|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(Υπόθεση Αρ. 494/2011)
18 Ιουνίου, 2012
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
REZA NOORI HELAN,
Αιτητής,
ν.
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ,
Καθ΄ ης η αίτηση.
- - - - - -
Γ. Χριστοφίδης, για τους Αιτητές.
Λ. Ουστά, για την Καθ΄ ης η αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: O αιτητής είναι Ιρανός και εισήλθε παράνομα στην Κύπρο μέσω των κατεχομένων το 2004 και στις 5.11.05 υπέβαλε αίτηση ασύλου.
Ο αιτητής προσκόμισε στην Υπηρεσία Ασύλου μια σειρά εγγράφων όπως αντίγραφο κάρτας μέλους εταιρείας κατασκευής / εμπορίας διαμαντιών, άρθρο εφημερίδας σχετικά με το νομοθετικό πλαίσιο και την αντιμετώπιση που τυγχάνουν από τις ιρανικές αρχές τα άτομα που ασχολούνται με το ηλεκτρονικό εμπόριο διαμαντιών, δικαστικό έγγραφο του δικαστηρίου στην Τεχεράνη ημερ. 30.1.04 για έκδοση εντάλματος σύλληψης του αιτητή επειδή παρέλειψε να παρουσιαστεί στο Δικαστήριο, έγγραφο που εκδόθηκε στις 12.6.04 σχετικά με απόφαση της Ιρανικής κυβέρνησης να εγγυηθεί την προσωρινή αποφυλάκιση του.
Ο αιτητής υπεβλήθη σε δυο συνεντεύξεις από την Υπηρεσία Ασύλου (14.4.06 και 13.7.06) κατά τις οποίες ισχυρίσθηκε ότι αποφάσισε να φύγει από τη χώρα καταγωγής του επειδή ενεπλάκη σε παράνομες δραστηριότητες εμπορίου διαμαντιών μέσω διαδικτύου, τις οποίες ο ίδιος θεωρούσε νόμιμες και ότι αρχικά πήγε στην Τουρκία γιατί ήθελε να εξασφαλίσει ιταλικό διαβατήριο. Επίσης ανέφερε ότι εκδόθηκαν εναντίον του τρία εντάλματα συλλήψεως στο Ιράν και ότι οι ιρανικές αρχές προέβησαν σε συλλήψεις ατόμων που ασχολούνταν με το ηλεκτρονικό εμπόριο διαμαντιών. Ο λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου για τους λόγους που καταγράφει αναλυτικά στο σημείωμα του κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο αιτητής στερείται αξιοπιστίας και οι ισχυρισμοί του δεν είναι αληθοφανείς. Με βάση την εισήγηση του λειτουργού, ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης. Στις 19.12.06 καταχωρήθηκε διοικητική προσφυγή από τον αιτητή, η οποία εξετάστηκε από αρμόδιο λειτουργό της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων και απορρίφθηκε. Η αιτιολογημένη απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων (ΑΑΠ) ημερ. 21.12.10 μαζί με την απορριπτική επιστολή επιδόθηκαν δεόντως στον αιτητή.
Ο αιτητής ζητά την ακύρωση της εν λόγω απόφασης ισχυριζόμενος πρωτίστως ότι υπήρξε διάκριση σε βάρος του λόγω της γλώσσας και της φυλής του. Επικαλείται τα άρθρα 28 του Συντάγματος, το άρθρο 28Θ(2) του περί Προσφύγων Νόμου για την υποχρέωση βοήθειας από διερμηνέα στις διαδικασίες ενώπιον της ΑΑΠ καθώς και το άρθρο 14 της ΕΣΔΑ για να υποστηρίξει ότι στερήθηκε το δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης στο δικαστήριο από την κοινοποίηση της προσβαλλόμενης απόφασης σε αυτόν σε γλώσσα μη κατανοητή από τον ίδιο. Ο ισχυρισμός δεν ευσταθεί. Στη Singh v. Δημοκρατίας, ((2006) 3 Α.Α.Δ. 393, όπου εξετάστηκε τέτοιο ζήτημα, αναφέρθηκε ότι το ΄Αρθρο 28Θ(7) του περί Προσφύγων Νόμου, το οποίο καθορίζει γραπτό τύπο της απόφασης επιβάλλει δέουσα αιτιολόγηση, αποστολή στον αιτητή και κοινοποίηση της απόφασης στην Υπηρεσία Ασύλου και στο Διευθυντή, ανάλογα με την περίπτωση. Ο Νόμος δεν προσδιορίζει τη γλώσσα στην οποία πρέπει να συντάσσεται η απόφαση. Περαιτέρω, η Ολομέλεια εξέτασε το ζήτημα και υπό το φως του ΄Αρθρου 30 του Συντάγματος, το οποίο αφορά τη διάγνωση των αστικών δικαιωμάτων και την εκδίκαση των ποινικών υποθέσεων, και κατέληξε ότι το εν λόγω άρθρο, και αν ακόμη ήθελε θεωρηθεί ότι κάλυπτε τη διαδικασία της Αναθεωρητικής Αρχής, δεν περιλαμβάνει οποιαδήποτε υποχρέωση για την έκδοση της απόφασης στη γλώσσα του διαδίκου.
Εξάλλου κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων παρέχονταν οι υπηρεσίες διερμηνέα ενώ το γεγονός ότι η απορριπτική επιστολή ήταν στην Αγγλική και η αιτιολογημένη απόφαση στην Ελληνική - γλώσσες μη κατανοητές από τον αιτητή - δεν παραβίαζε, καθ' οιονδήποτε τρόπο, το Νόμο, ούτε τον εμπόδιζε να πληροφορηθεί το περιεχόμενο της απόφασης και να ασκήσει το δικονομικό διάβημα εναντίον της.
Ο αιτητής παραπονείται επίσης για την αναιτιολόγητη ανάθεση της εξέτασης της αίτησης από τον Πρόεδρο της Αναθεωρητικής Αρχής σε συγκεκριμένο μέλος .
Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι η κατά το άρθρο 28Δ(β) εξουσία του Προέδρου της ΑΑΠ να αναθέτει την εξέταση διοικητικών προσφυγών σε μέλος της Αναθεωρητικής Αρχής, προϋποθέτει την παροχή αιτιολογίας και γι' αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση η απουσία γραπτής καταχώρησης τέτοιας απόφασης είναι λόγος ακύρωσης. Ο ισχυρισμός είναι αβάσιμος. Το άρθρο 28Δ(β) δεν απαιτεί αιτιολογία για την ανάθεση της εξέτασης διοικητικών προσφυγών από τον Πρόεδρο σε ένα από τα μέλη της Αναθεωρητικής Αρχής και επιπρόσθετα, σύμφωνα με το άρθρο 28Ε(3) κάθε μέλος της Αναθεωρητικής αρχής «δύναται να ασκεί τις δυνάμει του παρόντος Νόμου αρμοδιότητες της Αναθεωρητικής Αρχής από μόνο του», με την εξαίρεση κάποιων ρητά προσδιοριζόμενων στο Νόμο περιπτώσεων (άρθρο 28 Ε(4)), που δεν εφαρμόζονται στην παρούσα υπόθεση. (Hassan Alhamiyan ν. Δημοκρατία (2006) 3 ΑΑΔ 590).
Εξετάζοντας και τον τρίτο λόγο, με τον οποίο ο αιτητής θεωρεί ότι δεν διερευνήθηκαν δεόντως όλα τα αυθεντικά έγγραφα που είχε προσκομίσει από τα δικαστήρια της χώρας του ως προς την σύλληψη και την καταδίωξη του καθώς και ότι αγνοήθηκαν ουσιώδη γεγονότα της υπόθεσης ,παραθέτω το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση στη Latif v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων (2006) 3 Α.Α.Δ. 533, σελ. 535-536.
«Το Δικαστήριο δεν προβαίνει σε επανεκτίμηση των γεγονότων ούτε και υποκαθιστά την κρίση της αρμόδιας διοικητικής αρχής με τη δική του. Το Δικαστήριο ελέγχει τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης· κατ' εφαρμογή των αρχών του διοικητικού δικαίου που διέπουν το θέμα.»
(Βλ., επίσης, Samson ν. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων (2006) 3 Α.Α.Δ. 390 και Khalifa ν. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων (2006) 3 Α.Α.Δ. 402).
Το δικαστήριο δεν επεμβαίνει όταν η έρευνα είναι επαρκής, αλλά ούτε και προβαίνει σε δική του αξιολόγηση (βλ. Farouq Ahmet v. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 301/2003, ημερ. 7.9.2004). Το τι συνιστά επαρκή έρευνα εξαρτάται από τα γεγονότα και τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Knai v. The Republic (1987) 3 C.L.R. 1534).
Ο αιτητής είχε την ευκαιρία τόσο κατά την δεύτερη συνέντευξη ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου όσο και ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής, όπως εξάλλου είχε αναφέρει με την προσωπική επιστολή του (ερυθρό 84 στο Τεκμήριο 1), να προσκομίσει οποιοδήποτε έγγραφο ή οποιοδήποτε νέο στοιχείο κατείχε, προς υποστήριξη της υπόθεσης του, πράγμα το οποίο παρέλειψε να πράξει. Ο ίδιος αναφέρει ότι κατέχει όλα όσα οι καθ' ων η αίτηση είχαν ζητήσει (επιταγές για τις υπηρεσίες του, το cd με το περιεχόμενο της δουλειάς του, τη συσκευή για να έχει πρόσβαση στην κάρτα και στον λογαριασμό του με την εταιρεία «My 7 Diamonds». Ωστόσο δεν τα παρουσίασε σε κανένα στάδιο της διοικητικής εξέτασης της αίτησης του ως όφειλε και το δικαστήριο δεν μπορεί να τα λάβει υπόψη ούτε να ασκήσει πρωτογενή κρίση επ΄ αυτών.
Αναφορικά με τις αδυναμίες που εντόπισαν οι καθ' ων η αίτηση στα υποστηρικτικά έγγραφα ο αιτητής με την γραπτή του αγόρευση ισχυρίζεται ότι δεν λήφθηκαν δεόντως υπόψη και αμφισβητήθηκε η γνησιότητα τους χωρίς όμως περαιτέρω έρευνα. Ο αιτητής έχει δίκιο ως προς το φωτοαντίγραφο εγγράφου ημερ.12.6.04 για το οποίο οι καθ' ων η αίτηση σχολίασαν:
«Φωτοαντίγραφο εγγράφου εκδοθέν στις 12 Ιουνίου του 2004 από το δικαστήριο της Τεχεράνης στο οποίο αποφασίζεται ότι η κυβέρνηση του Ιράν εγγυάται την προσωρινή αποφυλάκιση του προσφεύγοντα (ερυθρό 43 και μετάφραση ερυθρό 102). Ο προσφεύγων στην πρώτη του συνέντευξη ισχυρίστηκε ότι στις 09.04.2004 είχε συλληφθεί και ανακριθεί για τις διαδικτυακές δραστηριότητες του, κρατήθηκε για δύο μέρες και μετά αφέθηκε ελεύθερος (ερυθρά 24x5, 25x5, 26x5). Παρατηρείται ότι η απουσία κάποιων στοιχείων από το εν λόγω έγγραφο πλήττει τη γνησιότητά του. Συγκεκριμένα, δεν υπάρχει το όνομα του προσφεύγοντα, δεν αναφέρεται ο αστυνομικός σταθμός στον οποίο είχε συλληφθεί και ο πατέρας του αναφέρεται ως Amir Khaksaar, ενώ στην αίτηση του το όνομα του είναι Bahram (ερυθρό 6 και μετάφραση ερυθρό 13, ερυθρό 43 και μετάφραση ερυθρό 102).»
Το ένταλμα απευθύνεται στον Amir Khaksaar, που κατά τον αιτητή ήταν ο εγγυητής του κατά την σύλληψη του στο Ιράν, ενώ ως λόγος έκδοσης του αναγράφεται ρητά «If Mr. Reza Nouri Halan does not return to Ghasr detention, the government according to the law will take the guarantee for his temporary releasing». Συνεπώς το έγγραφο πράγματι αναγράφει τόσο το όνομα του αιτητή όσο και το όνομα του πατέρα του.
Ωστόσο η πιο πάνω πλάνη στην εκτίμηση του συγκεκριμένου εγγράφου δεν είναι ουσιώδης, αφού οι υπόλοιπες αντιφάσεις που σημειώθηκαν ως προς το σύνολο των ισχυρισμών του αιτητή είναι τέτοιες που εύλογα οδήγησαν στο συμπέρασμα της αναξιοπιστίας και στέρησαν το ευεργέτημα της αμφιβολίας από τον αιτητή. Η διαπίστωση πλάνης ως προς ορισμένο πραγματικό γεγονός δεν συνεπάγεται αυτομάτως ακυρότητα. Η πλάνη πρέπει να είναι ουσιώδης δηλαδή να προκύπτει ότι έχει επιδράσει στην τελική κρίση (Γαλανού κ.α. ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 43, 47, Baryalay Khan, υποθ. αρ. 1385/07, ημερ. 28.9.09).
Παρατηρώ επίσης ότι η Υπηρεσία Ασύλου διεξήγαγε περαιτέρω έρευνα για τις συνθήκες εισόδου και εξόδου από το αεροδρόμιο του Ιράν προκειμένου να συμπεράνει τις πιθανότητες ο αιτητής να εξήλθε της χώρας του δυο φορές στις 27.4.04 και 7.6.04 χωρίς να συλληφθεί, παρά την έκδοση των ενταλμάτων σύλληψης του στις 19.4.04 και 20.5.04.
Τέλος ο αιτητής ισχυρίζεται ότι είχε παραδώσει σημείωμα σε λειτουργό των καθ' ων η αίτηση στο οποίο κατέγραφε με λεπτομέρειες γεγονότα που συνέβησαν με το μεταφραστή κατά τις συνεντεύξεις του και τον έκαναν να ζητήσει την αλλαγή του, το οποίο αρνήθηκε να παραλάβει. Το πρακτικό και των δυο συνεντεύξεων του αιτητή υπεγράφη και μονογράφηκε από τον αιτητή και αυτό δεν περιέχει οποιοδήποτε αίτημα αλλαγής διερμηνέα Συνεπώς ούτε αυτός ο λόγος ακύρωσης ευσταθεί.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €700 έξοδα υπέρ της καθ΄ ης η αίτηση και εναντίον του αιτητή. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.