλοδαπό που βρίσκεται στο έδαφος του, αλλά αυτό το δικαίωμα πρέπει να ασκείται με τρόπο που δεν παραβιάζει τα δικαιώματα του αλλοδαπού δυνάμει Διεθνών Συμβάσεων.»
Η διακριτική ευχέρεια της διοίκησης εφόσον ασκείται καλόπιστα, το Δικαστήριο δεν μπορεί να επέμβει, ούτε να αμφισβητήσει την απόφαση (Moyo and another v. The Republic (1988) 3 C.L.R. 976). Υπέρ της διοίκησης υπάρχει πάντα το μαχητό τεκμήριο ότι ενήργησε καλόπιστα (βλ. Suleiman πιο πάνω).
Οι λόγοι ακύρωσης θα εξεταστούν σε συνάρτηση με τις πιο πάνω αρχές και τα πραγματικά περιστατικά τα οποία περιβάλλουν την κρινόμενη περίπτωση. Η αιτήτρια εξασφάλιζε άδεια παραμονής στην Κύπρο από το 2001 μέχρι 27.7.09. Υπέβαλε αίτημα για πολιτογράφηση βασισμένο στην υιοθεσία της πριν λήξει η νόμιμη διαμονή της. Υπέρ της αίτησης της για πολιτογράφηση φαίνεται να υπάρχει θετική εισήγηση του Επάρχου παρόλο ότι δεν έχει ακόμη εξεταστεί από τη διοίκηση, άνκαι πέρασαν τρία και πλέον έτη από την υποβολή της.
Ο καθ' ου η αίτηση δεν εξέτασε την αίτηση της για παράταση της άδειας παραμονής στη βάση των στοιχείων που η ίδια είχε υποβάλει, ούτε υπό το πρίσμα της εκκρεμούσας αίτησης της για πολιτογράφηση. Παρά το γεγονός ότι η ίδια φαίνεται να εργαζόταν στο παρελθόν (παράνομα αφού η άδεια παραμονής της ήταν ως επισκέπτρια), κατά τον ουσιώδη χρόνο υποστήριξε ότι οι γονείς της την συντηρούσαν οικονομικά. (Ερυθρό 103 στο φάκελο και επιστολή των δικηγόρων της ημερ. 3.8.09). Τα στοιχεία για την εργασία των γονιών της αιτήτριας και τους λογαριασμούς της αιτήτριας βρίσκονταν ενώπιον του καθ' ου η αίτηση, ο οποίος ωστόσο επέμεινε ότι για τη διευθέτηση της παραμονής της χρειαζόταν δικούς της πόρους συντήρησης ή αποδεικτικά στοιχεία προς εξασφάλιση άδειας εργασίας. Τέτοια στοιχεία δεν ήταν εξάλλου απαραίτητα για την παράταση της προσωρινής παραμονής της μέχρι την εξέταση της αίτησης της για πολιτογράφηση. Ο καθ' ου η αίτηση δεν φαίνεται να έλαβε δεόντως υπόψη την εκκρεμότητα της αίτηση της για υπηκοότητα και τα στοιχεία που είχαν εξεταστεί/διαπιστωθεί κατά τη συνέντευξη στα πλαίσια της εν λόγω αίτησης, όπως το ότι η αιτήτρια είχε εγκατασταθεί στο σπίτι των γονιών της και συμβίωνε αρμονικά με την μητέρα και τα αδέλφια της. Η απόρριψη της αίτησης παραμονής της αυτοτελώς για λόγους που αφορούν το καθεστώς της ως επισκέπτριας και μάλιστα ενώ το αίτημα της για πολιτογράφηση εκκρεμούσε ήδη περίπου δυο χρόνια, δεν συνάδει με το σύνολο των προσωπικών της περιστάσεων. Θεωρώ ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε υπό πλάνη και κατά παράβαση των αρχών της καλής πίστης.
Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται. Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ της αιτήτριας.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.