|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(Υπόθεση Αρ. 1198/2010)
12 Ιουλίου, 2011
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΝΤΑΝΙΕΛΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΙΛΟΣ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ
ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ Η ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Αιτήτρια προσωπικά.
Κ. Σταυρινός, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Ο Επαρχος Λεμεσού απέρριψε αίτημα της αιτήτριας για να της παραχωρηθεί η χρήση οικίας κτισμένης επί τουρκοκυπριακής γης στα Πολεμίδια επειδή η χρήση της εν λόγω οικίας είχε παραχωρηθεί προηγουμένως στους ετεροθαλείς αδελφούς της Στέλιο και Κυριάκο. Ο Επαρχος Λεμεσού κάλεσε επίσης την αιτήτρια να εγκαταλείψει την οικία και να παραδώσει την κατοχή της στην Υπηρεσία Διαχείρισης Τουρκοκυπριακών Περιουσιών.
Η αιτήτρια, η οποία χειρίστηκε προσωπικά την υπόθεσή της, αξιώνει την ακύρωση της προαναφερόμενης απόφασης.
Τα σημαντικά γεγονότα που συνδέονται άμεσα με τα επίδικα θέματα είναι ότι στις 18.5.81 υπογράφηκε συμφωνία μεταξύ Επάρχου Λεμεσού και του Γεωργίου Σίλου με την οποία παραχωρείτο σε αυτόν και στα άτομα της οικογένειας του, που κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν η σύζυγος του Άννα Σίλου και τα δυο τους παιδιά Στέλιος και Κυριάκος, δικαίωμα χρήσης της οικίας αρ.78 στον οικισμό αυτοστέγασης στα Πάνω Πολεμίδια. Ο Γεώργιος Σίλου μετά το διαζύγιο του παντρεύτηκε τη Σοφία Σίλου από τη Βουλγαρία και στις 10.5.01 υιοθέτησε την αιτήτρια, κόρη της Σοφίας Σίλου από προηγούμενο γάμο της.
Η εν λόγω οικία μετά το θάνατο του πατέρα της αιτήτριας στις 12.5.05, έγινε αντικείμενο διεκδίκησης μεταξύ των δυο γιών του δικαιούχου από τον πρώτο του γάμο και της δεύτερης συζύγου του. Κατόπιν προσφυγής που καταχώρησε η τελευταία εναντίον της απόρριψης του αιτήματος της να της δοθεί άδεια χρήσης από τον Υπουργό Εσωτερικών, εξέδωσα ακυρωτική απόφαση η οποία ανατράπηκε από το Εφετείο (Βλ. Δημοκρατία ν. Σοφία Σίλου, ΑΕ 191/2008, ημερ.13.11.09). Με την απόφαση αυτή κρίθηκε ότι η Σοφία Σίλου κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης της για παραχώρηση της άδειας χρήσης της κατοικίας, δεν είχε έννομο συμφέρον, σύμφωνα με ισχύουσα απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερ. 19.10.04 επειδή ήταν ιδιοκτήτρια 3 διαμερισμάτων στην Λεμεσό, τα οποία όμως πωλήθηκαν ή μεταβιβάστηκαν με δωρεά σε τρίτα πρόσωπα πριν τον Ιανουάριο του 2006 που υποβλήθηκε το αίτημα της για στεγαστική βοήθεια.
Ο Υπουργός Εσωτερικών, κατόπιν επανεξέτασης του αιτήματος της Σοφίας Σίλου, αποφάσισε την απόρριψη του για το λόγο ότι δεν πληρούσε τους όρους και προϋποθέσεις που προνοούνται στα στεγαστικά σχέδια για εκτοπισθέντες που εγκρίθηκαν με την πιο πάνω απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Στη συνεδρία ημερ. 18.3.10 αποφάσισε όπως η άδεια χρήσης της κατοικίας που ανήκε στον αποβιώσαντα Γεώργιο Σίλο, παραχωρηθεί στα παιδιά του Κυριάκο και Στέλιο ως νομίμων δικαιούχων χρήσης της εν λόγω κατοικίας. Προηγούμενο αίτημα της Σοφίας Σίλου για παροχή οικονομικής βοήθειας προς επιδιόρθωση της πιο πάνω κατοικίας δεν εξετάστηκε καν, διότι δεν θεωρήθηκε ως εγκριμένη δικαιούχος της εν λόγω κατοικίας. (Επιστολή ημερ. 21.4.09, κυανούν 239 στο διοικητικό φάκελο Τεκμήριο Γ).
Η αιτήτρια η οποία διέμενε στην επίδικη οικία με τον πατέρα της όσο αυτός ήταν εν ζωή αλλά και κατά διαστήματα μετά τον θάνατο του, ζήτησε επανειλημμένα να θεωρηθεί δικαιούχος προσφυγικής ταυτότητας στην βάση της υιοθεσίας της από τον πρόσφυγα πατέρα της, συμπληρώνοντας και τη σχετική αίτηση. Το αίτημα απορρίφθηκε με την αιτιολογία ότι η προσφυγική ιδιότητα ενός παιδιού που γεννήθηκε πριν και ή κατά το χρόνο της τουρκικής εισβολής δεν εξαρτάται από την ιδιότητα των γονιών του παιδιού, είτε φυσικών είτε εκείνων που το υιοθέτησαν, αλλά από τη γέννηση και ή διαμονή του παιδιού στα κατεχόμενα κατά το χρόνο της τουρκικής εισβολής.
Η αιτήτρια με επιστολή ημερ. 24.11.09 ζήτησε από τους καθ' ων η αίτηση την παραχώρηση της επίδικης οικίας αυτοστέγασης εκθέτοντας τα περιστατικά της προσωπικής και οικογενειακής της ζωής με την μητέρα της, επικαλούμενη κυρίως το κληρονομικό της δικαίωμα επί του σπιτιού που ανεγέρθηκε από τον πατέρα της αλλά και τη συμβολή της στα έξοδα συντήρησης της οικίας προκειμένου να καταστεί κατοικήσιμη. Στις 24.4.10 και αφού είχε ήδη απορριφθεί το αίτημα της για απόκτηση προσφυγικών δικαιωμάτων λόγω της ταυτότητας του πατέρα της, η Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού απέστειλε στην αιτήτρια την πιο κάτω επιστολή:
«Επειδή παράνομα και χωρίς καμία εξουσιοδότηση του Κηδεμόνα Τ/Κ Περιουσιών, κατέχετε και χρησιμοποιείται παράνομα την κατοικία που ανεγέρθηκε σε Τ/Κ γη στο 104ον δρόμο αρ. 78 του Συνοικισμού Αυτοστέγασης Πάνω Πολεμιδιών, καλείσθε όπως πριν τις 30.5.2010 παραδώσετε την υπό αναφορά κατοικία στην Υπηρεσία Διαχείρισης Τ/Κ Περιουσιών κενή και απαλλαγμένη από κάθε επέμβαση και μετακινήσετε χωρίς καθυστέρηση οτιδήποτε έχετε τοποθετήσει σ΄ αυτή.
2. Σε αντίθετη περίπτωση, το Γραφείο μου με τη βοήθεια της Αστυνομίας, θα προχωρήσει στη λήψη των ενδεδειγμένων μέτρων για ανάκτηση ελεύθερης κατοχής της υπό αναφοράν κατοικίας με νόμιμες διαδικασίες σύμφωνα με το άρθρο 15(3) του Περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών Νόμου αρ. 139/91 - 56(1)/2006, χωρίς άλλη προειδοποίηση.»
Αντιδρώντας η αιτήτρια επανέλαβε το ίδιο αίτημα με επιστολή ημερ. 6.5.10 στη βάση των ίδιων γεγονότων, αναφέροντας επιπρόσθετα ορισμένα στοιχεία για την κατοχή ενός σπιτιού στον ίδιο δρόμο με την επίδικη οικία από την πρώην γυναίκα του πατέρα της και τον κηδεμονευόμενο από αυτήν Κυριάκο Σίλο καθώς και την διαμονή του Στέλιου Σίλου (ο οποίος πάσχει από θαλασσαιμία) σε ιδιόκτητο διαμέρισμα στην Λεμεσό σε αντίθεση με την ίδια και την μητέρα της που κατέχουν μόνο ένα διαμέρισμα επί της Στρατηγού Τιμάγια στη Νεάπολη Λεμεσού όπου κατοικεί η μητέρα της λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας που η τελευταία αντιμετωπίζει. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό έρευνας ακίνητης ιδιοκτησίας (παράρτημα 11 στην ένσταση), το διαμέρισμα αυτό (αρ. εγγραφής 51641) μεταβιβάστηκε στις 18.4.05 από τη Σοφία Σίλου δυνάμει δωρεάς στο όνομα της αιτήτριας.
Ακολούθησε η πιο κάτω επιστολή ημερ. 28.6.10, αντικείμενο της υπό κρίση προσφυγής.
«Αναφέρομαι στην επιστολή σας ημερομηνίας 6.5.2010 σχετικά με το θέμα της κατοικίας που βρίσκεται στον 104ο Δρόμο αρ. 78 στον Οικισμό Αυτοστέγασης στα Πάνω Πολεμίδια, η οποία ανήκε στον αποβιώσαντα θετό πατέρα σας Γεώργιο Σίλο και σας πληροφορώ ότι η εν λόγω κατοικία αποφασίστηκε από τον Υπουργό Εσωτερικών να παραχωρηθεί στα δύο παιδιά του κ.κ. Κυριάκο και Στέλιο Σίλου ως μόνιμοι δικαιούχοι χρήσης της εν λόγω κατοικίας.
2. Ως εκ τούτου καλείστε όπως εκκενώσετε και παραδώσετε την πιο πάνω οικία στην Υπηρεσία Διαχείρισης Τ/Κ Περιουσιών, το αργότερο μέχρι αύριο 29.6.2010, διαφορετικά με λύπη μου σας πληροφορώ ότι συνεργείο της Υπηρεσίας με την βοήθεια της Αστυνομίας θα προβεί σε ανάκτηση της οικίας σύμφωνα με το άρθρο 15(3) των περί Τουρκοκυπριακών Περιουσιών Νόμων αρ. 139/91-58(i)/2006.»
Η αιτήτρια κάνει αναφορά στα μέτρα που λήφθηκαν από την Αστυνομία και την Υπηρεσία Διαχείρισης Τ/Κ Περιουσιών (η επίδικη οικία έχει ανεγερθεί επί Τ/Κ περιουσίας) με σκοπό την έξωση της. Ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αναιτιολόγητη και ότι λήφθηκε χωρίς την δέουσα έρευνα. Επικαλείται τη δήλωση τελευταίας βούλησης του πατέρα της με την οποία ο τελευταίος παραχώρησε τα δικαιώματα του επί της εν λόγω οικίας στην μητέρα της. Η αιτήτρια ζήτησε επίσης διερεύνηση της αυθεντικότητας και γνησιότητας της γραπτής συμφωνίας ημερ. 18.5.81 που παρουσίασαν οι καθ΄ ων η αίτηση ως προς την εκ των υστέρων προσθήκη των ονομάτων των δυο γιών του στο συμβόλαιο.
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση ήγειρε προδικαστική ένσταση ότι η απόφαση στη Δημοκρατία ν. Σοφίας Σίλου, ΑΕ 191/08, ημερ. 13.11.2009 τυγχάνει και εδώ ανάλογης εφαρμογής. Δεσμεύομαι από την αναφερόμενη υπόθεση ως προς την αυτεπάγγελτη εξέταση της εφαρμογής του πιο πάνω κριτηρίου και στην περίπτωση της αιτήτριας η οποία είναι παραδεκτό ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο είχε στην ιδιοκτησία της ένα διαμέρισμα στη Λεμεσό, έστω και αν κατά την ίδια είχε περιορισμούς στη χρήση και κατοχή του όσο η μητέρα της βρίσκεται εν ζωή. Συνεπώς η αιτήτρια, έστω και αποκλειστικά δυνάμει αυτού του κριτηρίου, δεν μπορούσε να είναι δικαιούχος στέγασης σε κυβερνητικό οικόπεδο.
Περαιτέρω όμως η αιτήτρια, η οποία γεννήθηκε το 1963 στη Βάρνα Βουλγαρίας όπου και διέμενε μέχρι την εισβολή, δεν απέκτησε την προσφυγική ιδιότητα και δεν έχει προσβάλει με οποιοδήποτε τρόπο την απόφαση απόρριψης της αίτησης που υπέβαλε για να της παραχωρηθεί βεβαίωση ότι είναι κόρη πρόσφυγα. Η εν λόγω απόφαση ενδεχομένως να επηρέασε τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης σύμφωνα με τα πιο πάνω κριτήρια εφαρμογής του σχεδίου στεγαστικής βοήθειας προς εκτοπισθέντες και τα μέλη της οικογένειας τους (ερυθρό 178 στο φάκελο που κατατέθηκε ως Τεκμήριο Β).
Για τους λόγους που έχω εξηγήσει, η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη, λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος της αιτήτριας. Επιδικάζονται €500 έξοδα υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.