|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
POTAMITIS ν. WATER BOARD L/SSOL (1985) 3 CLR 260
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υποθ. Αρ.1236 /2008)
28 Σεπτεμβρίου, 2012
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στης]
Αναφορικά με τα ΄Αρθρα 146 του Συντάγματος
LANITIS DEVELOPMENT LTD
Αιτήτρια,
-και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω
1. YΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
2. ΥΠΟΥΡΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Καθ΄ων η αίτηση.
------------------------
Αν.Χρίστου, (κα.), για Ιωαννίδη & Δημητρίου, για την Αιτήτρια.
Μ.Σπηλιωτοπούλου, (κα.), για Γενικό Εισαγγελέα, για τους Καθ΄ων η αίτηση
-----------------------
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια διατηρεί οργανωμένη ανάπτυξη γηπέδου γκολφ επί του τεμαχίου 8 Φ/Σχ52/58 στην κοινοτική περιοχή Κουκλιών, στην Επαρχία Πάφου.
Στις 28 Φεβρουαρίου 2003 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα η Γνωστοποίηση με αρ. 3676, για Αναθεώρηση και Τροποποίηση της Δήλωσης Πολιτικής και των Πολεοδομικών Ζωνών αριθμού χωρίων της Χωροταξικής Περιοχής ΧΙΙ της Επαρχίας Πάφου, συμπεριλαμβανόμενου των Κουκλιών. Σύμφωνα με τη γνωστοποίηση κάθε ενδιαφερόμενος μπορούσε να υποβάλει ένσταση εντός 8 μηνών.
Στη συνέχεια δημοσιεύθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2007 η Γνωστοποίηση αρ.1231, με βάση την οποία δόθηκε η έγκριση των Σχεδίων των Πολεοδομικών Ζωνών της Χωροταξικής Περιοχής ΧΙΙΙ. Σύμφωνα με την εν λόγω γνωστοποίηση, τμήματα του Κρατικού Δάσους Ορειτών και Ράντι είχαν ενταχθεί σε Πολεοδομικές Ζώνες Π3α, για τις οποίες ισχύουν ανώτατος συντελεστής δόμησης και ανώτατο ποσοστό κάλυψης 0,25:1, 1 όροφος και μέγιστο ύψος 5 μέτρα.
Η αιτήτρια με δύο επιστολές της ημερ 23 και 30 Μαΐου 2008 αντίστοιχα, υπέβαλε ένσταση εναντίον της ένταξης της πιο πάνω γης στην οικιστική ζώνη.
Οι καθ΄ων η αίτηση απέρριψαν την ένσταση της αιτήτριας με επιστολή ημερομηνίας 4 Ιουνίου 2008 αναφέροντας ότι δεν υπήρχε δυνατότητα, με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, για επανεξέταση της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου.
Η αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή στρέφεται εναντίον της πιο πάνω αναφερόμενης γνωστοποίησης.
Οι καθ΄ων η αίτηση αμφισβητούν την ορθότητα του διαβήματος των αιτητών με τρεις προδικαστικές ενστάσεις.
Η πρώτη αφορά το εκπρόθεσμο της προσφυγής. Προέχει η εξέταση της ένστασης αυτής, ενόψει του θεμελιακού της χαρακτήρα. Αν η προσφυγή όντως κριθεί εκπρόθεσμη, τότε οι άλλες δύο προδικαστικές ενστάσεις παύουν να έχουν οποιαδήποτε σημασία.
Η νομολογία επιβεβαιώνει το ανατρεπτικό της προθεσμίας των 75 ημερών που καθορίζει το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος. Η προθεσμία πρέπει να τηρείται αυστηρά, ως ζήτημα δημοσίας τάξεως. (δέστε Potamitis v. Water Board of Limassol (1985) 3 C.L.R. 260, Τάκη ν. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 4 και Γανωματής ν. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 133). Οι καθ΄ων η αίτηση εισηγήθηκαν ότι η αιτήτρια έλαβε πλήρη γνώση της προσβαλλομένης γνωστοποίησης από την ημερομηνία δημοσίευσης της. Η δε προσφυγή καταχωρίστηκε μετά την παρέλευση της προθεσμίας των 75 ημερών, που επιβάλλει το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος. Η αιτήτρια από την πλευρά της υποστηρίζει ότι η δημοσίευση της γνωστοποίησης δεν ήταν πλήρης, ούτως ώστε να θεωρηθεί ότι είχε λάβει γνώση των γεγονότων. Ισχυρίζεται ότι υπολειπόταν στη γνωστοποίηση η αναφορά για τον συντελεστή δόμησης, ότι δηλαδή θα ανήρχετο σε 25%.
Το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος προβλέπει ότι η προσφυγή ασκείται μέσα σε 75 ημέρες από την ημερομηνία της δημοσίευσης της απόφασης ή της πράξης και, σε περίπτωση που αυτή δεν δημοσιεύεται, από την ημερομηνία που η πράξη περιήλθε στη γνώση του προσφεύγοντος. Σε περίπτωση που ο νόμος απαιτεί δημοσίευση μιας πράξης στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας, η δημοσίευση, κατά κανόνα, αποτελεί συστατικό στοιχείο της πράξης. Η προθεσμία αρχίζει από την ημέρα της δημοσίευσης της πράξης. Για να ξεκινήσει να μετρά όμως η προθεσμία των 75 ημερών, η γνώση για την πράξη θα πρέπει να είναι πλήρης. Για να θεωρείται πλήρης γνώσης, θα πρέπει να επιτρέπει στον επηρεαζόμενο να γνωρίζει επαρκώς τις επιπτώσεις της απόφασης και με βεβαιότητα να διαγνώσει τη ζημιά που υφίσταται.
Η προδικαστική ένσταση δεν μπορεί να επιτύχει. Η απουσία αναφοράς στο κείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης για την αλλαγή του συντελεστή δόμησης σε 25%, πλήττει το υπόβαθρο της πληρότητας των στοιχείων, απαραίτητης για στοιχειοθέτηση πλήρους γνώσης, που απαιτείται από τη νομολογία. Το ότι αναφέρεται στην σχετική γνωστοποίηση περί αλλαγής ζώνης σε Π3 - οικιστική, δεν συνεπάγεται ότι και ο συντελεστής δόμησης τροποποιείται, όπως δε αναφέρθηκε από τη δικηγόρο των καθ΄ων η αίτηση, το τοπικό σχέδιο δεν ήταν επισυνημμένο στη γνωστοποίηση που είχε δημοσιευθεί. Συνακόλουθα η δημοσίευση δεν ήταν πλήρης. (βλ. Παπαντωνίου ν. Δήμου Λευκωσίας (αρ.1), (2010) 3 ΑΑΔ 122).
Με τη δεύτερη προδικαστική ένσταση αμφισβητείται το έννομο συμφέρον της αιτήτριας για την προώθηση της παρούσας προσφυγής. Προβλήθηκε ότι η απλή γειτνίαση της γης των αιτητών, με την υπό αναθεώρηση, δεν θεμελιώνει έννομο συμφέρον ελλείψει κατάδειξης στοιχείων ως προς το πώς επηρεάζεται η περιουσία των αιτητών.
Ένας ιδιοκτήτης ακινήτου έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει πράξη ή απόφαση της διοίκησης, αν από την πράξη αυτή επηρεάζεται η ιδιοκτησία του. Σε τέτοια περίπτωση ο αιτητής θα πρέπει να πιθανολογήσει την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος, δείχνοντας με ποιο τρόπο η απόφαση, θα επηρεάσει δυσμενώς τα συμφέροντα του.
Στην υπόθεση O´Hare ν. Δημοκρατίας, ημερ. 16.4.2010 που αφορούσε ανάλογο θέμα είχα αναφέρει τα ακόλουθα:
«Οι αρχές που διατυπώθηκαν στις υποθέσεις Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 73 και THANOS Club Hotels Ltd v. Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου (2000)3 Α.Α.Δ. 324, έχουν εφαρμογή στην παρούσα περίπτωση. Νομιμοποίηση προβολής εννόμου συμφέροντος στοιχειοθετείται όταν ο αιτητής έχει την ιδιότητα του περίοικου. Αυτό σημαίνει αμεσότητα λόγω εγγύτητας χώρου και το έννομο συμφέρον επεκτείνεται και σε ιδιοκτήτες ακινήτων, των οποίων οι όροι διαβίωσης ενδεχομένως θα επιδεινωθούν λόγω της εκδοθείσας πολεοδομικής αδείας. Στην υπόθεση Χαραλάμπους (που αναφέρθηκε πιο πάνω), τονίστηκε ότι το περιβάλλον εξετάζεται «υπό τη σκοπιά του συμφέροντος του προσφεύγοντος για την προστασία των όρων διαβίωσης του στη συγκεκριμένη περιοχή και των περιουσιακών του δικαιωμάτων στο βαθμό που επηρεάζονται από την επίδικη πράξη.»
Στην προκείμενη υπόθεση, όπως επιβεβαιώνεται από το παρ.2 στην ένσταση, το ακίνητο της αιτήτριας συνορεύει με τεμάχιο που έχει ενταχθεί στην παραθεριστική ζώνη Π3α, συνεπώς η αιτήτρια εμπίπτει στην έννοια του περίοικου.
Η ιδιοκτησία όμως αυτή είναι αρκετή για στοιχειοθέτηση εννόμου συμφέροντος; Η απάντηση είναι αρνητική. Όπως ανέφερα πιο πάνω, απαιτείται η κατάδειξη επηρεασμού των συμφερόντων των αιτητών και η πιθανολόγηση βλάβης.
Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι η αναθεώρηση των πολεοδομικών ζωνών και η ένταξη της εν λόγω γης σε Ζώνη Π3α, επηρεάζει τα περιουσιακά της δικαιώματα, αναφέροντας:
«αφού μετά από επίπονες και δαπανηρές προσπάθειες η αιτήτρια κατάφερε να πραγματοποιήσει μια μοναδική ανάπτυξη υψηλών προδιαγραφών με χαμηλή δόμηση ενταγμένη μέσα σε εκτεταμένους χώρους πράσινου η οποία βρίσκεται σε γειτνιάζουσα δασική γη.»
Στην επιστολή της ημερ 23. Μαΐου 2008, (Παρ.3 στην Αίτηση) προβάλλεται ότι με την τροποποίηση των ζωνών και την αύξηση του συντελεστή δόμησης, στη συγκεκριμένη περιοχή, θα επιτραπεί αμιγής οικιστική ανάπτυξης με όλες τις δυσμενείς συνέπειες, όπως οχληρία λόγω αυξημένης τροχαίας κίνησης, καυσαερίου οι οποίες θα επηρεάσουν το άθλημα του γκολφ και τους ενοίκους των επαύλεων παραπλεύρως.
Η πιο πάνω αναφορά από την αιτήτρια πόρρω απέχει από του να καταδείξει πιθανότητα δυσμενούς επηρεασμού, αφού είναι αόριστη και γενική, πόσω μάλλον να στοιχειοθετήσει ύπαρξη εννόμου συμφέροντος. Η διαφοροποίηση του καθεστώτος της δασικής γης σε οικιστική ζώνη, δεν συνεπάγεται ότι θα επέλθουν οι πιο πάνω αναφερόμενες συνέπειες. Δεν υπάρχει οποιαδήποτε προτεινόμενη ανάπτυξη στη βάση της οποίας η αιτήτριας θα μπορούσε να στοιχειοθετήσει μελλοντικό επηρεασμό και κατ΄επέκταση έννομο συμφέρον, που, όμως, απειλείται με βεβαιότητα στο άμεσο μέλλον, (Χαράλαμπους ν. Δημοκρατίας (1996)3 Α.Α.Δ. 73)
Η εν λόγω προδικαστική ένσταση ευσταθεί. Η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των καθ΄ων η αίτηση.
Κ. Παμπαλλής,
Δ.