|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 215/2012)
23 Ιουλίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ABDULAYE FATOUMATA DIALLO,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ
ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ/Η
2. ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ
ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Αίτηση διά κλήσεως ημερ. 12.4.2012 για έκδοση προσωρινού διατάγματος
Μιχ. Παρασκευάς, για τον Αιτητή.
Μαρ. Θεοκλήτου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Μέσα στα πλαίσια προσφυγής που ο αιτητής καταχώρησε εναντίον της απόρριψης αίτησης για έκδοση άδειας παραμονής του στη Δημοκρατία, καταχώρησε και την παρούσα αίτηση με την οποία αξιώνει αναστολή της εκτέλεσης της απορριπτικής απόφασης, καθώς και διάταγμα που να του επιτρέπει τη συνέχιση των σπουδών του στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Σύμφωνα με την ένορκη δήλωσή του που συνοδεύει την αίτηση, ο αιτητής ήταν εγγεγραμμένος φοιτητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου και κάτοχος άδειας παραμονής η οποία ίσχυε μέχρι τις 28.2.2010. Ισχυρίζεται ότι λόγω της αστάθειας και της πολύ σοβαρής κατάστασης που επικρατούσε στη χώρα του ήταν αδύνατο να του σταλούν χρήματα για να συνεχίσει τις σπουδές του και συνεπώς δεν είχε τους πόρους να πληρώσει τα τέλη του εκπαιδευτικού ιδρύματος στο οποίο ήταν εγγεγραμμένος. Μετά την ομαλοποίηση της κατάστασης στη χώρα του, η οικογένειά του ήταν και πάλι σε θέση να του συμπαραστέκεται οικονομικά και ο αιτητής απευθύνθηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών ζητώντας να του επιτραπεί να συνεχίσει τις σπουδές του, αίτημα το οποίο απορρίφθηκε.
Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση, ο αιτητής αφίχθηκε στην Κύπρο στις 10.10.2008 με σκοπό να φοιτήσει στον τετραετή κλάδο σπουδών. Του παραχωρήθηκε άδεια προσωρινής παραμονής μέχρι 30.9.2009, η οποία ανανεώθηκε μέχρι τις 28.2.2010. Μετά τη λήξη της πιο πάνω άδειας ο αιτητής παρέλειψε να αιτηθεί περαιτέρω ανανέωσης και για το λόγο αυτό κατέστη, μετά τη λήξη της άδειάς του, απαγορευμένος μετανάστης.
Δεκαέξι περίπου μήνες μετά τη λήξη της προσωρινής του άδειας το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου ζήτησε από το αρμόδιο τμήμα την εξέταση της περίπτωσής του για συνέχιση της φοίτησής του, αίτηση η οποία απορρίφθηκε γιατί είχε παραμείνει παράνομα στη Δημοκρατία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η απάντηση του τμήματος συνιστά και την προσβαλλόμενη πράξη.
Οι καθ΄ων η αίτηση υποστηρίζουν ότι η θεραπεία που αξιώνεται με την αίτηση ισοδυναμεί με αίτημα για αναστολή αρνητικής πράξης της διοίκησης.
Η θέση των καθ΄ ων η αίτηση είναι ορθή και η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί. Η αξιούμενη θεραπεία πράγματι ισοδυναμεί με αίτημα για αναστολή αρνητικής πράξης της διοίκησης και συνεπώς δεν μπορεί να επιτύχει.
Όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Moyo & Another v. The Republic (1988) 3 C.L.R. 1203, 1209 και επαναλήφθηκε στην υπόθεση Hellenic Petroleum Cyprus Ltd v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 602, 606, μια πράξη είναι αρνητική όταν αφήνει το νομικό καθεστώς ανέπαφο. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν επηρεάζονται τα υφιστάμενα δικαιώματα του αιτητή. Από την άλλη, ο σκοπός έκδοσης προσωρινής θεραπείας είναι η διατήρηση του καθεστώτος που υπήρχε πριν την έκδοση της απόφασης.
Ο κυριότερος σκοπός ενός συντηρητικού διατάγματος είναι η διατήρηση του υφιστάμενου νομικού καθεστώτος (status quo), δηλαδή της κατάστασης η οποία επικρατούσε πριν την έκδοση της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης. Το συντηρητικό διάταγμα θα πρέπει να συνιστά θεραπεία η οποία βρίσκεται εντός της δικαιοδοσίας του δικαστηρίου. Στην πραγματικότητα είναι μια προσωρινή αναστολή της πράξης μέχρι την τελική απόφαση του δικαστηρίου.
Όπως έχει επανειλημμένα λεχθεί ένα συντηρητικό διάταγμα στο χώρο του διοικητικού δικαίου συνιστά δραστική θεραπεία η οποία θα πρέπει να παρέχεται σπανίως και μόνο όταν η προσβαλλόμενη πράξη παρουσιάζει έκδηλη παρανομία, δηλαδή η παρανομία να είναι χειροπιαστά αναγνωρίσιμη από το πρακτικό ή αν θα επέλθει ανεπανόρθωτη ζημία.
Μια αρνητική πράξη δεν μπορεί να ανατραπεί από ένα συντηρητικό διάταγμα. Ο αιτητής επιδιώκει κάτι τέτοιο με τη διαδικασία ακύρωσης. Διαφορετική αντιμετώπιση θα διεύρυνε τα όρια που θέτει το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος και θα προσέβαλλε τις αρχές του διαχωρισμού των εξουσιών.
Το ότι κατ΄ αρχήν δεν αναστέλλονται αρνητικές αποφάσεις της διοίκησης έχει διακηρυχθεί σε αριθμό αποφάσεων (βλέπε Goulelis v. Republic (1969) 3 C.L.R. 583, Artemiou (No.2) v. Republic (1966) 3 C.L.R. 562 και Sayigh v. Republic (1986) 3 C.L.R. 277).
Οι αρνητικές πράξεις των διοικητικών οργάνων δεν μπορούν να ανασταλούν μέσα στα πλαίσια αίτησης για προσωρινό διάταγμα (αφού ένα τέτοιο διάταγμα θα ισοδυναμούσε με έκδοση διοικητικής απόφασης από το δικαστήριο) (βλέπε μεταξύ άλλων Gamage v. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 463).
Στην ουσία αξιώνεται η έκδοση προστακτικού διατάγματος με το οποίο μάλιστα να επιτυγχάνονται περισσότερα και από τη θεραπεία που αξιώνεται με την προσφυγή.
Αν η αίτηση επιτύγχανε με τη μορφή συντηρητικού διατάγματος θα ακυρωνόταν άρνηση ανανέωσης της άδειας παραμονής και κατά συνέπεια θα εκδιδόταν στην ουσία, διάταγμα με το οποίο να καθίσταται η παραμονή του αιτητή στην Κύπρο νόμιμη.
Κάποια αναφορά θα πρέπει να γίνει και στη θεραπεία (Β). Είναι προφανές ότι το παρόν δικαστήριο δεν μπορεί με διάταγμα σε αίτηση για συντηρητικό διάταγμα να επιτρέψει στον αιτητή να συνεχίσει τις σπουδές του σε συγκεκριμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα.
Εν όψει των πιο πάνω η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί χωρίς να εξεταστούν οι λόγοι επί των οποίων βασίζεται.
Η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον του αιτητή όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ