|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1136/2009)
26 Ιουλίου, 2011
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΩΡΑ ΡΟΥΣΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Ν. Κλεάνθους (κα) για Χρ. Τριανταφυλλίδη, για την Αιτήτρια.
Ζ. Κυριακίδου (κα), για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Η Αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή ζητά ακύρωση της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση, ημερ. 22.5.2009, με την οποία προήγαγε τους Ανδρέα Χαραλάμπους (ΕΜ 1), Μιχαήλ Χατζηαντώνη (ΕΜ 2) και Αντώνιο Εξωμετοσιανό (ΕΜ 3), στη μόνιμη θέση Ανώτερου Νοσηλευτικού Λειτουργού, Νοσηλευτικός Κλάδος Ψυχικής Υγείας, Υπουργείο Υγείας, από 1.6.2009 αντί της Αιτήτριας.
Τα γεγονότα της υπόθεσης
Στις 12.5.2009 ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Υγείας, με επιστολή του προς την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, στο εξής «η ΕΔΥ», ζήτησε την πλήρωση των πιο πάνω τριών κενών θέσεων, οι οποίες ήταν θέσεις προαγωγής.
Η ΕΔΥ σε συνεδρία της ημερ. 22.5.2009, αφού έλαβε υπόψη την υπέρ των ΕΜ σύσταση της Αν. Γενικής Διευθύντριας, τους προσωπικούς φακέλους των υποψηφίων καθώς επίσης και τα τρία αξιολογικά κριτήρια, αποφάσισε να προσφέρει προαγωγή από 1.6.2009, στα ΕΜ, τους οποίους θεώρησε ως τους πιο κατάλληλους.
Η Αιτήτρια εναντίον της απόφασης αυτής, προβάλλει ουσιαστικά ένα λόγο ακύρωσης, ότι τόσο η σύσταση της Αν. Γενικής Διευθύντριας, όσο και η προσβαλλόμενη απόφαση της ΕΔΥ, είναι αναιτιολόγητες.
Ο συνήγορος της Αιτήτριας προβάλλει ότι η σύσταση πάσχει, αφού παραγνωρίστηκε η υπεροχή της Αιτήτριας σε αρχαιότητα στην αμέσως προηγούμενη θέση. Επίσης, παραγνωρίστηκε ότι σε αξία ήταν όλοι εξαίρετοι τα πέντε τελευταία χρόνια πριν την προκήρυξη της θέσης και ισοδύναμοι σε προσόντα.
Η συνήγορος των Καθ' ων η αίτηση προβάλλει ότι η σύσταση ήταν νόμιμη και σύμφωνη με τα στοιχεία των φακέλων και το αποτέλεσμα συνεκτίμησης όλων των αξιολογικών κριτηρίων, συμπεριλαμβανομένης και της υπεροχής της Αιτήτριας σε αρχαιότητα. Επίσης αναφέρει ότι λανθασμένα ο συνήγορος της Αιτήτριας απομόνωσε ένα μόνο απόσπασμα από το πλήρες κείμενο της σύστασης της Αν. Διευθύντριας.
Ο λόγος ακύρωσης ευσταθεί.
Κατ' αρχάς η νομιμότητα της σύστασης του Προϊσταμένου εξετάζεται πάντοτε σε συνάρτηση με το περιεχόμενο των φακέλων, οι οποίοι αντικατοπτρίζουν την πραγματική υπηρεσιακή εικόνα των υποψηφίων στα τρία θεσμοθετημένα κριτήρια, ενώ νομολογιακά τίθεται υπό το πρίσμα της απόφασης της Πλήρους Ολομέλειας στην υπόθεση Μοδίτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 ΑΑΔ 695. Πριν προχωρήσω στην εξέταση του λόγου ακύρωσης, θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω το κείμενο της επίδικης σύστασης, στην οποία η Αν. Διευθύντρια αναφέρει τα ακόλουθα:-
«Οι υποψήφιοι για τις θέσεις του Ανώτερου Νοσηλευτικού Λειτουργού είναι οι Νοσηλευτικοί Λειτουργοί με αύξοντα αριθμό 3, 7, 10, 13, 15 μέχρι 25, 29 μέχρι 31, 33 μέχρι 39 και 41 μέχρι 70 του καταλόγου αρχαιότητας.
Προκειμένου να προβώ στη σύσταση μου, μελέτησα το περιεχόμενο των Προσωπικών Φακέλων και των Φακέλων των Ετήσιων Υπηρεσιακών Εκθέσεων των υποψηφίων και διαβουλεύθηκα και έλαβα υπόψη μου τις απόψεις των συνεργατών μου που προΐστανται των Νοσηλευτικών Υπηρεσιών.
Έχοντας υπόψη μου τα πιο πάνω καθώς και τα απαιτούμενα από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόντα της υπό πλήρωση θέσης και αφού έλαβα επίσης υπόψη μου τα καθιερωμένα από το Νόμο κριτήρια στο σύνολο τους, δηλαδή την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα, κρίνω ως καταλληλότερους και συστήνω για προαγωγή τους υπ' αριθμόν 31, 33 και 35 του καταλόγου αρχαιότητας υποψηφίους οι οποίοι είναι:
1. Χαραλάμπους Ανδρέας
2. Χατζηαντώνης Μιχαήλ
3. Εξωμετοσιανός Αντώνιος
Οι εν λόγω υποψήφιοι δεν υστερούν ή και υπερέχουν σε αξία όλων των υποψηφίων, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με έμφαση σ' αυτές των τελευταίων δέκα χρόνων, λόγω της ισοπέδωσης που παρατηρείται τα πέντε τελευταία χρόνια και υπερέχουν σε αρχαιότητα, πλην των ανθυποψηφίων τους με αύξοντα αριθμό 3, 7, 10, 13, 15 μέχρι 25, 29, 30 και 34 του καταλόγου αρχαιότητας, από τους οποίους όμως δεν υστερούν ή/και υπερέχουν σε αξία και δεν υστερούν σε προσόντα.
.....................»
Με βάση τα στοιχεία των φακέλων στο κριτήριο αξία, σύμφωνα με τις αξιολογικές εκθέσεις των πέντε τελευταίων χρόνων πριν από την προκήρυξη της θέσης, η Αιτήτρια και Ε.Μ. είναι σε όλα τα έτη εξαίρετοι. Η Διευθύντρια έλαβε υπόψη τα τελευταία 10 χρόνια, επειδή, όπως αναφέρει, τα τελευταία πέντε χρόνια παρατηρείται ισοπέδωση. Σύμφωνα με τη νομολογία, η «αξία ως προερχόμενη μόνο από απομακρυσμένες χρονικές περιόδους, οριακά και μόνο αποκτά σημασία» (βλ. Καλογήρου ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 1685/08, ημερ. 22.12.2009). Με βάση τα 10 τελευταία χρόνια, τα ΕΜ έχουν περισσότερα «Πολύ Ικανοποιητικά» απ' ότι η Αιτήτρια, αν και θα πρέπει να αναφερθεί ότι για τα έτη 2000-2003 η Αιτήτρια δεν αξιολογήθηκε σε όλα τα κριτήρια. Εν πάση περιπτώσει, το γεγονός ότι λήφθηκαν υπόψη 10 χρόνια, αντί 5 όπως είθισται, δεν φαίνεται να επηρεάζει, αφού οι υποψήφιοι φαίνονται στα κριτήρια αξία και προσόντα να είναι ίσοι.
Όσον αφορά την αρχαιότητα, η Αιτήτρια διορίστηκε στην αμέσως προηγούμενης της επίδικης, θέση, την 1.2.1996, ενώ το ΕΜ 1 στις 11.9.1997 και τα ΕΜ 2 και ΕΜ 3 την 1.8.1998, με αποτέλεσμα να προκύπτει υπεροχή της Αιτήτριας έναντι του ΕΜ 1 κατά 1½ χρόνο περίπου και έναντι των ΕΜ 2 και ΕΜ 3 κατά 2½ χρόνια.
Κατά την άποψή μου η επίδική σύσταση με τον τρόπο που είναι διατυπωμένη δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη, αφού ενώ με βάση τα στοιχεία των φακέλων οι υποψήφιοι είναι ισοδύναμοι σε προσόντα και αξία, υπάρχει υπεροχή της Αιτήτριας σε αρχαιότητα έναντι όλων των ΕΜ πέραν του 1½ έτους, γεγονός για το οποίο η Αν. Διευθύντρια, κάνει μια απλή αναφορά στη σύστασή της, χωρίς οποιοδήποτε προβληματισμό. Περαιτέρω η σύσταση διατυπώνεται κατά τρόπο γενικό και αόριστο χωρίς να δίδονται οποιοιδήποτε ουσιαστικοί λόγοι για την προτίμησή της υπέρ συγκεκριμένων υποψηφίων και χωρίς να εξηγείται το γιατί θεωρεί ότι τα ΕΜ υπερέχουν έναντι της Αιτήτριας, όταν σε αξία και προσόντα είναι ισοδύναμα με την Αιτήτρια, ενώ σε αρχαιότητα υστερούν έναντί της. Η Αν. Διευθύντρια ουσιαστικά, απλώς αναπαράγει τα στοιχεία των φακέλων, ενώ μπορεί να λεχθεί ότι αλλοιώνει την εικόνα των υποψηφίων όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στους φακέλους, αφού στην ουσία εξουδετερώνει το στοιχείο της αρχαιότητας το οποίο δεν φαίνεται να συνεκτιμάται. Όπως έχει νομολογηθεί στην υπόθεση Μοδίτης ν. ΕΔΥ, ανωτέρω:-
«Η σύσταση, στην οποία αναφέρεται ο Νόμος, εμπεριέχει μόνο τη συμβουλή ή γνώμη του προϊσταμένου ως προς τον κατάλληλο για προαγωγή στη βάση του συνόλου των κριτηρίων, με δοσμένη την υπηρεσιακή τους εικόνα όπως την αποτυπώνουν οι φάκελοι. Ο προϊστάμενος του τμήματος στο οποίο υφίσταται η κενή θέση γνωρίζει στην πράξη τις ανάγκες εκείνης της θέσης και εξ αυτού προκύπτει και ο ρόλος του. Να επισημάνει τί από τα δεδομένα, δηλαδή από τις ιδιότητες και τις ικανότητες που καταφαίνεται ότι έχει ένας υπάλληλος, ταιριάζει καλύτερα σ' αυτές τις ανάγκες ώστε αυτός να αναδεικνύεται ως ο καταλληλότερος.»
Στην προκειμένη περίπτωση, η Αν. Διευθύντρια δεν επισημαίνει κανένα δεδομένο από τις ιδιότητες και ικανότητες των ΕΜ που κατά την άποψή της τους καθιστούσαν καταλληλότερους στη θέση. Ούτε φαίνεται να συνεκτιμά την αρχαιότητα της Αιτήτριας με εκείνα τα στοιχεία που θεωρεί ότι τα ΕΜ υπερτερούσαν. Όπως αναφέρθηκε στην Χατζηχάννα ν. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 917/00, ημερ. 18.1.2002:-
«Το ζητούμενο σε κάποιον που συστήνεται δεν είναι να μην υστερεί, αλλά να υπερέχει και μάλιστα σε σημείο που να δικαιολογείται η επιλογή του ως του καταλληλότερου.»
Η ΕΔΥ με την σειρά της λανθασμένα και χωρίς δική της έρευνα, υιοθέτησε ουσιαστικά την πάσχουσα σύσταση της Αν. Διευθύντριας και προχώρησε στην προαγωγή των συστηθέντων, επαναλαμβάνοντας στην ουσία τα όσα η Αν. Διευθύντρια ανέφερε στη σύστασή της για τα ΕΜ. Φαίνεται ότι και η ίδια παραγνώρισε ή δεν συνεκτίμησε την αρχαιότητα της Αιτήτριας, όταν στα υπόλοιπα αξιολογικά κριτήρια, Αιτήτρια και ΕΜ παρουσιάζονταν ισοδύναμοι.
Με βάση τα πιο πάνω, η προσβαλλόμενη απόφαση, η οποία υιοθετεί την πάσχουσα σύσταση της Αν. Διευθύντριας, θα πρέπει να ακυρωθεί λόγω έλλειψης επαρκούς αιτιολογίας.
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται δυνάμει του Άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος. Επιδικάζονται υπέρ της Αιτήτριας €1.400 έξοδα πλέον ΦΠΑ.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.