|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1749/2009)
11 Ιουνίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΧΡΙΣΤΟΣ ΡΟΥΣΙΑΣ
2. ΑΒΡΑΑΜ ΡΟΥΣΙΑΣ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Γ. Παπαθεοδώρου με Αντ. Καρά, για τους Αιτητές.
Δένα Μαρία Εργατούδη (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές αξιώνουν την απόρριψη της απόφασης στην ιεραρχική προσφυγή που υπέβαλαν στις 3.3.2008 εναντίον της απόφασης της πολεοδομικής αρχής να αρνηθεί τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση κατοικίας σε τεμάχιο τους στο Παραλίμνι.
Οι αιτητές στις 25.1.2007 υπέβαλαν στον Επαρχιακό Λειτουργό Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Αμμοχώστου, που είναι η αρμόδια πολεοδομική αρχή, αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση κατοικίας σε τεμάχιό τους στο Παραλίμνι. Η αίτηση απορρίφθηκε στις 31.1.2008 με την αιτιολογία ότι το τεμάχιο βρισκόταν σε περιοχή εκτός του ορίου ανάπτυξης του Τοπικού Σχεδίου Παραλιμνίου και ενέπιπτε σε καθορισμένη ζώνη προστασίας στην οποία δεν επιτρέπεται οικιστική ανάπτυξη.
Το Τοπικό Σχέδιο είχε τροποποιηθεί στις 5.4.2007. Το συγκεκριμένο τεμάχιο βρισκόταν, μέχρι την ημερομηνία δημοσίευσης του νέου Τοπικού Σχεδίου, εντός των ορίων τουριστικής ζώνης στην οποία ήταν επιτρεπτή η ανέγερση κατοικίας με συντελεστή δόμησης 30%.
Οι αιτητές βασικά υποστηρίζουν ότι αφού η αίτησή τους έγινε πριν τη δημοσίευση του Τοπικού Σχεδίου και συγκεκριμένα στις 25.1.2007, θα έπρεπε να εξεταστεί με το ισχύον κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης νομικό καθεστώς και όχι με το Νέο Τοπικό Σχέδιο. Υποστηρίζουν ότι σύμφωνα με τις πρόνοιες του κανονισμού 5(2) των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Κανονισμών του 1990, Κ.Δ.Π. 55/90, η πολεοδομική αρχή, μέσα σε τρεις μήνες από τη λήψη της αίτησης για χορήγηση άδειας, θα έπρεπε να δώσει γραπτή ειδοποίηση για την απόφασή της ή την παραπομπή της αίτησης στον Υπουργό Εσωτερικών. Η πολεοδομική αρχή κατά παράβαση του πιο πάνω κανονισμού δεν ειδοποίησε σχετικά τους αιτητές.
Θεωρούν ότι η απόρριψη της αίτησής τους δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έγινε εντός εύλογου χρόνου. Το μικρό μέγεθος της προτεινόμενης ανάπτυξης παρείχε, σύμφωνα πάντα με τους αιτητές, τη δυνατότητα στην πολεοδομική αρχή να εξετάσει την αίτηση μέσα σε τρεις μήνες. Οι αιτητές υποστηρίζουν ακόμα ότι η συμπεριφορά των καθ΄ων η αίτηση είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της ευνοϊκής γι΄ αυτούς μεταχείρισης. Οι αρχές της χρηστής διοίκησης επέβαλλαν όπως η αρχή ενεργήσει σύμφωνα με το περί δικαίου αίσθημα και αποφύγει ανεπιεικείς λύσεις. Το Τοπικό Σχέδιο δημιουργεί δυσμενή διάκριση εις βάρος τους, αφού στην άμεση περιοχή υπάρχει μαζική ανάπτυξη. Κατ΄ επέκταση η πολεοδομική αρχή, με την άρνηση χορήγησης πολεοδομικής άδειας, ενήργησε με προκατάληψη εναντίον τους και εναντίον των αρχών της ισότητας και κατά παράβαση του ΄Αρθρου 50 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, Ν.158(Ι)/99. Οι αιτητές ισχυρίζονται τέλος ότι εμφιλοχώρησε πλάνη περί τα πράγματα, αλλά και κατάχρηση εξουσίας.
Οι καθ΄ ων η αίτηση ισχυρίζονται αντιθέτως ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ορθή και νόμιμη και ότι ελήφθη σύμφωνα με τις διατάξεις του Συντάγματος, των νόμων και των κανονισμών. Ακόμα ότι είναι αποτέλεσμα ορθής ενάσκησης των εξουσιών με τις οποίες περιβάλλονται κατ΄ εφαρμογή των αρχών του διοικητικού δικαίου και ελήφθη ύστερα από δέουσα έρευνα, αφού αξιολογήθηκαν όλα τα σχετικά γεγονότα και στοιχεία της υπόθεσης.
Το όλο θέμα καταλήγει κατά πόσο η αρμόδια πολεοδομική αρχή είχε το δικαίωμα να εφαρμόσει το νέο τοπικό σχέδιο Παραλιμνίου, το οποίο ίσχυε κατά το χρόνο της απόφασης ή ήταν υποχρεωμένη να εφαρμόσει τις πρόνοιες που ίσχυαν κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης.
΄Εχουμε ως γεγονός ότι 75 μέρες μετά την κατάθεση της αίτησης, δημοσιεύτηκε με την Α.Δ.Π.274/2007, το Τοπικό Σχέδιο Παραλιμνίου, με βάση το οποίο το συγκεκριμένο τεμάχιο εντάχθηκε σε ζώνη προστασίας Δα2 όπου δεν επιτρέπεται η ανέγερση κατοικίας (παραγρ. 10.5.1 του Κεφ. 10 του Τοπικού Σχεδίου).
Κατ΄ αρχάς θα πρέπει να πω ότι δεν συμφωνώ με την προδικαστική ένσταση των καθ΄ ων η αίτηση ότι το δικαστήριο δεν μπορεί να εξετάσει τον ισχυρισμό περί του νομοθετικού καθεστώτος που ίσχυε κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης, γιατί δεν εγείρεται με την αναγκαία λεπτομέρεια στην προσφυγή των αιτητών. Είναι προφανές από όσα αναφέρονται, τόσο στην αίτηση όσο και στη γραπτή αγόρευση των αιτητών, ότι ο συγκεκριμένος ισχυρισμός όχι μόνο εγείρεται και αναπτύσσεται, αλλά και αποτελεί τη σπονδυλική στήλη της όλης προσφυγής.
Το άρθρο 9 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999, Ν.78(Ι)/1999, προβλέπει ότι κατά την έκδοση πράξης ύστερα από αίτηση, το διοικητικό όργανο βασίζεται στο νομοθετικό καθεστώς που ισχύει κατά το χρόνο της έκδοσης της πράξης, ανεξαρτήτως αν αυτό ήταν διαφορετικό κατά το χρόνο υποβολής της σχετικής αίτησης. Όταν η διοίκηση, έπειτα από πάροδο εύλογου χρόνου, παραλείπει να προβεί στην εξέταση της αίτησης, λαμβάνεται υπ΄όψιν το καθεστώς που ίσχυε κατά το τέλος της εκπνοής του εύλογου χρόνου.
΄Εχει αποφασιστεί (Δημοτική Επιτροπή Αγίου Δομετίου ν. Χριστοφόρου (1994) 3 Α.Α.Δ. 434) ότι ο εύλογος χρόνος εξαρτάται από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Η έκταση της οικοδομής, η έκταση της αναγκαίας έρευνας από τη διοίκηση, είναι μερικά από τα στοιχεία τα οποία λαμβάνονται υπ΄ όψιν. Το κριτήριο του εύλογου χρόνου είναι αντικειμενικό με τελικό κριτή το δικαστήριο.
Στην υπόθεση A. Chacholis Developers Ltd κ.α. ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 119/2008, ημερ. 25.6.2009, περίοδος τεσσάρων μηνών κρίθηκε ως εύλογος χρόνος για την εξέταση αίτησης. Παρ΄ όλον ότι η συγκεκριμένη υπόθεση αναφερόταν σε κατά παρέκκλιση έκδοση άδειας, τονίστηκε ότι ο κανονισμός 5(2) της Κ.Δ.Π. 55/90, δεν περιορίζει το εύλογο του χρόνου αυστηρά στους τρεις μήνες, αλλά προνοεί ότι η προθεσμία μπορεί να είναι και μεγαλύτερη ανάλογα με τα δεδομένα ή με το πόσο πολύπλοκη ήταν η αίτηση.
Θεωρώ ότι ορθά οι καθ΄ ων η αίτηση εφάρμοσαν το νέο Τοπικό Σχέδιο Παραλιμνίου που τέθηκε σε ισχύ στις 5.4.2007, εβδομήντα μόνο μέρες μετά την υποβολή της αίτησης. Κατά την έναρξη της ισχύος του νέου Τοπικού Σχεδίου, δεν είχε καν παρέλθει η προθεσμία των τριών μηνών που θέτει ο κανονισμός 5(2) της Κ.Δ.Π. 55/90.
Όπως είδαμε και πιο πάνω εκείνο που έχει σημασία είναι ο εύλογος χρόνος. Θεωρώ ότι η ημερομηνία της προσβαλλόμενης απόφασης δεν έχει σημασία, αφού κάτω από τις περιστάσεις, μετά τη θέση σε ισχύ του νέου Τοπικού Σχεδίου, η πολεοδομική αρχή δεν είχε ουσιαστικά την ευχέρεια να εφαρμόσει το παλαιό νομικό καθεστώς.
Ομοίως θα πρέπει να απορριφθούν και οι υπόλοιποι ισχυρισμοί των αιτητών αφού εν όψει των πιο πάνω προφανώς οι καθ΄ ων η αίτηση δεν ενήργησαν είτε εκτός των ορίων της διακριτικής τους ευχέρειας, είτε κατά κατάχρηση ή υπέρβαση εξουσίας.
Περαιτέρω οι αιτητές απέτυχαν να δείξουν ότι υπήρξε οποιαδήποτε δυσμενής διάκριση εναντίον τους. Απλώς ισχυρίστηκαν ότι στην περιοχή, σύμφωνα με το προηγούμενο σε ισχύ Τοπικό Σχέδιο, είχαν ανεγερθεί άλλες οικοδομές.
Και ο ισχυρισμός των αιτητών περί ύπαρξης πλάνης περί τα πράγματα θα πρέπει επίσης να απορριφθεί. Για την ύπαρξη πλάνης περί τα πράγματα απαιτείται αντικειμενική ανυπαρξία των πραγματικών περιστατικών και προϋποθέσεων επί των οποίων ερείδεται η προσβαλλόμενη πράξη η οποία θα πρέπει να διαπιστώνεται χωρίς το στοιχείο της υποκειμενικής κρίσης. Δεν υφίσταται πλάνη περί τα πράγματα όταν η διοίκηση εκτιμά κατ΄ ουσία διάφορα και αντιφατικά στοιχεία, των οποίων η στάθμιση μπορεί κατ΄ αρχήν να οδηγεί και στο συμπέρασμα στο οποίο ήχθη η διοίκηση. Τέτοια εκτίμηση δεν ελέγχεται κατ΄ ουσίαν στην ακυρωτική δίκη.
Εξ άλλου, όπως επισημάνθηκε και στην υπόθεση Γαλανού κ.α. ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 43, 47, η διαπίστωση πλάνης ως προς ορισμένο πραγματικό γεγονός δεν συνεπάγεται αυτομάτως και ακυρότητα. Η πλάνη πρέπει να είναι ουσιώδης, δηλαδή να προκύπτει ότι έχει επιδράσει στην τελική κρίση. Στην παρούσα υπόθεση δεν βρίσκω ότι εμφιλοχώρησε οποιαδήποτε πλάνη.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον των αιτητών, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ