|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 444/2011)
25 Ιουλίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΛΟΥΚΙΑ ΠΑΥΛΙΔΟΥ, ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΡΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΑ ΝΙΚΟΛΑ ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΥΛΙΔΗ,
Αιτήτρια,
ΚΑΙ
THE CYPRUS CEMENT PUBLIC COMPANY LIMITED,
Καθ΄ ων η αίτηση.
____________________
Χ. Δειλινός, για την Αιτήτρια.
Αλ. Μαρκίδης και Ρ. Ιάσωνος (κα.) για Χρ. Δημητριάδη & Σία ΔΕΠΕ, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Στις 8.2.2012 ο κ. Δειλινός, που εμφανίστηκε για την αιτήτρια ανέφερε τα εξής: «Αφού μελέτησα τις δύο προδικαστικές ενστάσεις της καθ΄ ης η αίτηση αποφάσισα να ζητήσω άδεια του δικαστηρίου να αποσύρω την προσφυγή με επιφύλαξη και δικαίωμα επανακαταχώρησης της προσφυγής, τόσο εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και εναντίον της ιδιωτικής εταιρείας The Cyprus Cement Public Company Limited». Ο κ. Παναγιώτου, εκ μέρους των καθ΄ ων η αίτηση, ανέφερε ότι υπάρχει ένσταση από πλευράς των καθ΄ ων η αίτηση, για να αποσυρθεί η προσφυγή άνευ βλάβης.
Το δικαστήριο, υπό τις περιστάσεις, έδωσε χρόνο 15 ημερών στην κάθε πλευρά για να καταχωρήσει γραπτή αγόρευση προς υποστήριξη της θέσης της.
Στη γραπτή αγόρευση της αιτήτριας αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι, σύμφωνα με τη Δ.15 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, μια αγωγή μπορεί να αποσυρθεί οποτεδήποτε διατηρώντας δικαίωμα επαναφοράς της. Αναγνώρισε όμως ότι, σύμφωνα με τις αυθεντίες, μετά την παραλαβή της υπεράσπισης ο ενάγων παύει να είναι dominus litis και η διακοπή της αγωγής τελεί υπό την αίρεση της εξασφάλισης άδειας από το δικαστήριο (Δέστε: Παμπορίδης ν. Κτηματική Τράπεζα Λτδ (1995) 1 Α.Α.Δ. 670).
Όπως ανέφερε ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας μετά από μελέτη των δύο προδικαστικών ενστάσεων απεφάσισε να αποσύρει την παρούσα προσφυγή και να επανακαταχωρήσει νέα προσφυγή (α) εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας που είναι ο διάδοχος του Βρετανού Κυβερνήτη, ο οποίος κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας επικύρωσε την απαλλοτρίωση των επίδικων κτημάτων, και (β) εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση που είναι το νομικό πρόσωπο που κατέβαλε την αποζημίωση για την απαλλοτρίωση των επίδικων ακινήτων και που επ΄ ονόματι τους είχε εγγραφεί και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να είναι εγγεγραμμένη η απαλλοτριωθείσα περιουσία (του Νικόλα Αντώνη Παυλίδη).
Στην γραπτή αγόρευση των καθ΄ ων η αίτηση αναγράφεται, μεταξύ άλλων, ότι η άδεια για απόσυρση της προσφυγής, με επιφύλαξη, και με δικαίωμα καταχώρησης νέας προσφυγής εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση και της Κυπριακής Δημοκρατίας, ζητήθηκε μετά που η αιτήτρια μελέτησε τις δύο προδικαστικές ενστάσεις. Επομένως έχουν σημασία οι προδικαστικές ενστάσεις. Σύμφωνα με την πρώτη, η προσφυγή είναι προδήλως αβάσιμη και το δικαστήριο θα πρέπει να την απορρίψει χωρίς δημόσια συζήτηση στη βάση του άρθρου 134.2 του Συντάγματος. Και τούτο διότι οι καθ΄ ων η αίτηση δεν αποτελούν πρόσωπο δημοσίου δικαίου αλλά δημόσια εταιρεία εγγεγραμμένη δυνάμει του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113. Επομένως, οι πράξεις και παραλείψεις της δεν ελέγχονται ακυρωτικά από το Ανώτατο Δικαστήριο δυνάμει του άρθρου 146 του Συντάγματος. Η δεύτερη προδικαστική ένσταση αναφέρεται στην προσβαλλόμενη πράξη ή παράλειψη η οποία δεν εμπίπτει στον τομέα του δημοσίου δικαίου και/ή δεν συνιστά εκτελεστή άρνηση και/ή παράλειψη.
Είναι η θέση των καθ΄ ων η αίτηση ότι το όλο ζήτημα εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου δυνάμει της Δ.15 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, η οποία ισχύει, κατά αναλογία, και στην παρούσα προσφυγή (Κανονισμός 18 των περί Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου Κανονισμών του 1962). Όσον αφορά την καταχώριση νέας προσφυγής εναντίον της Δημοκρατίας, οι καθ΄ ων η αίτηση δέχονται ότι δεν νομιμοποιούνται να τοποθετηθούν επί του θέματος. Όσον αφορά όμως τους καθ΄ ων η αίτηση λέγουν ότι το δικαστήριο δεν θα πρέπει να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ της αιτήτριας καθότι η αιτήτρια στο παρελθόν καταχώρησε αστική αγωγή την οποίαν απέσυρε ανεπιφύλακτα. Τώρα καταχώρησε την παρούσα προσφυγή, με το ίδιο αντικείμενο, και επιχειρεί να την αποσύρει, με επιφύλαξη, πράγμα όμως ανεπίτρεπτο εφόσον ήδη υπάρχει το δεδικασμένο της ανεπιφύλακτης απόσυρσης της αγωγής. Εν πάση περιπτώσει δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος να δοθεί άδεια απόσυρσης της προσφυγής, με επιφύλαξη, εφόσον η αιτήτρια, εάν επιθυμεί, μπορεί να υποβάλει αίτηση για προσθήκη και της Κυπριακής Δημοκρατίας ως επιπρόσθετης καθ΄ ης η αίτηση.
Μελέτησα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία. Δεν επιθυμώ να αποφανθώ τελεσίδικα επί της υπάρξεως δεδικασμένου, παρατηρώντας ότι η Αγωγή υπ΄ αρ. 1096/86 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού κινήθηκε από τέσσερις ενάγοντες μεταξύ των οποίων και η Λουκία Παυλίδου, αλλά όχι υπό την ιδιότητα της ως διαχειρίστρια της περιουσίας του Νικόλα Αντώνη Παυλίδη και ότι ο Νικόλας Αντώνη Παυλίδης δεν ήταν ένας από τους διάδικους. Συμφωνώ, όμως, με τη θέση των καθ΄ ων η αίτηση ότι, δεδομένης της δυνατότητας της αιτήτριας, δυνάμει της Δ.9 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, να ζητήσει την προσθήκη πρόσθετου διαδίκου, δεν δικαιολογείται αλλά ούτε και είναι προς το συμφέρον της απονομής της δικαιοσύνης, κατά την κρίση μου, να επιτραπεί η απόσυρση της προσφυγής, στο παρόν στάδιο, με δικαίωμα επαναφοράς της εναντίον των καθ΄ ων η αίτηση.
Έχοντας κατά νουν, από τη μια, το προχωρημένο στάδιο της προσφυγής, τη φύση των προδικαστικών ενστάσεων, το δικαίωμα της αιτήτριας να ζητήσει την προσθήκη και δεύτερου διάδικου ως καθ΄ ου η αίτηση και, από την άλλη, την ταλαιπωρία την οποία ενδέχεται να υποστούν οι καθ΄ ων η αίτηση εάν δοθεί η ζητούμενη άδεια, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι ορθό και δίκαιο να απορρίψω το αίτημα της αιτήτριας.
Υπό τις περιστάσεις, το προφορικό αίτημα της αιτήτριας απορρίπτεται. Τα έξοδα που δημιουργήθηκαν από το αίτημα αυτό, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή στο τέλος, επιδικάζονται εις βάρος της αιτήτριας και υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.