ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Υπόθεση Αρ. 1654/2007)

 

31 Ιανουαρίου, 2012

 

[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ  ΜΕ  ΤΑ  ΑΡΘΡΑ  146,  8,  11,  13,  15,  25,  28  ΤΟΥ  ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

ΜΑΡΙΑ  ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ  ΚΥΡΙΑΚΟΥ,

Αιτήτρια,

ν.

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ  ΜΕΣΩ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ  ΔΗΜΟΣΙΑΣ  ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

Καθ' ων η Αίτηση.

________________________

 

Μιχάλης Χαραλάμπους, για Μιχαλάκη Κυπριανού, για την Αιτήτρια.

Ρένα Παπαέτη - Χατζηκώστα (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.

Σωτήρης Κώστα, για ΄Αντρη Αργυρού (κα), για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.

________________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.:  Στις 11/9/2007, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, (η «Ε.Δ.Υ.»), με απόφασή της, προήγαγε στη μόνιμη θέση Ανώτερου Νομικού Λειτουργού, Δικαστική Υπηρεσία, τη Φώφη Κωνσταντίνου-Κωνσταντινίδου, (το «ενδιαφερόμενο μέρος»), από 15/9/2007, κατά προτίμηση και/ή αντί της αιτήτριας.  Αποτέλεσμα ήταν η τελευταία να καταχωρίσει την παρούσα προσφυγή, ισχυριζόμενη ότι η εν λόγω απόφαση είναι άκυρη και στερημένη οποιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.   Με την προσφυγή της, η αιτήτρια ζητά, επίσης, όπως κηρυχθεί άκυρη η Υπηρεσιακή ΄Εκθεσή της για το έτος 2006, λόγω ουσιωδών νομικών παρατυπιών και παραλείψεων, ή/και επειδή αυτή είναι αποτέλεσμα προκατάληψης, ή/και εχθρικής, ή/και μη αντικειμενικής εκτίμησης. 

 

Προτού αναφερθώ στους λόγους οι οποίοι προβάλλονται για ακύρωση των πιο πάνω, θα αναφερθώ στο ιστορικό της υπόθεσης.

 

Επειδή, σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας, η επίδικη θέση είναι θέση προαγωγής, η Ε.Δ.Υ. αποφάσισε όπως, κατά τη συζήτηση του θέματος πλήρωσής της, παραστεί η Αρχιπρωτοκολλητής του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία παρέστη στη συνεδρία της ημερομηνίας 11/9/2007, σύστησε για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος και αποχώρησε.  Στη συνέχεια, η Ε.Δ.Υ. ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων.  Εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το Φάκελο Πλήρωσης της θέσης, καθώς και από τους Προσωπικούς Φακέλους και τους Φακέλους των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων.  ΄Ελαβε υπόψη της την κρίση και τη σύσταση της Αρχιπρωτοκολλητού, τις Υπηρεσιακές Εκθέσεις των υποψηφίων, στο σύνολό τους, όπως αυτές έγιναν, τελικά, δεκτές από την ίδια, με έμφαση στα τελευταία χρόνια, τα προσόντα των υποψηφίων, καθώς και την αρχαιότητά τους, όπως αυτή φαινόταν στον ενώπιόν της κατάλογο των υποψηφίων.  Ακολούθως, αφού έλαβε υπόψη τα τρία κριτήρια - αξία, προσόντα, αρχαιότητα - σταθμίζοντας και συνεκτιμώντας τα στο σύνολό τους και αποδίδοντας σ' αυτά και σε κάθε ένα από αυτά την ανάλογη βαρύτητα, όπως, επίσης, και τη σύσταση της Αρχιπρωτοκολλητού, έκρινε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε της αιτήτριας και το επέλεξε ως το καταλληλότερο για προαγωγή.  Αιτιολογώντας την επιλογή της, ανέφερε τα εξής:-

 

«Η Επιτροπή, επιλέγοντας την Κωνσταντίνου-Κωνσταντινίδου Φώφη, έλαβε υπόψη ότι αυτή σ' ό,τι αφορά την αξία υπερέχει της ανθυποψήφιάς της, Κυριάκου-Μιχαηλίδου Μαρίας, όπως η αξία αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση αυτές των τελευταίων πέντε χρόνων στις οποίες αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, αξιολογηθείσα ως καθόλα εξαίρετη, και διαθέτει υπέρ της τη σύσταση της Αρχιπρωτοκολλητού, η οποία συνάδει με τα στοιχεία των Φακέλων.  Σ' ό,τι αφορά την αρχαιότητα, η Επιτροπή δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι η ανθυποψήφια της επιλεγείσας προηγείται σε αρχαιότητα, η αρχαιότητά της όμως, δεδομένου ότι οφείλεται στην ημερομηνία γέννησης της, με βάση την κρατούσα νομολογία, είναι παράγοντας περιθωριακής σημασίας και ασήμαντου βάρους (Andreas Z. Georghiou and Others v. The Republic of Cyprus, through the Public Service Commission, Υποθέσεις Αρ. 36/86, 123/86 και 158/86, 30.3.88, Constantinos P. Ioannides and others v. The Republic of Cyprus, through the Public Service Commission, Υπόθεση Αρ. 501/86, 510/86, 513/86, 514/86 και 515/86, 28.2.89, Κωνσταντινίδης ν. Ε.Δ.Υ., Πρ. 81/89, 4.2.90, Βασιλείου ν. Ε.Δ.Υ., Πρ. 508/88, 26.4.89, Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Πρ. 36/86, 30.3.88).

 

Τέλος, η Επιτροπή επιλέγοντας την Κωνσταντίνου-Κωνσταντινίδου Φώφη, δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι η Κυριάκου-Μιχαηλίδου Μαρία διαθέτει μεταπτυχιακό προσόν (Master of Arts in Sociology), το οποίο, όμως, ύστερα από μελέτη του Σχεδίου Υπηρεσίας της υπό πλήρωση θέσης, κρίθηκε ως μη σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης και στο οποίο εν πάση περιπτώσει δόθηκε η ανάλογη βαρύτητα και συνυπολογίστηκε με τα υπόλοιπα στοιχεία κρίσης.»

 

 

 

Οι καθ' ων η αίτηση, με τη γραπτή αγόρευση της συνηγόρου τους, εγείρουν προδικαστικό ζήτημα ότι η θεραπεία την οποία ζητά η αιτήτρια για ακύρωση της Υπηρεσιακής ΄Εκθεσής της για το έτος 2006 δεν μπορεί να εξεταστεί στα πλαίσια της παρούσας προσφυγής, γιατί η εν λόγω Υπηρεσιακή της ΄Εκθεση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη.  Αποτελεί, εισηγούνται, προπαρασκευαστική πράξη και, συνεπώς, δεν είναι δεκτική προσβολής δι' αιτήσεως ακυρώσεως.  Προχωρούν, όμως, στη συνέχεια, και απαντούν τους ισχυρισμούς της αιτήτριας σε σχέση με τις ισχυριζόμενες παρατυπίες κατά τη σύνταξη της συγκεκριμένης Υπηρεσιακής ΄Εκθεσης.

 

Η θέση των καθ' ων η αίτηση ότι οι υπηρεσιακές εκθέσεις δεν αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις, ώστε αυτές να προσβάλλονται αυτοτελώς, είναι ορθή.  Η νομιμότητά τους, όμως, ως προπαρασκευαστικές που είναι, εξετάζεται παρεμπιπτόντως, στα πλαίσια του αναθεωρητικού ελέγχου προσβαλλόμενης τελικής διοικητικής πράξης, εφόσον διαπιστωθεί ότι η τελική πράξη ή απόφαση βασίστηκε σε αυτές - (βλ., σχετικά, Othonos & Another v. Republic (1989) 3 C.L.R. 475). 

 

Στην παρούσα υπόθεση, δεδομένου ότι προσβάλλεται η τελική πράξη της προαγωγής του ενδιαφερομένου μέρους, προχωρώ να εξετάσω τη νομιμότητα της Υπηρεσιακής ΄Εκθεσης της αιτήτριας για το 2006, η οποία λήφθηκε υπόψη κατά τη διαδικασία επιλογής του ενδιαφερομένου μέρους και η οποία, καθώς ισχυρίζεται η αιτήτρια, συντάχθηκε παράτυπα και με σκοπό να προκαταληφθεί η προαγωγική κρίση υπέρ του ενδιαφερομένου μέρους. 

 

Η αιτήτρια, όταν έλαβε γνώση της Υπηρεσιακής ΄Εκθεσής της για το έτος 2006, υπέβαλε ένσταση στη Βοηθό Αρχιπρωτοκολλητή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία, μετά από εξέτασή της, την απέρριψε, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, τα εξής:-

 

«3.  Η αξιολόγηση του Αρχιπρωτοκολλητή, όπως εμφαίνεται στα προσχέδια αξιολόγησης υιοθετήθηκε από την υποφαινόμενη ως αντικαταστάτριάς του κατά τη σύνταξη όλων των υπηρεσιακών εκθέσεων για το λόγο ότι ο ίδιος ήταν ο Προϊστάμενος σχεδόν ολόκληρο το χρόνο, πράγμα που συνέβη και στην περίπτωσή σας.

 

4.  Σύμφωνα με τους ισχύοντες περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Αξιολόγηση Υπαλλήλων) Κανονισμούς (Κ.Δ.Π. 386/90 και Κ.Δ.Π. 110/93), οι Λειτουργοί Αξιολόγησης δεν υπέχουν υποχρέωση για αιτιολόγηση των οποιωνδήποτε μειώσεων της βαθμολογίας στις Υπηρεσιακές Εκθέσεις.

 

5.      Η μείωση της βαθμολογίας σας σε κάποια στοιχεία αξιολόγησης από 'εξαίρετα' σε 'πολύ ικανοποιητικά' δε συνιστά δυσμενή κρίση.  Τέτοια κρίση θα συνιστούσε η αξιολόγησή σας με 'μη ικανοποιητικά' οπότε και θα σας παρεχόταν η ευκαιρία υποβολής παραστάσεων και ένστασης προτού ληφθεί η τελική απόφαση, πράγμα που δεν συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση.»

 

 

 

Η αιτήτρια, μετά την απόρριψη της ένστασής της, απέστειλε επιστολή στην Ε.Δ.Υ., με την οποία ζητούσε όπως η Υπηρεσιακή της ΄Εκθεση για το 2006 αγνοηθεί για σκοπούς της υπό εξέταση προαγωγικής διαδικασίας, όπως και οποιασδήποτε άλλης προαγωγικής διαδικασίας.

 

Η Ε.Δ.Υ., σε συνεδρία της ημερομηνίας 25/5/2007, αφού εξέτασε τους ισχυρισμούς της αιτήτριας, με επιστολή της ημερομηνίας 6/6/2007, την πληροφόρησε ότι η Υπηρεσιακή της ΄Εκθεση για το έτος 2006 είναι νομότυπα συνταγμένη, έγκυρη και λαμβάνεται υπόψη.  Επίσης, παρατήρησε ότι η ίδια δεν είχε αρμοδιότητα να παρέμβει στην αξιολόγησή της, αφού, σύμφωνα με τους περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Αξιολόγηση Υπαλλήλων) Κανονισμούς του 1990, (Κ.Δ.Π. 386/90), (όπως τροποποιήθηκαν), (οι «Κανονισμοί»), αρμόδιο όργανο είναι η Ομάδα Αξιολόγησης.

 

Η αιτήτρια, ως πρώτη παρατυπία, προβάλλει το γεγονός ότι ο τότε Αρχιπρωτοκολλητής Σ. Ρασπόπουλος  και η Βοηθός Αρχιπρωτοκολλητής Α. Αντωνίου, που αποτελούσαν την Ομάδα Αξιολόγησης για την ετοιμασία της Υπηρεσιακής της ΄Εκθεσης του 2006, δε ζήτησαν τη γνώμη των Δικαστών με τους οποίους η ίδια συνεργαζόταν, όπως, επίσης, και ότι δε λήφθηκε υπόψη η επιστολή του Δικαστή με τον οποίο αυτή εργαζόταν, και η οποία αναιρούσε το περιεχόμενο της αναιτιολόγητης Υπηρεσιακής ΄Εκθεσής της για το 2006.  Αυτό, ισχυρίζεται, συνιστά δυσμενή διάκριση σε βάρος της.  Η αξιολόγησή της για το 2006 ερχόταν σε δραματική αντίθεση με αξιολογήσεις προηγούμενων χρόνων, γεγονός που υποδηλοί μη αντικειμενική αξιολόγηση.  Ενώ, υπέβαλε τα προηγούμενα χρόνια, αξιολογείτο σε όλα τα επί μέρους κριτήρια «Εξαίρετα», το 2006 η βαθμολογία της μειώθηκε από «Εξαίρετα» σε «Πολύ Ικανοποιητικά» σε τέσσερα κριτήρια, ήτοι:  «Υπηρεσιακό ενδιαφέρον», «Υπευθυνότητα», «Συνεργασία / Σχέσεις» και «Διευθυντική / Διοικητική ικανότητα».   Ισχυρίζεται, επίσης, ότι ο πρώην Αρχιπρωτοκολλητής, την αξιολόγηση του οποίου υιοθέτησε η Βοηθός Αρχιπρωτοκολλητής και μετέπειτα Αρχιπρωτοκολλητής, μεροληπτούσε εναντίον της, για διάφορους λόγους, όπως:  η κοινή καταγωγή και οι στενές οικογενειακές σχέσεις που αυτός είχε με το ενδιαφερόμενο μέρος.  Προς υποστήριξη του ισχυρισμού της για προκατάληψή του, αναφέρεται και σε μειώσεις της βαθμολογίας της το 2001, σε προτίμηση του ενδιαφερομένου μέρους έναντί της για διδασκαλία ως εκπαιδευτή στην Ακαδημία Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού, παρά την προηγούμενη πείρα της.  Επίσης, η Αρχιπρωτοκολλητής Α. Αντωνίου, η οποία, όταν αυτή υπέβαλε την ένστασή της για την αξιολόγησή της για το 2006, κατείχε την θέση της Βοηθού Αρχιπρωτοκολλητού και αποτελούσε με τον τότε Αρχιπρωτοκολλητή Σ. Ρασπόπουλο την Ομάδα Αξιολόγησης, είχε κάθε λόγο να μη διαφωνήσει με αυτόν, αφού προσέβλεπε σε διορισμό της στη θέση του Αρχιπρωτοκολλητή.  Σε ό,τι αφορά την Αρχιπρωτοκολλητή, αυτή παρέλειψε να κυκλοφορήσει στο προσωπικό σχετική εγκύκλιο για παραχώρηση υποτροφίας γαλλικής γλώσσας το καλοκαίρι του 2007, καίτοι γνώριζε ότι η ίδια παρακολουθούσε μαθήματα γαλλικής γλώσσας για δημοσίους υπαλλήλους σε προχωρημένο στάδιο.

 

Σύμφωνα με τον Κ.7 των Κανονισμών, η αξιολόγηση των Νομικών Λειτουργών της Δικαστικής Υπηρεσίας, όπως ήταν η αιτήτρια, γίνεται από τον άμεσα προϊστάμενό τους, που είναι ο Αρχιπρωτοκολλητής, ο οποίος, όμως, δεν είναι υποχρεωμένος να ζητά τις απόψεις των Δικαστών με τους οποίους αυτοί εργάζονται, αφού οι Δικαστές δεν είναι οι άμεσα προϊστάμενοί τους.  Το ότι, σύμφωνα με την υπόθεση G. Thalassinos v. Republic (Public Service Commission) (1974) 3 C.L.R. 290, είναι επιθυμητό να αναζητείται η γνώμη των ιεραρχικά ανωτέρων δεν επιδρά, ούτε επηρεάζει το νόμιμο της αξιολόγησης της αιτήτριας.  Η αναζήτηση τέτοιας γνώμης δεν είναι υποχρεωτική, ώστε η παράλειψή της να επιδρά στη νομιμότητα της Υπηρεσιακής ΄Εκθεσης.  Σε ό,τι αφορά τη γνώμη του Δικαστή, με τον οποίο η αιτήτρια εργαζόταν, αυτή δόθηκε μετά τη σύνταξη της ΄Εκθεσης του 2006.  Απεστάλη, όμως, από την αιτήτρια στην Ε.Δ.Υ., ήταν ενώπιόν της και λήφθηκε υπόψη, προτού το αίτημά της απορριφθεί.  Ούτε ο ισχυρισμός περί έλλειψης αιτιολόγησης της μείωσης της αξιολόγησής της για το έτος 2006 ευσταθεί.  Η μείωση από «Εξαίρετα» σε «Πολύ Ικανοποιητικά» σε τέσσερα κριτήρια, δεν αποτελεί δυσμενή κρίση, ώστε να προκύπτει ανάγκη αιτιολόγησης, σύμφωνα με τους Κανονισμούς.  Ανάλογος ισχυρισμός εξετάστηκε στη Μιχαηλίδου v. Δημοκρατίας (1999) 4 Α.Α.Δ. 1361, από όπου  το σχετικό απόσπασμα, το οποίο υιοθετώ για τους σκοπούς της παρούσας:- (σελ. 1370)

 

«Η θέση αυτή του δικηγόρου της αιτήτριας δεν είναι ορθή.  Σύμφωνα με τους περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Αξιολόγηση Υπαλλήλων) Κανονισμούς του 1990-1993 (Κ.Δ.Π. 386/90 και Κ.Δ.Π. 110/93), δεν υπάρχει οποιαδήποτε υποχρέωση των Λειτουργών Αξιολόγησης για αιτιολόγηση των οποιωνδήποτε μειώσεων της βαθμολογίας στις Υπηρεσιακές Εκθέσεις.  Απλώς, το άρθρο 9 των εν λόγω Κανονισμών προβλέπει ότι 'αν υπάρχει πρόθεση όπως διατυπωθεί στην Υπηρεσιακή Έκθεση οποιαδήποτε δυσμενής κρίση, παρέχεται η ευκαιρία στον υπάλληλο να ακουστεί και να υποβάλει τις παραστάσεις του προτού ληφθεί η τελική απόφαση'.  Με άλλα λόγια, αν υπάρχει πρόθεση ο υπάλληλος να κριθεί σε κάποιο στοιχείο αξιολόγησης με 'μη ικανοποιητικά', τότε, προτού διατυπωθεί αυτή η κρίση, παρέχεται σε αυτόν η ευκαιρία να υποβάλει τις παρατηρήσεις του.  Στην περίπτωση της αιτήτριας η αξιολόγησή της για το 1996 μειώθηκε σε σχέση με το στοιχείο 'Διευθυντική/Διοικητική Ικανότητα' από 'εξαίρετα' σε 'πολύ ικανοποιητικά' και, εφόσον η εν λόγω μείωση δεν συνιστούσε δυσμενή κρίση, δεν ετίθετο θέμα να της παρασχεθεί οποιαδήποτε ευκαιρία να υποβάλει τις παραστάσεις της, προτού ληφθεί η τελική απόφαση.  Η αιτήτρια υπέβαλε τις παραστάσεις της γραπτώς προς τον Αρχιπρωτοκολλητή, σε σχέση πάντοτε με την υπό συζήτηση μείωση της βαθμολογίας της, μετά που της κοινοποιήθηκε η Υπηρεσιακή ΄Εκθεση για το 1996, όμως ο Αρχιπρωτοκολλητής, αφού την άκουσε και προφορικά, έκρινε ότι δεν συνέτρεχαν λόγοι για αναθεώρηση της συγκεκριμένης αξιολόγησής του.  Την κρίση του αυτή δεν είχε υποχρέωση να αιτιολογήσει, όπως δεν είχε υποχρέωση να αιτιολογήσει και τη μείωση της βαθμολογίας.»

 

 

 

Οι ισχυρισμοί για παραβίαση των γενικών αρχών του διοικητικού δικαίου, λόγω παράλειψης αιτιολόγησης της μείωσης της αξιολόγησης της αιτήτριας στα τέσσερα κριτήρια που έχουν αναφερθεί πιο πάνω, πάλι, δεν ευσταθούν.  Η μεταβολή στην βαθμολογημένη αξία της στα συγκεκριμένα κριτήρια, δεν ήταν δυσμενής, ώστε να απαιτείται αιτιολογία.  Η παράλειψη, επίσης, καταγραφής οποιωνδήποτε σχολίων στα σημεία που υπήρξε μεταβολή της βαθμολογημένης αξίας της, δεν επιδρά στη νομιμότητα της αξιολόγησής της, αφού η παράθεση σχολίων, σύμφωνα με τον Κ. 11(2)(η) των Κανονισμών, δεν είναι υποχρεωτική· γίνεται, εφόσον ο αξιολογών λειτουργός το θεωρεί σκόπιμο. 

 

Εξετάζοντας το ζήτημα της προκατάληψης του Αρχιπρωτοκολλητή Σ. Ρασπόπουλου και της Αρχιπρωτοκολλητού Α. Αντωνίου, η οποία παρέστη στη συνεδρίαση της Ε.Δ.Υ. και σύστησε για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος, έχοντας υπόψη ότι ισχυρισμός για προκατάληψη πρέπει να αποδεικνύεται, με επαρκή βεβαιότητα, με συγκεκριμένα στοιχεία που παρουσιάζονται από τον αιτητή ή προκύπτουν από τους φακέλους της υπόθεσης, καταλήγω ότι όλα όσα η αιτήτρια προβάλλει δεν οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα για αμεροληψία - (βλ. Christou v. Republic (1980) 3 CLR 437· Soteriadou and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 921· Ιακωβίδης v. Ε.Δ.Υ. (1997) 3 Α.Α.Δ. 28 και Χατζηχάννας v. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (2003) 3 Α.Α.Δ. 312).  ΄Αλλωστε, η διαφοροποίηση στη βαθμολογημένη αξία της δεν μπορεί, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, να καταδείξει προκατάληψη, οι δε ισχυρισμοί για οικογενειακές σχέσεις του ενδιαφερομένου μέρους με τον πρώην Αρχιπρωτοκολλητή και για στοιχειοθέτηση προκατάληψης της Αρχιπρωτοκολλητού δεν είναι παρά γενικοί και αόριστοι.

 

Ενόψει των πιο πάνω, καταλήγω ότι η σύνταξη της Υπηρεσιακής ΄Εκθεσης της αιτήτριας για το έτος 2006 είναι καθόλα νόμιμη και συντάχθηκε σύμφωνα με τους Κανονισμούς.  

 

Περαιτέρω, η αιτήτρια προβάλλει ότι η Ε.Δ.Υ., χωρίς έρευνα, απέρριψε το αίτημά της να μην ληφθεί υπόψη σε διαδικασία προαγωγών η Υπηρεσιακή της ΄Εκθεση για το 2006.

 

Εξετάζοντας το πρακτικό ημερομηνίας 25/5/2007[1], όσο και την επιστολή ημερομηνίας 6/6/2007, καταλήγω ότι η Ε.Δ.Υ. και σε δέουσα έρευνα προέβη, και επαρκή αιτιολογία έδωσε για την απόρριψη του αιτήματος της αιτήτριας.

 

Προβάλλεται, επίσης, από την αιτήτρια παράλειψη της Ε.Δ.Υ. να διερευνήσει τους ισχυρισμούς της για έλλειψη αντικειμενικότητας κατά τη σύνταξη της Υπηρεσιακής της ΄Εκθεσης του 2006.  Ο πιο πάνω ισχυρισμός, ενόψει της κατάληξης ότι η εν λόγω ΄Εκθεση συντάχθηκε νομότυπα αλλά και της αποτυχίας των ισχυρισμών για προκατάληψη, είναι χωρίς περιεχόμενο.

 

Τέλος, η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι η Ε.Δ.Υ. δεν έλαβε υπόψη της το μεταπτυχιακό τίτλο και τα πιστοποιητικά γαλλικής και γερμανικής γλώσσας, που αυτή κατέχει.  Ανάγνωση του πρακτικού ημερομηνίας 11/9/2007, φανερώνει ότι το μεταπτυχιακό προσόν της αιτήτριας (Master of Arts in Sociology) και απασχόλησε την Ε.Δ.Υ. και αυτή το έλαβε υπόψη, καίτοι το έκρινε ως μη σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης.  Δεν το παρέβλεψε, όπως ισχυρίζεται η αιτήτρια, όπως δεν παρέβλεψε τα μαθήματα υψηλού επιπέδου γαλλικής γλώσσας που η ίδια παρακολούθησε και τα οποία σημείωσε ότι ήταν ενώπιόν της.  Κατέληξε, όμως, στην επιλογή του ενδιαφερομένου μέρους, λόγω της υπεροχής του σε αξία, όπως αυτή προέκυπτε από τις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις των πέντε τελευταίων χρόνων.  

 

Εν όψει των πιο πάνω, καταλήγω ότι η προσφυγή δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται, με €1.200,00 έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση.

 

 Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, σύμφωνα με το ΄Αρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.

 

 

                                                                         Ε. Παπαδοπούλου,

                                                                                      Δ.

/ΜΠ