ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΟΛΙΝΙΩΤΗΣ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Υπόθεση Αρ. 1404/2011, 30/8/2012

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή του ο αιτητής ζητά:

«Α. Δήλωση ή/και απόφαση του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη ή/και απόφαση των Καθ΄ ων η Αίτηση, ημερομηνίας 12/09/2011 με την οποία επέβαλαν και ή βεβαίωσαν και ή εισέπραξαν από τον Αιτητή ποσό €1.759,27 ως φόρο εγγραφής στα μητρώα των καθ΄ ων η αίτηση του μεταχειρισμένου αυτοκινήτου μάρκας BMW με αριθμό εγγραφής ΚΖΥ671 και αριθμό πλαισίου WBAEY72080FZ97053 (Βλ. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α στην παρούσα) που εισήχθηκε από Ηνωμένο Βασίλειο στην Κύπρο, είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε αποτελέσματος και έγινε εσφαλμένα και/ή κατά κατάχρηση εξουσίας και/ή πλάνης περί τα πράγματα και/ή τον νόμο και/ή αυθαίρετα και/ή αντισυνταγματικά και/ή άλλως πως παράνομα.

Β. Οποιαδήποτε άλλη ή/και περαιτέρω θεραπεία το Σεβαστό Δικαστήριο κρίνει εύλογη και κατάλληλη υπό τις περιστάσεις.

Γ. ΄Εξοδα πλέον Φ.Π.Α.»

Κατά τους ισχυρισμούς του αιτητή η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει το Σύνταγμα, Πρωτογενή και Δευτερογενή Νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε στη βάση νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων της Κυπριακής Δημοκρατίας οι οποίες είναι αντίθετες με το Άρθρο 90 της Συνθήκης Ε.Κ. και τη νομολογία του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με το Άρθρο 90 της ΣΕΚ και τη νομολογία του Δικαστηρίου, κατά την επιβολή φορολογίας σε μεταχειρισμένα αυτοκίνητα που μεταφέρονται από ένα κράτος μέλος σε άλλο, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ηλικία, ο τύπος, η γενική κατάσταση και άλλα χαρακτηριστικά του, υπό φορολόγηση, αυτοκινήτου, ώστε το ύψος της φορολογίας να μην υπερβαίνει σε καμιά περίπτωση το ποσό του φόρου που βρίσκεται ενσωματωμένο στην εναπομείνασα αξία παρόμοιου αυτοκινήτου που είναι εγγεγραμμένο στο μητρώο του κράτους που επιβάλλει τη φορολογία.

Είναι η θέση του αιτητή ότι στην προκείμενη περίπτωση, το αυτοκίνητο του που μεταφέρθηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο, στην Κύπρο, φορολογήθηκε σαν να ήταν καινούργιο και χωρίς να ληφθεί υπόψη η ηλικία, ο τύπος, η γενική κατάσταση και άλλα χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου. Ο αιτητής κατέβαλε τα επιβληθέντα τέλη εγγραφής και κυκλοφορίας, υπό διαμαρτυρία, και προσέβαλε την απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση, με την παρούσα προσφυγή.

Στην ένσταση των καθ΄ ων η αίτηση υπάρχει προδικαστική ένσταση ότι ο αιτητής δεν έχει έννομο συμφέρον επειδή αποδέχτηκε την επιβολή των προσβαλλόμενων τελών, χωρίς διαμαρτυρία.

Η θέση του αιτητή ήταν ότι υπέβαλε διαμαρτυρία. Στην απαντητική του αγόρευση ο αιτητής επισύναψε έγγραφο ημερ. 12.9.2011, που αφορά στο επίδικο αυτοκίνητο, και σ΄ αυτό αναγράφεται ότι το πληρωτέο ποσό είναι €1.759,27 και ότι «η πληρωμή των δασμών γίνεται υπό διαμαρτυρία». Ενόψει αυτού του εγγράφου θα θεωρήσω ότι η προδικαστική ένσταση δεν ισχύει.

Επί της ουσίας, στην ένσταση τους, οι καθ΄ ων η αίτηση λέγουν ότι το επίδικο όχημα εισήχθη από το Ηνωμένο Βασίλειο την 18.3.2011, και εκτελωνίστηκε την 12.9.2011 αφού καταβλήθηκαν οι νενομισμένοι τελωνειακοί δασμοί και φόροι κατανάλωσης. Ο αιτητής ενέγραψε το όχημα στις 15.9.2011. Ο φόρος εγγραφής και τα τέλη κυκλοφορίας που πλήρωσε ο αιτητής, υπολογίστηκαν νόμιμα, με βάση το Μέρος Ι του Παραρτήματος των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμων του 1972 μέχρι 2008, όπως τροποποιήθηκαν (σύμφωνα με το Άρθρον 5 των Νόμων).

Στην επιχειρηματολογία του ο αιτητής βασίζεται σε νομολογία του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και κυπριακή νομολογία. Αναφέρεται ειδικά στο Άρθρο 90 της ΣΕΚ και στις πρωτόδικες αποφάσεις στις υποθέσεις Ασπρομάλλης ν. Δημοκρατίας, Υποθ. αρ. 462/2010, ημερ. 8.9.2011 και Χρυσάνθου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. αρ. 194/2010, ημερ. 19.12.2011. Στις υποθέσεις αυτές έγινε αναφορά στις αποφάσεις του ΔΕΕ Americo Joao Nunes Tadeu (C-345/93, ημερ. 9.3.1995, Συλλογή 1995 6.1479) και Antonio Gomes Valente (C-393/98, ημερ. 22.2.2001, Συλλογή 2001, 6.101327).

Στην υπόθεση Χρυσάνθου (ανωτέρω) στην οποία υιοθετείται η Ασπρομάλλης (ανωτέρω) ο Κωνσταντινίδης, Δ., είπε τα εξής επί του θέματος:

«Γνωμάτευση ακριβώς επί του θέματος, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, ημερομηνίας 5.2.09 (βλ. και Γνωμάτευση της 5.11.09) ήταν κάθετη. Με αναφορά στην πιο πάνω νομολογία, συμβούλευσε πως, πραγματικά, ο Νόμος εισήγαγε δυσμενή διάκριση αφού συναρτά το φόρο μόνο προς τον κυβισμό του αυτοκινήτου, χωρίς οποιαδήποτε έκπτωση με βάση την ηλικία, τον τύπο, τη γενική κατάσταση και άλλα χαρακτηριστικά του οχήματος. Αυτή η θέση, όπως αναφέρεται, διατηρείται από τη Νομική Υπηρεσία μέχρι σήμερα. Θεωρούν, όμως, οι καθ΄ ων η αίτηση πως η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί επειδή ο αιτητής ουδέποτε έθεσε ενώπιον της διοίκησης 'οποιαδήποτε στοιχεία που να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο φόρος που του επιβλήθηκε για το όχημα του ήταν ψηλότερος από το φόρο της εναπομείνασας αξίας ομοειδούς μεταχειρισμένου αυτοκινήτου που είναι ήδη εγγεγραμμένο στο Μητρώο της Δημοκρατίας'. Εμφανώς το παράπονό του 'είναι γενικό και άπτεται της νομοθετικής πολιτικής της Δημοκρατίας', ήταν δικό του το βάρος απόδειξης και δεν υπολειπόταν οτιδήποτε από την έρευνα που η Δημοκρατία όφειλε να είχε διεξάγει. Θεωρούν, συνεπώς, πως η Varella (ανωτέρω) ήταν από αυτή την άποψη λανθασμένη και επικαλούνται τις Pavlos Ph. Varellas Trading Co Ltd v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 703/05, ημερομηνίας 29.5.06 και Αντώνης Χ. Πέτρου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 1477/09 ημερομηνίας 13.4.11. Για να αναφερθούν, όμως, κατά τις διευκρινήσεις και στην πρόσφατη απόφαση στη Χαράλαμπος Ασπρομάλλης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 462/10, ημερομηνίας 8.9.11, προς την αντίθετη κατεύθυνση. Στην οποία επισημάνθηκε πως δεν παρεχόταν στον αιτητή, ενόψει των προνοιών του Νόμου, ευχέρεια αμφισβήτησης του ποσού του φόρου, με την έννοια που το θέμα εξηγήθηκε από το ΔΕΚ στην Gomez Valente (ανωτέρω).

Δεν καθορίστηκε το ποσό του φόρου με αναφορά στη μη προσαγωγή από τον αιτητή, οποιωνδήποτε στοιχείων. Καθορίστηκε με βάση τις δεσμευτικές για τον Έφορο πρόνοιες του Νόμου όπως και ο ίδιος εξήγησε απαντώντας στον αιτητή. Δεν είχε, του είπε, περιθώριο άλλου χειρισμού. Δεν ήταν και δυνατό να τίθεται θέμα άλλων κριτηρίων. Ο Νόμος, στην πτυχή του που εδώ ενδιαφέρει, καθορίζει ένα κριτήριο, τον κυβισμό. Οτιδήποτε άλλο προσκόμιζε ή έλεγε ο αιτητής θα ήταν εκτός του Νόμου τον οποίο ο Έφορος όφειλε να εφαρμόσει. Η αποδοχή, ορθή βεβαίως, ότι δεν είναι επιτρεπτό να υπολογίζεται ο φόρος μόνο στη βάση του κυβισμού, τέμνει το θέμα. Αυτός είναι ο Νόμος και αφού εκ του Νόμου δημιουργείται η ανισότητα, όπως εξηγήθηκε από το ΔΕΚ, δεν παρεχόταν δυνατότητα συζήτησης άλλων κριτηρίων, ώστε να τίθεται ζήτημα βάρους απόδειξης του αιτητή, ως προς τέτοια. Η άρση της δυσμενούς διάκρισης μπορεί να επέλθει με τροποποίηση του Νόμου και σημειώνουμε την αναφορά στην Ασπρομάλλης (ανωτέρω) στον περί Φόρων Κατανάλωσης Νόμο του 1964 (Ν 91(Ι)/94) που τροποποιήθηκε ειδικά, μετά από σειρά ακυρωτικών αποφάσεων στην ίδια βάση, ώστε να εξαρτά το ποσό του φόρου από κριτήρια στη γραμμή της νομολογίας του ΔΕΚ. Σε συμφωνία, επομένως, με την απόφαση Ασπρομάλλης (ανωτέρω), καταλήγω ότι η προσφυγή είναι βάσιμη. Η προσφυγή επιτυγχάνει, με έξοδα. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.»

Την αντίθετη άποψη υποστήριξανοι καθ΄ ων η αίτηση, με αναφορά κυρίως στις αποφάσεις Pavlos Ph. Varellas Trading Co Ltd v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 703/05, ημερομηνίας 29.5.06, Αντώνης Χ. Πέτρου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή 1477/09 ημερομηνίας 13.4.11και Sharon Georgiadou v. Κυπριακής Δημοκρατίας, Υποθ. αρ. 481/11, ημερομηνίας 14.5.12. Στις αποφάσεις αυτές οι Κραμβής και Χ΄΄ Χαμπής, Δ.Δ. θεώρησαν ότι οι αιτητές, που είχαν το βάρος της απόδειξης, δεν παρουσίασαν στοιχεία που να καταδεικνύουν ότι ο επιβληθείς φόρος υπερέβαινε το φόρο που θα παρέμενε ενσωματωμένος στην εναπομείνασα αξία του αυτοκινήτου, ώστε να καταδεικνύεται συγκεκριμένη παράβαση του Άρθρου 90 (Δέστε: Πέτρου (ανωτέρω)).

Με όλο το σεβασμό προς τους αδελφούς Δικαστές Κραμβή και Χ΄΄ Χαμπή, δεν συμφωνώ με την προσέγγισή τους. Αντίθετα, συμφωνώ με την προσέγγιση του αδελφού Δικαστή Κωνσταντίνιδη, στη Χρυσάνθου (ανωτέρω), όπου εξηγήθηκε με σαφήνεια ότι, εφόσον οι σχετικοί Νόμοι, ως έχουν, καθορίζουν ένα μόνο κριτήριο, αυτό του κυβισμού, οποιαδήποτε άλλα στοιχεία και αν προσκόμιζε ο αιτητής θα ήταν εκτός του πλαισίου των νόμων και επομένως θα έπρεπε να αγνοηθούν. Άρα είναι οι ίδιες οι πρόνοιες των σχετικών νόμων που δημιουργούν τη δυσμενή διάκριση και την καταστρατήγηση του Άρθρου 90 της ΣΕΚ και είναι αυτές που πρέπει να τροποποιηθούν ανάλογα, όπως έγινε και με τον περί Φόρων Κατανάλωσης Νόμο του 1994 (Ν 91(Ι)/94) που τροποποιήθηκε ειδικά, μετά από σειρά ακυρωτικών αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δέστε την υπόθεση Ασπρομάλλης, ανωτέρω).

Με βάση τα προαναφερόμενα, συμπεραίνω ότι η εφαρμογή των σχετικών νόμων από τους καθ΄ ων η αίτηση (οι οποίοι νόμοι θέτουν ως μόνο κριτήριο τον κυβισμό του αυτοκινήτου) καταστρατηγεί το Άρθρο 90 της ΣΕΚ. Αυτό δεν οφείλεται στην έλλειψη παροχής στοιχείων από τον αιτητή, εφόσον και αν παρείχοντο τέτοια στοιχεία θα ήταν εκτός του κριτηρίου των νόμων και δεν θα μπορούσαν να ληφθούν υπόψη.

Κατά συνέπεια η προσφυγή επιτυγχάνει και εκδίδεται απόφαση ως η παράγραφος Α του αιτητικού της. Έξοδα €1.200.-, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει, υπέρ του αιτητή.

Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,

/ΕΑΠ. Δ.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία