SHAHBAZ-UL-HASSAN SHAH ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση Αρ. 884/2012, 17/7/2012

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ο Αιτητής καταχώρησε προσφυγή ζητώντας ακύρωση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, καθώς και της απόφασης για κήρυξη του ως απαγορευμένου μετανάστη. Ταυτόχρονα καταχώρησε μονομερή αίτηση με την οποία ζητά διάταγμα για αναστολή της ισχύος των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, μέχρι την τελική εκδίκαση της προσφυγής.

Με διάταγμα του δικαστηρίου, η μονομερής αίτηση επιδόθηκε, οι Καθ' ων η αίτηση έφεραν ένσταση και η αίτηση ορίστηκε για ακρόαση με οδηγίες για καταχώρηση γραπτής ένστασης μέσα σε 10 μέρες. Κατά την επόμενη δικάσιμο, που η αίτηση ήταν ορισμένη για ακρόαση, η δικηγόρος των Καθ' ων η αίτηση ζήτησε αναβολή γιατί δεν της είχαν αποσταλεί ακόμα τα γεγονότα από τους Καθ' ων η αίτηση. Το Δικαστήριο, αν και έκρινε ότι η όλη εικόνα που παρουσίαζε η πλευρά των Καθ' ων η αίτηση ήταν ανεπίτρεπτη, παραχώρησε την αναβολή και όρισε την αίτηση για ακρόαση στις 3.7.2012, με νέες οδηγίες για καταχώρηση γραπτής ένστασης. Και πάλιν δεν υπήρξε συμμόρφωση. Το αρμόδιο Τμήμα δεν είχε ακόμη αποστείλει τα γεγονότα. Υποβλήθηκε νέο αίτημα για αναβολή, αλλά το δικαστήριο μετά από ένσταση της δικηγόρου του Αιτητή, δεν το ενέκρινε και προχώρησε στην ακρόαση της αίτησης. Όμως με τη συγκατάθεση της δικηγόρου του Αιτητή, επετράπη στη δικηγόρο των Καθ' ων η αίτηση να αγορεύσει επί των γεγονότων που παρουσίασε ο Αιτητής και επί της νομικής πτυχής. Λόγω της απουσίας γραπτής ένστασης, τα γεγονότα που αναφέρονται πιο κάτω, προέρχονται αποκλειστικά από την ένορκη δήλωση του Αιτητή.

Ο Αιτητής κατάγεται από το Πακιστάν και εισήλθε νόμιμα στην Κύπρο με φοιτητική βίζα. Φοίτησε μέχρι τις 30.9.2011 που έληγε η άδεια προσωρινής παραμονής του, οπότε και διέκοψε τις σπουδές του λόγω οικονομικών δυσκολιών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του γνώρισε την Agnieszka Jankowska από την Πολωνία, με την οποία τέλεσε θρησκευτικό μουσουλμανικό γάμο. Από τον Φεβρουάριο του 2012, διαμένει μαζί με τη σύζυγό του στη Λευκωσία. Η σύζυγος του είναι έγκυος και αναμένει τοκετό στις 31.12.2012.

Στις 20.5.2012, ενώ ο Αιτητής περπατούσε στη Λευκωσία, συνελήφθη από την αστυνομία χωρίς να του παρουσιαστεί οποιοδήποτε ένταλμα σύλληψης. Έκτοτε κρατείται από την αστυνομία. Όπως πληροφορήθηκε η δικηγόρος του, την επόμενη μέρα της σύλληψης του, εκδόθηκαν εναντίον του εντάλματα κράτησης και απέλασης, τα οποία όμως δεν τους έχουν δοθεί.

Στις 23.5.2012 υπέβαλε αίτηση για πολιτικό άσυλο επικαλούμενος σοβαρά προβλήματα, που όπως ισχυρίζεται αντιμετωπίζει στη χώρα του, τα οποία καθιστούν την επιστροφή του εκεί επικίνδυνη για τη ζωή του.

Από πλευράς των Καθ' ων η αίτηση δηλώθηκε ότι η Λειτουργός Μετανάστευσης ανέστειλε την εκτέλεση του διατάγματος απέλασης μέχρι να αποφασιστεί η αίτηση ασύλου. Η κα Χαραλαμπίδου δήλωσε ότι αυτό δεν ικανοποιεί τον Αιτητή, ο οποίος διεκδικεί αναστολή εκτέλεσης του διατάγματος απέλασης μέχρι την εκδίκαση της προσφυγής που ενδεχομένως θα καταχωρήσει σε περίπτωση που απορριφθεί το αίτημα του για παραχώρηση πολιτικού ασύλου και όχι μέχρι την απόφαση της διοίκησης για το θέμα του ασύλου. Και αυτό γιατί η διοίκηση ενδέχεται αμέσως μετά την έκδοση της απόφασης στην αίτηση ασύλου, να επιχειρήσει να τον απελάσει.

Πέραν των πιο πάνω, η κα Χαραλαμπίδου ανέφερε ότι η συνεχιζόμενη κράτηση του Αιτητή γίνεται κατά παράβαση των άρθρων 9-12 του περί Δικαιώματος των Πολιτών της Ένωσης και των Μελών των Οικογενειών τους να Κυκλοφορούν και να Διαμένουν Ελεύθερα στη Δημοκρατία Νόμου του 2007 (Ν. 7(Ι)/2007), της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου, Κεφ. 105. Η κατά τον ισχυρισμό της έκδοση των διαταγμάτων κράτησης και απέλασης εναντίον του Αιτητή, ο οποίος είναι σύζυγος ευρωπαίας πολίτιδος, συνιστά έκδηλη παρανομία και του στερεί το δικαίωμα για ελεύθερη διακίνηση στο έδαφος της Δημοκρατίας. Περαιτέρω, εάν απελαθεί, θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά, τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγος του και το παιδί τους που θα γεννηθεί.

Από την άλλη, η κα Λοΐζου εκ μέρους των Καθ' ων η αίτηση ανέφερε ότι ο Αιτητής παραδέχεται ότι η άδεια παραμονής του στη Δημοκρατία έληξε στις 30.9.2011. Ο ίδιος δεν ισχυρίστηκε ότι υπέβαλε οποιαδήποτε αίτηση για νομιμοποίηση της παραμονής του στη Δημοκρατία μετά την ημερομηνία αυτή. Αν όντως έχει παντρευτεί ευρωπαία πολίτιδα, θα μπορούσε να επικαλεστεί το γεγονός, να ζητήσει να αναγνωριστεί ο μουσουλμανικός γάμος που ισχυρίζεται ότι τελέστηκε και να ζητήσει από τις αρχές τη νομιμοποίηση της παραμονής του στην Κύπρο. Τίποτε από όλα αυτά δεν έκαμε, αλλά αυθαίρετα θεωρεί την παραμονή του νόμιμη, επικαλούμενος διάφορα νομοθετήματα ότι δήθεν του παρέχουν αυτόματα δικαίωμα παραμονής.

Η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει. Κατ' αρχάς δεν πληροί τις προϋποθέσεις για έκδοση προσωρινού διατάγματος σε προσφυγή, δυνάμει του Κανονισμού 13(1) του περί Διαδικαστικών Κανονισμών του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962. Σύμφωνα με τη νομολογία που διαμορφώθηκε, η παραχώρηση προσωρινής θεραπείας για αναστολή διοικητικής πράξης, θεωρείται εξαιρετικό μέτρο, αφού επηρεάζει την άμεση εκτελεστότητα μιας πράξης, ενίοτε την εύρυθμη λειτουργία της διοίκησης και τέλος θέτει το Δικαστήριο σε κίνδυνο να αποφασίσει επί της ουσίας της προσφυγής έξω από τα συνήθη πλαίσια της δίκης. Λόγω ακριβώς της δραστικότητας του μέτρου, τα διοικητικά δικαστήρια ασκούν τη διακριτική τους εξουσία με φειδώ. Σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που έχουν αναγνωριστεί από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, για να παραχωρηθεί προσωρινή θεραπεία θα πρέπει να υπάρχει έκδηλη παρανομία ή ανεπανόρθωτη ζημιά (βλ. Sofocleous v. Republic (1971) 3 CLR 345, Κροκίδου ν. Δημοκρατίας (1990) 3 ΑΑΔ 1857, Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 ΑΑΔ 233, Hellenic Petroleum Cyprus Ltd v. Δημοκρατίας (2007) 3 AAΔ 602 και Μιχαήλ ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (Αρ. 1) (1997) 4(Α) ΑΑΔ 90).

Η παρανομία για να θεωρηθεί «έκδηλη» θα πρέπει αν δεν αναδύεται αυτόματα θα πρέπει «να προκύπτει στη βάση του υπάρχοντος διαθέσιμου υλικού, ως αναντίλεκτη και μη υποκείμενη σε στάθμιση και έκφραση κρίσης» (βλ. Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου ν. Marfin Popular Bank Co Ltd (2007) 3 ΑΑΔ 32). Σε άλλες υποθέσεις, η «έκδηλη παρανομία» έχει ταυτιστεί με την «εξόφθαλμη» παρανομία, η οποία διαπιστώνεται χωρίς να χρειάζεται διερεύνηση αντιφατικών γεγονότων (βλ. Sofocleous v. Republic, ανωτέρω και Κροκίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω).

Από τα στοιχεία που έχω ενώπιον μου, δεν διαπιστώνω εξόφθαλμη παρανομία. Όπως έχω αναφέρει πρόσφατα, σε πάρα πολλές υποθέσεις παρόμοιας φύσης, το ζητούμενο σ' αυτό το στάδιο δεν είναι αν υπάρχει παρανομία, αλλά αν υπάρχει «έκδηλη» παρανομία (βλ. Khanhaie v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1721/11, ημερ. 21.6.2012 και Noel de Silva v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1694/11, ημερ. 25.5.2011). Πολλές είναι οι περιπτώσεις που στο παρεμπίπτον στάδιο δεν διαπιστώνεται οτιδήποτε το εξόφθαλμα παράνομο, αλλά μετά που η προσφυγή εξεταστεί στην ουσία της, διαπιστώνεται κάποιου είδους παρανομία. Ο λόγος είναι διότι τα κριτήρια είναι διαφορετικά. Συζητήσιμη παρανομία δεν είναι αρκετή για να παραχωρηθεί προσωρινή θεραπεία. Στην προκειμένη περίπτωση, καμιά από τις παρανομίες που ισχυρίστηκε ο Αιτητής δεν φαίνεται να δημιουργεί εξόφθαλμη ή έκδηλη παρανομία. Ο Αιτητής δέχεται ότι μετά τις 30.9.2011 που έληξε η άδεια παραμονής του, δεν ζήτησε να νομιμοποιήσει την παραμονή του ως αποτέλεσμα του γάμου του με ευρωπαία πολίτιδα. Δεν είναι επί του παρόντος να εξεταστεί κατά πόσον ο Νόμος 7(Ι)/2007 παρέχει αυτομάτως δικαιώματα παραμονής στη Δημοκρατία χωρίς να προηγηθεί αίτηση στη διοίκηση, τουλάχιστον για να της δοθεί η ευκαιρία να επιβεβαιώσει τα στοιχεία που επικαλείται ο Αιτητής, π.χ. τη νομιμότητα του γάμου. Το ζήτημα αυτό θα εξεταστεί κατά την εξέταση της ουσίας της προσφυγής και δεν ενδείκνυται να γίνει μικροσκοπική εξέταση σ' αυτό το ενδιάμεσο στάδιο. Γι' αυτό δεν μπορώ να συμφωνήσω με την κα Χαραλαμπίδου ότι η σύλληψη και κράτηση του Αιτητή για σκοπούς απέλασης συνιστά εξόφθαλμη παράβαση των προνοιών του Νόμου 7(Ι)/2007. Εν πάση περιπτώσει, ο Αιτητής ήδη επέλεξε άλλο τρόπο να νομιμοποιήσει την παραμονή του στη Δημοκρατία, υποβάλλοντας αίτηση για να του παραχωρηθεί πολιτικό άσυλο, η οποία ακόμη εξετάζεται.

Η διοίκηση μετά την καταχώρηση αίτησης πολιτικού ασύλου, έχει από μόνη της αναστείλει το διάταγμα απέλασης μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου. Αυτό κατά κανόνα περιλαμβάνει και το στάδιο της δικαστικής διαδικασίας. Επομένως, δεν τίθεται θέμα ανεπανόρθωτης ζημιάς.

Η υπόθεση Pathirannehelage v. Δημοκρατίας κ.α., Υπόθ. Αρ. 1072/11, ημερ. 2.12.2011, στην οποία έκαμε αναφορά η κα Χαραλαμπίδου σε σχέση με τον Κανονισμό 19 της ΚΔΠ 242/1972, δεν βοηθά, γιατί η απόφαση δεν αφορούσε στην παραχώρηση ενδιάμεσης θεραπείας. Επρόκειτο για τελική απόφαση επί της ουσίας της προσφυγής και επομένως όλα τα ζητήματα εξετάστηκαν από άλλη οπτική γωνιά.

Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των Καθ' ων η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και τα οποία θα είναι πληρωτέα μετά τη διεκπεραίωση της ουσίας της προσφυγής.

(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.

/ΕΠσ

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία