|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 1716/2010
22 Μαϊου, 2012
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑRALAND INVESTMENTS & FINANCE LTD.
Aιτητές
- ΚΑΙ -
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ & ΟΙΚΗΣΕΩΣ ΠΑΦΟΥ
Καθ' ων η αίτηση
.............................
Μ. Κυπριανού με Ερμ. Παυλίδου (κα), για τους αιτητές
Θ. Πιπερή (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας με Θ. Χατζηγεωργίου, για τους καθ'ων η αίτηση
...................................
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Οι αιτητές με την παρούσα προσφυγή ζητούν την πιο κάτω θεραπεία, την οποία παραθέτω αυτούσια:
«Α. Απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία η άρνηση χορήγησης πολεοδομικής άδειας στην αίτηση ΠΑΦ/01623/2008 που αναφέρεται στην γνωστοποίηση ημερομηνίας 30/10/09 να κηρύσσεται σαν άκυρη και στερούμενη οποιουδήποτε αποτελέσματος.
Β. Οποιαδήποτε άλλη θεραπεία κρίνει το Δικαστήριο δίκαιη και λογική να χορηγήσει.»
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Η αιτήτρια εταιρεία (αιτητές) είναι ιδιοκτήτρια του τεμ. Αρ. 702, Φ/Σχ. XXXV/25 στην Κοινότητα Δρούσια στην Πάφο. Το εν λόγω τεμάχιο περιλαμβάνεται στη Ζώνη Προστασίας Δα30, με επικρατούσα χρήση την γεωργική, όπου ισχύουν τα ακόλουθα ανώτατα επιτρεπόμενα πολεοδομικά μεγέθη: Συντελεστής δόμησης: 0.05:1, ποσοστό κάλυψης: 0.005:1, αριθμός ορόφων: 1 και ύψος οικοδομής 5.00 μ. Το τεμάχιο βρίσκεται εκτός του ορίου υδατοπρομήθειας της κοινότητας Δρούσιας και σε σχέση με αυτό εφαρμόζονται οι πρόνοιες της Πολιτικής 9(Γ)(β), της Δήλωσης Πολιτικής, που αφορούν την Πολιτική Μεμονωμένης Κατοικίας.
Στις 31/12/2008 υποβλήθηκε στην Πολεοδομική Αρχή (Επαρχιακός Λειτουργός Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Πάφου) η πολεοδομική αίτηση με αρ. φακ. ΠΑΦ/1623/2008, η οποία αφορούσε τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας, για ανέγερση κατοικίας με περίφραξη και κολυμβητική δεξαμενή. Η Πολεοδομική Αρχή, με απόφαση της στις 30/10/2009, αρνήθηκε τη χορήγηση της εν λόγω πολεοδομικής άδειας, για το λόγο που καταγράφεται στη γνωστοποίηση αρνήσεως χορηγήσεως πολεοδομικής άδειας.
Εναντίον της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής υποβλήθηκε στις 10/2/2010 ιεραρχική προσφυγή από την αιτήτρια μέσω του δικηγόρου της, σύμφωνα με το άρθρο 31 του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972 (Ν. 90/72 ως έχει τροποποιηθεί).
Η Υπουργική Επιτροπή σε συνεδρία της ημερ. 21/9/2010 αφού εξέτασε τα πραγματικά γεγονότα και νομικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την υποβληθείσα αίτηση, την απόφαση και τις απόψεις της Πολεοδομικής Αρχής και των εμπλεκόμενων τμημάτων υπηρεσιών, καθώς και τους λόγους που επικαλέστηκε η αιτήτρια προς υποστήριξη της προσφυγής της, αποφάσισε ομόφωνα να απορρίψει την ιεραρχική προσφυγή, κρίνοντας ότι η απόφαση της πολεοδομικής αρχής είναι ορθή και σύμφωνη με την πολεοδομική νομοθεσία και τις σχετικές πρόνοιες της δήλωσης πολιτικής. Σημειώνεται ότι για την προτεινόμενη ανάπτυξη ισχύει η πολιτική μεμονωμένης κατοικίας, παράγραφος (δ) της πολιτικής 9(Γ)(β), της Δήλωσης Πολιτικής, που προνοεί ότι, εκτός του ορίου ανάπτυξης, σε τεμάχια τα οποία προκύπτουν μετά την 1/12/90 από υποδιαίρεση μεγαλύτερου τεμαχίου, όπως αυτό ήταν εγγεγραμμένο στα βιβλία του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας πριν την 1/12/90, μπορεί να χορηγηθεί πολεοδομική άδεια για την ανέγερση μιας μονάδας κατοικίας ανά προκύπτον τεμάχιο, νοουμένου ότι θα συντρέχουν οι προϋποθέσεις (i) - (iv), της εν λόγω παραγράφου. Για την προτεινόμενη ανάπτυξη δεν τηρείται η προϋπόθεση (ii), της παραγρ. (δ) της πολιτικής 9(Γ)(β) της Δήλωσης Πολιτικής, που προβλέπει εμβαδόν προκύπτοντος τεμαχίου τουλάχιστον 2500.τ.μ. για την ανέγερση κατοικίας.
Σημειώνεται επίσης ότι για το αρχικό τεμάχιο με αρ. 362, υποβλήθηκε στις 15/11/90 η αίτηση διαχωρισμού με αρ. φακ. Α136590 στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο Πάφου. Με την εν λόγω αίτηση το τεμάχιο με αρ. 362 διαχωρίστηκε σε δύο νέα τεμάχια με αρ. 702 και 703 με τον περί Ακινήτου Ιδιοκτησία (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμο, Κεφ. 224 (ως έχει τροποποιηθεί) και οι νέοι τίτλοι ιδιοκτησίας για τα προκύπτοντα τεμάχια εγγράφηκαν στις 23//2/2006.
Η πολεοδομική αίτηση με αρ. ΠΑΦ/1623/2008, που αφορά η παρούσα υπόθεση αναφέρεται στο προκύπτον τεμάχιο με αρ. 702, το οποίο καταχωρήθηκε στο Κτηματικό Μητρώο στο όνομα της αιτήτριας εταιρείας στις 25/8/2006, μετά από αγορά. Το εγγεγραμμένο εμβαδόν του υπό ανάπτυξη τεμαχίου είναι 1804 τ.μ. και δεν ικανοποιεί την προϋπόθεση (ii) της παραγράφου (δ) της πολιτικής 9(Γ)(β), της Δήλωσης Πολιτικής που προβλέπει εμβαδόν προκύπτοντος τεμαχίου τουλάχιστον 2500 τ.μ. για την ανέγερση κατοικίας.
Η προσφυγή καταχωρήθηκε στις 30/12/2010.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ
Οι ευπαίδευτοι δικηγόροι της αιτήτριας στη γραπτή τους αγόρευση προβάλλουν τους εξής λόγους ακυρώσεως: (α) Η απόφαση του Επαρχιακού Λειτουργού Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Πάφου δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη, (β) η απόφαση είναι κακόπιστη, (γ) παράλειψη επαρκούς έρευνας, (δ) μη νόμιμα και σχετικά προς τον επιδιωκόμενο σκοπό στοιχεία κρίσης και (ε) παραβίαση των αρχών της χρηστής διοίκησης.
Η ευπαίδευτη δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση απορρίπτει τους πιο πάνω ισχυρισμούς και εισηγείται ότι η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Αρχίζοντας από το (α) πιο πάνω λόγο, ότι δηλαδή η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη, κρίνω με ευκολία ότι αυτός δεν ευσταθεί. Στην όψη του εγγράφου με τίτλο ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΡΝΗΣΕΩΣ ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΑΔΕΙΑΣ, διαβάζουμε τα εξής:
«Η Πολεοδομική Αρχή με το παρόν απορρίπτει την αίτηση για την χορήγηση Πολεοδομικής Άδειας για την ανάπτυξη που αναφέρεται πιο πάνω και που περιγράφεται λεπτομερώς στην αίτηση που υποβλήθηκε, για τους λόγους που αναφέρονται στο Παράρτημα που επισυνάπτεται.»
Στο επισυναπτόμενο δε έγγραφο με τίτλο «ΛΟΓΟΙ ΑΡΝΗΣΕΩΣ ΧΟΡΗΓΗΣΕΩΣ ΑΔΕΙΑΣ διαβάζουμε τα εξής:
«(500) Η ανάπτυξη είναι σ' αντίθεση με την Πρόνοια 9(Γ)(β)1(δ)(ιι) της Δήλωσης Πολιτικής. Συγκεκριμένα, το υπό ανάπτυξη τεμάχιο προέκυψε μετά την 01/12/90 από υποδιαίρεση του τεμαχίου με αρ. 362. Με βάση την ισχύουσα Νομοθεσία, το εμβαδόν των νέων τεμαχίων πρέπει να είναι τουλάχιστον 2500 τ.μ. Το υπό ανάπτυξη τεμάχιο έχει εμβαδόν 1.804 τ.μ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Σε σχέση με το πιο πάνω Λόγο Άρνησης, η Πολεοδομική Αρχή διαβουλεύθηκε με το Επαρχιακό Κτηματολόγιο Πάφου, το οποίο αναφέρει στην σχετική επιστολή του ότι η αίτηση διαχωρισμού του τεμαχίου 362 έγινε στις 15/11/90, ΜΕ ΑΡ. ΦΑΚ. Α1365/90. Το χρονικό διάστημα των δεκαπέντε ημερών μέχρι την 01/12/90 ημερομηνία κατά την οποία τέθηκε σε εφαρμογή ο περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμος, δε θεωρείται εύλογο χρονικό διάστημα για ολοκλήρωση του διαχωρισμού και έκδοση τίτλου ιδιοκτησίας. Ως εκ τούτου, η Πολεοδομική Αρχή θεωρεί ότι το υπό ανάπτυξη τεμάχιο προέκυψε μετά την 01/12/90.»
Είναι λοιπόν φανερό ότι έχει δοθεί πλήρης αιτιολογία με βάση την οποία το δικαστήριο μπορεί να δει το σκεπτικό των καθ' ων η αίτηση για σκοπούς αναθεώρησης της απόφασης. (Βλ. Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 270). Τώρα αν αυτή είναι νομικά ορθή ή όχι, είναι θέμα που θα αποφασιστεί κατά την εξέταση των υπόλοιπων νομικών ισχυρισμών.
Με τον (β) λόγο, όπως προωθείται με τη γραπτή αγόρευση της αιτήτριας, προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η απόφαση είναι κακόπιστη. Αυτό γιατί οι καθ' ων η αίτηση δεν εξηγούν γιατί δεν θεωρούν το διάστημα των 15 ημερών ως εύλογο χρόνο για να γίνει ο διαχωρισμός, και δεν λαμβάνουν υπόψη το διαχωρισμό που έγινε το 1925.
Είναι σαφώς νομολογημένο ότι ισχυρισμοί προκατάληψης θα πρέπει να αποδεικνύονται και απλή προβολή τους δεν είναι αρκετή. (βλ. μεταξύ άλλων Πετρίδου ν. Δημοκρατίας (2004) 3 ΑΑΔ 636, 643 και Γ. Γιακουμή (Εργολ.) Λτδ. ν. Δημοκρατίας (2009) 3 ΑΑΔ 236, 243). Ο ισχυρισμός για κακοπιστία ισοδυναμεί με ισχυρισμό προκατάληψης και εδώ δεν έχει τεθεί οτιδήποτε το συγκεκριμένο που να αποδεικνύει αυτό τον ισχυρισμό. Αντίθετα, όπως εξηγείται από την πλευρά των καθ' ων η αίτηση το τεμ. 702 του οποίου είναι ιδιοκτήτρια η αιτήτρια εταιρεία και για το οποίο ζητήθηκε η άδεια για ανάπτυξη του, στο όνομα της αιτήτριας εγγράφηκε στο Κτηματικό Μητρώο στις 25/8/2006 με εγγεγραμμένο εμβαδόν 1804 τ.μ. που δεν ικανοποιεί την προϋπόθεση (ιι) της παραγράφου (δ) της Πρόνοιας 9(Γ)(β) της Δήλωσης Πολιτικής που προβλέπει εμβαδόν τουλάχιστον 2500 τ.μ. για ανέγερση κατοικίας. Επομένως ο ισχυρισμός της αιτήτριας ότι έπρεπε να ληφθεί υπόψη ο διαχωρισμός που έγινε το 1925, δεν ευσταθεί. Κατ' επέκταση, ούτε ο ισχυρισμός περί μη διεξαγωγής δέουσας έρευνας ευσταθεί.
Με το ίδιο σκεπτικό απορρίπτονται και οι νομικοί ισχυρισμοί (δ) και (ε) περί μη νόμιμων στοιχείων κρίσης της υπόθεσης και περί ενέργειας των καθ' ων η αίτηση με κακή πίστη και ενάντια της αρχής της χρηστής διοίκησης, αφού από τα γεγονότα της υπόθεσης προκύπτει ότι απλώς εφάρμοσαν τις σαφείς διατάξεις της Δήλωσης Πολιτικής, δηλαδή του νόμου.
Ενόψει όλων των πιο πάνω η προσφυγή απορρίπτεται με έξοδα (πλέον ΦΠΑ αν υπάρχει) εναντίον της αιτήτριας και υπέρ των καθ' ων η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο εκτός βέβαια αν οι διάδικοι συμφωνήσουν αυτά μεταξύ τους.
Η προσβαλλόμενη πράξη επικυρώνεται σύμφωνα με το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑΣ