|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 841/2008)
28 Φεβρουαρίου,2011
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Μ. Φλωρέντζος για Λ. Γεωργίου, για τον Αιτητή.
Ρ. Παπαέτη-Χατζηκώστα (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής αξιώνει ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (στο εξής «η Επιτροπή»), ημερ. 28.3.2008, με την οποία τέθηκε σε διαθεσιμότητα από την 1.4.2008.
Ο αιτητής κατέχει τη μόνιμη θέση καθηγητή Μαθηματικών από την 1.9.1994 και τα σχολικά έτη από 2003-2008 ήταν τοποθετημένος στο Γυμνάσιο Αρχάγγελου, στη Λακατάμεια. Η Γενική Διευθύντρια του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, ως η αρμόδια αρχή, με επιστολή της ημερ. 29.11.2007, διαβίβασε στην Επιτροπή σημείωμα ερευνώντος λειτουργού, στο οποίο διατυπώνεται η άποψη να απομακρυνθεί ο αιτητής από το σχολείο, δυνάμει του άρθρου 74(1) του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου του 1969, Ν.10/1969.
Στη συνέχεια η Γενική Διευθύντρια με άλλη επιστολή της ημερ. 4.12.2007 προς την Επιτροπή, απέστειλε αντίγραφο της καταγγελίας του Συνδέσμου Γονέων του Γυμνασίου Αρχάγγελου Λακατάμειας ημερ. 3.10.2007, με βάση την οποία ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού είχε διατάξει τη διεξαγωγή έρευνας εναντίον του αιτητή για πιθανή διάπραξη πειθαρχικών αδικημάτων.
Η Επιτροπή στη συνεδρία της ημερ. 10.12.2007, αφού μελέτησε τα ενώπιόν της έγγραφα, έκρινε ότι με αυτά δεν παρέχονταν επαρκή στοιχεία σχετικά με τη διεξαγόμενη πειθαρχική έρευνα εναντίον του αιτητή ώστε να μπορούσε να κρίνει κατά πόσο το δημόσιο συμφέρον απαιτούσε τη θέση του σε διαθεσιμότητα, σύμφωνα με το άρθρο 74 του Νόμου. Γι΄ αυτό αποτάθηκε στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού ζητώντας ορισμένες επιπρόσθετες πληροφορίες με επιστολή της ημερ. 20.12.2007. Η Γενική Διευθύντρια ανταποκρινόμενη στο πιο πάνω αίτημα ενημέρωσε με επιστολή ημερ. 14.1.2008, ότι η έρευνα για την πειθαρχική υπόθεση εναντίον του αιτητή βρισκόταν στο τελικό στάδιο και ότι είχε ολοκληρωθεί η λήψη καταθέσεων από τους μάρτυρες, εν όψει δε αυτού δεν χρειαζόταν όπως τεθεί σε διαθεσιμότητα.
Στις 6.3.2008, η Γενική Διευθύντρια με επιστολή της πληροφόρησε την Επιτροπή ότι η έρευνα είχε ολοκληρωθεί και η έκθεση του ερευνώντος λειτουργού θα διαβιβαζόταν στο Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας. Εισηγήθηκε αυτή τη φορά τη θέση του αιτητή σε διαθεσιμότητα και προς τούτο επισύναψε το πόρισμα του ερευνώντος λειτουργού, καθώς και ψήφισμα του Συνδέσμου Γονέων του Γυμνασίου Αρχάγγελου Λακατάμειας, ημερ. 13.2.2008.
Η Επιτροπή στις 12.3.2008 αποφάσισε να καλέσει τον αιτητή ενώπιόν της με σκοπό να αποφασίσει κατά πόσο θα τον έθετε σε διαθεσιμότητα. Στη συνεδρία της ημερ. 21.3.2008, ο αιτητής παρουσιάστηκε μαζί με το δικηγόρο του και ακούστηκε σχετικά.
Θα πρέπει να λεχθεί ότι είχε προηγηθεί και άλλη επιστολή της Γενικής Διευθύντριας ημερ. 20.3.2008, με την οποία επαναλαμβανόταν η εισήγηση της αρμόδιας αρχής όπως ο αιτητής τεθεί σε διαθεσιμότητα για λόγους δημοσίου συμφέροντος, αφού η παρουσία του δημιουργούσε ένταση και δυσβάστακτη ψυχολογική πίεση στους μαθητές.
Τελικά η Επιτροπή στη συνεδρία της ημερ. 28.3.2008, αφού έλαβε υπ΄ όψιν και όσα ανέφερε ενώπιόν της ο αιτητής και ο δικηγόρος του, μαζί με όλα τα στοιχεία που είχαν τεθεί ενώπιόν της, όπως και το συμπέρασμα της έρευνας που διεξήγαγε η ίδια από την οποία προέκυπτε ότι ο αιτητής στο θέμα της βαθμολογίας ενήργησε εκδικητικά έναντι των μαθητών του που είχαν δώσει μαρτυρία στην υπό εξέταση πειθαρχική υπόθεση εναντίον του, αποφάσισε όπως τεθεί σε διαθεσιμότητα από 1.4.2008-30.6.2008, αφού έκρινε ότι το δημόσιο συμφέρον αυτό απαιτούσε. Την απόφαση της Επιτροπής προσέβαλε ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή.
Ο αιτητής επικαλείται αριθμό ισχυρισμών για να επιτύχει ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης, βασικότερος των οποίων είναι ότι η Επιτροπή εκδίδοντας την απόφαση παραβίασε τις ρητές νομοθετικές διατάξεις του άρθρου 74 του Νόμου, όπως επίσης και την ισχύουσα νομολογία. Παραπέμποντας στο άρθρο 74, υπογραμμίζει ότι αυτό ρητά καθορίζει τις προϋποθέσεις για τη λήψη από την Επιτροπή του διοικητικού μέτρου της διαθεσιμότητας. Υποστηρίζει ότι είτε σύμφωνα με το εδάφιο (1) του άρθρου 74 διαρκούσης της έρευνας και εφ΄ όσον το απαιτεί το δημόσιο συμφέρον, είτε σύμφωνα με το εδάφιο (2), ότι αν μετά το τέλος της έρευνας αποφασιστεί η πειθαρχική δίωξη του εκπαιδευτικού, η Επιτροπή μπορεί, αν το δημόσιο συμφέρον το απαιτεί, να θέσει σε διαθεσιμότητα το λειτουργό μέχρι την τελική συμπλήρωση της υπόθεσης. Παραπέμποντας στη νομολογία και στις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου υπογραμμίζει ότι η διαθεσιμότητα δεν συνιστά πειθαρχικό μέτρο ή πειθαρχική ποινή και ούτε έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, αφού πρόκειται απλά περί προληπτικού διοικητικού μέτρου για τη διευκόλυνση της διεξαγωγής και περάτωσης μιας πειθαρχικής διαδικασίας. Υποστηρίζει, περαιτέρω, ότι οι λόγοι του δημόσιου συμφέροντος πρέπει να εξειδικεύονται και να αιτιολογούνται ειδικά.
Ο αιτητής τονίζει ότι κατά παράβαση των εδαφίων (1) και (2) του άρθρου 74, η Επιτροπή τον έθεσε σε διαθεσιμότητα, παρ΄ όλον ότι είχε ολοκληρωθεί η έρευνα του ερευνώντος λειτουργού και χωρίς να υπάρχει οποιοδήποτε κατηγορητήριο που να καθορίζει πειθαρχικά αδικήματα προς εκδίκαση.
Όπως έχει επανειλημμένα λεχθεί διαθεσιμότητα δεν συνιστά πειθαρχικό μέτρο ή ποινή και ούτε και έχει τιμωρητικό χαρακτήρα αλλά είναι προληπτικό διοικητικό μέτρο για τη διευκόλυνση της περάτωσης μιας πειθαρχικής διαδικασίας. Διαφωτιστική επί του θέματος είναι η απόφαση Περικλέους ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Αγίας Νάπας (1993) 3 Α.Α.Δ. 579, 583. Χρήσιμα είναι και τα εδάφια (1) και (2) του άρθρου 74 του Νόμου.
Στην παρούσα υπόθεση ο αιτητής τέθηκε σε διαθεσιμότητα σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 74 (1), το οποίο προνοεί ότι εκπαιδευτικός λειτουργός διαρκούσης της έρευνας, τίθεται σε διαθεσιμότητα αν το απαιτεί το δημόσιο συμφέρον.
Οι καθ΄ ων η αίτηση δεν ασχολήθηκαν σε βάθος με τις πρόνοιες του άρθρου 74, παρατήρησαν απλώς ότι ο νόμος δεν αναφέρει ρητά για το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ της ολοκλήρωσης της έρευνας και της απόφασης ή μη πειθαρχικής δίωξης. Η ευπαίδευτος συνήγορος των καθ΄ ων η αίτηση εισηγήθηκε ότι το πνεύμα του νομοθέτη, αλλά και η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου σαφώς εμπερικλείουν και το διάστημα αυτό.
Όπως προκύπτει από τα γεγονότα της υπόθεσης, πράγματι ο αιτητής τέθηκε σε διαθεσιμότητα μετά τη συμπλήρωση της έκθεσης και του πορίσματος του ερευνώντος λειτουργού, αλλά πριν τη γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα κατά πόσο δικαιολογείται πειθαρχική δίωξή του. Η έρευνα για την πιθανή ύπαρξη πειθαρχικού αδικήματος εναντίον του αιτητή διατάχθηκε δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 70(β), το οποίο στην επιφύλαξή του καθορίζει ότι η διαδικασία της έρευνας διέπεται από το Μέρος 1 του Δεύτερου Πίνακα των «Κανονισμών Αναφερομένων εις την ΄Ερευναν Αδικημάτων». Σημειώνω ότι στο Δεύτερο Πίνακα, Μέρος Ι, «Κανονισμοί Αναφερόμενοι εις την ΄Ερευναν Αδικημάτων» και συγκεκριμένα στους κανονισμούς 6 και 7, προνοείται ότι η αρμόδια αρχή, άμα τη λήψει της έκθεσης του ερευνώντος λειτουργού, την παραπέμπει στο Γενικό Εισαγγελέα για γνωμοδότηση. Ο Γενικός Εισαγγελέας εξετάζει το ταχύτερο δυνατό το ζήτημα και συμβουλεύει κατά πόσο δύναται να διατυπωθεί κατηγορία κατά του εκπαιδευτικού, εν περιπτώσει δε καταφατικής γνωμάτευσης προβαίνει στη διατύπωση της κατηγορίας. Άμα τη λήψει της υπό του Γενικού Εισαγγελέως διατυπωθείσας κατηγορίας, η αρμόδια αρχή υπογράφει και τη διαβιβάζει στον πρόεδρο της Επιτροπής μαζί με όλα τα έγγραφα που είχαν υποβληθεί στο Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (κανονισμός 8).
Από τις πιο πάνω διατάξεις προκύπτει ότι η διαδικασία της έρευνας ολοκληρώνεται με τη λήψη από την αρμόδια αρχή της διατυπωθείσας κατηγορίας από το Γενικό Εισαγγελέα και τη διαβίβασή της στον πρόεδρο της Επιτροπής. Στην παρούσα υπόθεση η διαδικασία έρευνας δεν έφτασε συνεπώς στο τέλος της, εφ΄ όσον η έκθεση του ερευνώντος λειτουργού διαβιβάστηκε στο Γενικό Εισαγγελέα.
Συνεπώς, σύμφωνα με τα πιο πάνω στοιχεία, δεν τίθεται θέμα παράβασης των διατάξεων του άρθρου 74 από την Επιτροπή με την προσβαλλόμενη απόφασή της, αφού είναι φανερό ότι η έρευνα δεν είχε ολοκληρωθεί.
Ο αιτητής ισχυρίζεται ακόμα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει γιατί δεν στηρίχτηκε σε λόγο δημόσιου συμφέροντος όπως απαιτείται από τη νομοθεσία, ενώ η απόφαση δεν παρέχει οποιαδήποτε ειδική αιτιολογία που να εξειδικεύει το κατ΄ ισχυρισμόν δημόσιο συμφέρον. Δηλαδή δεν παρέχονται τα στοιχεία εκείνα που είναι απαραίτητα για τον καθορισμό του δημόσιου συμφέροντος, ούτως ώστε να καθίσταται δυνατός ο δικαστικός έλεγχος.
Αντίθετα, οι καθ΄ ων η αίτηση παραπέμπουν στις επιστολές της αρμόδιας αρχής προς την Επιτροπή ημερ. 6.3.2008 και 20.3.2008, ενώ ισχυρίζονται ότι η αιτιολογία συνάγεται ευθέως από το διοικητικό φάκελο της υπόθεσης και ειδικότερα από την επιστολή ημερ. 20.3.2008.
Και αυτός ο ισχυρισμός του αιτητή θα πρέπει να απορριφθεί. Το άρθρο 74(1) του Νόμου, προβλέπει ότι τότε μόνο εκπαιδευτικός λειτουργός τίθεται σε διαθεσιμότητα όταν το απαιτεί το δημόσιο συμφέρον το οποίο θα πρέπει, όμως, να αιτιολογείται ειδικά στην απόφαση του διοικητικού οργάνου. Προς προσδιορισμό του δημόσιου συμφέροντος είναι απαραίτητη η αποκάλυψη της αληθούς φύσης των παραπτωμάτων και των στοιχείων που τα συνθέτουν, ώστε το δημόσιο συμφέρον να εξειδικεύεται με αναφορά σε συγκεκριμένα περιστατικά και να προσδιορίζεται με τρόπο που να καθιστά εφικτό το δικαστικό του έλεγχο (Περικλέους ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Αγίας Νάπας, ανωτέρω).
Στην προσβαλλόμενη απόφαση ο λόγος που δίδεται για τους λόγους δημόσιου συμφέροντος που απαιτούσαν τη θέση του αιτητή σε διαθεσιμότητα, είναι το γεγονός ότι ενήργησε εκδικητικά έναντι των μαθητών που έδωσαν μαρτυρία στην πειθαρχική υπόθεση. Ο Σύνδεσμος Γονέων με προφανή αγωνία διαπιστώνει ότι τα αρμόδια όργανα αδυνατούν να προστατεύσουν τους μαθητές, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εμπιστευθούν πλέον τους αρμόδιους.
Πέραν όμως αυτών ο ερευνών λειτουργός αναφέρει ότι η αντιπαράθεση που αναπτύχθηκε μεταξύ του αιτητή και των γονέων, αλλά και των μαθητών δυσφημίζει την εκπαιδευτική υπηρεσία και κλονίζει την εμπιστοσύνη γονέων, μαθητών και καθηγητών προς αυτή. Σύμφωνα με τον ερευνώντα λειτουργό ο αιτητής παραβίαζε το θεμελιώδες καθήκον του άρθρου 48 (1) (δ), του Νόμου που αναφέρεται στα θεμελιώδη καθήκοντα των εκπαιδευτικών λειτουργών.
Είναι φανερό ότι κάτω από το ιδιαίτερα τεταμένο κλίμα που ο αιτητής κατόρθωσε να δημιουργήσει μεταξύ του και των μαθητών και γονέων του συγκεκριμένου σχολείου, αλλά και με τη διαπίστωση της Επιτροπής ότι ενήργησε εκδικητικά έναντι των μαθητών που έδωσαν μαρτυρία στην υπό εξέταση πειθαρχική υπόθεση, εξειδικεύεται αρκούντως το δημόσιο συμφέρον. Η συγκεκριμένη συμπεριφορά του αιτητή πράγματι δυσφημίζει την εκπαιδευτική υπηρεσία και τείνει να κλονίσει την εμπιστοσύνη του κοινού προς την εκπαιδευτική υπηρεσία.
Ούτε ο τελευταίος ισχυρισμός του αιτητή ότι η διαθεσιμότητά του πρέπει να ακυρωθεί γιατί είναι τιμωρητικής φύσης, ευσταθεί. Όπως έχουμε ξαναπεί η διαθεσιμότητα δεν συνιστά πειθαρχικό μέτρο ή ποινή και ούτε έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, αλλά είναι προληπτικό διοικητικό μέτρο για διευκόλυνση της περάτωσης της πειθαρχικής διαδικασίας. Η Επιτροπή έκρινε ότι ο αιτητής θα έπρεπε να τεθεί για λόγους δημοσίου συμφέροντος σε διαθεσιμότητα και αυτό έπραξε. Η διαθεσιμότητα ασκήθηκε ως διοικητικό μέτρο και ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την πειθαρχική έρευνα που διεξήγετο εναντίον του.
Οι υπόλοιποι ισχυρισμοί του αιτητή για πλάνη περί τα πράγματα και το Νόμο και έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας και δέουσας έρευνας, απορρίπτονται με βάση τα όσα έχουν λεχθεί προηγουμένως.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον του αιτητή όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ