|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
15 Ιουλίου, 2011
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Υπóθεση Αρ. 596/2007
CYPROMETAL LIMITED,
Αιτήτρια,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
3. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΟΜΕΤΡΙΑΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 1691/2007
ΘΕΜΙΣΤΟΣ ΓΙΑΓΚΟΥ ΘΕΜΙΣΤΟΥ,
Αιτητής,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 18/2008
ΣΤΑΥΡΟΥΛΛΑ ΓΙΑΓΚΟΥ ΘΕΜΙΣΤΟΥ,
Αιτήτρια,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 19/2008
1. ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
2. ΑΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΒΑΝΕΖΗ,
3. ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΒΑΝΕΖΗ,
4. ΝΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΒΑΝΕΖΗ,
Αιτητές,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 20/2008
ΜΑΡΟΥΛΛΑ ΓΙΑΓΚΟΥ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ,
Αιτήτρια,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 81/2008
ΕΥΜΟΡΦΙΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΟΥΡΟΥΚΛΑΡΗ,
Αιτήτρια,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ,
1. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 144/2008
ΜΙΧΑΗΛ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΡΚΙΔΗΣ,
Αιτητής,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
Καθ'ης η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 555/2008
ΗΡΑΚΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
Αιτητής,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 1216/2008
ΠΙΕΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ ΑΧΙΛΛΕΩΣ,
Αιτητής,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 1267/2008
ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΟΥΚΛΑΡΗΣ,
Αιτητής,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Καθ'ης η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 1268/2008
ΝΕΟΚΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ,
Αιτητής,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Καθ'ης η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 1807/2008
ΑΝΔΡΕΑΣ Χ" ΑΝΔΡΕΟΥ,
Αιτητής,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
Ξ. Ευγενίου (κα) για Α.Σ. Αγγελίδη, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 596/2007.
Δ. Καλλής, για τους Αιτητές στις Υποθέσεις Αρ. 1691/2007, 18/2008, 19/2008, 20/2008.
Ν. Χατζηϊωάννου (κα), για τους Αιτητές στις Υποθέσεις Αρ. 1216/2008, 1267/2008, 1268/2008, 81/2008.
Α. Ενταφιανός, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 144/2008.
Θ. Ραφτοπούλου (κα) για Αλ. Ευαγγέλου, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 555/2008.
Α. Παπαχαραλάμπους, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 1807/2008.
Δ. Καλλίγερος, για τους Καθ'ων η αίτηση.
____________________________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Τα πιο κάτω συνιστούν κοινό παρονομαστή για όλες τις πιο πάνω προσφυγές, γεγονός που οδήγησε άλλωστε και στη συνένωσή τους.
Τα κτήματα των αιτητών απαλλοτριώθηκαν με το υπ' αριθμό 359, Διάταγμα Απαλλοτρίωσης που δημοσιεύθηκε στις 26/5/2000. Με το εν λόγω Διάταγμα επικυρωνόταν η Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης που είχε δημοσιευθεί στις 28/5/1999. Πλήρη στοιχεία των κτημάτων ενός εκάστου των αιτητών που έχουν απαλλοτριωθεί με το συγκεκριμένο διάταγμα απαλλοτρίωσης, παρατίθενται στο δικόγραφο ενός εκάστου των αιτητών. Γι' αυτό θεωρώ περιττή την επανάληψη των εν λόγω στοιχείων. Περιορίζομαι στην επισήμανση ότι αναφορικά με τα στοιχεία των εν λόγω κτημάτων δεν εγείρεται οποιαδήποτε διαφωνία.
Ο σκοπός για τον οποίο τα κτήματα, αντικείμενο των πιο πάνω προσφυγών, απαλλοτριώθηκαν, ήταν κοινός για όλα. Συγκεκριμένα, τα κτήματα απαλλοτριώθηκαν για να παραχωρηθούν, σύμφωνα με τη Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης, στην Κυπριακή Αεραθλητική Ομοσπονδία για την κατασκευή διαύλου, κτιριακών εγκαταστάσεων, πύργου ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας και γενικά όλων των αναγκαίων εγκαταστάσεων για δημιουργία αεραθλητικού κέντρου. Για τον ίδιο σκοπό απαλλοτριώθηκαν και κτήματα άλλων, από τους αιτητές, ιδιοκτητών, μερικοί των οποίων προσέφυγαν με επιτυχία στο Ανώτατο Δικαστήριο. Σχετική είναι η Προσφυγή 1050/2000 στα πλαίσια της οποίας ακυρώθηκε πρωτόδικα το Διάταγμα Απαλλοτρίωσης.
Η ακύρωση του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης των ακινήτων, αντικείμενο στην Προσφυγή 1050/2000, οριστικοποιήθηκε με την απόφαση της Ολομέλειας στη Δημοκρατία ν. Κωνσταντίνου κ.ά. (2004) 3 Α.Α.Δ. 333, στην οποία κρίθηκε ότι η απαλλοτρίωση για σκοπούς παραχώρησης της γης στην αερολέσχη για τις ανάγκες της, δεν συνιστούσε σκοπό δημόσιας ωφελείας δυνάμει του άρθρου 3(2) του περί Αναγκαστικής Απαλλοτρίωσης Νόμου του 1962 (Ν. 15/62), όπως αυτό τροποποιήθηκε. Ενόψει της εν λόγω απόφασης, καταχωρήθηκαν, μεταξύ άλλων και οι πιο πάνω συνενωθείσες προσφυγές, με στόχο την επιστροφή των ακινήτων.
Θα πρέπει να λεχθεί ότι της καταχώρισης των προσφυγών προηγήθηκε υποβολή γραπτού αιτήματος από ένα έκαστο των αιτητών, για επιστροφή των κτημάτων του, το οποίο όμως είτε δεν έτυχε απάντησης εντός της καθορισμένης για το σκοπό αυτό προθεσμίας (Προσφυγές 596/07, 1691/07, 18/08, 19/08, 20/08, 81/08, 1216/08, 1267/08 και 1268/08), είτε απορρίφθηκε (Προσφυγές 144/08, 555/08 και 1807/08).
Θα πρέπει επίσης να λεχθεί ότι μερικοί από τους αιτητές (αιτητές στις Προσφυγές 596/07, 1691/07, 18/08, 19/08, 20/08, 81/08, 1216/08, 1267/08, 1268/08 και 1807/08), αφού συμφώνησαν, είχαν εισπράξει την αποζημίωση που αφορούσε τα τεμάχια τους, τα οποία στη συνέχεια περιήλθαν στη Δημοκρατία.
Τέλος, θα πρέπει να λεχθεί ότι με εξαίρεση τις Προσφυγές 1216/08, 1267/08 και 1268/08, σε όλες τις άλλες προσφυγές οι καθ'ων η αίτηση, στα πλαίσια της ένστασης τους, εγείρουν τις πιο κάτω προδικαστικές ενστάσεις, οι οποίες ως κοινό παρονομαστή έχουν τη θέση ότι οι αιτητές έχουν απολέσει το οποιοδήποτε έννομο συμφέρον είχαν και συνακόλουθα δεν νομιμοποιούνται στην προβολή της διεκδίκησης τους.
(1) Εφόσον οι αιτητές δεν ήταν διάδικοι στην υπόθεση Κωνσταντίνου (πιο πάνω) και δεν έχουν εμπρόθεσμα αμφισβητήσει το κύρος του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης, δεν μπορούν να επικαλούνται το δεδικασμένο που απορρέει από την ακυρωτική απόφαση στην εν λόγω υπόθεση, αμφισβητώντας εκ των υστέρων ουσιαστικά τη νομιμότητα του Διατάγματος Απαλλοτρίωσης.
(2) Όσοι από τους αιτητές είχαν εισπράξει το ποσό της αποζημίωσης, αυτοί, με την είσπραξη του εν λόγω ποσού, απώλεσαν το έννομο συμφέρον που είχαν να αμφισβητήσουν πράξη της διοίκησης από την οποία στην ουσία είχαν ωφεληθεί.
(3) Όσοι από τους αιτητές δεν έτυχαν απάντησης στο γραπτό αίτημα τους για επιστροφή των κτημάτων εντός ευλόγου χρόνου, αυτοί απώλεσαν το έννομο συμφέρον τους γιατί αντί να προσβάλουν, ως όφειλαν, την παράλειψη των καθ'ων η αίτηση να απαντήσουν στο αίτημα τους για επιστροφή των κτημάτων τους, προσβάλλουν την παράλειψη της διοίκησης να τους επιστρέψει τα κτήματα.
Όπως όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές υπέδειξαν στο δικαστήριο στο στάδιο των διευκρινίσεων, η ουσία του συνόλου ουσιαστικά των προβαλλόμενων, στα πλαίσια των πιο πάνω συνενωμένων προσφυγών εκατέρωθεν επιχειρημάτων, αποτελούσε αντικείμενο εξέτασης στην Αναθεωρητική Έφεση 108/2008, Σ. Θεμιστού ν. Δημοκρατίας κ.ά., η εκδίκαση της οποίας εκκρεμούσε. Μετά την επιφύλαξη της απόφασης στις πιο πάνω προσφυγές και συγκεκριμένα στις 26/6/2011, εκδόθηκε η επιφυλαχθείσα στην εν λόγω Αναθεωρητική Έφεση απόφαση. Με την εν λόγω απόφαση, η πρωτόδικη απόφαση με την οποία η προσφυγή της αιτήτριας είχε απορριφθεί, παραμερίστηκε και η προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση/παράλειψη ακυρώθηκε, με συνακόλουθο ό,τι παραλήφθηκε, σε εκείνη την περίπτωση η επιστροφή στην εφεσείουσα του κτήματος της, να γίνει.
Προτού παραθέσω αυτούσιο το σκεπτικό της απόφασης στην υπόθεση Σ. Θεμιστού (πιο πάνω), το οποίο σφραγίζει κατά τη γνώμη μου και τη μοίρα των θέσεων των καθ'ων η αίτηση στις παρούσες προσφυγές, θεωρώ σκόπιμο να επισημάνω τα πιο κάτω.
Όπως και στην παρούσα περίπτωση, έτσι και στην περίπτωση της εφεσείουσας στην υπόθεση Σ. Θεμιστού (πιο πάνω), τα κτήματα απαλλοτριώθηκαν με το ίδιο Διάταγμα Απαλλοτρίωσης με το οποίο επικυρωνόταν η ίδια Γνωστοποίηση Απαλλοτρίωσης και απαλλοτριώθηκαν για τον ίδιο σκοπό. Όπως και στην περίπτωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των αιτητών στις πιο πάνω συνενωθείσες προσφυγές, η εφεσείουσα συμφώνησε και εισέπραξε την αποζημίωση για τα απαλλοτριωθέντα κτήματα της, με αποτέλεσμα αυτά να περιέλθουν στη Δημοκρατία. Όπως και στην παρούσα περίπτωση, έτσι και στην υπόθεση Σ. Θεμιστού (πιο πάνω), η αιτήτρια είχε προσφύγει στο δικαστήριο ενόψει της απόφασης στην υπόθεση Κωνσταντίνου (πιο πάνω), επιδιώκοντας την επιστροφή των κτημάτων της. Σημειώνεται ότι αίτημα για επιστροφή των κτημάτων της που υποβλήθηκε πριν την καταχώριση της προσφυγής της, είχε και εκεί συναντήσει την άρνηση των καθ'ων η αίτηση. Όπως και στην παρούσα περίπτωση έτσι και στην περίπτωση της υπόθεσης Σ. Θεμιστού (πιο πάνω), ηγέρθηκαν τα ίδια θέματα, περιλαμβανομένων και αυτών που εγείρονται με τις υπό στοιχεία 1 και 2 πιο πάνω προδικαστικές ενστάσεις.
Όπως έχω ήδη αναφέρει, το Εφετείο στην υπόθεση Σ. Θεμιστού (πιο πάνω) αφού απέρριψε τις θέσεις των καθ'ων η αίτηση, έκαμε δεκτή την έφεση της αιτήτριας με συνακόλουθο την επιστροφή του κτήματός της. Το σκεπτικό με βάση το οποίο το Εφετείο οδηγήθηκε στη συγκεκριμένη κατάληξη, έχει ως εξής:
"Εδώ το θέμα είναι αν είναι νοητό να γίνεται λόγος περί σκοπού που καθίσταται εφικτός εντός της τριετίας ή οποτεδήποτε, όταν αυτός είναι, σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου που εκδόθηκε σε διαδικασία στην οποία, μάλιστα, η Δημοκρατία ήταν διάδικος, δεν είναι σκοπός δημόσιας ωφέλειας. Θα αναμέναμε πως η Δημοκρατία δεν θα ήθελε αυτής της μορφής τη διχοτόμηση που θα διαχώρισε τους, σε ίδια μοίρα ευρισκόμενους, ιδιοκτήτες σε εκείνους που άσκησαν και σε εκείνους που δεν άσκησαν προσφυγή. Αυτό θα συνιστούσε, ανεξάρτητα από το κατά πόσο θα ήταν υποχρεωτικό, ισομερή μεταχείριση με γνώμονα την ουσία κι όχι τις εξωτερικές παραμέτρους του πράγματος. Δεν θέλησε όμως η διοίκηση να ακολουθήσει αυτή την πορεία και, πλέον, οφείλουμε απάντηση στο ερώτημα που τέθηκε. Κατά το Σύνταγμα και το Νόμο, όπως έχουμε σημειώσει, θεωρούμε πως δεν μπορεί να είναι εφικτός πλέον ο σκοπός για τον οποίο απαλλοτριώθηκαν τα ακίνητα της εφεσείουσας αφού η πραγμάτωσή τους δεν θα εξυπηρετούσε δημόσια ωφέλεια, όπως οριστικά αποφάσισε η Ολομέλεια στην αναφερθείσα δικαστική διαδικασία."
Έχω την άποψη ότι τα όσα λέχθηκαν στα πλαίσια του προαναφερθέντος σκεπτικού, τυγχάνουν πλήρους εφαρμογής και στις πιο πάνω συνενωμένες προσφυγές, σφραγίζοντας έτσι και τη μοίρα των υπό στοιχεία 1 και 2 προδικαστικών ενστάσεων, οι οποίες συνακόλουθα απορρίπτονται.
Αναφορικά με το σκέλος της προδικαστικής ένστασης σύμφωνα με το οποίο, όσοι από τους αιτητές δεν έτυχαν απάντησης στο γραπτό αίτημα τους για επιστροφή των κτημάτων τους εντός ευλόγου χρόνου, αυτοί απώλεσαν το έννομο συμφέρον τους γιατί αντί να προσβάλουν την παράλειψη της διοίκησης να απαντήσει στο αίτημα τους, προσβάλλουν την παράλειψη να τους επιστραφούν τα κτήματά τους, αφού επισημάνω ότι τα σχετικά με την εν λόγω προδικαστική ένσταση επιχειρήματα των συνηγόρων των αιτητών δεν φαίνεται να έχουν απασχολήσει τους ευπαίδευτους συνηγόρους των καθ'ων η αίτηση, γεγονός που εγείρει σοβαρά ερωτηματικά κατά πόσο η πλευρά των καθ'ων η αίτηση εμμένει στη συγκεκριμένη προδικαστική της ένσταση, παρατηρώ τα πιο κάτω.
Το ζήτημα που εγείρεται επιλύεται κατά τρόπο σαφή από τις πρόνοιες του άρθρου 36 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου (1999) (158(Ι)/99), οι οποίες κατά τη γνώμη μου είναι καθοριστικές για την τύχη της συγκεκριμένης προδικαστικής ένστασης. Οι εν λόγω πρόνοιες έχουν ως εξής:
"Μετά την πάροδο τριών μηνών από την ημέρα της υποβολής της αναφοράς ο ενδιαφερόμενος δικαιούται να θεωρήσει την παράλειψη της αρμόδιας αρχής να του απαντήσει άρνηση της να ικανοποιήσει την αναφορά του και να προσβάλει ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου την παράλειψη αυτή ως άρνηση ικανοποίησης της αναφοράς του. Στην περίπτωση αυτή ο ενδιαφερόμενος δεν μπορεί ταυτόχρονα να προσβάλει, με βάση το άρθρο 29 του Συντάγματος, την παράλειψη απάντησης, εκτός αν από την παράλειψη έχει υποστεί βλάβη."
Μια απλή ανάγνωση των δικογράφων των αιτητών στις προσφυγές, στα πλαίσια των οποίων η συγκεκριμένη πτυχή της προδικαστικής ένστασης έχει εγερθεί, είναι αρκετή για να καταδείξει ότι όλοι οι εν λόγω αιτητές, έχουν ακολουθήσει πιστά τη διαδικασία που προδιαγράφεται από τις πρόνοιες του πιο πάνω άρθρου. Σε όλες τις περιπτώσεις παρατηρείται το φαινόμενο ότι οι καθ'ων η αίτηση παρέλειψαν μέσα στην προθεσμία των τριών μηνών να απαντήσουν - στην πραγματικότητα ουδέποτε μέχρι την καταχώριση των προσφυγών απάντησαν - στο αίτημα των εν λόγω αιτητών για επιστροφή των κτημάτων τους. Επομένως, οι εν λόγω αιτητές ορθά προσβάλλουν την εν λόγω παράλειψη ως άρνηση ικανοποίησης της αναφοράς τους.
Όπως έχει ήδη υποδειχθεί, τα γεγονότα στην υπόθεση Σ. Θεμιστού (πιο πάνω) είναι ταυτόσημα ουσιαστικά με τα γεγονότα των υπό εκδίκαση πιο πάνω συνενωμένων προσφυγών. Ενόψει των νομολογηθέντων στην υπόθεση Σ. Θεμιστού (πιο πάνω), τα οποία, όπως έχω ήδη αναφέρει, τυγχάνουν πλήρους εφαρμογής και στην παρούσα περίπτωση, όλες οι πιο πάνω προσφυγές θα πρέπει να πετύχουν.
Εκδίδεται διάταγμα αποσυνένωσης των πιο πάνω προσφυγών.
Ως αποτέλεσμα, όλες οι πιο πάνω προσφυγές επιτυγχάνουν με έξοδα υπέρ ενός εκάστου των αιτητών, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, πλέον Φ.Π.Α., αν υπάρχει. Η προσβαλλόμενη απόφαση στην κάθε μια από τις εν λόγω προσφυγές ακυρώνεται. Συνακόλουθα, ό,τι έχει παραληφθεί σε μια εκάστη των εν λόγω προσφυγών, να γίνει.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
Δ.