|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 475/2010)
31 Μαΐου, 2011
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Ξ. Ευγενίου (κα) για Α. Σ. Αγγελίδη, για τον Αιτητή.
Φ. Κωμοδρόμος, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά την ακύρωση της απόφασης των Καθ' ων η αίτηση, στο εξής «η ΕΔΥ», ημερ. 2.12.09, με την οποία κατόπιν επανεξέτασης προήγαγαν και πάλι το Ενδιαφερόμενο Μέρος Γεώργιο Α. Παχίτη, στο εξής «το ΕΜ», στην μόνιμη θέση του Δασικού Λειτουργού, Τμήμα Δασών, αναδρομικά από 1.2.08. Επειδή πρόκειται για θέση προαγωγής, η διαδικασία θα διέπετο από το άρθρο 35 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Ν. 1(Ι)/90), το οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπει για αιτιολογημένη σύσταση του Προϊσταμένου του Τμήματος.
Τα γεγονότα της υπόθεσης
Η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε κατόπιν επανεξέτασης, μετά που το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχθηκε την προσφυγή του Αιτητή στην υπόθεση Σωτήρης Σωτηρίου ν. ΕΔΥ, Υπόθ. Αρ. 629/08, ημερ. 6.7.09 και ακύρωσε την απόφαση της ΕΔΥ να προαγάγει το ΕΜ, στην επίδικη θέση.
Μετά από αυτή την εξέλιξη, η ΕΔΥ, συμμορφούμενη με την ακυρωτική απόφαση, σε συνεδρία της στις 2.12.09, προχώρησε στην επαναφορά των πραγμάτων στο καθεστώς που ίσχυε πριν την ακυρωθείσα απόφασή της. Επίσης έκρινε ποιοι υποψήφιοι θα λαμβάνονταν υπόψη κατά την επανεξέταση και ποιοι κατείχαν το πλεονέκτημα.
Στην ίδια συνεδρία κλήθηκε και παρέστη και ο Διευθυντής του Τμήματος Δασών, στο εξής «ο Διευθυντής». Στη συνέχεια, αφού ο Διευθυντής προέβη στη σύστασή του και απεχώρησε, η ΕΔΥ προχώρησε στην επανεξέταση της προς πλήρωση επίδικης θέσης. Αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιον της στοιχεία που ίσχυαν κατά τον ουσιώδη χρόνο, προσόντα και ιδιαίτερα την από μέρους των υποψηφίων κατοχή που πλεονεκτήματος, καθώς και την υπέρ του ΕΜ σύσταση του Διευθυντή, αποφάσισε να προσφέρει και πάλι διορισμό στην επίδικη θέση στο ΕΜ, αναδρομικά από 1.2.09.
Ο Αιτητής εναντίον τη απόφασης αυτής, προβάλλει ουσιαστικά ένα λόγο ακύρωσης, ήτοι ότι η σύσταση του Διευθυντή πάσχει, αφού στηρίζεται μόνο στην αρχαιότητα, παρακάμπτοντας το πλεονέκτημα, χωρίς να δίδεται ειδική αιτιολογία. Το ίδιο και η απόφαση της ΕΔΥ η οποία υιοθετώντας την πάσχουσα σύσταση, στην ουσία στηρίχθηκε μόνο στην αρχαιότητα, χωρίς να δίδει ειδική αιτιολογία για παραγνώριση του πλεονεκτήματος.
Οι Καθ' ων η αίτηση απορρίπτουν τους ισχυρισμούς του Αιτητή και προβάλλουν ότι τόσο η σύσταση του Διευθυντή όσο και η προσβαλλόμενη απόφαση είναι δεόντως αιτιολογημένες, αφού η ΕΔΥ αιτιολόγησε την επιλογή της μεγαλύτερης αρχαιότητας και πείρας του ΕΜ, η οποία επαυξάνει και την αξία του έναντι του Αιτητή. Όπως αναφέρει ο δικηγόρος για τους Καθ' ων η αίτηση, η ΕΔΥ δεν υιοθέτησε απλώς τη σύσταση του Διευθυντή, αλλά παραθέτοντας με κάθε δυνατή σαφήνεια το σκεπτικό της, προχώρησε στην επιλογή του ΕΜ. Περαιτέρω, ανέφερε ο κ. Κωμοδρόμος, το ακυρωτικό δικαστήριο έκρινε ότι η τελική απόφαση της ΕΔΥ στην αρχική διαδικασία έπασχε, επειδή υιοθέτησε την αναιτιολόγητη σύσταση του Διευθυντή, χωρίς να δώσει πειστικούς λόγους για την επιλογή. Όμως με την προσβαλλόμενη απόφασή της, η ΕΔΥ παραθέτει πλήρη και πειστική αιτιολογία για την επιλογή της.
Ο λόγος ακύρωσης δεν ευσταθεί.
Κατ' αρχάς θα ήθελα να αναφέρω ότι το δεδικασμένο αφορά μόνο τα ζητήματα στα οποία εξέτασε και αποφάσισε το ακυρωτικό Δικαστήριο στην απόφασή του, στην Υπόθ. Αρ. 629/08, πιο πάνω. Για να προσδιοριστεί επακριβώς το δεδικασμένο, θεωρώ ότι θα πρέπει να γίνει αναφορά τόσο στην αρχική σύσταση του Διευθυντή, όσο και στην αρχική κρίση της ΕΔΥ. Κατά την αρχική διαδικασία, ο Διευθυντής, αναφορικά με το θέμα της αρχαιότητας, ανέφερε τα εξής, συστήνοντας το ΕΜ:-
«Όσον αφορά τα προσόντα, όλοι οι υποψήφιοι είναι απόφοιτοι του Δασικού Κολλεγίου Κύπρου ή ισάξιων σχολών και υπηρετούν στη θέση του Βοηθού Δασικού Λειτουργού πέραν των τριών ετών και επομένως πληρούν τα προσόντα του Σχεδίου Υπηρεσίας. Πέραν αυτού, οι Γεωργιάδης Κωνσταντίνος, Αριστοκλέους Γεώργιος, Γεωργίου Γεώργιος. Σωτηρίου Σωτήρης, .............. διαθέτουν και το σχετικό πλεονέκτημα, που προβλέπεται στο Σχέδιο Υπηρεσίας, πλην όμως αυτοί υστερούν του Παχίτη Γεώργιου σε αρχαιότητα, ενώ δεν υπερέχουν ή δεν υπερέχουν ουσιωδώς σε αξία.»
Στηριζόμενη στην πιο πάνω σύσταση, η ΕΔΥ διατύπωσε την επιλογή της υπέρ του ΕΜ ως ακολούθως:-
«Τέλος, η Επιτροπή δεν παρέλειψε να λάβει υπόψη ότι ο επιλεγείς δε διαθέτει το πλεονέκτημα που προβλέπεται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, το οποίο διαθέτουν οι Γεωργιάδης Κωνσταντίνος, Αριστοκλέους Γεώργιος, Γεωργίου Γεώργιος, Σωτηρίου Σωτήρης ........ εντούτοις αυτοί υστερούν σε αρχαιότητα, βρίσκονται στο ίδιο περίπου επίπεδο ή/και υστερούν σε αξία, και, επιπλέον, δεν διαθέτουν την υπέρ τους σύσταση του Διευθυντή. Ως εκ τούτου, σε μια συνεκτίμηση όλων των κριτηρίων, ο επιλεγείς κρίνεται καταλληλότερος για προαγωγή.»
Το Δικαστήριο, στην Υπόθ. Αρ. 629/08, ανωτέρω, έκρινε την αιτιολογία ανεπαρκή και ακυρώνοντας την απόφαση της ΕΔΥ, ανέφερε τα ακόλουθα, τα οποία και αποτελούν το δεδικασμένο:-
«Από τα στοιχεία των φακέλων προκύπτει ότι οι αιτητές υπερείχαν οριακά στη βαθμολογημένη αξία, για την περίοδο 2002-2006 που λήφθηκε υπόψη. Οι αιτητές Κ. Κυριάκου και Σ. Σωτηρίου είχαν αξιολογηθεί για την πιο πάνω περίοδο ως «Εξαίρετοι» σε όλα τα κριτήρια, συγκεντρώνοντας 40 εξαίρετες βαθμολογήσεις. Η αντίστοιχη εικόνα για τον αιτητή Γ. Γεωργίου ήταν 39 «Εξαίρετα» και 1 «Πολύ Ικανοποιητικά» και για το ενδιαφερόμενο μέρος 38 «Εξαίρετα» και 2 «Πολύ Ικανοποιητικά». Οι αιτητές υπερείχαν στα προσόντα γιατί διέθεταν το Bachelor of Science in Forest Management, University of Central Lancashire, Μεγάλης Βρετανίας (αιτητές Γ. Γεωργίου και Α. Κυριάκου) και Γερμανικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα διάρκειας έντεκα μηνών σε θέματα Δασολογίας (αιτητής Σ. Σωτηρίου). Τα πιο πάνω προσόντα αναγνωρίστηκαν από το Διευθυντή και την Ε.Δ.Υ. ως πλεονέκτημα. Το ενδιαφερόμενο μέρος υπερείχε μόνο στην αρχαιότητα κατά πεντέμιση περίπου χρόνια, αφού διορίστηκε στη θέση Δασονόμου από 2/4/83, ενώ οι αιτητές από 15/11/88.
Με βάση τα πιο πάνω, την οριακή έστω υπεροχή των αιτητών στην αξία και την υπεροχή τους στα προσόντα, σε συνδυασμό με την κατοχή του πλεονεκτήματος που επαύξανε τις διεκδικήσεις τους, η προτίμηση του Διευθυντή για το ενδιαφερόμενο μέρος με μόνη αναφορά στην υπέρτερη αρχαιότητά του και σε ορισμένες ιδιότητες που βαθμολογούνται στις εκθέσεις, καθιστά τη σύσταση πάσχουσα και αναιτιολόγητη. Έχει τονιστεί επανειλημμένα ότι η αρχαιότητα προσλαμβάνει αποφασιστική σημασία μόνον όταν οι υποψήφιοι είναι ίσοι στα υπόλοιπα κριτήρια (Δημοκρατία κ.ά. ν. Μιχαηλίδη κ.ά. (1999) 3 Α.Α.Δ. 756 και Βασιλειάδης ν. Τσιάππα (2005) 3 Α.Α.Δ. 403) και ότι όταν επιλέγεται υποψήφιος που δεν διαθέτει το πλεονέκτημα πρέπει να δίδονται πειστικοί λόγοι ή ειδική αιτιολογία με εξειδίκευση των λόγων που αντισταθμίζουν το πλεονέκτημα που παρέχει το πρόσθετο προσόν για την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης. Οι δε λόγοι αυτοί πρέπει να φαίνονται καθαρά στο σκεπτικό της απόφασης (Φιλίππου ν. Δημοκρατίας (1997) 3 Α.Α.Δ. 1).
Στην παρούσα υπόθεση η Ε.Δ.Υ. εκτός από το ότι επέλεξε να υιοθετήσει την αναιτιολόγητη σύσταση, δεν έχει δώσει πειστικούς λόγους για την επιλογή της και όπως έχει λεχθεί στις πρόσφατες αποφάσεις, Νικόδημος Μιχαήλ κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Συνεκδ. Προσφυγές 21/2007 κ.ά. και Ανδρέας Κυριάκου κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή 1512/2007 της 18/3/2009, που αφορούσαν την ίδια θέση, η αρχαιότητα του ενδιαφερόμενου μέρους δεν συνιστά εξειδίκευση των λόγων που αντισταθμίζουν το πλεονέκτημα.»
Προς συμμόρφωση με την ακυρωτική απόφαση, ακολούθησε η επανεξέταση. Ο Διευθυντής στη νέα του σύσταση αναφέρει, ανάμεσα σε άλλα, τα πιο κάτω, τα οποία η ΕΔΥ έλαβε υπόψη στην απόφασή της:-
«Όσον άφορα τα προσόντα, όλοι οι υποψήφιοι είναι απόφοιτοι του Δασικού Κολλεγίου ή άλλων ισότιμων σχολών και υπηρετούν στη θέση του Βοηθού Δασικού Λειτουργού για χρονικό διάστημα πέραν των τριών ετών και, επομένως, όλοι πληρούν τα προσόντα του Σχεδίου Υπηρεσίας της θέσης.
Προκειμένου να προβώ στη σύσταση μου έλαβα υπόψη ότι ο συστηνόμενος δεν διαθέτει το πλεονέκτημα που προβλέπεται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, ενώ οι μη συστηνόμενοι Αριστοκλέους Γεώργιος, Γεωργίου Γεώργιος, Σωτηρίου Σωτήρης, ........... το διαθέτουν, εντούτοις υστερούν σημαντικά σε αρχαιότητα από τον συστηνόμενο. Ειδικότερα, συγκρίνοντας τον συστηνόμενο με τους πιο πάνω, υπερέχει έναντι τους σημαντικά σε αρχαιότητα κατά έξι χρόνια και οκτώ μήνες λόγω του γεγονότος ότι προήχθηκε στη θέση Βοηθού Δασικού Λειτουργού Κλ. Α7 από την 1.5.88, ενώ οι υπόλοιποι υποψήφιοι που διαθέτουν το πλεονέκτημα εντάχθηκαν στην Κλίμακα Α7 από την 1.1.95 και μετά, λόγω μετονομασίας της θέσης του Δασονόμου που κατείχαν.
Ως εκ τούτου, ο συστηνόμενος υπηρέτησε για έξι χρόνια και οκτώ μήνες σε θέση που απαιτούσε υψηλότερο βαθμό ευθύνης, με αποτέλεσμα η αυξημένη πείρα του να επαυξάνει και την αξία του και να τον θέτει σε πλεονεκτικότερη θέση σε σχέση με τα καθήκοντα της θέσης Δασικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, που είναι η υπό πλήρωση θέση.
Συμπερασματικά, αφού προέβηκα σε μια συνολική σύγκριση όλων των υποψηφίων και συνεκτίμησα όλα τα στοιχεία κρίσης, αξία-προσόντα-αρχαιότητα, όπως τα έχω αναλύσει πιο πάνω, αλλά και λαμβάνοντας υπόψη ποιοι από τους υποψηφίους θα ανταποκριθούν καλύτερα στα καθήκοντα της υπό πλήρωσης θέσης θεωρώ τον Παχίτη Γεώργιο Α. ως τον πιο κατάλληλο για να αναλάβει τα καθήκοντα της υπό πλήρωσης θέσης.»
Στη συνέχεια η ΕΔΥ, αφού προέβη σε συνολική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων, προέβη στην τελική της επιλογή, αναφέροντας τα ακόλουθα:-
«Επιλέγοντας τον Παχίτη Γεώργιο, η Επιτροπή έλαβε υπόψη ότι αυτός υστερεί σε αρχαιότητα από τον υποψήφιο Μιχαήλ Νικόδημο, κατά περίπου έξι χρόνια στην παρούσα θέση, και οριακά από τον υποψήφιο Χριστοφίδη Κώστα, λόγω ημερομηνίας γέννησης, υπερέχει, όμως, έναντι των πιο πάνω σημαντικά σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις των υποψηφίων, με έμφαση σε αυτές των τελευταίων δέκα προ του ουσιώδους χρόνου ετών, στις οποίες αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, και, επιπλέον, διαθέτει την υπέρ του σύσταση του Διευθυντή, που συνάδει με τα στοιχεία των Φακέλων. Περαιτέρω, ο επιλεγείς είναι ισοδύναμος σε αξία με τον υποψήφιο Κυριάκου Κυριάκο, ο οποίος έπεται αμέσως αυτού σε αρχαιότητα λόγω ημερομηνίας γέννησης και ο οποίος δεν διαθέτει τη σύσταση του Διευθυντή.
Καταλήγοντας στην απόφαση της, η Επιτροπή έλαβε, επίσης, υπόψη ότι, όσον αφορά τους υπόλοιπους υποψηφίους, που υστερούν σε αρχαιότητα στην παρούσα θέση, ο επιλεγείς υπερέχει ή είναι περίπου ίσος σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις με έμφαση στα τελευταία δέκα προ του ουσιώδους χρόνου έτη, στα οποία αποδίδεται βαρύτητα, οι εν λόγω όμως υποψήφιοι υστερούν σημαντικά σε αρχαιότητα και, επιπλέον, δεν έχουν υπέρ τους τη σύσταση του Διευθυντή.
Περαιτέρω, η Επιτροπή δεν παρέλειψε να λάβει υπόψη ότι ο επιλεγείς δεν διαθέτει το πλεονέκτημα που προβλέπεται από το Σχέδιο Υπηρεσίας, ενώ οι μη επιλεγέντες Αριστοκλέους Γεώργιος, Γεωργίου Γεώργιος, Σωτηρίου Σωτήρης, ............... το διαθέτουν, εντούτοις αυτοί υστερούν σημαντικά σε αρχαιότητα από τον επιλεγέντα και δεν διαθέτουν την υπέρ τους σύσταση του Διευθυντή. Ειδικότερα, συγκρίνοντας τον επιλεγέντα με τους τρεις Αιτητές στην Προσφυγή αρ. 629/2008, Γεωργίου Γεώργιο, Κυριάκου Ανδρέα και Σωτηρίου Σωτήρη, η Επιτροπή σημείωσε ότι ο επιλεγείς υπερέχει έναντι τους σημαντικά σε αρχαιότητα, κατά έξι χρονιά και οκτώ μήνες, λόγω του γεγονότος ότι προάχθηκε στη θέση Βοηθού Δασικού Λειτουργού, Κλ. Α7, από την 1.5.88, ενώ οι τρεις Αιτητές, όπως και οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους υποψηφίους που διαθέτουν το πλεονέκτημα, εντάχθηκαν στην κλίμακα Α7 από την 1.1.95, λόγω μετονομασίας της θέσης Δασονόμου που κατείχαν. Ως εκ τούτου, η Επιτροπή έλαβε σοβαρά υπόψη ότι ο επιλεγείς υπηρέτησε για έξι χρόνια και οκτώ μήνες σε θέση που απαιτούσε υψηλότερο βαθμό ευθύνης, με αποτέλεσμα η αυξημένη πείρα του να επαυξάνει και την αξία του και να τον θέτει σε πλεονεκτικότερη θέση σε σχέση με τα καθήκοντα της θέσης Δασικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, που είναι η υπό πλήρωση θέση.
Καταλήγοντας στην πιο πάνω απόφαση της, η Επιτροπή έλαβε υπόψη την πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις αρ. 1258/2006 και 1273/2006 Χρ. Χρίστου κ.ά. ν. Δημοκρατίας, με ημερομηνία 26.3.2008, στην οποία λέχθηκαν τα εξής:
«Το ότι η αρχαιότητα, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για εξαίρετους υπαλλήλους όπως στην προκειμένη περίπτωση, συνεπάγεται και μεγαλύτερη πείρα, με αποτέλεσμα την επαύξηση της αξίας του αρχαιότερου, έχει καθιερωθεί από σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δημοκρατία ν. Πετρίδη (1991) 3 ΑΑΔ 371). Η πείρα, παρά το ότι δεν περιλαμβάνεται στα τρία ξεχωριστά κριτήρια του Άρθρου 35(β)10 που η Επιτροπή οφείλει να λάβει υπόψη, ωστόσο πρέπει να συνεκτιμάται ως στοιχείο που ανακύπτει από τους φακέλους των υποψηφίων και συμβάλλει στη γενικότερη αξία τους...».
Περαιτέρω, η Επιτροπή, καταλήγοντας στην επιλογή της, έλαβε υπόψη ότι ο Παχίτης Γεώργιος διαθέτει την υπέρ του σύσταση του Διευθυντή, γεγονός που αποτελεί ανεξάρτητο στοιχείο κρίσης και επαυξάνει την αξία του υποψηφίου. Προς τούτο, καθοδηγήθηκε από την πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις αρ. 1994/2006 και 2274/2006, Μ. Μιχαηλίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας, με ημερομηνία 17.9.2009....»
Έχω εξετάσει τον λόγο ακύρωσης, αλλά κατά την άποψή μου, αυτός δεν ευσταθεί. Δεν υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ των δύο πλευρών, όσον αφορά τη θέση της νομολογίας αναφορικά με το πλεονέκτημα. Η θέση της νομολογίας συνοψίστηκε πρόσφατα από το Ανώτατο Δικαστήριο, στην υπόθεση Παναγή κ.α. ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 189/08, ημερ. 4.3.2011, ως εξής:-
«.. το πλεονέκτημα σύμφωνα με τη νομολογία αποτελεί σημαντικό στοιχείο στο οποίο αποδίδεται ουσιώδης σημασία. Ο κάτοχος πλεονεκτήματος αποκτά προβάδισμα έναντι ανθυποψηφίου που δεν κατέχει πλεονέκτημα (βλ. Κωνσταντινίδη ν. Δημοκρατίας (1990) 3Α ΑΑΔ 455 και Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1995) 4Β ΑΑΔ 1150, οι οποίες επιβεβαιώθηκαν από την Ολομέλεια στις υποθέσεις Μοριτσή ν. Καρσερά, ανωτέρω, και Δημοκρατία ν. Γερμανού, ανωτέρω). Έχει επίσης νομολογηθεί ότι για να παρακαμφθεί το πλεονέκτημα ενός υποψηφίου, θα πρέπει να δίδονται ειδικοί λόγοι (βλ. Φιλίππου ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω, Δημοκρατία κ.α. ν. Γερμανού κ.α., ανωτέρω, Ιωσηφίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας (2006) 3 ΑΑΔ 410 και Ζωδιάτης ν. Δημοκρατίας (2008) 3 ΑΑΔ 406).»
Τι μπορεί να θεωρηθεί ειδική αιτιολογία ή ειδικοί λόγοι, έχει εξεταστεί, μεταξύ άλλων, και στην υπόθεση Συμεωνίδου κ.α. ν. Δημοκρατίας κ.α. (1997) 3 ΑΑΔ 145 και πρόσφατα στην Παναγή κ.α. ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω.
Στην προκειμένη περίπτωση, το ακυρωτικό δικαστήριο έκρινε ότι: (α) η αρχική σύσταση του Διευθυντή έπασχε καθότι ήταν αναιτιολόγητη και (β) ότι η απόφαση της ΕΔΥ εκτός του ότι υιοθέτησε την πάσχουσα σύσταση του Διευθυντή, η ίδια δεν έδωσε πειστικούς λόγους για την επιλογή της. Στη συνέχεια, τόσο ο Διευθυντής, όσο και η ΕΔΥ διαφοροποίησαν την αιτιολογία τους, ώστε να συμμορφωθούν με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Βέβαια, κεντρικός πυρήνας της νέας τους αιτιολογίας, παρέμεινε το θέμα της αρχαιότητας. Όμως προσπάθησαν να εξηγήσουν τους λόγους που κατά την κρίση τους η σημαντική αρχαιότητα του ΕΜ στην τελευταία θέση, μπορούσε στην προκειμένη περίπτωση να παρακάμψει το προβάδισμα του πλεονεκτήματος που είχε ο Αιτητής. Κατά την άποψή μου, τόσο η σύσταση του Διευθυντή όσο και η απόφαση της ΕΔΥ, αιτιολογούν επαρκώς και ειδικώς την επιλογή τους υπέρ του υποψηφίου με 6 χρόνια αρχαιότητα, αντί του υποψηφίου που κατείχε το πλεονέκτημα. Η ειδική αιτιολογία που έδωσαν ήταν σαφής και δεν άφηνε καμιά αμφιβολία ως προς τον πραγματικό λόγο που τόσο ο Διευθυντής όσο και η ΕΔΥ επέλεξαν το ΕΜ. Τόσο ο Διευθυντής, όσο και η ΕΔΥ, εξήγησαν με περισσότερη λεπτομέρεια και σαφήνεια την κρίση και επιλογή τους υπέρ της αρχαιότητας του ΕΜ, απ' ότι έπραξαν στην προηγούμενη απόφασή τους.
Δεν συμφωνώ με τον ευπαίδευτο δικηγόρο του Αιτητή ότι η ΕΔΥ εμποδιζόταν, λόγω δεδικασμένου, να στηριχθεί εκ νέου μόνο στην αρχαιότητα. Κατά την άποψή μου, δεν ήταν αυτό το δεδικασμένο που προέκυπτε από την ακυρωτική απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση 629/08, ανωτέρω. Το δεδικασμένο ήταν ότι έπασχε η αιτιολογία τόσο του Διευθυντή όσο και της ΕΔΥ, επειδή δεν ήταν πειστική.
Όμως, με τον τρόπο που διαμόρφωσαν, τόσο ο Διευθυντής όσο και η ΕΔΥ, την αιτιολογία τους, αυτή κατέστη απόλυτα πειστική. Όπως αναφέρθηκε στη Χ"Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1996) 4E AAΔ.2997, η αιτιολογία της σύστασης δεν χρειάζεται να είναι νομική πραγματεία. Αρκεί να είναι σαφής και πειστική. Πέραν τούτου, δεν αποτελεί νομολογιακή αρχή ότι η κατοχή πλεονεκτήματος προδιαγράφει και την επιλογή του συγκεκριμένου υποψηφίου (βλ. Συμεωνίδης (1997) 3 ΑΑΔ 145, 170).
Το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσία της υπόθεσης για να διαμορφώσει το ίδιο κρίση ή να εξετάσει την ορθότητα της απόφασης. Υπό κρίση είναι μόνο η νομιμότητα της απόφασης και η διαπίστωση κατά πόσον το Δικαστήριο ενήργησε εντός των πλαισίων της διακριτικής του ευχέρειας (βλ. Κούρτης ν. Δημοκρατίας (1996) 3 ΑΑΔ 316 και Μιλτιάδους κ.α. ν. Δημοκρατίας (1989) 3Γ ΑΑΔ 1318).
Στην προκειμένη περίπτωση, τόσο ο Διευθυντής, όσο και η ΕΔΥ θεώρησαν με σαφή και επαρκή αιτιολογία ότι κατά την κρίση τους η αρχαιότητα 6 χρόνων υπερτερεί του πλεονεκτήματος, ανάμεσα σε υποψηφίους που ήταν περίπου ίσοι σε αξία. Και οι δύο πλευρές συμφωνούν ότι η αρχαιότητα συνεπάγεται μεγαλύτερη πείρα με αποτέλεσμα την επαύξηση της αξίας του αρχαιότερου. Σχετικές είναι οι υποθέσεις Δημοκρατία ν. Πετρίδου (1991) 3 ΑΑΔ 731, Δημοκρατία ν. Αντωνίου (2001) 3 ΑΑΔ 921, Μουρτζή ν. Δημοκρατίας (2001) 3 ΑΑΔ 915 και Χρίστου κ.α. ν. Δημοκρατίας, Συνεκδ. Υποθ. 1258/06 και 1273/06, ημερ. 26.3.2008. Η ΕΔΥ ασκώντας τη διακριτική της εξουσία, έκρινε ότι μεταξύ υποψηφίων που κατά τα άλλα ήταν περίπου ίσοι (40 Ε με 38 Ε), η αρχαιότητα του ΕΜ ήταν τέτοιου μεγέθους και έντασης που κατά την κρίση της πρόσθετε ουσιαστικά στην αξία του και το στοιχείο αυτό συνυπολογιζόμενο με τα υπόλοιπα στοιχεία κρίσης, και ιδιαίτερα την υπέρ του ΕΜ σύσταση του Διευθυντή η οποία αποτελεί ξεχωριστό στοιχείο κρίσης το οποίο προσθέτει στην αξία (βλ. Κέντα ν. Δημοκρατίας (1996) 3 ΑΑΔ 485 και Δημοκρατίας ν. Ψωμά (1997) 3 ΑΑΔ 422), ήταν ικανή να παρακάμψει το προβάδισμα του Αιτητή, ως και του πλεονεκτήματος. Δεν βλέπω οτιδήποτε το μεμπτό. Διαφορετική προσέγγιση, θα σήμαινε ότι το Δικαστήριο υποκαθιστά την κρίση του αποφασίζοντος οργάνου. Στην προκειμένη περίπτωση, η διοίκηση, κατά την άποψή μου, δεν υπερέβη τα ακραία όρια της διακριτικής της ευχέρειας και ως εκ τούτου η απόφαση της για επιλογή του ΕΜ αντί του Αιτητή, ήταν καθόλα νόμιμη.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με €1300 έξοδα υπέρ των Καθ' ων η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠς