|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 120/2008)
(Υπόθ. Αρ. 725/2006)
18 Μαρτίου 2011
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, NIKOΛΑΪΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ,
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δικαστές]
ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Εφεσείοντας/Αιτητής,
ν.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ,
Εφεσιβλήτων/Καθ΄Ων η Αίτηση
_________
Γ. Παπαθεοδώρου, για την Εφεσείουσα.
Μ. Σπηλιωτοπούλου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Εφεσίβλητο.
_________________
Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη
__________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex Tempore)
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή ο εφεσείων αμφισβήτησε το κύρος όρου της πολεοδομικής άδειας που είχε εκδοθεί μετά από αίτηση του και είναι δεκτό από τις δύο πλευρές, οι οποίες αναφέρθηκαν και στη σχετική νομολογία, ότι οι όροι σε πολεοδομική άδεια είναι αναπόσπαστο μέρος της. Επομένως, το ζήτημα σε τέτοια περίπτωση προσεγγίζεται ως εάν υπό συζήτηση είναι το κύρος της πολεοδομικής άδειας στο σύνολο της.
Πρωτοδίκως έγινε συζήτηση αναφορικά με το βάσιμο ή το επαρκές της αιτιολογίας με την οποία η Υπουργική Επιτροπή απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή που άσκησε ο εφεσείων. Συναφώς συζητήθηκε και ενώπιον μας ως λανθασμένη η σημείωση, στην οποία αναφέρθηκε και η πρωτόδικη απόφαση, πως ο εφεσείων είχε αποδεχτεί τον επίμαχο όρο ειδικά σε σχέση με δημιουργία χώρου πρασίνου. Αυτά, όμως, βρίσκονται έξω από την εμβέλεια αυτής της έφεσης. Ο λόγος για τον οποίο απορρίφθηκε η προσφυγή δεν αφορούσε στο κατά πόσο η Υπουργική Επιτροπή εγκύρως απέρριψε την ιεραρχική προσφυγή. Αφορούσε στη διαπίστωση πως ο εφεσείων δεν νομιμοποιείτο πλέον να προσβάλει την πολεοδομική άδεια δια της προσβολής του επίμαχου όρου της αφού είχε υποβάλει αίτηση και είχε εξασφαλίσει, δυνάμει της, άδεια οικοδομής. Αυτό, βεβαίως, υπό το αυτονόητο πως η αίτηση για άδεια οικοδομής και η έγκριση της έγιναν στη βάση της ύπαρξης πολεοδομικής άδειας που δεν ήταν άλλη από τη συζητούμενη.
Κρίθηκε λοιπόν από το συνάδελφο μας πρωτοδίκως πως ανεπιτρέπτως επιδοκίμαζε και αποδοκίμαζε ο εφεσείων. Ακριβώς όπως κρίθηκε από την Ολομέλεια στην υπόθεση Κυπριακό Διυλιστήριο Πετρελαίου Λτδ ν. Δήμου Λάρνακας (2000) 3 ΑΑΔ 345, αφού από τη μια εξασφάλισε το όφελος της άδειας οικοδομής χρησιμοποιώντας την πολεοδομική άδεια και αφ΄ετέρου προωθεί την ακύρωσή της.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τον εφεσείοντα υποστηρίζει πως η υπόθεση εκείνη διακρίνεται και πως απολύτως σχετική είναι η απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Λάμπρου ν. Δημοκρατίας κ.α. (2007) 3 ΑΑΔ 452.
Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με αυτές τις εισηγήσεις. Είναι γεγονός πως στην υπόθεση Κυπριακό Διυλιστήριο εξασφαλίστηκε άδεια οικοδομής αλλά και προωθήθηκε και η ανάπτυξη. Όμως αυτά ήταν τα γεγονότα της υπόθεσης εκείνης και δεν σημαίνουν πως δεν είναι αυτοτελές το όφελος που αποκτάται με την εξασφάλιση άδειας οικοδομής. Από την άλλη, η υπόθεση Λάμπρου διαφοροποιείται από την παρούσα και από την υπόθεση Κυπριακό Δυιλιστήριο (βλέπε και την απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Οικονομίδης κ.α. ν. Δημοκρατίας (2007) 3 ΑΑΔ 368), επειδή σε εκείνη την υπόθεση είχε απλώς υποβληθεί αίτηση για άδεια οικοδομής η οποία δεν προωθήθηκε και δεν εγκρίθηκε. Σημειώνουμε, περαιτέρω, πως σε εκείνη την υπόθεση υποβλήθηκε αίτηση για άδεια οικοδομής στη βάση της προωθηθείσας θέσης πως αυτή θα έπρεπε να εγκριθεί ως εάν να μη υπήρχε ο αμφισβητούμενος όρος της.
Η έφεση είναι αβάσιμη και απορρίπτεται. Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ της εφεσίβλητης και εναντίον του εφεσείοντα. Σε σχέση με το ύψος τους θα ακούσουμε τα μέρη.
Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.
ΦΡ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.
Δ. ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ.
Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.
Κ. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.
/ΚΧ»Π