|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
PROUSI ν. REDUNDANT EMPLOYEES FUND (1988) 1 CLR 363
Γ. Εισαγγελέας ν. Δήμου Λ/σιας (1993) 2 ΑΑΔ 456
Νικολαΐδης κ.α. ν. Μηνά κ.α. (1994) 3 ΑΑΔ 321
Kαψοσιδέρης Άριστος ν. Kυπριακής Δημοκρατίας μέσω Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας. (1995) 3 ΑΑΔ 170
Eπιτροπή Eκπαιδευτικής Yπηρεσίας ν. Aντώνη Zάμπογλου (1997) 3 ΑΑΔ 270
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1233/2009)
26 Οκτωβρίου, 2012
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΙΑΚΩΒ ΚΑΡΑΓΚΑΣΕΒ,
2. ΣΤΑΝΙΣΛΑΒ ΜΠΙΛΙΑΝΙΔΗΣ,
Αιτητές,
ν.
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ' ου η Αίτηση.
________________________
Σωτηρούλα Σταύρη Σωκράτους (κα), για τους Αιτητές.
Αλεξία Καλησπέρα (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Καθ' ου Αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Οι αιτητές, με την παρούσα προσφυγή, αμφισβητούν τη νομιμότητα της πιο κάτω απόφασης του Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων, η οποία τους κοινοποιήθηκε με επιστολή του ημερομηνίας 1/6/2009:-
«Μέσα στα πλαίσια εξέτασης αίτησης για επίδομα σωματικής βλάβης που υπέβαλε στο Επαρχιακό Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων Πάφου στις 11/9/2007 ο ασφαλισμένος Βιολάντης Τζεϊρανίδης (ARC 5495556, ΑΚΑ 969032), διενεργήθηκε έρευνα αναφορικά με την παράλειψη πληρωμής εισφορών στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων σε σχέση με την απασχόληση του εν λόγω ασφαλισμένου για την περίοδο από 11/4/2007 μέχρι 27/8/2007.
Η έρευνα ολοκληρώθηκε και έχουν ληφθεί για το σκοπό αυτό γραπτές καταθέσεις και άλλα στοιχεία τόσο από εσάς όσο και από όλα τα εμπλεκόμενα πρόσωπα περιλαμβανομένου και του ίδιου του ασφαλισμένου / αιτητή.
Από την εξέταση όλων των γεγονότων και με βάση τα στοιχεία και τις πληροφορίες που έχουν συγκεντρωθεί, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο πιο πάνω ασφαλισμένος / αιτητής, απασχολείτο ως μισθωτός στην υπηρεσία σας από 11/4/2007 μέχρι 27/8/2007 και συνεπώς έχετε υποχρέωση πληρωμής εισφορών προς όφελος του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων πάνω σε ασφαλιστέες αποδοχές ύψους 4920 ευρώ (£2.880), σύμφωνα με τον πιο πάνω Νόμο.
Η υποχρέωση σας αυτή πηγάζει κυρίως από τα εξής:
(α) Εσείς προσλάβατε, πληρώνατε, δίνατε οδηγίες και παραχωρούσατε άδειες απουσίας στον ασφαλισμένο / αιτητή,
(β) εσείς εποπτεύατε και/ή ελέγχατε την εργασία του και καθορίζατε τα καθήκοντα του,
(γ) ο ασφαλισμένος / αιτητής είχε σταθερό μισθό και καθορισμένο ωράριο εργασίας,
(δ) τα μέσα παραγωγής της εργασίας του ήταν μερικώς δικά σας,
(ε) με δική σας πρωτοβουλία και θέληση είχατε εγγραφεί ως συνέταιροι εργοδότες του ασφαλισμένου / αιτητή και πληρώσατε εισφορές προς όφελος του για τις τελευταίες 3 ημέρες πριν τον τραυματισμό του στις 30/8/2007.
Ενόψει των πιο πάνω παρακαλώ όπως διευθετήσετε με το Επαρχιακό Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων Πάφου την εξόφληση των οφειλόμενων εισφορών το συντομότερο.
Εάν δεν είσθε ικανοποιημένοι με την απόφαση αυτή μπορείτε να την προσβάλετε είτε με ιεραρχική προσφυγή στον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων εντός 15 ημερών όπως προβλέπει το άρθρο 78 του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου είτε με απ' απευθείας προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο όπως προβλέπει το άρθρο 146 του Συντάγματος.»
Σύμφωνα με τα γεγονότα, στις 30/8/2007, σε εργοτάξιο για την ανέγερση εμπορικού κέντρου στην Πάφο, συνέβηκε εργατικό ατύχημα, κατά το οποίο ο ασφαλισμένος Βιολάντης Τζεϊρανίδης, ο οποίος ασχολείτο με την τοποθέτηση καλουπιών στην οικοδομή, τραυματίστηκε και κρατήθηκε για νοσηλεία στο Γενικό Νοσοκομείο Πάφου. ΄Οταν ο Τζεϊρανίδης, στις 11/9/2007, υπέβαλε αίτηση για επίδομα σωματικής βλάβης σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου του 1980, (Ν. 41/80), (όπως έχει τροποποιηθεί), το Επαρχιακό Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων Πάφου ερεύνησε το καθεστώς απασχόλησής του, επειδή η αίτησή του δεν έφερε υπογραφή εργοδότη. Στα πλαίσια της διερεύνησης, λήφθηκαν γραπτές καταθέσεις από διάφορα πρόσωπα, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν ο Τζεϊρανίδης, οι αιτητές και αξιωματούχοι της A. Panayides Contracting Public Ltd, εργολάβου του έργου για την ανέγερση του εμπορικού κέντρου, ως και της Αντωνιάδης & Ανδρέου Λτδ, η οποία είχε αναλάβει την υπεργολαβία για τα ξυλότυπα - (τα «καλούπια»). Καταθέσεις λήφθηκαν και από άλλα πρόσωπα που εργάζονταν στα καλούπια της οικοδομής, ενώ πληροφορίες δόθηκαν και από την Αστυνομία, η οποία διερεύνησε τις συνθήκες του ατυχήματος. Η έρευνα κατέδειξε ότι η Αντωνιάδης & Ανδρέου Λτδ είχε, με προφορική συμφωνία, παραχωρήσει την υπεργολαβία που ανέλαβε από την A. Panayides Contracting Public Ltd στον αιτητή Ι. Καραγκάσεβ, ο οποίος συνεργαζόταν με τον αιτητή Στ. Μπιλιανίδη. Οι τελευταίοι, με τη σειρά τους, εργοδότησαν προσωπικό για την εκτέλεση της εργασίας, μεταξύ των οποίων και τον Τζεϊρανίδη.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα και παράλειψης διεξαγωγής δέουσας έρευνας και παραβιάζει τις αρχές της ισότητας, της ίσης μεταχείρισης και του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην εργασία. Υποστηρίζουν ότι τόσο οι ίδιοι όσο και ο Τζεϊρανίδης ήταν, κατά τον ουσιώδη χρόνο, υπάλληλοι της Αντωνιάδης & Ανδρέου Λτδ, γεγονός που ο καθ' ου η αίτηση, εάν διεξήγαγε έρευνα, θα διαπίστωνε. Από το σύνολο των καταθέσεων και τη Σύμβαση Υπεργολαβίας μεταξύ της A. Panayides Contracting Ltd και των υπεργολάβων Αντωνιάδης & Ανδρέου Λτδ, προκύπτει ότι δεν υπήρξε ανάθεση της υπεργολαβίας των καλουπιών από την Αντωνιάδης & Ανδρέου Λτδ σ' αυτούς. Οι ίδιοι καταγράφονται στους Πίνακες Απασχολουμένου Προσωπικού / Ατόμων της Αναφοράς Προόδου Εργασιών της A. Panayides Contracting Ltd ως εργοδοτούμενοι της Αντωνιάδης & Ανδρέου Λτδ, ενώ η μη συμπερίληψη του ονόματος του Τζεϊρανίδη στους εν λόγω πίνακες οφείλεται, κατά τους ιδίους, στο γεγονός της απουσίας του, όταν γινόταν η καταγραφή, στο εξωτερικό. Υπό συνθήκες πλάνης, καταλήγουν, τους θεώρησε εργοδότες του Τζεϊρανίδη και τους επέβαλε την καταβολή των οφειλομένων εισφορών. Περαιτέρω, ισχυρίζονται ότι ο καθ' ου η αίτηση, κατά τη διερεύνηση και συλλογή στοιχείων, ενήργησε μεροληπτικά, με σκοπό να ευνοήσει την Αντωνιάδης & Ανδρέου Λτδ. Τα ίδια εισηγούνται και για τον Αστυνομικό Διευθυντή Πάφου.
Ο καθ' ου η αίτηση απορρίπτει τους πιο πάνω ισχυρισμούς και παραπέμπει σε αποσπάσματα των καταθέσεων που έχουν ληφθεί από διάφορα πρόσωπα και που, κατά τον ίδιο, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Τζεϊρανίδης είχε απασχοληθεί κατά την περίοδο από 11/4/2007 μέχρι 27/8/2007 ως μισθωτός στην υπηρεσία των αιτητών.
΄Οπως προκύπτει από το περιεχόμενο του φακέλου, η έρευνα του καθ' ου η αίτηση ήταν εκτεταμένη. Λήφθηκαν καταθέσεις και αναζητήθηκε η άποψη της Αστυνομίας, η οποία, επίσης, προέβη στη λήψη καταθέσεων, στα πλαίσια διερεύνησης των συνθηκών του ατυχήματος. Από το σύνολο των στοιχείων που υπάρχουν, δεν υποστηρίζεται η θέση των αιτητών ότι εργοδότης του Τζεϊρανίδη ήταν η Αντωνιάδης & Ανδρέου Λτδ. Ο ίδιος ο Τζεϊρανίδης, σε κατάθεσή του ημερομηνίας 26/9/2007, προς τις Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ανέφερε ότι είχε έλθει σε επαφή με τον Ι. Καραγκάσεβ, με τον οποίο συμφώνησε να αναλάβει εργασία στην οικοδομή του εμπορικού κέντρου μετά το Πάσχα του 2007 και ότι το συνεργείο που ασχολείτο με τα καλούπια έπαιρνε εντολές από τον Ι. Καραγκάσεβ, ο οποίος επέβλεπε και έδινε οδηγίες. Ανέφερε, επίσης, ότι το συνεργείο πληρωνόταν προσωπικά από τον Ι. Καραγκάσεβ ανά δεκαπενθήμερο με μετρητά. Ο εκ των Διευθυντών της Αντωνιάδης & Ανδρέου Λτδ Φίλιππος Ανδρέου, στην κατάθεσή του ημερομηνίας 19/9/2007, ανέφερε ότι η εταιρεία δεν προσέλαβε οποιοδήποτε υπάλληλο μέχρι τις 9/9/2007, ούτε απασχόλησε προσωπικό, για το λόγο ότι την υπεργολαβία των καλουπιών την είχαν δώσει στον Ι. Καραγκάσεβ, στον οποίο έδιδαν υλικά και οδηγίες. Ο Ι. Καραγκάσεβ έφερνε το δικό του προσωπικό, το οποίο γνώριζαν μόνο φυσιογνωμικά. Σημαντικό είναι, επίσης, το γεγονός ότι ο Χρίστος Κυπριανού, Διευθυντής ΄Εργων της A. Panayides Contracting Ltd, στην κατάθεση του, ανέφερε ότι αυτός, όταν, στις αρχές Αυγούστου του 2007, αντιλήφθηκε ότι οι εργατοϋπάλληλοι των καλουπιών ήταν εργοδοτούμενοι του Ι. Καραγκάσεβ, αντέδρασε και ζήτησε από αυτόν και την Αντωνιάδης & Ανδρέου Λτδ να παρουσιάσουν γραπτή, μεταξύ τους, συμφωνία, μαζί με καταστάσεις προσωπικού και αποδείξεις πληρωμών και εισφορών κοινωνικών ασφαλίσεων, κάτι, όμως, που δεν έγινε, γιατί μεσολάβησαν οι διακοπές και, στις 30/8/2009, έγινε το ατύχημα. Σημαντικά είναι και όσα κατέθεσε στην Αστυνομία ο αιτητής Στ. Μπιλιανίδης, ότι, δηλαδή, αυτός και ο συνέταιρός του Ι. Καραγκάσεβ πήραν από την Αντωνιάδης & Ανδρέου Λτδ τη δουλειά για τα καλούπια και ότι, την ημέρα του ατυχήματος, ο ίδιος, ενώ βρισκόταν στο χώρο και επιτηρούσε τις εργασίες, άκουσε ότι κάποιος υπάλληλός τους έπεσε από ύψος τριών μέτρων, πήγε επί τόπου και διαπίστωσε ότι επρόκειτο για τον Τζεϊρανίδη, ο οποίος, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε, «προσλήφθηκε κοντά μας πριν περίπου τέσσερις ημέρες ως καλουψιής».
Στην Tsapaco Catering Ltd v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 796, αναφέρονται τα εξής:- (σελ. 800-803)
«Το άρθρο 2 του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου αρ. 41/80 προνοεί ότι,
''Μισθωτός' σημαίνει πρόσωπον ασκούν οιανδήποτε ασφαλιστέαν απασχόλησιν εκ των καθοριζομένων εν τω Μέρει Ι του Πρώτου Πίνακος εκτός εάν η απασχόλησις αυτού είναι εξαιρετέα δυνάμει του Μέρους ΙΙ του ρηθέντος Πίνακος.'
Η κατηγορία των μισθωτών συμπεριλαμβάνει πρόσωπα των οποίων η απασχόληση καθορίζεται από σύμβαση εργασίας που παρέχεται κάτω από συνθήκες που υποδεικνύουν σχέση εργοδότη και εργοδοτουμένου (master and servant). Δεν υπάρχει συγκεκριμένος καθορισμός της σχέσης εργοδότη και εργοδοτουμένου και η ύπαρξή της εξαρτάται από διάφορα ενδεικτικά στοιχεία που μπορούν να οδηγήσουν σε εύρημα κατά πόσο ένα συμβόλαιο είναι συμβόλαιο που καθιερώνει τη σχέση εργοδότη-εργοδοτουμένου (master and servant) ή είναι ένα συμβόλαιο παροχής υπηρεσιών (contract of service). Μπορεί να λεχθεί ότι η σχέση εργοδότη-εργοδοτουμένου προϋποθέτει μεταξύ άλλων το δικαίωμα εκλογής του εργοδοτουμένου από τον εργοδότη, την απασχόληση για συγκεκριμένες ώρες σε συγκεκριμένο χώρο, την ύπαρξη κάποιου ελέγχου, τη διασφάλιση της συνέχισης της εργοδότησης και την καταβολή απολαβών. (Ίδε Chitty on Contracts (Specific Contracts), 27th Edition, p. 698). Ο καθορισμός της ανταμοιβής για τις υπηρεσίες που προσφέρονται είναι ένα στοιχείο που μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη της σχέσης εργοδότη και εργοδοτουμένου, χωρίς όμως από μόνο του να θεμελιώνει τη σχέση. Η σχέση μπορεί να αποδειχθεί κατά κύριο λόγο
(α) από την υποχρέωση του εργοδοτουμένου να παρέχει τις υπηρεσίες του και
(β) από το δικαίωμα του εργοδότη να ελέγχει την εργασία του εργοδοτουμένου.
΄Οπως αναφέρεται στο σύγγραμμα του Batt 'The Law of Master & Servnat' 5η Έκδοση, σ. 8,
'There are two essentials in the relation of master and servant, namely: (1) the servant must be under the duty of rendering personal services to the master or to the others on behalf of the master ..............................................................................................................
(2) the master must have the right to control the servant's work, either personally or by another servant or agent. It is this right of control or interference, of being entitled to tell the servant when to work (within the hours or service) or when not to work, and what work to do and how to do it (within the terms of such service), which is the dominant characteristic in this relation and marks off the servant from an independent contractor, or from one employed merely to give to his employer the fruits or results of his labour.'
Στο σύγγραμμα των Τούση και Σταυρόπουλου 'Εργατικό Δίκαιο', 1967, σ. 35 αναφέρεται ότι,
'Κριτήριον της ως άνω διαστολής μεταξύ της παροχής ανεξαρτήτων υπηρεσιών και της ειδικώς υπό της κοινωνικής νομοθεσίας προστατευομένης συμβάσεως εργασίας αποτελεί η προσωπική εξάρτησις του εργαζομένου από τον εργοδότην, ήτοι το δικαίωμα του εργοδότου προς διεύθυνσιν και εποπτείαν της εργασίας του μισθωτού και η αντίστοιχος υποχρέωσις του τελευταίου τούτου να υπακούη εις τας οδηγίας του εργοδότου.'
Τα ίδια κριτήρια ακολουθήθηκαν στην υπόθεση Performing Right Society, Limited v. Mitchell and Booker (Palais De Danse), Limited [1924] 1 K.B. 762 όπου σε αγωγή για παραβίαση δικαιώματος πνευματικής ευρεσιτεχνίας που αφορούσε συγκεκριμένα κομμάτια μουσικής, τα μέλη μιας ορχήστρας θεωρήθηκαν ότι ήταν εργοδοτούμενοι του ιδιοκτήτη του κέντρου στο οποίο εμφανίζονταν. ΄Οπως είπε χαρακτηριστικά ο Δικαστής McCardie J.,
'It seems, however, reasonably clear that the final test, if there be a final test, and certainly the test to be generally applied, lies in the nature and degree of detailed control over the person alleged to be a servant. This circumstance is, of course, one only of several to be considered, but it is usually of vital importance.'
Οι πιο πάνω αποφάσεις υιοθετήθηκαν στην Κύπρο στην υπόθεση Prousi v. Redundant Employees Fund (1988) 1 C.L.R. 363 όπου τονίστηκε ότι,
'The question as to whether the relationship of employer and employee exists is always a question of fact and the facts of each particular case have to be taken into consideration. The only criterion for making a person an employee of another is not the payment of a salary for services rendered by him but also it has to be established that the employer can exercise control over the work of the other.'
(΄Ιδε επίσης Γενικός Εισαγγελέας ν. Δήμου Λευκωσίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 456.)
Η φραστική αναφορά από τους συμβαλλόμενους σε εργολαβική προσφορά υπηρεσιών δεν μπορεί να καθορίσει αποφασιστικά το χαρακτήρα της συμφωνίας που πρέπει να βασίζεται σε μια ορθή αξιολόγηση όλων των πραγματικών γεγονότων (΄Ιδε Chitty on Contracts (Specific Contracts), 27th Edition, p. 711.)
Από τη μαρτυρία που έχει παρουσιαστεί φαίνεται ότι υπήρχε καθορισμός συγκεκριμένης αμοιβής για κάθε εργάσιμη νύκτα, καθορισμός των ωρών εργασίας τόσο για τις καλοκαιρινές όσο και για τις χειμερινές νύκτες, καθορισμός δικαιώματος διαλείμματος του εργοδοτουμένου, παροχή δωρεάν δείπνου και ποτού κατά τις εργάσιμες νύκτες από τον εργοδότη, υποχρέωση του καλλιτέχνη να φέρει στολή και περιβολή που θα καθόριζε ο εργοδότης και υποχρέωση του καλλιτέχνη να παρουσιάζει πρόγραμμα με τραγούδια της προτίμησης των πελατών. ΄Ολα τα πιο πάνω στοιχεία δείχνουν ότι υπήρχε προσφορά υπηρεσιών με πιθανό δικαίωμα εκ μέρους του εργοδότη ελέγχου της εργασίας του εργοδοτουμένου σε βαθμό που ο εργοδοτούμενος δικαιολογημένα να έχει θεωρηθεί ως 'μισθωτός' μέσα στα πλαίσια των προνοιών του Νόμου 41/80.
Η λήψη μιας διοικητικής απόφασης προϋποθέτει τη διεξαγωγή δέουσας έρευνας. Η έκταση και η μορφή της έρευνας συνδέονται άμεσα με τα ιδιάζοντα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Το κριτήριο για την πληρότητα της έρευνας συμπεριλαμβάνει τη συλλογή και αξιολόγηση όλων εκείνων των ουσιωδών στοιχείων που θα δημιουργούσαν τη βάση για ασφαλή συμπεράσματα. (΄Ιδε Νικολαΐδης και ΄Αλλοι ν. Μηνά και ΄Αλλων (1994) 3 Α.Α.Δ. 321 και Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζαμπόγλου (1997) 3 Α.Α.Δ. 270).
Από τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί φαίνεται ότι οι καθ' ων η αίτηση, αφού άκουσαν τις θέσεις και των δύο πλευρών και αφού έλαβαν υπόψη το περιεχόμενο των διαφόρων εγγράφων που είχαν παρουσιαστεί, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι καλλιτέχνες μπορούσαν να θεωρηθούν ως 'μισθωτοί'. Συνεκτιμώντας τις ενέργειες στις οποίες προέβηκαν οι καθ' ων η αίτηση κρίνουμε ότι είχε γίνει η δέουσα έρευνα στο βαθμό που ήταν εύλογα αναγκαία.»
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω και όσα προέκυψαν από την έρευνα, θεωρώ ότι το συμπέρασμα του καθ' ου η αίτηση, ότι, δηλαδή, οι αιτητές εργοδοτούσαν τον Τζεϊρανίδη, κατά το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, για σκοπούς εκτέλεσης της υπεργολαβίας των καλουπιών, είναι καθόλα εύλογο.
Οι υπόλοιποι ισχυρισμοί των αιτητών, επίσης, δεν ευσταθούν. Σε ό,τι αφορά τους ισχυρισμούς για μεροληπτική συμπεριφορά του καθ' ου η αίτηση, αρκεί να αναφερθεί ότι αυτοί δεν έχουν αποδειχθεί με ικανοποιητική βεβαιότητα από τα στοιχεία των διοικητικών φακέλων - (βλ Καψοσιδέρης ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 170). Οι δε ισχυρισμοί για παραβίαση των ΄Αρθρων 25 και 28 του Συντάγματος, παρατηρώ ότι τέθηκαν με αοριστία και γενικότητα. Ειδικά, ο ισχυρισμός σε σχέση με το ΄Αρθρο 25 του Συντάγματος δεν περιλαμβάνεται καν στα νομικά σημεία της αίτησης. Είναι καλά νομολογημένο ότι θέματα συνταγματικότητας πρέπει να εγείρονται, να εξειδικεύονται και να δίδονται λεπτομέρειες. Απλή αναφορά σε παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης δεν παρέχει έδαφος για εξέταση του θέματος.
Ενόψει των πιο πάνω, η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με βάση το ΄Αρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ