|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 1141/2010)
20 Απριλίου, 2011
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
MICHAELJOHN ΚΑΛΑΚΟΥΤΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΜΥΝΑΣ,
2. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
Καθ'ων η αίτηση.
Αίτηση ημερομηνίας 26/1/2011
Βρ. Χατζηχάννας, για τον Αιτητή.
Λ. Λάμπρου-Ουστά (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, ο οποίος είναι φοιτητής στην Αγγλία, ανήκει στη Θρησκευτική Ομάδα των Μαρωνιτών. Με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ημερομηνίας 19/6/2007, τα στρατεύσιμα μέλη όλων των θρησκευτικών ομάδων, τα οποία ανήκουν στις κλάσεις 2008 και μετά, κατατάσσονται στην Εθνική Φρουρά για σκοπούς εκπλήρωσης υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας.
Ο αιτητής, ο οποίος είναι της κλάσης του 2008, ζήτησε και πέτυχε αναβολή κατάταξης του στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς, μέχρι το Μάιο 2010 για σκοπούς συμπλήρωσης των σπουδών του. Αίτημα του για επέκταση της αναβολής κατάταξης του και πάλι για σκοπούς σπουδών, απορρίφθηκε από τους καθ'ων η αίτηση.
Αντιδρώντας ο αιτητής στην άρνηση των καθ'ων η αίτηση να εγκρίνουν το αίτημα του, καταχώρισε την παρούσα προσφυγή με την οποία επιδιώκει:
"Α. «Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ'ων η αίτηση, η οποία περιέχεται στην αλληλογραφία, που λήγει με την επιστολή του Υπουργείου Άμυνας με Αρ. Φακ. 6.18.02.32, ημερ. 23.6.10, προς το δικηγόρο του αιτητή και με την οποίαν απέρριψε το αίτημα του, για αναστολή κατάταξης στην Εθνική Φρουρά, για λόγους σπουδών και να εφαρμόσει και γι' αυτόν (τον εκ μητρογονίας κληρωτό), την Ίση Μεταχείριση, τα Ίσα Δικαιώματα και την Αρχή της Ισότητας όπως με τους εκ πατρογονίας κληρωτούς, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος και γι' αυτό το οφειλόμενο και παραληφθέν θα πρέπει, με διαταγή του Δικαστηρίου, να γίνει.»"
Επειδή ο αιτητής παρέλειψε να καταταγεί στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς τον Ιούλιο 2010, ως, σύμφωνα με τους καθ'ων η αίτηση, όφειλε, μηνύθηκε από το Στρατολογικό γραφείο ως ανυπότακτος και εναντίον του εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης, το οποίο και εκκρεμεί. Παράλληλα, το όνομα του τοποθετήθηκε στον κατάλογο των απαγορευμένων να αναχωρήσουν από την Κύπρο, προσώπων (stop list).
Με την παρούσα αίτηση του ο αιτητής ζητά:
"A. Προσωρινό Διάταγμα που να επιτρέπεται η ελεύθερη είσοδος και αναχώρηση του Αιτητή από τη Κυπριακή Δημοκρατία κατά χρονικά διαστήματα που ήθελε καθορίσει το Δικαστήριο και ιδιαίτερα για τις γιορτές (Πάσχα, Χριστούγεννα) και τις διακοπές του Καλοκαιριού, για επίσκεψη των γονέων, των αδελφιών του και άλλων συγγενών του και για ιατρική παρακολούθηση, μέχρι την τελική εκδίκαση της παρούσας υπόθεσης ή μέχρι νεοτέρας διαταγής του Δικαστηρίου.
Β. Προσωρινό Διάταγμα που να διατάσσει τους καθ'ων η αίτηση να αφαιρέσουν από το κατάλογο του "stop-list" το όνομα του αιτητή για να επιτρέπεται, ως ήθελε καθορίσει το Δικαστήριο, η ελεύθερη είσοδος και έξοδος του αιτητή από τη Κυπριακή Δημοκρατία, μέχρι αποπεράτωσης της παρούσας υπόθεσης."
Η αίτηση εδράζεται στα άρθρα 13 και 17-19 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1962, όπως και στον περί Εθνικής Φρουράς Νόμο του 1964, όπως έχει μεταγενέστερα τροποποιηθεί. Στο νομικό υπόβαθρο της αίτησης γίνεται επίσης μνεία των θ. 1-3 και 7 της Δ.48, του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60, όπως και στις «Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Συμβάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, στους Κανόνες της Φυσικής Δικαιοσύνης, στη Νομολογία και στις Συμφυείς Εξουσίες και Πρακτικές του Δικαστηρίου».
Στην ένορκη δήλωση των γονέων του αιτητή, η οποία συνοδεύει την αίτηση, εγείρονται ισχυρισμοί περί πρόκλησης, σε περίπτωση απόρριψης της αίτησης, ανεπανόρθωτης ζημιάς/βλάβης στον αιτητή και στους γονείς του, όπως και ισχυρισμοί περί έκδηλα παράνομης απόφασης, στοιχεία που δικαιολογούν, σύμφωνα με τον αιτητή, την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων. Ενόψει της φύσης των αιτημάτων, όπως και των θέσεων της που η άλλη πλευρά εγείρει στην ένσταση της, θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω αυτούσιες τις σχετικές παραγράφους της ένορκης δήλωσης:
"6. Αληθινά πιστεύουμε ότι, με το να απαγορεύεται η είσοδος/έξοδος του υιού μας στην Πατρίδα του, επιφέρει τόσο σ' αυτόν όσο και σε μας τους γονείς του και στα άλλα μέλη της Οικογένειας του ανεπανόρθωτη βλάβη και/ή ζημιά, γιατί διαταράσσεται η οικογενειακή συνύπαρξη, ψυχική ηρεμία και συνοχή και δεν θα μπορεί να αποδοθεί δικαιοσύνη σε κατοπινότερο στάδιο, με την καταβολή χρημάτων, στην περίπτωση κατά την οποία επιτύχει η αναφερόμενη Προσφυγή εναντίον της Δημοκρατίας.
7. Αληθινά δηλώνουμε ότι ο υιός μας παρακολουθείται από ιατρό, από ηλικίας 14 ετών, για ιατρικό πρόβλημα (καρδιολογικό) που αντιμετωπίζει και θα πρέπει το Μάρτιο να είναι στην Κύπρο για το καθιερωμένο ραντεβού με τον ιατρό που τον παρακολουθεί και που γνωρίζει το ιστορικό του, για αξιολόγηση του προβλήματός του. (Επισυνάπτεται ιατρικό Πιστοποιητικό ως Τεκμήριο Α).
8. Όπως αληθινά πιστεύουμε και δηλώνουμε είναι επιβεβλημένο να έρθει ο υιός μας στην Κύπρο για παρακολούθηση του ιατρικού του προβλήματος από τον ιατρό του γιατί αν δεν έρθει θα δημιουργηθεί στον υιό μας ανεπανόρθωτη βλάβη και/ή ζημιά, που δεν θα μπορεί να αποκατασταθεί σε κατοπινό στάδιο καθότι το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει είναι ιδιαίτερα σοβαρό και απαιτεί παρακολούθηση από τον προσωπικό του ιατρό στην Κύπρο.
9. Όπως αληθινά πιστεύουμε, η απαγόρευση εισόδου και εξόδου του υιού μας από τη Δημοκρατία επιφέρει στον ίδιο ανεπανόρθωτη βλάβη κα/ή ζημία καθότι δεν μπορεί να έχει άμεση επαφή μαζί μας (γονείς), καθώς και με το οικογενειακό και με το φιλικό περιβάλλον και στερείται όλων των οικογενειακών και άλλων εκδηλώσεων, με αποτέλεσμα να διαταράζεται η οικογενειακή γαλήνη.
10. Όπως αληθινά πιστεύουμε και δηλώνουμε ο παππούς του υιού μας (Μιχαήλ Καλακουτής) είναι εγκλωβισμένος στις κατεχόμενες περιοχές, είναι υπερήλικας και σοβαρά άρρωστος και θα πρέπει ο υιός μας να τον επισκεφθεί τώρα που βρίσκεται στη ζωή γιατί θα δημιουργηθεί στον υιό μας ανεπανόρθωτη βλάβη και/ή ζημιά, που δεν θα μπορεί να αποκατασταθεί σε κατοπινό στάδιο, αν ο παππούς του αποβιώσει. Επισυνάπτεται Ιατρικό Πιστοποιητικό ως Τεκμήριο Β).
11. Όπως πιστεύουμε και όπως μας συμβουλεύει ο δικηγόρος που χειρίζεται την υπόθεση, η έκδοση του προσωρινού διατάγματος δεν θα προκαλέσει στους καθ'ων η αίτηση ανυπέρβλητα εμπόδια στο έργο, το οποίο οδήγησε στην προσβαλλόμενη απόφαση.
12. Περαιτέρω, πιστεύουμε ότι η απόφαση είναι έκδηλα παράνομη γιατί παραβιάζει τα ανθρώπινα Δικαιώματα και την Αρχή της Ισότητας και η τοποθέτηση του υιού μας στο «Stop List» ούτως ώστε να μην μπορεί να μας επισκεφθεί, ιδίως τις εορτές των Χριστουγέννων, του Πάσχα και των διακοπών του Καλοκαιριού, είναι έκδηλα παράνομη καθότι οι καθ'ων η αίτηση βασίστηκαν σε λανθασμένα πραγματικά γεγονότα και σε λανθασμένη νομική βάση και διαδικασία.
13. Όπως μας συμβουλεύει ο δικηγόρος που χειρίζεται την υπόθεση και πιστεύουμε η απόφαση είναι έκδηλα παράνομη γιατί παραβιάζει το άρθρο 28 του Συντάγματος, το άρθρο 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και περαιτέρω άνισα διαχωρίζει το χρονικό διάστημα στράτευσης ανάλογα με το αν ο υιός είναι εκ πατρογονίας ή εκ μητρογονίας Κύπριος."
Η αίτηση αντιμετώπισε την ένσταση της άλλης πλευράς. Ενόψει της φύσης των λόγων ένστασης που εγείρονται στην αίτηση, οι οποίοι σε σημαντικό βαθμό συνιστούν επανάληψη των προδικαστικών ενστάσεων που οι καθ'ων η αίτηση εγείρουν στην ένσταση τους στην προσφυγή, θεωρώ σκόπιμο να τους παραθέσω αυτούσιους, όπως αυτοί εκτίθενται στο κύριο σώμα της ένστασης:
"1. Η παρούσα αίτηση γίνεται κατά κατάχρηση της δικαιοδοσίας και/ή των εξουσιών του Δικαστηρίου.
2. Η παρούσα αίτηση γίνεται παράτυπα, και/ή οι ζητούμενες θεραπείες δεν σχετίζονται με το αιτητικό της προσφυγής του, έχοντας υπόψη και τις προδικαστικές ενστάσεις που έχουν εγερθεί στα πλαίσια της ένστασης στην κυρίως προσφυγή, οι οποίες είναι:
- ότι ο αιτητής δεν προσβάλλει εκτελεστή διοικητική απόφαση, αλλά απόφαση βεβαιωτική της προηγούμενης εκτελεστής διοικητικής απόφασης ημερομηνίας 26.5.10.
- ότι η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη.
- ότι ο αιτητής ουδέποτε έθεσε αίτημα προς τους καθ'ων η αίτηση όπως αυτός τύχει ίσης μεταχείρισης με τους εκ πατρογονίας κληρωτούς και να πάρει απορριπτική απάντηση σε σχέση με το αίτημά του αυτό. Αίτημα του ήταν η αναστολή κατάταξης του για να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές. Ως εκ τούτου δεν νομιμοποιείται, άνευ βλάβης των υπολοίπων προδικαστικών ενστάσεων, να εγείρει την προσφυγή με το συγκεκριμένο αιτητικό.
Ακόμη οι αιτούμενες θεραπείες και άνευ βλάβης των πιο πάνω, δεν μπορούν να εξεταστούν στα πλαίσια της παρούσας ενδιάμεσης αίτησης καθ' ότι η τοποθέτηση στο stop list δεν αποτελεί αρμοδιότητα των καθ'ων η αίτηση.
3. Τυχόν έγκριση της αίτησης θα προκαλούσε τον εκτροχιασμό της δίκης από την προβλεπόμενη διαδικασία, καθώς θα δημιουργούσε σύγχυση και αντίφαση με το αιτητικό της προσφυγής, για το οποίο έχουν εγερθεί ήδη προδικαστικές ενστάσεις στην ένσταση της κυρίως προσφυγής.
4. Τυχόν έγκριση της αίτησης θα οδηγούσε σε επέμβαση του Δικαστηρίου στη διοικητική λειτουργία και/ή σε υποκατάσταση της διοίκησης, ενέργεια ανεπίτρεπτη σύμφωνα με την αρχή της διάκρισης των εξουσιών."
Στην ένορκη δήλωση της Ευρυδίκης Ζησίμου, Ταγματάρχου της Εθνικής Φρουράς, η οποία συνοδεύει την ένσταση, αφού επαναλαμβάνονται οι λόγοι ένστασης και ιδιαίτερα οι λόγοι που αποτελούν το αντικείμενο των προδικαστικών ενστάσεων στην προσφυγή, αναφέρονται και τα εξής:
"6. Ο αιτητής παρ' όλο που ουδέποτε έθεσε αίτημα όπως αυτός τύχει ίσης μεταχείρισης με τους εκ πατρογονίας κληρωτούς, πληροφοριακά αναφέρω προς αντίκρουση της παραγράφου 13 της Ε/Δ των γονέων του αιτητή ότι αυτός δεν μπορεί να υπαχθεί στις διατάξεις της Απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου αρ. 57.677/9-4-03 (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ «Δ») αφού από την γέννηση του κατέχει την Κυπριακή υπηκοότητα επειδή και οι δύο γονείς του είναι Κύπριοι πολίτες.
8. Η τοποθέτηση των στοιχείων του αιτητή στο Stop List, δεν αποτελεί αρμοδιότητα του Υπουργείου Άμυνας ούτε και του Στρατολογικού Γραφείου αλλά της Αστυνομίας η οποία αναζητά τον στρατεύσιμο για να τον κατηγορήσει για το αδίκημα της ανυποταξίας. Στην περίπτωση που δεν εντοπίζεται ο στρατεύσιμος στην Κύπρο, αιτείται μέσω πολιτικού Δικαστηρίου ένταλμα σύλληψης του ανυπότακτου και θέτει τα στοιχεία του στο Stop List."
Σ' αυτό το στάδιο θεωρώ σκόπιμο, κι' αυτό για σκοπούς συμπλήρωσης της εικόνας που αναδύεται μέσα από τα γεγονότα που προβάλλουν τις εκατέρωθεν θέσεις, να επισημάνω και τα εξής, τα οποία συνιστούν κοινό έδαφος.
Την παράταση της αναστολής κατάταξης του αιτητή στην Εθνική Φρουρά αρχικά ζήτησε ο ίδιος ο αιτητής με επιστολή του ημερομηνίας 7/5/2010. Το αίτημα απερρίφθη με επιστολή των καθ'ων η αίτηση ημερομηνίας 26/5/2010. Ο αιτητής επανέφερε το συγκεκριμένο αίτημα του με την επιστολή του δικηγόρου του ημερομηνίας 8/6/2010. Στην εν λόγω επιστολή προβάλλεται ένας μεγάλος αριθμός ισχυρισμών και θέσεων. Το αίτημα του αιτητή για παράταση της αναστολής κατάταξης απορρίφθηκε εκ νέου. Και είναι αυτή τη δεύτερη απόφαση που ο αιτητής προσβάλλει με την πιο πάνω προσφυγή του.
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των δύο πλευρών στις προφορικές αγορεύσεις τους, υποστήριξαν τις θέσεις που προβάλλονται στην αίτηση και την ένσταση, αντίστοιχα.
Το δικονομικό πλαίσιο για την παροχή προσωρινής προστασίας σε υποθέσεις διοικητικής φύσης, προσφέρεται από τις πρόνοιες του Κ. 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962. Η παροχή τέτοιας εξουσίας τελεί κάτω από προϋποθέσεις τις οποίες έθεσε η νομολογία. Αυτές είναι δύο, δεν είναι όμως απαραίτητο να συντρέχουν (Αντωνίου ν. Συμβουλίου Κεντρικού Σφαγείου Κοφίνου (2001) 3 Α.Α.Δ. 164, 167). Ικανοποίηση οποιασδήποτε από αυτές είναι αρκετή για να ενεργοποιήσει θετικά για τον αιτητή τη συγκεκριμένη εξουσία του Δικαστηρίου. Μια από τις εν λόγω προϋποθέσεις, η οποία να σημειωθεί είναι και αυτή που έχει προωθηθεί στην υπό κρίση περίπτωση, είναι «η έκδηλη παρανομία της πράξης». Η άλλη είναι η πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημιάς νοουμένου ότι δεν δημιουργούνται ανυπέρβλητα εμπόδια στη διοίκηση, οπότε λόγοι δημόσιου συμφέροντος επενεργούν ανασταλτικά στην έκδοση του προσωρινού διατάγματος (Moyo and another v. The Republic (1988) 3 C.L.R. 1203).
Ως προς τα όρια της έννοιας «έκδηλη παρανομία», σχετική είναι η απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Α.ΤΗ.Κ. ν. Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 248, 252, 253, στην οποία οι αρχές της νομολογίας επιβεβαιώθηκαν με αναφορά στο πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση, επίσης της Ολομέλειας, στην υπόθεση Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233, 240.
"Προτού ασχοληθούμε με τους επί μέρους λόγους που συνθέτουν την πρώτη ενότητα, προτάσσουμε συντομογραφικά, την έννοια της έκδηλης παρανομίας. Εξετάστηκε από την Ολομέλεια στις υποθέσεις Economides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 837, Moyo and Another v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203 και Κροκίδου και Άλλων ν. Δημοκρατίας, υπ' αρ. 741/89, ημερομηνίας 29 Μαΐου 1990, όπου επιδοκιμάστηκε ο ακόλουθος γενικός ορισμός που δόθηκε από τον νυν Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Γ. Πική, στην υπόθεση Frangos and Others v. The Republic (1982) 3 C.L.R. 53 (στη σελ. 57):
"Although what amounts to flagrant illegality is nowhere exhaustively defined, it appears to me to involve a clear violation of the procedure envisaged by the law or unquestionable disregard of the fundamental precepts of administrative law. The notion does not encompass any defective exercise of discretionary powers vested in an organ of public administration."
Είχε πιο πριν στην ίδια απόφαση δηλωθεί ότι έκδηλη παρανομία είναι παρανομία "palpably identifiable without having to probe into disputed facts". Έπειτα, η προσέγγιση από τον νυν Πρόεδρο στην υπόθεση Πολύβιος Νικολάου ν. ΕΔΥ, Υπ' Αρ. 692/92, ημερομηνίας 22 Οκτωβρίου 1992, προσφέρει καθοδήγηση ως προς τα όρια της έννοιας. Τη συνοψίζουμε με τα εξής. Έκδηλη παρανομία είναι εκείνη που, αν δεν αναδύεται αυτόματα, ανακύπτει κατόπιν αναλογισμού ως προς τις επιπτώσεις στοιχείων ενυπαρχόντων στο διαθέσιμο υλικό εφόσον βέβαια ό,τι απορρέει παραμένει αντικειμενικά αναντίλεκτο και μη υποκείμενο σε στάθμιση για έκφραση κρίσης."
Αναφορικά με την έννοια του όρου «έκδηλη παρανομία», σχετική είναι και η απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας στην υπόθεση Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου ν. Marfin Popular Bank Public Co. Ltd. (2007) 3 A.A.Δ. 32, 36, στην οποία υιοθετήθηκε με ρητή αναφορά η έννοια του όρου που δόθηκε στην υπόθεση Λοϊζίδης (πιο πάνω).
Για σκοπούς ολοκλήρωσης του νομολογιακού πλαισίου που διέπει το θέμα, θα πρέπει να αναφερθεί επίσης πως το προσωρινό διάταγμα του διοικητικού δικαίου διαφέρει από το αντίστοιχο του ιδιωτικού δικαίου και συνεπώς οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, Ν. 14/60, δεν τυγχάνουν εφαρμογής και πως η εξουσία που παρέχεται στο Δικαστήριο από τις πρόνοιες του Κ. 13, του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, θα πρέπει να χρησιμοποιείται με πολλή φειδώ. Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί πως τα στενά πλαίσια της ενδιάμεσης διαδικασίας που προβλέπει ο Κ. 13, δεν προσφέρονται για σκοπούς επίλυσης της ουσίας της διαφοράς ή των νομικών ζητημάτων που εγείρονται. Όπως έχει νομολογηθεί, επίλυση νομικών ζητημάτων στο στάδιο της διαδικασίας για χορήγηση προσωρινού διατάγματος αποτελεί σοβαρή επέμβαση στην πορεία της δίκης και στα επίδικα θέματα τα οποία θα εξεταστούν από το δικάζοντα Δικαστή (Οικονομίδης ν. Δημοκρατίας (1982) 3 Α.Α.Δ. 837 (απόφαση Ολομέλειας)).
Επανερχόμενος στη συγκεκριμένη περίπτωση, αρχικά θεωρώ σκόπιμο να παρατηρήσω τα εξής αναφορικά με τους λόγους ένστασης 1 και 2. Η εξέταση των συγκεκριμένων λόγων ένστασης προϋποθέτει σε βάθος διερεύνηση των γεγονότων που περιβάλλουν ουσιαστικά την ουσία της διαφοράς που εγείρεται. Επομένως, τα στενά πλαίσια της παρούσας διαδικασίας δεν προσφέρονται, κατά τη γνώμη μου, για σκοπούς επίλυσης διαφορών αυτής της φύσης. Η εξέταση τέτοιων ζητημάτων θα πρέπει, σύμφωνα με τα όσα έχω ήδη αναφέρει, να αφήνεται στο τέλος και συγκεκριμένα στο στάδιο εξέτασης της ουσίας της διαφοράς.
Αναφορικά με τη θέση του αιτητή ότι η απόφαση πάσχει λόγω έκδηλης παρανομίας, περιορίζομαι στη διαπίστωση ότι από τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου τόσο με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση, όσο και με την επιχειρηματολογία του ευπαίδευτου συνήγορου του αιτητή και το περιεχόμενο της προσφυγής, κάθε άλλο παρά έκδηλη παρανομία, με την έννοια του όρου όπως αυτός ερμηνεύθηκε στην πιο πάνω νομολογία, αναδεικνύεται. Έχω ήδη παραθέσει τις σχετικές παραγράφους της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την αίτηση. Απλή ανάγνωση τους είναι πιστεύω αρκετή για να διαπιστώσει ένας ότι για σκοπούς εξαγωγής ασφαλών συμπερασμάτων ως προς τα επίδικα θέματα, επιβάλλεται στάθμιση και κρίση των διαφορετικών απόψεων που έχουν προβληθεί, ακόμα και αξιολόγησης γεγονότων, κάτι που βέβαια δεν μπορεί να γίνει στα στενά πλαίσια της παρούσας διαδικασίας.
Αλλά και αναφορικά με τη θέση του αιτητή ότι απόρριψη της αίτησης θα προκαλούσε ανεπανόρθωτη ζημιά, είναι πιστεύω αρκετό να διεξέλθει ένας τις σχετικές παραγράφους της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την αίτηση, για να ικανοποιηθεί για το ανεδαφικό της συγκεκριμένης θέσης. Ούτε η μη πραγματοποίηση επίσκεψης του αιτητή στο γιατρό του, προγραμματισμένης μάλιστα πριν δύο χρόνια επίσκεψης (βλ. ιατρικό πιστοποιητικό τεκμήριο στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση), ούτε η μη επίσκεψη στον ασθενή παππού του, συνιστούν λόγους που αποδεικνύουν τη σοβαρή πιθανότητα πρόκλησης ανεπανόρθωτης ζημιάς μέσα στην έννοια του σχετικού όρου. Έστω όμως και αν τα όσα σχετικά επί τούτου επικαλείται ο αιτητής, ικανοποιούσαν τη συγκεκριμένη προϋπόθεση, και πάλι δεν θα ήμουν πρόθυμος να ασκήσω την επί του προκειμένου διακριτική μου εξουσία υπέρ του αιτητή. Το προσωπικό συμφέρον, πρέπει να υποχωρεί μπροστά στο δημόσιο συμφέρον, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση, απαιτεί την εξυπηρέτηση των αμυντικών αναγκών της πατρίδας μας με υπηρεσία στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς (Xenophontos v. Republic (1979) 3 C.L.R. 546).
Ανεξάρτητα όμως των πιο πάνω, η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί και για τους πιο κάτω λόγους:
Εκείνο που στην ουσία προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή είναι η άρνηση των καθ'ων η αίτηση να παρατείνουν την αναβολή κατάταξης του αιτητή στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς και πέραν του Μαΐου 2010, για σκοπούς σπουδών. Επομένως, εκείνο που στην πραγματικότητα επιδιώκεται με τη συγκεκριμένη αίτηση, είναι η αναστολή αρνητικής διοικητικής απόφασης, στοιχείο το οποίο επηρεάζει καταλυτικά τη δικαιοδοσία που διέπει την έκδοση προσωρινού διατάγματος. Όπως έχει επισημανθεί στην υπόθεση Ιωσηφίδης ν. Ρ.Ι.Κ. (2003) 3 Α.Α.Δ. 213, «Αδράνεια ή ηθελημένη παράλειψη δεν μπορεί να αποτελέσει το αντικείμενο προσωρινού διατάγματος. Η αναστολή της αφήνει αμετάβλητο το status quo. Το ίδιο ισχύει και για αρνητική απόφαση της διοίκησης. Η αναστολή και όχι η ανάπλαση ή η αναμόρφωση είναι το αντικείμενο προσωρινού διατάγματος. Το αντικείμενο προσωρινού διατάγματος πρέπει να είναι δεκτικό αναστολής».
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η αίτηση δεν μπορεί να πετύχει και απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των καθ'ων η αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, θα καταβληθούν όμως στο τέλος της υπόθεσης.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ