|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Συμεωνίδου & άλλοι ν. Δημοκρατία(Αρ.2) (1993) 3 ΑΑΔ 258
Κοινοπραξία Cyprus Airports Group ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2004) 4 ΑΑΔ 430
Κestrel Information Systems S.A. και άλλοι ν. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών (2008) 4 ΑΑΔ 592
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1445/2010 )
26 Ιουνίου, 2012
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΞΕΝΙΟΣ ΣΕΡΚΗ,
Αιτητής,
ν.
ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΜΕΣΩ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Δ. Παυλίδης, για τον Αιτητή.
Ν. Γρηγορίου, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
_ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Ο αιτητής ο οποίος εργαζόταν ως υπεύθυνος καταστήματος ένδυσης είναι δικαιούχος σύνταξης ανικανότητας από 22.10.02 σε ποσοστό 85% με βάση γνωμάτευση Οφθαλμολογικού Ιατρικού Συμβουλίου που κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ήταν ικανός για εργασία που απαιτούσε περιορισμένες δυνάμεις.
Μετά από σχετική καταγγελία και διερεύνηση της απασχόλησης του αιτητή, διαπιστώθηκε ότι αυτός εργαζόταν τουλάχιστον 8 ώρες την ημέρα από τον Μάρτη του 2007 σε σωματείο ως σερβιτόρος και σε υπεραγορά ως φρουρός ασφαλείας με συνολικό μηνιαίο μισθό πέραν των ΛΚ500. Ο αιτητής κλήθηκε εκ νέου για εξέταση από Πρωτοβάθμιο Ιατρικό Συμβούλιο στις 22.5.08 του οποίου η έκθεση, καταλήγει ότι «ο δεξιός οφθαλμός έχει πλήρη όραση και φυσιολογικό οπτικό πεδίο» και ότι ο αιτητής κρίνεται ικανός για εργασία. Στην βάση αυτής της γνωμάτευσης η σύνταξη ανικανότητας του αιτητή τερματίστηκε από 1.7.08. Ο αιτητής προσέφυγε στον Υπουργό Εσωτερικών και μετά από αίτημα του, επανεξετάστηκε από το Δευτεροβάθμιο Ιατρικό Συμβούλιο το οποίο γνωμάτευσε ότι με βάση τα νέα ιατρικά δεδομένα που προσκόμισε ο αιτητής ήταν ικανός για ελαφρά εργασία. Στο έντυπο επανεξέτασης σημειώνεται επίσης ότι, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε, εργάζεται καθημερινά 2-3 ώρες. Στη βάση της εν λόγω γνωμάτευσης, η Υπουργός ενέκρινε την ιεραρχική προσφυγή και οι Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων άρχισαν να του καταβάλλουν ξανά τη σύνταξη σε ποσοστό 75%.
Μετά από καταγγελία, διερευνήθηκε και πάλι η απασχόληση του αιτητή. Μετά την ολοκλήρωση της έρευνας στις 13.10.09, η επιθεωρήτρια κατέληξε στο ακόλουθο συμπέρασμα:
«Σύμφωνα με την όλη έρευνα, λόγω της φύσης εργασίας του δικαιούχου, δεν μπορούν να εξακριβωθούν οι ώρες εργασίας του εβδομαδιαίως, όμως σύμφωνα με τις αποδοχές του καθώς και τις ώρες εργασίας του που υπερβαίνουν τις 802 ώρες για την περίοδο από 1/2009-8/2009, η διαπίστωση μου είναι ότι ο αιτητής εργάζεται πέραν των 3 ωρών ημερησίως.»
Για την περίοδο από 1.1.09 μέχρι 31.8.09 τα εισοδήματα του ήταν πιο ψηλά από τις καταβληθείσες εισφορές στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων και η διαφορά εισπράχθηκε. Η σύνταξη ανικανότητας του ωστόσο δεν τερματίστηκε καθώς από την έρευνα διαφάνηκε ότι ο συνταξιούχος είχε τερματίσει την απασχόληση του από 31.8.09.
Μετά από νέα καταγγελία ότι ο αιτητής εξακολουθούσε να εργάζεται στην ίδια εταιρεία, διενεργήθηκε εκ νέου έρευνα η οποία ολοκληρώθηκε στις 15.6.10 και κατέδειξε ότι ο αιτητής αμοίβεται με €1000 το μήνα από 10/2009 ως επόπτης στο τμήμα καθαριότητας της ίδιας εταιρείας και απασχολείται 4 ώρες ημερησίως, έξι μέρες την εβδομάδα. Υπό το φως των πιο πάνω δεδομένων οι Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων προχώρησαν στον τερματισμό της σύνταξης ανικανότητας από 1.10.09 γεγονός το οποίο κοινοποίησαν στον αιτητή με την επιστολή ημερ. 20.8.10. Αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Μόνιμα ανίκανοι για εργασία, θεωρούνται ασφαλισμένοι που έχουν απωλέσει την ικανότητα τους να κερδίζουν από εργασία που εύλογα αναμένεται να εκτελούν σύμφωνα με τις δυνάμεις, δεξιότητες και μόρφωση τους, πέραν του 1/3 του ποσού το οποίο κερδίζει συνήθως υγιές άτομο στην ίδια επαγγελματική κατηγορία και μόρφωση.
Στη δική σας περίπτωση, παρά το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζετε και λαμβάνοντας υπόψη τις ιατρικές και άλλες μαρτυρίες που βρίσκονται στο φάκελο σας, αλλά και τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεση μας μετά από διερεύνηση απασχόλησης που έγινε, έχει διαπιστωθεί ότι εξακολουθείτε να εργάζεστε με ώρες απασχόλησης και εισοδήματα που δεν δικαιολογούν παροχή σύνταξης ανικανότητας.
Με βάση τα πιο πάνω, λυπούμαι να σας πληροφορήσω ότι η πληρωμή της σύνταξης ανικανότητας σας τερματίζεται από 01/10/2009 γιατί με βάση τις πρόνοιες της νομοθεσίας Κοινωνικών Ασφαλίσεων δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είστε μόνιμα ανίκανος για την εργασία σας.
Για την περίοδο από 01/10/2009 μέχρι 30/06/2010 σας καταβλήθηκε αντικανονικά το ποσό των €6388.38 το οποίο, σύμφωνα με το άρθρο 68 του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου,. καλείστε να επιστρέψετε. Επίσης σας υπενθυμίζω πως το υπόλοιπο παλαιών οφειλών σας στο ταμείο των Κοινωνικών Ασφαλίσεων ανέρχεται σε €5037.20. Η διευθέτηση του συνολικού ποσού που οφείλετε και ανέρχεται σε €11425.58 μπορεί να γίνει στο πλησιέστερο σας Επαρχιακό Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Παρακαλώ όπως μας επιστρέψετε την ταυτότητα δικαιούχου δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης την οποία κατέχετε.»
Ο αιτητής αξιώνει με την παρούσα προσφυγή την ακύρωση της πιο πάνω απόφασης στο σύνολο της και πιο συγκεκριμένα με τις επιμέρους αξιούμενες Β-Η θεραπείες ζητά:
«Β. Δήλωση και/ή απόφαση και/ή Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ΄ ων η Αίτηση που τερματίζει την σύνταξη ανικανότητας του Αιτητή που κοινοποιήθηκε σε αυτόν με επιστολή ημερομηνίας 20.8.2010 είναι στο σύνολό της άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
Γ. Δήλωση και/ή απόφαση και/ή Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ΄ ων η αίτηση που ακυρώνουν αναδρομικά την σύνταξη ανικανότητας του Αιτητή που κοινοποιήθηκε σε αυτόν με επιστολή ημερομηνίας 20.8.2010 είναι στο σύνολο της άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
Δ. Δήλωση και/ή απόφαση και/ή Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ΄ ων η Αίτηση που απαιτούν επιστροφή οφειλών αντικανονικά καταβληθέντων στον Αιτητή είναι στο σύνολο της άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
Ε. Δήλωση και/ή απόφαση και/ή Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ΄ ων η Αίτηση που ακυρώνει και/ή απαιτεί την επιστροφή ταυτότητας δικαιούχου δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης του Αιτητή είναι στο σύνολο της άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
Ζ. Δήλωση και/ή απόφαση και/ή Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ΄ ων η Αίτηση στην οποία ανακαλούν τον ορισμό του Αιτητή ως ανίκανου προσώπου προς εργασία είναι στο σύνολο της άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
Η. Δήλωση και/ή απόφαση και/ή Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή Απόφαση των Καθ΄ ων η Αίτηση που απαιτεί την πληρωμή παλαιών οφειλών τουαιτητή προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων που κοινοποιήθηκε σε αυτόν με επιστολή ημερομηνίας 20.8.2010 είναι στο σύνολο της άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.»
Με την παρούσα προσφυγή προσβάλλονται περισσότερες της μιας διοικητικές πράξεις οι οποίες όμως πηγάζουν από το ίδιο διοικητικό έγγραφο στη βάση των ίδιων γεγονότων, στηρίζονται στις ίδιες διατάξεις του Νόμου και έχουν ταυτόσημη αιτιολογία. Δεν πρόκειται για αυτοτελείς και ανεξάρτητες αποφάσεις αλλά για συναφείς που μπορούν να προσβληθούν με το ίδιο δικόγραφο. (Νικ. Χ. Χαραλάμπους «Η δράση και ο έλεγχος της Δημόσιας Διοίκησης», 2η έκδοση, σελ.42, Συμεωνίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 ΑΑΔ 258).
Ο αιτητής αρχικά ζητούσε με την υπό Α αιτούμενη θεραπεία την ακύρωση της παράλειψης των καθ' ων να του απαντήσουν σε ιεραρχική προσφυγή που υποβλήθηκε στις 30.8.10 δυνάμει του άρθρου 78 του Νόμου 41/80 (λανθασμένα αναγράφεται, αφού σε ισχύ ήταν το άρθρο 83 του Ν.59(Ι)/10 που τροποποιεί και Ενοποιεί τους περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμους του 1980 έως 2009). Η θεραπεία αυτή ορθά αποσύρθηκε εκκρεμούσης της προσφυγής, μετά την έκδοση της απόφασης της Υπουργού επί της ιεραρχικής προσφυγής μόλις στις 22.2.11. Η τελευταία αυτή απόφαση του ιεραρχικά ανώτερου οργάνου δεν προσβλήθηκε από τον αιτητή παρά το ότι είναι η μόνη εκτελεστή και ενσωματώνει την απόφαση των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων ημερ. 20.8.2010. Οι καθ' ων η αίτηση υποστηρίζουν ότι υπό τις περιστάσεις η προσφυγή έχει καταστεί άνευ αντικειμένου.
Πράγματι το άρθρο 83 του Νόμου προνοεί για το δικαίωμα ιεραρχικής προσφυγής ως εξής:
«83.-(1) Οποιος δεν ικανοποιείται από απόφαση του Διευθυντή, η οποία εκδίδεται δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου, δύναται, μέσα σε δεκαπέντε (15) ημέρες από τη γνωστοποίηση σ΄ αυτόν της απόφασης, να την προσβάλει με γραπτή αίτησή του στον Υπουργό, στην οποία να εκθέτει τους λόγους στους οποίους στηρίζει την προσφυγή.
(2) Ο Υπουργός εξετάζει χωρίς υπαίτια βραδύτητα την ενώπιόν του προσφυγή, αποφασίζει γι΄ αυτή και γνωστοποιεί χωρίς καθυστέρηση την απόφασή του στον προσφεύγοντα:
Νοείται ότι, ο Υπουργός πριν να εκδώσει την απόφασή του, δύναται, κατά την κρίση του, να ακούσει ή να δώσει την ευκαιρία στον προσφεύγοντα να υποστηρίξει τους λόγους στους οποίους βασίζεται η προσφυγή:
Νοείται περαιτέρω ότι, ο Υπουργός, δύναται να αναθέσει σε λειτουργό ή επιτροπή λειτουργών του Υπουργείου του, να εξετάσει ορισμένα θέματα που αναφύονται στην προσφυγή και να υποβάλει στον Υπουργό το πόρισμα τέτοιας εξέτασης, προτού αυτός εκδώσει την απόφασή του για την προσφυγή.
(3) Όταν ο λόγος ή ένας από τους λόγους της προσφυγής αφορά σε γνωμάτευση ή απόφαση Ιατρικού Συμβουλίου, ο Υπουργός παραπέμπει την υπόθεση για επανεξέταση από το Δευτεροβάθμιο Ιατρικό Συμβούλιο.»
Η δυνατότητα υποβολής ένστασης ή ιεραρχικής προσφυγής που προβλέπεται από το Νόμο δεν εμποδίζει τον διοικούμενο να προσβάλλει ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου τη διοικητική απόφαση, αν επιλέξει να μην ασκήσει αυτό το δικαίωμα που του παρέχεται. Από τη στιγμή όμως που ο αιτητής επέλεξε να ασκήσει τη ιεραρχική προσφυγή, επί της οποίας εκδόθηκε απόφαση από τον Υπουργό εκκρεμούσης της διοικητικής δίκης, η απόφαση ημερ. 20.8.10 ενσωματώθηκε στην απόφαση ημερ. 22.2.11 με αποτέλεσμα η παρούσα προσφυγή να καθίσταται άνευ αντικειμένου.
Μέχρι και την απόφαση που εκδίδεται λόγω επανεξέτασης από τον Υπουργό δεν ξεκαθαρίζει το δικαίωμα του αιτητή σε σύνταξη ανικανότητας αφού περνά αναγκαστικά από το νομοθετικό μηχανισμό της ιεραρχικής προσφυγής και τον έλεγχο που απορρέει από αυτή. Παρόμοιο νομικό ζήτημα κρίθηκε στην Hewlett Packard Hellas E.P.E. v. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών, υπόθ. αρ. 1056/04, ημερ. 15.1.0 με αναφορά και στην Κοινοπραξία Cyprus Airport Group v. Δημοκρατίας, υπόθ. αρ. 92/04, ημερ. 15.12.04, όπου παρά το γεγονός ότι η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής να απορρίψει την ιεραρχική προσφυγή του προσφεύγοντος για τη μη επιλογή του να είναι προσφοροδότης, ήταν εκτελεστή κατά το χρόνο έκδοσης της, εντούτοις μετά την έκδοση της τελικής απόφασης, η εκτελεστότητα απωλέσθηκε. Λέχθηκε ότι:
«... επειδή στην πορεία εκδόθηκε η τελική απόφαση ... η προσφυγή απώλεσε το αντικείμενο της και κατέστη απαράδεκτη αφού η προσβαλλόμενη απόφαση, ως συγχωνευθείσα στην τελική, απώλεσε την εκτελεστότητα της.»
(Βλ. επίσης Kestrel Information Systems S.A. κ.α. ν. Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών, υποθ. αρ. 1649/06, ημερ. 21.7.08).
Η μόνη απόφαση που παραμένει εκτελεστή και που δεν έχει προσβληθεί είναι η απόφαση της Υπουργού για απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής και επικύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης. Ο δικηγόρος του αιτητή δεν προχώρησε με τα κατάλληλα δικονομικά διαβήματα τροποποίησης του αιτητικού στην αίτηση ακυρώσεως ώστε να προσβάλλει την απόφαση της Υπουργού.
Η προσφυγή κρίνεται ως μη παραδεκτή και απορρίπτεται. Εχοντας υπόψη τα περιστατικά της υπόθεσης και ιδιαίτερα την πορεία των γεγονότων, δεν εκδίδω διαταγή για έξοδα.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.