ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

                                                (Υπόθεση Αρ. 402/2010)

 

 22 Σεπτεμβρίου, 2011

 

[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 

SOHRAB HESARI,

Αιτητής,

ν.

 

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ,

Καθ΄ων  η Αίτηση.

 

Ε. Μηλιδώνη (κα) για Λ. Κληρίδη, για τον Αιτητή.

Κ. Λοΐζου (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.:   Ο Αιτητής είναι Ιρανός υπήκοος και με την παρούσα προσφυγή ζητά την ακύρωση της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 5.2.2010, με την οποία του απέρριψαν τη διοικητική προσφυγή του κατά της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου. 

 

Τα γεγονότα της υπόθεσης

Ο Αιτητής εισήλθε παράνομα στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω των κατεχομένων, περί το τέλος Αυγούστου του 2004.  Στις 14.3.2005 υπέβαλε αίτηση για απόκτηση της ιδιότητας του πολιτικού πρόσφυγα.  Στην αίτηση του ανάφερε ότι οι λόγοι που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, ήταν ο δεσμός που διατηρούσε με παντρεμένη γυναίκα στη χώρα καταγωγής του και οι απειλές που αντιμετώπιζε από το σύζυγό της.

 

Στις 2.6.2006 κλήθηκε σε συνέντευξη από Λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία μετά από έρευνα των στοιχείων, εισηγήθηκε την απόρριψη της αίτησης.  Ο προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου, στις 13.6.2006 αποδεχόμενος την εισήγηση της Λειτουργού, αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης, για το λόγο ότι δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19(1) και (2) του περί Προσφύγων Νόμου 2000 (Ν. 6(Ι)/2000).  Επίσης επισημαίνει ότι ο Αιτητής υπέπεσε σε αντιφάσεις κατά την προβολή των γεγονότων που τον οδήγησαν στη φυγή του από τη χώρα καταγωγής του.  Ο Αιτητής ενημερώθηκε για την απόρριψη, με σχετική επιστολή ημερ. 15.6.2006.

 

Στις 5.7.2006 ο Αιτητής, μέσω του δικηγόρου του,  καταχώρησε διοικητική προσφυγή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων.  Να σημειωθεί ότι ο Αιτητής για πρώτη φορά επικαλέσθηκε κατά τη διαδικασία της διοικητικής προσφυγής, ως πρόσθετο λόγο φυγής του και το γεγονός ότι ήταν  μέλος του αντιπολιτευόμενου Ιρανικού κόμματος «National Front» προσκομίζοντας σχετική ταυτότητα μέλους.  Στις 5.2.2010, μετά από μελέτη της σχετικής Έκθεσης που είχε ετοιμαστεί από Λειτουργό, η Αρχή αποφάσισε την απόρριψη της διοικητικής προσφυγής.  Ο Αιτητής, αφού ενημερώθηκε σχετικά με διπλοσυστημένη επιστολή ημερ. 16.2.2010, καταχώρησε την παρούσα προσφυγή, με την οποία αμφισβητεί τη νομιμότητα της πιο πάνω απορριπτικής απόφασης.

 

Ο συνήγορος του  Αιτητή, στη μονοσέλιδη γραπτή αγόρευσή του, προς ακύρωση της προσβαλλομένης απόφασης προώθησε ουσιαστικά δύο λόγους ακύρωσης, μη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας.

 

Μη δέουσα έρευνα - Λόγος ακύρωσης 1

Συγκεκριμένα ο συνήγορος του Αιτητή προβάλλει κατά τρόπο γενικό ότι δεν ερευνήθηκαν επαρκώς δύο ισχυρισμοί του Αιτητή ότι αν επιστρέψει στη χώρα του κινδυνεύει:- (α) από το σύζυγο της παντρεμένης ερωμένης του και (β) από μακροχρόνια φυλάκιση λόγω της συμμετοχής του στο αντιπολιτευόμενο Ιρανικό κόμμα «National Front».

 

Ο λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί.

 

Η δέουσα έρευνα θεωρείται πλήρης όταν το διοικητικό όργανο συλλέξει και εξετάσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία μιας υπόθεσης ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα.  Το είδος και η έκταση της έρευνας εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντος οργάνου και διαφέρει κατά περίπτωση (βλ. σχετικά Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών κ.α. (1996) 3 ΑΑΔ 503).  

 

Από την ίδια την απόφαση προκύπτει ότι οι Καθ' ων η αίτηση προέβησαν σε πλήρη έρευνα όλων των γεγονότων, συμπεριλαμβανομένων και των δύο πιο πάνω ισχυρισμών του Αιτητή.  Όπως εξηγείται στην απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής, από τις απαντήσεις του Αιτητή κατά τη συνέντευξή του ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, ορθά διαπιστώθηκε ότι ο Αιτητής με τις απαντήσεις του σχετικά με τις απειλές από το σύζυγο της ερωμένης του, έδινε την εντύπωση αναξιόπιστου ατόμου, αφού υπέπιπτε σε αντιφάσεις, ενώ οι απαντήσεις του διακρίνονταν από ασάφειες.  Επίσης, ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής, δεν έδωσε οποιαδήποτε εξήγηση, γιατί στην αρχική του συνέντευξη ενώπιον της Λειτουργού της Υπηρεσίας Προσφύγων, παρέλειψε να αναφέρει ότι ήταν μέλος του αντιπολιτευόμενου Ιρανικού κόμματος «National Front».  Περαιτέρω, από εξέταση της επίδικης ταυτότητας που προσκόμισε ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής, διαπιστώθηκε ορθογραφικό λάθος (fader/father) που δημιούργησε εύλογες υπόνοιες για τη γνησιότητά της.  Ως αποτέλεσμα της έλλειψης αξιοπιστίας, δεν ήταν δυνατό να του δοθεί το ευεργέτημα αμφιβολίας, σύμφωνα με Εγχειρίδιο του Υπάτου Αρμοστή για τους πρόσφυγες, αναφορικά με ορισμένους ισχυρισμούς που δεν ήταν σε θέση να αποδείξει ικανοποιητικά.

 

Μη δέουσα αιτιολογία - Λόγος ακύρωσης 3

Ο συνήγορος προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αναιτιολόγητη, αφού υιοθετεί το περιεχόμενο της απόφασης της Αρχής Προσφύγων.

 

Ο λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί.

 

Η αιτιολογία μιας απόφασης για να θεωρείται ότι είναι σύμφωνη με τις Γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου, άρθρα 26 και 28 του περί Γενικών Αρχών Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν.158(Ι)/1999) και την πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (βλ. Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 ΑΑΔ 270), θα πρέπει να περιέχει τους πραγματικούς λόγους που οδήγησαν στη λήψη της απόφασης.  Η διατύπωση θα πρέπει να γίνεται με τρόπο που δίνει τη δυνατότητα στο Δικαστήριο να μπορεί να ελέγξει το περιεχόμενό της.

 

Στην προκειμένη περίπτωση, η Αρχή αιτιολόγησε με σαφήνεια και πληρότητα την απόφασή της και εύλογα κατέληξε στην απόρριψη της αίτησης, για το λόγο ότι δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για παραχώρηση του καθεστώτος του πρόσφυγα, δυνάμει του άρθρου 3 ή της συμπληρωματικής προστασίας, δυνάμει του άρθρου 19(1) και (2) του Νόμου.  Εύλογο είναι και το συμπέρασμα της ότι ο Αιτητής απέτυχε να αποδείξει ότι σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα του, θα υπήρχε κίνδυνος δίωξής του για φυλετικούς, θρησκευτικούς, πολιτικούς λόγους ή επειδή ήταν μέλος συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου.  Με τις απαντήσεις του στη συνέντευξη ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου, δεν έδωσε την εντύπωση προσώπου που αντιμετώπιζε οποιοδήποτε πραγματικό πρόβλημα με τις αρχές της χώρας του, λόγω των πεποιθήσεών του, όποιες και να ήταν αυτές. 

 

Περαιτέρω, δεν απαγορευόταν στον προϊστάμενο της Αναθεωρητικής Αρχής να υιοθετήσει το περιεχόμενο της εισήγησης του Λειτουργού της, υπό την προϋπόθεση ότι η Αρχή αιτιολογούσε επαρκώς την απόφασή της, πράγμα που έπραξε.  Σχετική είναι η απόφαση Shah Alam v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1516/06, ημερ. 9.4.2008.    Ούτε προκύπτει από τα γεγονότα της υπόθεσης ότι ο Αιτητής πληροί τις προϋποθέσεις για να του παραχωρηθεί το καθεστώς της προσωρινής διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους, δυνάμει του άρθρου 19Α του Νόμου. 

 

Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με €500 έξοδα υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.  Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.

 

 

 

 

 (Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

/ΕΠσ

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο