ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Εμφάνιση Αναφορών (Noteup on) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(Υπόθεση Αρ. 1683/2011)

 

22 Ιουνίου, 2012

 

[K. ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 6, 9, 11, 12, 13, 15, 28, 29, 30, 32 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, 29, 30, 32, 33, 34 ΤΟΥ 6 ΚΑΙ 14 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ. 105 ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2011, ΚΑΙ 1, 5, 6, 7, 8, 13 ΚΑΙ 14 ΤΗΣ ΕΣΔΑ.

 

 

MUHMD DEEP HAKEAH,

 

Αιτητής,

-ν-

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ

1.     ΑΝΑΠΛ. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,

2.     ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,

 

Καθ΄ων η Aίτηση.

- - - - - -

Χρ. Χριστοδουλίδης, για τον Αιτητή.

 

Κ. Σταυρινός, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.

- - - - - -                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης έχουν συνοψισθεί με επάρκεια στην Ένσταση των καθ΄ων η αίτηση και έχουν ως ακολούθως:

 

Ο αιτητής είναι Σύριος υπήκοος με ημερομηνία γέννησης την 27.5.1982. Αφίχθηκε στη Δημοκρατία στις 19.2.2005 με το διαβατήριο Συρίας N00050Θ525 μέσω του αεροδρομίου Λάρνακας με τουριστική θεώρηση και δικαίωμα παραμονής μέχρι 13.5.2005. Αντί να αναχωρήσει κανονικά, συνέχισε να παραμένει παράνομα και ένα χρόνο περίπου μετά, στις 14.2.2006, αποτάθηκε ως αιτητής ασύλου.

 

Στις 29.5.2006 ο αιτητής αποτάθηκε για άδεια παραμονής και στις 25.10.2006 του παραχωρήθηκε αρχικά άδεια προσωρινής παραμονής ως αιτητής πολιτικού ασύλου με ισχύ μέχρι τις 25.4.2007 και η οποία, κατόπιν διαδοχικών αιτήσεων, ανανεώθηκε μέχρι 8.4.2010. Στο μεταξύ, στις 22.2.2009 η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε το αίτημά του και, ακολούθως, ο αλλοδαπός καταχώρησε στις 25.2.2010 ιεραρχική προσφυγή στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, η οποία επίσης απέρριψε το αίτημα στις 7.12.2010. Έκτοτε  ο αιτητής συνέχισε να παραμένει παράνομα.

 

Στις 4.3.2011 ο αιτητής συνελήφθηκε από μέλη του ΟΠΟΔ Αρχηγείου στον κύριο δρόμο Λάρνακας-Κοφίνου, παρά το χωριό Κλαυδιά, επειδή οδηγούσε με ταχύτητα 161χλμ αντί 100 και με ληγμένη άδεια κυκλοφορίας, ενώ κατά τη σύλληψή του ανέφερε ψευδώς ότι η αλλοδαπή συνοδηγός ήταν σύζυγός του. Όταν διαπιστώθηκε ότι αυτός βρισκόταν παράνομα στη Δημοκρατία, αποφασίστηκε αρμοδίως όπως μη διωχθεί ποινικά, αλλά να προωθηθεί η απέλασή του. Όντως, την ίδια ημερομηνία, δηλαδή στις 4.3.2011, εκδόθηκαν διατάγματα κράτησης και απέλασης εναντίον του. Η έκδοσή τους γνωστοποιήθηκε στον αλλοδαπό με επιστολή ημερομηνίας επίσης 4.3.2011, η οποία του επιδόθηκε στα κρατητήρια των Κεντρικών Φυλακών.

 

Στις 26.7.2011 η Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων ενημερώνει εκ νέου τον αιτητή, ο οποίος κρατείται στα Αστυνομικά Κρατητήρια Λάρνακας, ότι μετά από επανεξέταση του αιτήματός του που υπέβαλε στις 15.7.2011, δε διαφοροποιείται η αρχική τους απόφαση.

 

Στις 21.9.2011 η Διευθύντρια έκρινε ότι δεν τίθεται θέμα επαναπροώθησής του και ο Αν. Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Εσωτερικών στις 16.9.2011 έδωσε οδηγίες στον Αρχηγό Αστυνομίας όπως προωθηθεί η απέλασή του, αλλά αυτό δεν κατέστη μέχρι τώρα δυνατό, γιατί δεν παρουσιάζει το διαβατήριό του.

 

Σημειώνεται ότι ο αιτητής μέσω του δικηγορικού γραφείου που τον εκπροσωπεί ενημερώθηκε από τον Αν. Γενικό Διευθυντή Υπουργείου Εσωτερικών ότι το αίτημά του να αφεθεί ελεύθερος και να του παραχωρηθεί προσωρινή άδεια παραμονής μέχρι την εκδίκαση της αγωγής εναντίον της εργοληπτικής εταιρείας στην οποία απασχολείτο απορρίπτεται και ότι σε περίπτωση που απαιτηθεί η παρουσία του στο Δικαστήριο θα του επιτραπεί η είσοδος και βραχεία παραμονή.

 

Στις 22.12.2011 ο αιτητής καταχώρησε αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος Habeas Corpus το οποίο εκδόθηκε 16.12.2011. Την ίδια μέρα, δηλαδή 16.12.2011, εκδόθηκαν εναντίον του νέα διατάγματα. Η έκδοσή τους γνωστοποιήθηκε στον αιτητή με επιστολή επίσης 16.12.2011, που του αναγνώσθηκε από την Αστυνομία, αλλά αρνήθηκε να παραλάβει.

 

Με την παρούσα προσφυγή του, ο αιτητής προσβάλλει τη νομιμότητα των εκδοθέντων κατά την 16.12.2011 διαταγμάτων κράτησης και απέλασης, ζητώντας την ακύρωσή τους.

 

1ος λόγος ακύρωσης - Η κατ΄ ισχυρισμό έλλειψη αιτιολογίας ή επαρκούς αιτιολογίας.

 

Όπως υποστηρίζει ο αιτητής στην αγόρευσή του σχετικά με αυτό το λόγο ακύρωσης, ο ίδιος πληροφορήθηκε την απόφαση των καθ΄ων η αίτηση με την επιστολή ημερομηνίας 16.12.2011, στην οποία επιστολή αναφερόταν ότι ο λόγος της έκδοσης των διαταγμάτων κράτησης και απέλασής του ήταν παράνομη είσοδος και παραμονή στην Κύπρο. Κατ΄ αρχάς, προσθέτει ο αιτητής, η είσοδος του αιτητή στη Δημοκρατία ήταν νόμιμη, εφόσον είχε άδεια εισόδου από τις αρμόδιες Αρχές.

 

Όπως περαιτέρω ισχυρίζεται ο αιτητής, με την εν λόγω επιστολή της 16.12.2011 επληροφορείτο ο αιτητής ότι η απέλασή του αποφασίστηκε δυνάμει των προνοιών του άρθρου 6(1)λ του Νόμου, πρόνοια η οποία καμιά εφαρμογή έχει στην περίπτωση του αιτητή. Η πλευρά των καθ΄ων η αίτηση απορρίπτει αυτούς τους ισχυρισμούς, ισχυριζόμενη ότι με την επιστολή της 16.12.2011 γινόταν αναφορά μόνο σε παράνομη παραμονή του αιτητή στην Κύπρο και όχι είσοδο, ενώ δεν γινόταν επίκληση της πρόνοιας της παρα. λ του εδαφίου (1) του άρθρου 6 του Νόμου.

 

Στο σημείο τούτο θα πρέπει να παρατηρήσω τα εξής: Η πιο πάνω διάσταση ως προς το ακριβές περιεχόμενο της επιστολής που περιείχε την προσβαλλόμενη απόφαση, οφείλεται στο γεγονός ότι, όπως προκύπτει από τα εκτεθέντα γεγονότα, κατά τη σύλληψη του αιτητή στις 16.12.2011 παραδόθηκαν προς αυτόν δύο ξεχωριστά κείμενα επιστολών με ημερομηνία 16.12.2011. Το ένα ήταν συντεταγμένο στην Αγγλική γλώσσα, το δε άλλο στην Αραβική. Και οι δύο επιστολές φέρουν χειρόγραφη σημείωση στο τέλος, προφανώς από αστυνομικό όργανο, στην οποία αναφέρεται ότι κατά την ως άνω ημερομηνία και ώρα 12.20 παρέδωσε στον αιτητή αντίγραφο της επιστολής και αυτός αρνήθηκε να υπογράψει για την παραλαβή της. Στην αγόρευσή του ο αιτητής παρουσίασε μεταφρασμένο στα Ελληνικά κείμενο της επιστολής από επίσημο μεταφραστή. Όπως διαπιστώνεται, υπάρχει πράγματι διάσταση μεταξύ του Αγγλικού κειμένου αφενός, που επισυνάπτεται στην Ένσταση, και του Ελληνικού κειμένου της μετάφρασης, αφετέρου.

 

Στο Αγγλικό κείμενο ο μόνος λόγος που προβάλλεται για τον οποίο ο αιτητής είχε κηρυχθεί παράνομος μετανάστης, είναι η παράνομη παραμονή του στη Δημοκρατία. Συγκεκριμένα, όπως με κακή σύνταξη αναφέρεται στην επιστολή:

 

"You are hereby informed that you are an illegal immigrant by virtue of paragraph (k), section 1, Article 6 of the Aliens and Immigration Law, Chapter 105 as amended until 2009, because you of illegal stay."

 

Ως μόνος δηλαδή λόγος για το ότι ο αιτητής θεωρήθηκε ως παράνομος μετανάστης, προβλήθηκε το γεγονός της παράνομης παραμονής του και όχι παράνομης εισόδου του στη Δημοκρατία. Παρά ταύτα, το Ελληνικό κείμενο της ίδιας επιστολής, όπως αυτή μεταφράστηκε από την Αραβική, αναφέρει ότι οι λόγοι έκδοσης των διαταγμάτων είναι οι ακόλουθοι:

 

"ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΕΙΣΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΑΡΧΩΝ (ΑΡΘΡΟ 6, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1(λ) ΤΩΝ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ ΝΟΜΩΝ)."

 

Υπάρχει επομένως φανερή διάσταση μεταξύ των δύο κειμένων, τόσο ως προς τους λόγους της έκδοσης των επίδικων διαταγμάτων, όσο και στη νομοθετική πρόνοια στην οποία στηρίζεται η απόφαση για έκδοση των διαταγμάτων.

 

Γι΄ αυτή την εμφανή διάσταση μεταξύ των κειμένων των δύο επιστολών, δε δόθηκε δυστυχώς καμιά εξήγηση, ούτε και έγινε σχολιασμός στην αγόρευση των καθ΄ων η αίτηση οι οποίοι απλά επικαλούνται το περιεχόμενο της επιστολής με το Αγγλικό κείμενο.

 

Σε σχέση με αυτή τη διάσταση, θα πρέπει να παρατηρήσω ότι δε φαίνεται να ασκήθηκε στην περίπτωση, η απαιτούμενη προσοχή και δε δόθηκαν αναγκαίες εξηγήσεις, πλην όμως το γεγονός παραμένει ότι οι καθ΄ων η αίτηση είχαν πράγματι επικαλεστεί το στοιχείο της παράνομης παραμονής του αιτητή στη Δημοκρατία, στοιχείο το οποίο επέτρεπε όπως θεωρηθεί ο αιτητής ως "απαγορευμένος μετανάστης", δυνάμει των προνοιών του άρθρου 6(1) του Νόμου και η τυχόν εκ του περισσού αναφορά και σε στοιχείο παράνομης εισόδου μπορεί να αγνοηθεί, όπως και η τυχόν απόδοση της μετάφρασης σε λάθος υποπαράγραφο του ίδιου εδαφίου του σχετικού άρθρου του Νόμου.

 

Ο αιτητής όμως εγείρει εδώ και ένα άλλο θέμα, πιο ουσιαστικό από το ανωτέρω. Συγκεκριμένα, όπως ισχυρίζεται ο αιτητής στην αγόρευσή του, ο δικηγόρος του στις 17.12.2011, δηλαδή την επομένη της έκδοσης των επίδικων διαταγμάτων κράτησης και απέλασης του αιτητή, απέστειλε δύο επιστολές στον Αν. Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών, ο οποίος είχε υπογράψει τις επιστολές ημερομηνίας 16.12.2011 (στην Αγγλική και στην Αραβική), προβάλλοντας διάφορες παραστάσεις υπέρ των θέσεων του αιτητή, ενιστάμενος την έκδοση των διαταγμάτων και ζητώντας ακρόαση. Όπως δε υποστηρίζει ο αιτητής, μέχρι σήμερα δεν ενημερώθηκε για οποιαδήποτε συνάντηση, παρόλον ότι στην επιστολή ημερομηνίας 16.12.2011 που του δόθηκε επληροφορείτο ότι του παρείχετο το δικαίωμα να εμφανιστεί ενώπιόν του Διευθυντή του Υπουργείου και να υποβάλει ένσταση κατά της απέλασής του.

 

Απαντώντας σ΄ αυτό τον ισχυρισμό, οι καθ΄ων η αίτηση στην αγόρευσή τους απλά αναφέρουν ότι αυτός δεν αληθεύει και στην Ελληνική μετάφραση του Αραβικού κειμένου της επιστολής που δόθηκε στον αιτητή, δε γίνεται καμιά αναφορά σε τέτοιο δικαίωμα.

 

Σε σχέση με αυτή τη θέση των καθ΄ων η αίτηση θα πρέπει να παρατηρήσω τα ακόλουθα: Κατ΄ αρχάς, ο αιτητής στην αγόρευσή του δεν αναφέρεται στην επιστολή με το Αραβικό κείμενο, παρά μόνο σε επιστολή ημερομηνίας 16.12.2011. Επιστολή δε με αυτή την ημερομηνία είναι και η επιστολή την οποία επισυνάπτουν οι ίδιοι οι καθ΄ων η αίτηση ως Τεκμήριο 14, και επικαλούνται στην Ένστασή τους ως την επιστολή που περιέχει την προσβαλλόμενη απόφαση, με Αγγλικό κείμενο και αντίγραφο της οποίας παραδόθηκε αυθημερόν στον αιτητή. Κατ΄ αντίθεση με όσα λέγουν τώρα οι καθ΄ων η αίτηση, στην επιστολή εκείνη, η οποία υπογράφεται από τον Αν. Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Εσωτερικών, απευθύνονταν και τα ακόλουθα προς τον αιτητή:

 

"Υοu have the right to be represented before me or before any other Authority of the Republic and express possible objections against your deportation and seek the services of an interpreter".

 

 

Σε μετάφραση:

 

 

"Έχεις το δικαίωμα να εκπροσωπηθείς ενώπιον μου ή ενώπιον άλλης Αρχής στη Δημοκρατία και να προβάλεις ενστάσεις εναντίον της απέλασης σου και να επιζητήσεις τις υπηρεσίες διερμηνέως."

 

Με αυτό ως δεδομένο, εκπλήττει η θέση που πρόβαλε η πλευρά των καθ΄ων η αίτηση σύμφωνα με την οποία ουδέποτε δόθηκε στον αιτητή από τον Αν. Γενικό Διευθυντή το δικαίωμα όπως ακουστεί. Όπως εκπλήττει επίσης και ο μη σχολιασμός του γιατί δεν απαντήθηκε ποτέ το αίτημα του δικηγόρου του όπως ακουσθεί, μετά που η ίδια η Διοίκηση του παραχώρησε αυτό το δικαίωμα και γιατί δε λήφθηκαν υπόψη ή εξετάστηκαν οι λεπτομερείς και τεκμηριωμένες ενστάσεις τις οποίες αμέσως πρόβαλε με τις δύο επιστολές του ημερομηνίας 17.12.2011, μετά που κλήθηκε με την επιστολή 16.12.2011 να υποβάλει οποιεσδήποτε ενστάσεις.

 

Αφ΄ ης στιγμής η Διοίκηση κατέστησε την προσβαλλόμενη απόφαση της υποκείμενης σε ενστάσεις και έδωσε το δικαίωμα στον αιτητή όπως εκπροσωπηθεί ενώπιόν της, όφειλε όπως μη του αποστερήσει αργότερα αυτό το δικαίωμα και ασφαλώς όπως μην το αποκηρύξει.

 

Αυτή η ενέργεια ισοδυναμεί με έλλειψη καλής πίστης ή καλύτερα ισοδυναμεί με επίδειξη κακής πίστης και, επίσης, συνιστά αποστέρηση δικαιώματος σε ακρόαση, δικαιώματος το οποίο η ίδια η Διοίκηση έδωσε.

 

Επομένως, η προσφυγή επιτυγχάνει για τον πιο πάνω λόγο και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρούται.

 

Τα έξοδα της προσφυγής επιδικάζονται υπέρ του αιτητή, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.

 

 

   K. Κληρίδης,

                                                                        Δ.

 

/ΧΤΘ

 

 


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο