|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1623/2011)
4 Οκτωβρίου, 2012
[K. ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
ΦΟΙΒΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ,
Αιτητής,
-ν-
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ & Κ. ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ου η Aίτηση.
- - - - - -
Ο Αιτητής εμφανίζεται αυτοπροσώπως.
Ζ. Κυριακίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για το Καθ΄ου η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, γραμματέας στο Σύνδεσμο Ναυτικών Πρακτόρων, 58 ετών, υπέβαλε αίτηση για σύνταξη ανικανότητας στις 9.8.2011, η οποία συνοδευόταν από Ιατρική Έκθεση από τον Οφθαλμίατρο θεράποντα Ιατρό του.
Στις 24.10.2011, ο αιτητής κλήθηκε για εξέταση από Οφθαλμολογικό Πρωτοβάθμιο Ιατρικό Συμβούλιο το οποίο γνωμάτευσε ότι ο αιτητής είναι ικανός για άσκηση του επαγγέλματός του.
Με βάση τη γνωμάτευση του Πρωτοβάθμιου Ιατρικού Συμβουλίου, ο Διευθυντής Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων προχώρησε στην απόρριψη της αίτησης του αιτητή στις 21.11.2011. Ο αιτητής ενημερώθηκε με επιστολή ημερομηνίας 22.11.2011.
Με την παρούσα προσφυγή του, ο αιτητής, ο οποίος δεν εκπροσωπείται από δικηγόρο, αν και με τη χειρόγραφη καταγραφή της αιτούμενης θεραπείας φαίνεται να προσβάλλει τη νομιμότητα ή ορθότητα της γνωμάτευσης του Ιατροσυμβουλίου, εν τούτοις, μπορεί να εκληφθεί ως δεδομένο και αυτονόητο ότι είναι την απόρριψη του αιτήματός του για σύνταξη ανικανότητας που προσβάλλει, η οποία βέβαια βασίστηκε στη γνωμάτευση του Ιατροσυμβουλίου με την οποία ο αιτητής διαφωνεί.
Όπως διαπιστώνεται από τα στοιχεία που έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, το Ιατροσυμβούλιο, το οποίο εξέτασε τον αιτητή στις 24.10.2011, γνωμάτευσε ότι αυτός δεν έχει απολέσει μόνιμα την ικανότητα προς εξάσκηση του επαγγέλματός του, αφού ήταν ικανός να ασκεί καθιστική εργασία σε επάγγελμα χωρίς απαιτήσεις οπτικής οξύτητας. Ότι, με την όραση που διαθέτει, μπορεί να εκτελεί την εργασία που εκτελούσε προηγουμένως.
Όπως υποστηρίζει ο αιτητής, το Ιατροσυμβούλιο υπερέβηκε τις εξουσίες του, αφού παραγνώρισε δύο εκθέσεις θεραπόντων ιατρών του, τις οποίες είχε ενώπιόν του το Ιατροσυμβούλιο. Συγκεκριμένα, η πρώτη είναι βεβαίωση του Δρος Α. Βορκά, ημερομηνίας 9.5.2011, σύμφωνα με την οποία ο αιτητής "απώλεσε την όραση του αριστερού οφθαλμού πλήρως - κάτω από 1/10, ενώ ο δεξιός οφθαλμός έχει όραση 6/9. Έχει δυσκολία στη στεροσκοπική όραση, σκαλιά κλπ. και γι΄ αυτό έχει ανικανότητα εργασίας.".
Η δεύτερη είναι βεβαίωση του Δρος Μ. Προκοπίου Χειρούργου-Οφθαλμίατρου στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας, η οποία δε φαίνεται να φέρει ημερομηνία και με την οποία βεβαιούται ότι ο αιτητής "έχει ολική οπτική ατροφία αριστερού οφθαλμού με πάρα πολύ μειωμένη όραση 6/9 λιγότερο από 6/60 μη βελτιωμένη περαιτέρω με οποιοδήποτε βοήθημα".
Όπως αναφέρει ο αιτητής στη γραπτή αγόρευσή του, ζητεί σύνταξη ανικανότητας διότι δεν έχει καμιά μόρφωση γραμματειακή και δεν μπορεί να εξασκήσει κανένα επάγγελμα μη χειρονακτικό και, με τα πιστοποιητικά των θεραπόντων ιατρών του, αποδεικνύεται η ανικανότητά του προς εργασία.
Στη δική της αγόρευση, η συνήγορος του καθ΄ου η αίτηση επισημαίνει κατ΄ αρχάς ότι το βάρος απόδειξης των ισχυρισμών του περί υπέρβασης εξουσίας από το Ιατροσυμβούλιο το είχε πάντα ο αιτητής, ο οποίος και δεν το απέσεισε. Η εκτίμηση γεγονότων και ευρημάτων από την πλευρά του διοικητικού οργάνου είναι καθαρά δικός του ρόλος στον οποίο το Δικαστήριο δεν μπορεί να επέμβει. Η περίπτωση του αιτητή καλύπτεται πλήρως από το τεκμήριο της κανονικότητας, το οποίο δεν έχει εδώ ανατραπεί.
Υπό το φως του συνόλου των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, θα πρέπει να παρατηρήσω τα ακόλουθα:
Κατ΄ αρχάς δε φαίνεται να υπάρχει οποιαδήποτε διάσταση στα επιστημονικά ευρήματα ως προς την όραση του αιτητή μεταξύ του Ιατροσυμβουλίου και των θεραπόντων ιατρών του αιτητή. Ούτε μπορεί να λεχθεί ότι δε λήφθηκαν υπόψη οι βεβαιώσεις των θεραπόντων γιατρών του αιτητή. Αντίθετα, η σχετική αίτηση για Σύνταξη Ανικανότητας την οποία υπέβαλε ο αιτητής στο σχετικό έντυπο (Παράρτημα 1 στην Ένσταση), συνοδευόταν από ιατρική έκθεση σύμφωνα με τη νομοθεσία, η οποία είχε συμπληρωθεί από το θεράποντα ιατρό του αιτητή Δρα Α. Βορκά (Παράρτημα 2 στην Ένσταση). Γίνεται δε ειδική μνεία στην Έκθεση του Ιατροσυμβουλίου (Παράρτημα 17 στην Ένσταση) στην έκθεση του θεράποντα ιατρού του αιτητή. Θα πρέπει δε σε σχέση με τούτο να επισημανθεί το εξής:
Στην Ιατρική Έκθεση την οποία συνέταξε ο θεράπων ιατρός του αιτητή Δρ. Α. Βορκάς και η οποία συνόδευε την αίτηση για σύνταξη ανικανότητας μετά που αυτός κατέγραψε ως επάγγελμα "Γραμματικός στον Σύνδεσμο Ναυτικών Πρακτόρων (Λιμάνι Λ/κας)", υπήρχε χώρος στο σχετικό έντυπο για να συμπληρωθεί κάτω από την παράγραφο 6(β)(ii) απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο μπορούσε, κατά τη γνώμη του συντάσσοντος ιατρού, να ασκεί ο αιτητής οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα, εκτός από το προαναφερθέν. Στο σημείο εκείνο, ο θεράπων ιατρός του αιτητή απάντησε καταφατικά, σημειώνοντας "ΝΑΙ". Κάτω δε από την παράγραφο 6(β)(iii) του ίδιου εντύπου, το οποίο υπογράφεται από το θεράποντα ιατρό του αιτητή Δρα Α. Βορκά, εζητείτο η γνώμη του ως προς το ερώτημα:
"(iii) Αν "ΝΑΙ" αναφέρετε κατά πόσο ο αιτητής μπορεί να εκτελέσει εργασία χειρωνακτικής φύσεως, εργασία που απαιτεί περιορισμένες δυνάμεις, γραφειακή ή άλλη καθιστική εργασία, εργασία με μειωμένο ωράριο κλπ."
Απαντώντας σ΄ αυτό το ερώτημα, ο θεράπων ιατρός του αιτητή συμπλήρωσε χειρόγραφα αναφέροντας:
"Καθιστική εργασία, επάγγελμα χωρίς απαιτήσεις οπτικής οξύτητας."
Με όλα τα δεδομένα και τα ευρήματα των ιατρικών εξετάσεων, το Ιατροσυμβούλιο αποφάνθηκε ότι η απώλεια οράσεως στον αριστερό οφθαλμό του αιτητή δεν ήταν η αιτία για να τερματίσει τις υπηρεσίες του, αφού αυτός εξακολουθούσε να εργάζεται κανονικά μέχρι που απολύθηκε και ότι, με την όραση που διαθέτει, ο αιτητής μπορούσε να εκτελεί την προηγούμενή του εργασία.
Όπως τονίστηκε και στην υπόθεση Eraclidou v. Compensation Officer (1968) 3 CLR 44, το ακυρωτικό Δικαστήριο δεν μπορεί να υπεισέλθει στα επιστημονικά δεδομένα μιας απόφασης τεχνικής φύσεως, όπως είναι η απόφαση του ιατροσυμβουλίου, αλλά μπορεί βέβαια να ερευνήσει κατά πόσο το συμβούλιο ενήργησε με δέοντα και νόμιμο τρόπο ή κατά κατάχρηση εξουσίας. Το Δικαστήριο δε πάλι, δεν είναι επιτρεπτό όπως επεμβαίνει στα γεγονότα και την εκτίμησή τους από το αρμόδιο διοικητικό όργανο, εκτός εάν καταδειχθεί ότι τα συμπεράσματα και η κρίση της διοίκησης δεν είναι εύλογα, ή είναι αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα ή το Νόμο ή εάν η Διοίκηση έχει υπερβεί τα όρια της διακριτικής της εξουσίας. (Mateas v. Republic (1988) 3 CLR 1448).
Στην υπό εξέταση περίπτωση, ο αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει τον ισχυρισμό του περί υπέρβασης εξουσίας από το αρμόδιο ιατροσυμβούλιο. Η έκφραση από το ιατροσυβμούλιο οποιασδήποτε γνώμης, η οποία δεν συμπίπτει με τη γνώμη ιδιώτη θεράποντος ιατρού ως προς την ικανότητα αιτητή να ασκεί συγκεκριμένο επάγγελμα, δε συνιστά ασφαλώς υπέρβαση εξουσίας. Πρόκειται για ένα ανεξάρτητο διοικητικό όργανο το οποίο έχει το δικαίωμα έκφρασης δικής του αυτόνομης γνώμης και η κρίση του ελέγχεται μόνο από την πιο πάνω σκοπιά σε περίπτωση εντοπισμού μεμπτότητας στην ακολουθηθείσα διαδικασία. Κάτι που εδώ δεν μπορεί να εντοπισθεί.
Αναπόφευκτα λοιπόν, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Ως προς το θέμα των εξόδων θα εκδώσω σχετική διαταγή αφού ακούσω προηγουμένως τις απόψεις των δύο πλευρών.
K. Κληρίδης,
Δ.
/ΧΤΘ