ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Εμφάνιση Αναφορών (Noteup on) - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

                                                          (Υποθ. Αρ.518/2009)

6 Σεπτεμβρίου, 2011

[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στης]

Αναφορικά με τα ΄Αρθρα 146 και 28 του Συντάγματος

 

ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ (ΗΕ65)

                                                            Αιτητές,

-και -

ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

                                                          Καθ΄ων η αίτηση.

------------------------

Aίτηση ημερ. 6 Νοεμβρίου, 2009 για παραμερισμό απόφασης.

Χρ.Σιακαλλή (κα.), για Γ.Τ.Χριστοφίδη, για τους Αιτητές

Στ.Σκορδής, για τον καθ΄ου η αίτηση, Κυπριακό Σύνδεσμο Αυτοκινήτου

Μ.Χριστοφίδου (κα.),  για τον καθ΄ου η αίτηση, Κυπριακό Οργανισμό Αθλητισμού

 

-----------------------

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.:   Με την παρούσα αίτηση επιδιώκεται ο παραμερισμός της εκδοθείσας, στην παρούσα προσφυγή, απόφασης του Δικαστηρίου ημερ. 9 Οκτωβρίου 2009.  

 

Στα πλαίσια της εν λόγω προσφυγής ο Κυπριακός Σύνδεσμος Αυτοκινήτου αμφισβήτησε τη νομιμότητα της απόφασης του Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού, με την οποία είχε απορρίψει το αίτημα του, για έγκριση του αγωνιστικού ημερολογίου που υπεβλήθη για τη διεξαγωγή αγώνων ταχύτητας και ράλλυ σε συγκεκριμένες ημερομηνίες.  Με την εν λόγω απόφαση μου, είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού ενήργησε έξω από το νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας του και παραμέρισα την προσβαλλόμενη απόφαση. 

 

Με την παρούσα αίτηση η αιτήτρια επιδιώκει, όπως ανέφερα πιο πάνω, τον παραμερισμό της εν λόγω απόφασης μου, γιατί όπως αναφέρει, επηρεάζονται άμεσα τα συμφέροντα της και έπρεπε να της είχε δοθεί το δικαίωμα να εμφανιστεί και ενστεί. 

 

Τόσο ο Κυπριακός Σύνδεσμος Αυτοκινήτου, προσφεύγοντες στην εν λόγω προσφυγή όσο και ο Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού - καθ΄ων η αίτηση, είχαν προβάλει ένσταση εισηγούμενοι ότι η αίτηση στερείται δικονομικής βάσης και ότι η αιτήτρια δεν θα είχε έννομο συμφέρον στην εν λόγω προσφυγή, επισημαίνοντας περαιτέρω ότι η ύπαρξη της προσφυγής ήταν σε γνώση της αιτήτριας και ότι, αν επιθυμούσε, θα μπορούσε τότε να εμφανιστεί.

 

Η ανυπαρξία δικονομικού μέτρου επί του οποίου εδράζεται η αίτηση αποτελεί τον πρώτο λόγο ένστασης.  Δεν υπάρχει, προβλήθηκε νομική βάση επί της οποίας η αίτηση μπορεί να προχωρήσει.  Η αίτηση, όπως αναφέρεται στο δικόγραφο, βασίζεται στους Κανονισμούς 17, 18 και 19 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962 και στη Δ.17 θ.10 και Δ.48 θ.9(h) των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών και στη σύμφυτη εξουσία του Δικαστηρίου.

 

Είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει ρητή πρόνοια η οποία να επιτρέπει την καταχώριση αίτησης, από «ενδιαφερόμενο πρόσωπο», για παραμερισμό απόφασης που εκδόθηκε στα πλαίσια της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. 

 

Η ευπαίδευτη συνήγορος της αιτήτριας επικαλέστηκε την υπόθεση Δημοκρατία ν. Πουλλή (2001)3 Α.Α.Δ. 1060, για να ισχυριστεί ότι παρά την απουσία δικονομικού κανόνα, οι κανόνες φυσικής δικαιοσύνης επιβάλλουν όπως της παρασχεθεί η ευκαιρία να ακουστεί στην εν λόγω υπόθεση, αφού άμεσα την αφορά. 

 

Θεωρώ την εισήγηση βάσιμη.  Σύμφωνα με το σκεπτικό της υπόθεσης Πουλλή το Δικαστήριο έχει σύμφυτη εξουσία να προχωρήσει στον παραμερισμό απόφασης, παρά την απουσία οποιουδήποτε θεσμικού πλαισίου.  Η σύμφυτη αυτή δικαιοδοσία αναλύθηκε σε έκταση στην υπόθεση Sofocli v. Leonidou (1988) 1 C.L.R. 583 και όπως τονίστηκε η σύμφυτη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου ενυπάρχει λόγω της ταύτισης της με την ανάγκη λειτουργίας του Δικαστηρίου ως Δικαστηρίου Δικαίου.  Συνακόλουθα ο πρώτος λόγος ενστάσεως απορρίπτεται.

 

Με το δεύτερο λόγο ενστάσεως προβάλλεται η ανυπαρξία εννόμου συμφέροντος για παραμερισμό της απόφασης γιατί, όπως προβάλλεται, δεν επηρεάζονται οποιαδήποτε δικαιώματα της αιτήτριας. 

 

Από πλευράς αιτήτριας προβλήθηκε ότι τα συμφέροντα της επηρεάζονται άμεσα γιατί η προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση είχε εκδοθεί στα πλαίσια επανεξέτασης μετά την ακυρωτική απόφαση στην υπόθεση 759/2006 Κυπριακή Ομοσπονδία Αγωνιστικού Αυτοκινήτου ν. Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού ημερ. 19 Μαϊου, 2009, στην οποία, όπως εισηγήθηκε, κρίθηκε η αιτήτρια ως η μόνη δικαιούχος διεξαγωγής των τοπικών πρωταθλημάτων. 

 

Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση αναφέρεται στην παράγραφο 16 ότι:

 «επηρεάζεται το νόμιμο δικαίωμα της αιτήτριας καθότι της στερείται και αφαιρείται η εξουσία και η αρμοδιότητα να οργανώνει και να διεξάγει ως η μόνη νόμιμος εγγεγραμμένη και αναγνωρισμένη αθλητική ομοσπονδία το άθλημα του αυτοκινήτου και τοπικούς αγώνες και παγκύπρια πρωταθλήματα στο αυτοκίνητο»

 

Στα πλαίσια της εν λόγω προσφυγής (759/2006), συζητήθηκε το θέμα της ανάκλησης από τον ΚΟΑ της εγκρίσεως για διεξαγωγή τοπικών πρωταθλημάτων από την αιτήτρια.  Το Δικαστήριο στην πιο πάνω προσφυγή ακύρωσε την ανάκληση γιατί ο ΚΟΑ όφειλε, πριν προβεί στη σχετική ανάκληση, να ακούσει και τις απόψεις της αιτήτριας.  Διαφωνώ όμως με την εισήγηση ότι το Δικαστήριο είχε αποφασίσει ότι η αιτήτρια ήταν η μόνη δικαιούχος για διοργάνωση αγώνων αυτοκινήτου.  Δεν ήταν αυτό το σκεπτικό του Δικαστηρίου και συναφώς δεν μπορεί να αποτελέσει στήριγμα για την προώθηση αυτού του επιχειρήματος εκ μέρους της αιτήτριας. 

 

Η εκδικασθείσα από μένα προσφυγή αποσκοπούσε στην αμφισβήτηση της ορθότητας της απόφασης του ΚΟΑ να απορρίψει το αγωνιστικό ημερολόγιο του Κυπριακού Συνδέσμου Αυτοκινήτου.  Αποδέχτηκα την προσφυγή, όπως ανέφερα πιο πάνω, προκρίνοντας έλλειψη αρμοδιότητας για περιορισμό του προγράμματος, όπως αυτό είχε υποβληθεί.  Δεν βρίσκω ότι η έγκριση του εν λόγω προγράμματος είχε με οποιονδήποτε τρόπο επηρεάσει τα δικαιώματα της αιτήτριας η οποία και αυτή μπορούσε να διεξαγάγει αγώνες αυτοκινήτου.

Σύμφωνα δε με το παράρτημα 7, που επισυνάφτηκε στην αγόρευση του Κυπριακού Συνδέσμου Αυτοκινήτου στην προσφυγή, το πρόγραμμα αγώνων της αιτήτρια είχε εγκριθεί. Επομένως η απόφαση στην προσφυγή δεν επηρεάζει τα συμφέροντα της αιτήτριας, ούτε με την ακύρωση της απόφασης η αιτήτρια στερείται αρμοδιότητας να διοργανώνει αγώνες, όπως προβάλλει στην παράγραφο 16 της Ένορκης Δήλωσης.

 

Δεν θεωρώ ότι η αιτήτρια έχει το απαιτούμενο έννομο συμφέρον για να θεωρηθεί ότι μπορεί να παρέμβει στη διαδικασία ως ενδιαφερόμενο μέρος. Σύμφωνα με τη νομολογία, το έννομο συμφέρον του ενδιαφερόμενου μέρους κρίνεται με την ίδια ευρύτητα με την οποία κρίνεται το έννομο συμφέρον του αιτητή. Πρέπει ο επηρεασμός του από τη δικαστική απόφαση να είναι άμεσος  Μερίτιαν Χοτέλς Λτδ ν. ΚΟΤ (1990) 3 ΑΑΔ 1446.

 

Δεδομένου ότι η αιτήτρια στερείται εννόμου συμφέροντος να παρέμβει στην προσφυγή, η αίτηση της για παραμερισμό της απόφασης, απορρίπτεται με έξοδα υπέρ του Κυπριακού Συνδέσμου Αυτοκινήτου και του Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού. 

 

                                                             Κ.Παμπαλλής,

                                                                        Δ.


cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο