|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 569/2009)
28 Φεβρουαρίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MARY ANN ACAB,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ, Φ/ΔΙ
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Χρ. Χριστούδιας, για την Αιτήτρια.
Λ. Λάμπρου Ουστά (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια η οποία κατάγεται από τις Φιλιππίνες, αξιώνει ακύρωση της απόφασης της Διευθύντριας Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, ημερομηνίας 18.3.2009, με την οποία απορρίπτεται η αίτησή της για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αξιώνει επίσης ακύρωση της απόφασης της Διευθύντριας Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης (στο εξής «η Διευθύντρια»), ημερομηνίας 18.3.2009, της οποίας έλαβε γνώση την 6.4.2009 και με την οποία καλείται να προβεί στις αναγκαίες διευθετήσεις για αναχώρηση από την Κύπρο, μέσα σε 15 μέρες από τη λήψη της εν λόγω επιστολής.
Η αιτήτρια αξιώνει επίσης την ακύρωση της απόρριψης της αίτησής της για παροχή καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος, διότι τέτοια αρμοδιότητα δεν δίδεται στη Διευθύντρια και κάτι τέτοιο συνιστά κατάφορη παρέμβαση στο έργο της Επιτροπής Ελέγχου Μετανάστευσης.
Βασικά αξιώνεται η ακύρωση της απόφασης της Διευθύντριας να απορρίψει την αίτησή της για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος, αλλά κάθε παράγραφος αναφέρεται στην ίδια θεραπεία, για διαφορετικούς λόγους. Η μόνη διαφορετική αξίωση είναι η αξίωση της παραγράφου (Β), όπου ζητείται ακύρωση της επιστολής της Διευθύντριας με την οποία καλείται η αιτήτρια να προβεί στις αναγκαίες διευθετήσεις για αναχώρησή της από την Κύπρο.
Η αιτήτρια αφίχθηκε για πρώτη φορά στην Κύπρο στις 23.9.2001, με άδεια εισόδου για εργασία ως οικιακή βοηθός. Της παραχωρήθηκε άδεια παραμονής μέχρι τις 23.9.2004 αλλά λόγω του ότι προέκυψε εργατική διαφορά, η Επιτροπή Εξέτασης Εργατικών Διαφορών αποφάσισε να της επιτρέψει να εξεύρει νέο εργοδότη.
Στις 13.11.2003 η αιτήτρια αποτάθηκε για παραχώρηση άδειας παραμονής για να εργαστεί με νέο εργοδότη. Της παραχωρήθηκε άδεια μέχρι 23.9.2005, η οποία ανανεώθηκε σταδιακά μέχρι τις 23.9.2008.
Στις 29.2.2008 η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος βάσει του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης (Τροποποιητικού) Νόμου του 2007, Ν.8(Ι)/2007, ο οποίος ενσωμάτωσε την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2003/109/ΕΚ.
Με επιστολή η αιτήτρια πληροφορήθηκε ότι το αίτημά της απορρίφθηκε στις 11.2.2009 γιατί είχε παραμείνει παράνομα στη Δημοκρατία από τις 8.11.2003, δηλαδή δύο μήνες μετά την ημερομηνία της επιστολής με την οποία εκαλείτο να εξεύρει νέο εργοδότη, μέχρι τις 13.11.2003, που ήταν η ημερομηνία υποβολής νέας αίτησης, από τις 23.9.2005 που είχε λήξει η προσωρινή άδεια παραμονής που κατείχε μέχρι τις 16.12.2005 που ήταν η ημερομηνία υποβολής νέας αίτησης και από τις 23.9.2007 που είχε λήξει η άδεια παραμονής που κατείχε μέχρι 2/10/2007 που ήταν η ημερομηνία υποβολής νέας αίτησης, χρονικές περίοδοι που εμπίπτουν εντός των 5 ετών πριν την υποβολή της αίτησης, σύμφωνα με το άρθρο 18Η(1) του Νόμου 8(Ι)/2007.
Περαιτέρω η παραμονή της στη Δημοκρατία ήταν προσωρινή και η διάρκεια παραμονής της χρονικά περιορισμένη, ενώ δεν είχε επαρκείς εισοδηματικούς πόρους σύμφωνα με το άρθρο 18(θ)(α).
Η αιτήτρια υποστηρίζει ότι η Επιτροπή Ελέγχου Μετανάστευσης αναρμοδίως αποφάσισε και απέρριψε την αίτησή της. Είναι η θέση της αιτήτριας ότι η Επιτροπή Ελέγχου Μετανάστευσης, στο άρθρο 18ΣΤ του Νόμου 8(Ι)/2007, εξετάζει αποκλειστικά και περιοριστικά μόνο τις έξι κατηγορίες μετανάστευσης που προβλέπονται στον κανονισμό 5 της Κ.Δ.Π. 242/72.
Το επιχείρημα της αιτήτριας θα πρέπει να απορριφθεί. Όπως επισημαίνεται και από την ευπαίδευτη συνήγορο των καθ΄ων η αίτηση, την εξουσιοδότηση στην Επιτροπή Ελέγχου Μετανάστευσης να επιλαμβάνεται αιτήσεων υπηκόων τρίτων χωρών για απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος, παρέχει ο Νόμος και όχι οι Κανονισμοί. Σαφώς τα άρθρα 18ΣΤ και 18Η του Νόμου 8(Ι)/2007, εξουσιοδοτούν την Επιτροπή Ελέγχου Μετανάστευσης να παραχωρεί το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος σε υπηκόους τρίτων χωρών που διαμένουν στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές, νόμιμα και αδιάλειπτα κατά τα τελευταία πέντε έτη αμέσως πριν από την υποβολή της σχετικής αίτησης (βλέπε ακόμα Lucy D´Souza v. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1410/2008, ημερ. 19.6.2009).
Η αιτήτρια υποστηρίζει περαιτέρω ότι η θέση των καθ΄ων η αίτηση ότι η ίδια είχε παραμείνει στη Δημοκρατία παρανόμως συγκεκριμένες περιόδους, δεν ευσταθεί, επειδή η απόφαση ελήφθη χωρίς να προηγηθεί δέουσα έρευνα, ενώ, αν όντως η αιτήτρια ήταν παράνομη θα εκηρύσσετο ως παράνομη μετανάστις με βάση το νόμο. Η αιτήτρια ουδέποτε ειδοποιήθηκε από τους καθ΄ ων η αίτηση ότι διαμένει παράνομα στην Κύπρο, ενώ είναι νομολογημένο ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι η αιτήτρια παρέμεινε παράνομα στην Κύπρο εκ των υστέρων, όταν για κάθε μια από τις πιο πάνω περιόδους επακολούθησε παραχώρηση της άδειας παραμονής και εργασίας.
Και αυτό το επιχείρημα θα πρέπει να απορριφθεί. Κατά καιρούς η αιτήτρια είχε παραμείνει παράνομα στη Δημοκρατία αφού έληγε η άδεια παραμονής που κατείχε, ενώ συνεχίζει να παραμένει παράνομα από 23.9.2008. Και οι τρεις περιπτώσεις όπου η αιτήτρια παρέμενε παράνομα στην Κύπρο εμπίπτουν στην πενταετή περίοδο νόμιμης και αδιάλειπτης παραμονής που απαιτείται, να υφίσταται πριν από την αίτηση για την απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος.
Η έκδοση νέας προσωρινής άδειας παραμονής δεν νομιμοποιεί τις περιόδους παράνομης διαμονής στην Κύπρο. Στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Ζ.Μ., Α.Ε. 193/2007, ημερ. 21.1.2011, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου κατέληξε ότι τα διαστήματα της παράνομης διαμονής δεν μπορούν να προσμετρήσουν και ότι οι μετέπειτα παρατάσεις της προσωρινής άδειας παραμονής του αλλοδαπού δεν νομιμοποιούν την προηγούμενη παράνομη διαμονή του.
Η αιτήτρια υποστηρίζει περαιτέρω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη κατά κατάχρηση εξουσίας, είναι αποτέλεσμα πλάνης και λανθασμένης ερμηνείας του νόμου και της σχετικής Οδηγίας της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Συγκεκριμένα επισημαίνει ότι οι λέξεις στο Νόμο 8(Ι)/2007 που αναφέρονται στη χρονική διάρκεια της προσωρινής διαμονής προστέθηκαν στο Νόμο, άνκαι δεν υπάρχουν στη σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία. Οι λέξεις που έχουν προστεθεί, σύμφωνα πάντα με την αιτήτρια, μεταβάλλουν θεμελιακά την ουσία της εξαίρεσης, ήτοι των μη δικαιουμένων καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος. Η αιτήτρια προχωρεί σε ανάλυση του πνεύματος της Ευρωπαϊκής Οδηγίας και κάνει αναφορά σε σύνοδο εμπειρογνωμόνων που έγινε στις Βρυξέλλες μεταξύ της 7ης και 8ης Ιουλίου του 2005.
Η Οδηγία στην οποία αναφέρεται η αιτήτρια είναι η Οδηγία 2003/109/ΕΚ η οποία έχει ενσωματωθεί στο εθνικό μας δίκαιο με το Νόμο 8(Ι)/2007. Είναι αλήθεια ότι το άρθρο 18(Ζ)(γ) του Νόμου αναφέρεται σε αλλοδαπούς που διαμένουν στις ελεγχόμενες από την κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές αποκλειστικά για λόγους προσωρινού χαρακτήρα σε περιπτώσεις κατά τις οποίες η άδεια διαμονής τους έχει επίσημα περιορισθεί σε ότι αφορά τη χρονική της διάρκεια.
Το επιχείρημα της αιτήτριας βασίζεται ουσιαστικά στην απόφαση της μειοψηφίας στην υπόθεση Motilla v. Δημοκρατίας (2008) 3 Α.Α.Δ. 29, στην οποία μειοψηφία συμμετείχα και προσωπικά. Οι καθ΄ ων η αίτηση βασίζονται στην ίδια υπόθεση, αλλά στην απόφαση της πλειοψηφίας, η οποία κατέληξε ότι η Οδηγία δεν προσδιορίζει με ρητούς όρους χρονικά την αναφορά «επίσημα περιορισθεί» και συνεπώς δεν μπορεί ως εκ τούτου ούτε ο προσδιορισμός στο Νόμο «σε ό,τι αφορά τη χρονική της διάρκεια» να αφαιρέσει από την εμβέλεια της Οδηγίας.
Παρά τις όποιες προσωπικές μου διαφωνίες με την απόφαση της πλειοψηφίας στην υπόθεση Motilla, δεσμεύομαι βέβαια από αυτή.
Η αιτήτρια κάνει επίσης αναφορά και στη διαπίστωση των καθ΄ ων η αίτηση ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις σχετικά με τα εισοδήματά της και συγκεκριμένα ότι η απόφαση ελήφθη χωρίς τη δέουσα έρευνα και με κατάχρηση εξουσίας.
Εκτός του ότι δεν στοιχειοθετείται ένα τέτοιο παράπονο, αφού διαπιστώθηκε από τους καθ΄ ων η αίτηση ότι η αιτήτρια διατηρούσε τραπεζικό λογαριασμό με υπόλοιπο μόλις €150, όπως έχει επανειλημμένα λεχθεί (βλέπε Δημοκρατία ν. Μαρίλια Παντζαρή-Ελισσαίου (2003) 3 Α.Α.Δ. 168), η έκταση, ο τρόπος και η διαδικασία που ακολουθείται κατά τη διεξαγωγή έρευνας με σκοπό την εξακρίβωση όλων των ουσιωδών στοιχείων ποικίλει ανάλογα με το υπό εξέταση ζήτημα και ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης (βλέπε ακόμα Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών κ.α. (1996) 3 Α.Α.Δ. 503). Η μορφή της έρευνας είναι συνυφασμένη με τα περιστατικά της υπόθεσης και η τελική εκτίμηση των γεγονότων αποτελεί καθήκον και υποχρέωση του αρμοδίου οργάνου. Η έρευνα είναι επαρκής εφ΄ όσον εκτείνεται στη διερεύνηση κάθε γεγονότος που σχετίζεται με το θέμα που εξετάζεται.
Στην παρούσα υπόθεση δεν αντιλαμβάνομαι οποιαδήποτε παράλειψη των οι καθ΄ων η αίτηση. Η έρευνα που έγινε για τους οικονομικούς της πόρους βασίστηκε ουσιαστικά στις δικές της επισημάνσεις. Εξάλλου, το όλο θέμα δυνατόν να είναι και άνευ σημασίας αφού η αίτησή της είχε ήδη απορριφθεί γιατί δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για την περίοδο παραμονής της στην Κύπρο.
Με τη θεραπεία (Β) αξιώνεται ακύρωση της επιστολής της Διευθύντριας ημερομηνίας 18.3.2009, με την οποία καλείται η αιτήτρια να προβεί σε διευθετήσεις για την αναχώρησή της από την Κύπρο. Η προσβαλλόμενη αυτή πράξη περιέχεται στην ίδια επιστολή με την οποία πληροφορείται ότι το αίτημά της για παροχή καθεστώτος επί μακρόν διαμένοντος απορρίφθηκε. Η συγκεκριμένη παράγραφος δεν αναφέρεται σε εκτελεστή διοικητική πράξη, αφού απλώς η αιτήτρια καλείται να προβεί στις αναγκαίες διευθετήσεις για αναχώρηση από το έδαφος της Δημοκρατίας.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον της αιτήτριας, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ