|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 124/2009)
31 Μαρτίου, 2011
[Ε. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23, 25, 26, 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΛΟΪΖΟΣ ΛΟΪΖΟΥ,
2. ΦΛΟΥΡΕΝΤΖΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΟΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ,
3. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Τάσος Μ. Κυρμίτσης, για Τσίτσιος & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για τους Αιτητές.
Κυριάκος Σταυρινός, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ' ων η Αίτηση.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Με την παρούσα προσφυγή, οι αιτητές ζητούν από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:-
«Α. Δήλωση και/ή απόφαση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση η οποία κοινοποιήθηκε στους Αιτητές με επιστολή ημερ. 13/11/08 την οποία οι Αιτητές έλαβαν γνώση και/ή παραλήφθηκε στις 17/11/08 και με την οποία απέρριψαν την ιεραρχική προσφυγή που υπέβαλαν οι Αιτητές εναντίον της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής να αρνηθεί τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση στο τεμάχιο 532, Φ/Σχ. 2-289-375, στο Παραλίμνι, είναι άκυρη, παράνομη, αντισυνταγματική και χωρίς κανένα νομικό αποτέλεσμα.»
Οι αιτητές, οι οποίοι είναι συνιδιοκτήτες κατά ½ μερίδιο έκαστος του πιο πάνω τεμαχίου, το οποίο βρίσκεται εκτός του ορίου ανάπτυξης του Δήμου Παραλιμνίου και εκτός του ορίου υδατοπρομήθειας, υπέβαλαν, στις 16/3/2006, αίτηση - (169/2006) - για χορήγηση σ' αυτούς πολεοδομικής άδειας για ανέγερση κατοικίας. Η Πολεοδομική Αρχή απέρριψε, στις 26/9/2007, την αίτησή τους, για τους πιο κάτω λόγους:-
«(500) Το τεμάχιο δεν διαθέτει προσπέλαση που να ικανοποιεί τις πρόνοιες της Εντολής 1/94 του Υπουργού Εσωτερικών και κατ' επέκταση τις πρόνοιες της υποπαραγράφου 1(γ) της Πολιτικής 3(Α) της Δήλωσης Πολιτικής. Συγκεκριμένα το εγγεγραμμένο πλάτος του δρόμου στον οποίο εφάπτεται είναι σε τμήματα του πολύ μικρό (1,50 μέτρα) με αποτέλεσμα να μην παρέχεται η δυνατότητα άνετης και απρόσκοπτης χρήσης του από οχήματα όπως απαιτείται με βάση τις πρόνοιες της παραγράφου 2.1 της Εντολής 1/94.
(501) Το τεμάχιο δεν διαθέτει κατάλληλη και ικανοποιητική υδατοπρομήθεια όπως απαιτείται με βάση τις πρόνοιες της υποπαραγράφου 1(δ) της Πολιτικής 3(Α) της Δήλωσης Πολιτικής.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
---------------
Ενόψει των πιο πάνω σοβαρών προβλημάτων που χαρακτηρίζουν την προτεινόμενη ανάπτυξη, η αίτηση δεν μελετήθηκε λεπτομερώς σε ότι αφορά άλλες πρόνοιες της Δήλωσης Πολιτικής (συντελεστής δόμησης, ποσοστό κάλυψης, χώροι στάθμευσης, κ.λ.π.).»
Οι αιτητές, εναντίον της πιο πάνω απόφασης, υπέβαλαν, στις 6/11/2007, ιεραρχική προσφυγή, αναφέροντας ότι οι λόγοι απόρριψης της αίτησής τους στερούνται τεκμηρίωσης και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα:- Συγκεκριμένα, σημειώνουν ότι:-
«Για το (500) : Επί τόπου υπάρχει ασφαλτοστρωμένος δρόμος πλάτους 6,00μ. ο οποίος καταλήγει στη 1ης Απριλίου και η διακίνηση οχημάτων γίνεται χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα και είναι ασφαλής.
Στην περιοχή έχουν ήδη ανεγερθεί αρκετές κατοικίες.
΄Αρα η ανάπτυξη διαθέτει ικανοποιητική προσπέλαση και πληρούνται οι πρόνοιες της παρ. 1(γ) της Πολιτικής 3 (Α) της Δήλωσης Πολιτικής καθώς και οι πρόνοιες της Εντολής 1/94 του Υπουργείου Εσωτερικών.
Για το (501) : Το τεμάχιο διαθέτει κατάλληλη και ικανοποιητική υδατοπρομήθεια δεδομένου ότι ο Δήμος Παραλιμνίου έχει δώσει σχετική βεβαίωση και επί τόπου υφίσταται υδρευτικό δίκτυο του Δήμου Παραλιμνίου με το οποίο υδροδοτούνται οι υφιστάμενες κατοικίες.»
Στη συνέχεια, το Υπουργείο Εσωτερικών, αφού προηγουμένως ζήτησε τις απόψεις της Πολεοδομικής Αρχής, του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Δήμου Παραλιμνίου, ετοίμασε σχετικό Σημείωμα, το οποίο υπέβαλε ενώπιον της Υπουργικής Επιτροπής, για σκοπούς εξέτασης της ιεραρχικής προσφυγής. Σ' αυτό, μεταξύ, άλλων, αναφέρονται τα εξής:-
«4. Επιχειρήματα και εισηγήσεις Πολεοδομικής Αρχής:
(α) Το συμπέρασμα ότι η ύπαρξη ασφαλτοστρωμένου δρόμου στον οποίο εφάπτεται το τεμάχιο, καθιστά την προσπέλαση του συνάδουσα με τις πρόνοιες της Εντολής 1/1994 του Υπουργού Εσωτερικών είναι λανθασμένη. Η Πολεοδομική Αρχή έλαβε υπόψη ότι σε τμήματα του εγγεγραμμένου δημόσιου δρόμου το πλάτος του στενεύει μέχρι και 1,50 μ., με αποτέλεσμα να μην μπορεί να χρησιμοποιείται άνετα από οχήματα. Σύμφωνα με τις πρόνοιες της υποπαραγράφου 1(γ) της Πολιτικής 3(Α) της Δήλωσης Πολιτικής, η ύπαρξη κατάλληλης, ικανοποιητικής, άνετης και ασφαλούς προσπέλασης αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για ανάπτυξη. Η αποδοχή ως ικανοποιητικής προσπέλασης δρόμων που διευρύνονται και ασφαλτοστρώνονται αυθαίρετα, χωρίς την εξασφάλιση της επηρεαζόμενης γης και των απαιτούμενων αδειών, με σκοπό τη διαμόρφωση προσπέλασης για ορισμένα τεμάχια, ιδιαίτερα εκτός περιοχών ανάπτυξης, δημιουργεί κακό προηγούμενο και εμπεριέχει σοβαρούς κινδύνους καταστρατήγησης των σκοπών και επιδιώξεων των Σχεδίων Ανάπτυξης.
(β) Οι πλείστες κατοικίες στην περιοχή έχουν ανεγερθεί με άδειες που εκδόθηκαν από το Δήμο Παραλιμνίου, με βάση τις πρόνοιες του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου. Το γεγονός αυτό δεν δεσμεύει την Πολεοδομική Αρχή, η οποία ήταν υποχρεωμένη να ενεργήσει στα πλαίσια των προνοιών του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου. Πολεοδομικές άδειες για την ανέγερση μονοκατοικιών δόθηκαν για το τμήμα του δρόμου βορειότερα, αφού προηγήθηκε αξιολόγηση του δρόμου και καθορίστηκε ότι από το σημείο 'Α' στο χωρομετρικό σχέδιο (Παράρτημα Α) και βορειότερα, ο δρόμος θα μπορούσε να αποτελέσει ικανοποιητική προσπέλαση, με βάση τις πρόνοιες της Εντολής 1/1994, επειδή είτε το είτε το εγγεγραμμένο πλάτος του δρόμου ήταν 3,00 μ. ή επειδή με βάση όρους αδειών που εκδόθηκαν στην περιοχή το πλάτος του δρόμου ήταν ακόμη μεγαλύτερο (το τεμάχιο της αιτήτριας διαθέτει προσπέλαση από το τμήμα του δρόμου νοτιότερα του σημείου 'Α').
(γ) Με δεδομένη την ταυτόχρονη υποβολή και της αίτησης με αρ. ΑΜΧ/0170/2006, για την ανέγερση δεύτερης κατοικίας στο ίδιο τεμάχιο, δεν προσκομίστηκαν στοιχεία αναφορικά με την επαρκή, κατάλληλη και συνεχή υδροδότηση των δύο κατοικιών (υποπαράγραφος 2(α) της Πολιτικής 9(Γ)(β) της Δήλωσης Πολιτικής). Η απόφαση του Δήμου Παραλιμνίου για παροχή νερού (την οποία επικαλείται η αιτήτρια), χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων, δεν ικανοποιεί την πρόνοια της παραγράφου 1(δ) της Πολιτικής 3(Α) της Δήλωσης Πολιτικής. Εξάλλου, σε σχετική διαβούλευση στην οποία προέβηκε η Πολεοδομική Αρχή, το Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων επεσήμανε ότι η παρατεταμένη ανομβρία των τελευταίων χρόνων έχει μειώσει σημαντικά τα διαθέσιμα αποθέματα νερού και μετά δυσκολίας μπορούν να υδροδοτούνται περιοχές που βρίσκονται εντός των ορίων των Δήμων και Κοινοτήτων που υδρεύονται από τα Κυβερνητικά Υδατικά ΄Εργα (Αφαλάτωση Δεκέλειας).»
Η αρμόδια Υπουργική Επιτροπή, στη συνεδρία της ημερομηνίας 19/9/2008, αφού εξέτασε τα πραγματικά και νομικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την αίτηση, την απόφαση / απόψεις της Πολεοδομικής Αρχής, του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και της Τοπικής Αρχής, καθώς και τους λόγους που οι αιτητές πρόβαλαν προς υποστήριξη της προσφυγής τους, αποφάσισε την απόρριψή της, κρίνοντας ότι η απόφαση της Πολεοδομικής Αρχής, για τους λόγους που καταγράφονται σ' αυτήν, είναι ορθή και σύμφωνη με τις πρόνοιες της Εντολής 1/94 του Υπουργού Εσωτερικών και της Δήλωσης Πολιτικής που ίσχυε στα δημοτικά όρια Παραλιμνίου κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης.
Οι αιτητές, για ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης, επικαλούνται διάφορους λόγους. Ως πρώτο, προβάλλουν παράβαση του ΄Αρθρου 23 του Συντάγματος. Εισηγούνται ότι, με την απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής τους, στερήθηκαν του δικαιώματός τους να κατέχουν, να απολαμβάνουν και να διαθέτουν την περιουσία τους. Ουσιαστικά, καταλήγουν, αυτό συνιστά στέρηση της ιδιοκτησίας τους - (deprivation of property) - ή de facto expropriation, ή επέμβαση στην ειρηνική απόλαυσή της - (interference with peaceful enjoyment of possessions) - ή έλεγχο της χρήσης της ιδιοκτησίας τους - (control of use).
Οι καθ' ων η αίτηση απορρίπτουν τον πιο πάνω ισχυρισμό, επικαλούμενοι τα λεχθέντα στη Δημητριάδη κ.ά. ν. Υπουργ. Συμβουλίου κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 85.
Ο ισχυρισμός των αιτητών δεν ευσταθεί. ΄Οπως έχει αναφερθεί στη Δημητριάδη κ.ά. ν. Υπουργ. Συμβουλίου κ.ά., (πιο πάνω):- (σελ. 104)
«Η διαπίστωση της ανάγκης για την επιβολή των περιορισμών στη χρήση ακίνητης ιδιοκτησίας και η επιλογή των μέσων για την προαγωγή των πολεοδομικών στόχων ανάγονται στην κρίση του αρμόδιου διοικητικού οργάνου και είναι, ουσιαστικά, ανέλεγκτες.»
Στην παρούσα περίπτωση, φαίνεται ότι η αίτηση των αιτητών εξετάστηκε, αρχικά, υπό το φως των σχετικών προνοιών της ελεγμένης ανάπτυξης της γης. Στη συνέχεια, η Πολεοδομική Αρχή, υπό το φως των εισηγήσεων τόσο των ιδίων όσο και των διαφόρων Αρχών που έχουν το καθήκον εφαρμογής του νόμου και των κανονισμών, εξέτασε και πάλι τη θέση τους. Η προσβαλλόμενη απόφαση δεν μπορώ να δω πώς εκφεύγει των πλαισίων του ΄Αρθρου 23.3 του Συντάγματος.
΄Αλλος ισχυρισμός είναι ότι η διοίκηση έχει προβεί σε δυσμενή διάκριση σε βάρος τους, αφού σε άλλους ιδιοκτήτες γης, στην ίδια περιοχή, έχουν δοθεί σχετικές άδειες, παρά το γεγονός ότι τα τεμάχια και εκείνων εξυπηρετούνται από τον ίδιο δρόμο στον οποίο εφάπτεται το τεμάχιό τους.
Ούτε ο ισχυρισμός αυτός ευσταθεί. Δεν έχει προσφερθεί συγκεκριμένη μαρτυρία ως προς το χαρακτήρα των οικοδομών, για τις οποίες έχει δοθεί άδεια και οι οποίες ευρίσκονται, κατά τους αιτητές, στον ίδιο δρόμο. Η γενική αναφορά ότι σε άλλους δόθηκαν άδειες δεν είναι αρκετή. Απαιτούνται στοιχεία, που να καταδεικνύουν ότι οι περιπτώσεις εκείνες είναι όμοιες με την παρούσα, για να θεμελιωθεί ο ισχυρισμός για παράβαση του ΄Αρθρου 28 του Συντάγματος ή των αρχών της χρηστής διοίκησης. Αόριστη αναφορά δεν μπορεί να θεμελιώσει τη βάση για την εξέταση τέτοιου ισχυρισμού.
Υποστηρίζουν, περαιτέρω, οι αιτητές ότι η απουσία πρακτικού, από το οποίο να προκύπτει ότι το Υπουργικό Συμβούλιο εκχώρησε τις αρμοδιότητές του σε Υπουργική Επιτροπή, καθιστά την προσβαλλόμενη απόφαση.
Σε σχέση με τον πιο πάνω ισχυρισμό, ο συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, στο στάδιο των διευκρινίσεων, παρουσίασε απόσπασμα από τα πρακτικά της συνεδρίας του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 17/12/2003 - Τεκμήριο 2 - σύμφωνα με το οποίο αποφασίστηκε και εγκρίθηκε τροποποίηση της σύνθεσης της Υπουργικής Επιτροπής για την εξέταση ιεραρχικών προσφυγών, βάσει του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου του 1972, (Ν. 90/72), (όπως τροποποιήθηκε). Με βάση την τροποποίηση, η Υπουργική Επιτροπή απαρτίζεται από τους Υπουργούς Εσωτερικών, Συγκοινωνιών και ΄Εργων και Παιδείας και Πολιτισμού, προεδρεύει δε αυτής ο Υπουργός Εσωτερικών. Προκύπτει, από το φάκελο, ότι η Υπουργική Επιτροπή συνεδρίασε στις 19/9/2008 και μελέτησε το συγκεκριμένο ζήτημα, προτού καταλήξει. Συνεπώς, ο λόγος αυτός δεν ευσταθεί, όπως δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός ότι το Υπουργείο Εσωτερικών επενέβη χωρίς ανάθεση από την Υπουργική Επιτροπή. Το Υπουργείο Εσωτερικών καθηκόντως έθεσε ενώπιον της Υπουργικής Επιτροπής, που εξέτασε την ιεραρχική προσφυγή, όλα τα στοιχεία που αφορούσαν την υπόθεση - (βλ. Στρούθος ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 72).
Στη Δημητριάδη κ.ά. ν. Υπουργ. Συμβουλίου κ.ά., σε σχέση με αυτό το ζήτημα, αναφέρονται τα εξής:- (σελ. 109)
«..., η αναζήτηση των απόψεων τρίτων, στο πλαίσιο της διερεύνησης των γεγονότων, προς το σκοπό άσκησης της εξουσίας η οποία εναποτίθεται σε νομοθετημένο όργανο, δε συνιστά απεμπόληση εξουσίας, αλλά μέτρο αναγόμενο στη δέουσα διερεύνηση των γεγονότων.»
Στη Χριστοδούλου κ.ά. ν. Επάρχου Λευκωσίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 810, στην οποία εξετάστηκε η φύση των ενεργειών και του Σημειώματος του Υπουργείου Εσωτερικών στα πλαίσια ιεραρχικής προσφυγής και του Κ.7(5) των περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας (Αιτήσεις και Ιεραρχικές Προσφυγές) Κανονισμών του 1990, (Κ.Δ.Π. 55/90), αναφέρονται τα εξής:- (σελ. 816)
«Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι ο Κανονισμός 7(5) δεν έχει επιτακτικό χαρακτήρα. Δεν αποτελεί προϋπόθεση η τυπική ανάθεση διενέργειας έρευνας. Ο κανονισμός δεν δικαιολογεί μια τέτοια σχολαστική προσέγγιση. Η εναρκτήρια φράση: 'Το Υπουργικό Συμβούλιο μπορεί να αναθέτει' εισάγει, αναμφίβολα, διακριτική εξουσία, η οποία στην περίπτωσή μας ασκείται από την Υπουργική Επιτροπή. Ο κανονισμός, όπως διατυπώνεται, δεν αποκλείει την υποβολή απόψεων από τρίτους, όταν μάλιστα εμπλέκονται εξαρχής (όπως εδώ το Υπουργείο Εσωτερικών) στη διαδικασία. Και, περαιτέρω, έχουν, όπως και οι άλλοι φορείς που ρωτήθηκαν, την εμπειρία εφαρμογής του Νόμου.»
Τέλος, οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η απόφαση είναι αποτέλεσμα πλάνης, έλλειψης δέουσας έρευνας και στερείται αιτιολογίας. Ο δρόμος στον οποίο εφάπτεται το τεμάχιό τους αποτελεί δημόσιο δρόμο, ο οποίος μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά ικανοποιητική προσπέλαση, εφόσον το πλάτος του δεν είναι κάτω των έξι μέτρων. Οι υφιστάμενες εκεί κατοικίες εξυπηρετούνται από τον ίδιο δρόμο, και, συνεπώς, καταλήγουν οι αιτητές, η αιτιολογία η οποία δόθηκε για απόρριψη της αίτησής τους παραγνωρίζει σημαντικά στοιχεία της επί τόπου κατάστασης. Η Πολεοδομική Αρχή είχε καθήκον να προβεί στη διαπλάτυνση του δρόμου και να τον ασφαλτοστρώσει με εξασφάλιση της επηρεαζόμενης γης, με τις απαιτούμενες άδειες, έτσι ώστε να εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον.
Ούτε η πιο πάνω εισήγηση ευσταθεί. ΄Εχοντας μελετήσει την επίδικη απόφαση, όπου γίνεται ρητή αναφορά στη μελέτη του Σημειώματος 69/10 του Υπουργείου Εσωτερικών - παρατίθενται σ' αυτό το ιστορικό της υπόθεσης, οι λόγοι απόρριψης της αίτησης, οι λόγοι της ιεραρχικής προσφυγής και οι απόψεις της Πολεοδομικής Αρχής, του Διευθυντή του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, καθώς και του Υπουργείου Εσωτερικών - έχω ικανοποιηθεί ότι έχει γίνει η δέουσα έρευνα. Το επιχείρημα ότι οι καθ' ων η αίτηση δεν προέβησαν σε εξ υπαρχής έρευνα της αίτησης, αλλά περιορίστηκαν να ενεργήσουν ως εφετείο σε δικαστική διαδικασία, επίσης, δεν ευσταθεί. Η Υπουργική Επιτροπή είχε ενώπιόν της όλα τα σχετικά με την υπόθεση, μέσω των οργάνων τα οποία προέβησαν στην έρευνα, τα εξέτασε και κατέληξε στην απόφασή της, η οποία είναι επαρκώς αιτιολογημένη.
Η θέση των αιτητών ότι δεν εξετάστηκε η αναφορά τους για παραχώρηση αδειών για άλλες κατοικίες στον ίδιο δρόμο, επίσης, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αφού μελέτη του Σημειώματος καταδεικνύει ότι το θέμα απασχόλησε, πλην, όμως, διαπιστώθηκε ότι οι άδειες που είχαν χορηγηθεί δεν ήταν πολεοδομικές αλλά άδειες που εκδόθηκαν στη βάση των προνοιών του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96. Προκύπτει, από το περιεχόμενο των φακέλων, ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση λήφθηκε κατόπιν δέουσας έρευνας, είναι δεόντως αιτιολογημένη και οι αιτητές δε στερήθηκαν του δικαιώματός τους να ακουσθούν. Είχαν την ευκαιρία, κατά την αμφισβήτηση της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής, να θέσουν, με την ιεραρχική προσφυγή τους, όλους τους λόγους για τους οποίους θεωρούσαν ότι αυτή ήταν εσφαλμένη.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, σύμφωνα με το ΄Αρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Ε. Παπαδοπούλου,
Δ.
/ΜΠ