|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1780/2009)
25 Φεβρουαρίου 2011
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΤΑΙΡΕΙΑ EL.NI.A. KOKKINOS LTD,
Αιτητές,
- ΚΑΙ -
ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΑΛΑΣ,
Καθ΄ ου η αίτηση.
---------------------------------
Μ.Γρ. Δράκος, για τους Αιτητές.
Α. Κακογιάννη (κα), για τον Καθ΄ ου η αίτηση.
Καμιά εμφάνιση για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
-----------------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Το Κοινοτικό Συμβούλιο Τάλας, (εφεξής «το Συμβούλιο»), προκήρυξε διαγωνισμό για την προμήθεια και τοποθέτηση οργάνων, δαπέδου ασφαλείας και εξοπλισμού στον παιχνιδότοπο του κοινοτικού πάρκου στην Τάλα, εξέδωσε δε τα σχετικά έγγραφα της προσφοράς το Σεπτέμβριο του 2009. Με ρητό όρο της προκήρυξης, η σύμβαση θα ανατίθετο στον χαμηλότερο προσφοροδότη, όπως αυτός θα αναδεικνυόταν από τη διαδικασία αξιολόγησης.
Οι αιτητές, καθώς και το ενδιαφερόμενο μέρος, ήσαν μεταξύ των οκτώ προσφοροδοτών που υπέβαλαν εμπροθέσμως τις προσφορές τους, οι οποίες και έτυχαν αξιολόγησης από επιτροπή του Συμβουλίου που μαζί με τον πολιτικό μηχανικό του, επωμίσθηκαν την ευθύνη να μελετήσουν και αξιολογήσουν τις προσφορές σύμφωνα με απόφαση που έλαβε το Κοινοτικό Συμβούλιο στις 14.10.2009. Το Συμβούλιο μελέτησε στην επόμενη συνεδρία του ημερ. 22.10.2009, την αξιολόγηση των προσφορών από την επιτροπή και αποφάσισε ομόφωνα να κατακυρώσει την προσφορά στο ενδιαφερόμενο μέρος για το ποσό των €15.252,80. Στη συνέχεια το Συμβούλιο ενημέρωσε τους υπόλοιπους προσφοροδότες, μεταξύ των οποίων και τους αιτητές, ότι η προσφορά τους δεν είχε γίνει αποδεκτή με επιστολή του ημερ. 23.10.2009 (συνημμένη ως Παράρτημα Α στην αγόρευση των αιτητών). Στην επιστολή αυτή, που αποτελεί και την προσβαλλόμενη πράξη, το Συμβούλιο ανέφερε ότι η προσφορά είχε κατακυρωθεί στο ενδιαφερόμενο μέρος για το προαναφερθέν ποσό πλέον Φ.Π.Α. μετά από ομόφωνη απόφαση του, έχοντας εξετάσει τη σχετική έκθεση της επιτροπής αξιολόγησης. Πρόσθεσε δε τα εξής:
«Περαιτέρω και για σκοπούς πλήρους ενημέρωσης σας, το Κοινοτικό Συμβούλιο θα ήθελε να ξεκαθαρίσει ότι για τη λήψη της απόφασης του έλαβε υπόψη, εκτός από τη τιμή της προσφοράς, και άλλους παράγοντες. Τους παράγοντες αυτούς δεν ήταν δυνατόν να τους προκαθορίσει και να τους συγκεκριμενοποιήσει στα έγγραφα της προσφοράς, θέλοντας να αποφύγει τη "φωτογράφηση" προϊόντων συγκεκριμένου προμηθευτή. Επομένως στη λήψη της απόφασης, υπεισήλθε μοιραία το υποκειμενικό κριτήριο της προσωπικής άποψης - προτίμησης των μελών του Συμβουλίου για κάθε ένα από τα προϊόντα με βάση τις συνημμένες εικόνες.»
Οι αιτητές παραπονούνται για σειρά σφαλμάτων κατά τη διαδικασία εξέτασης και λήψης της απόφασης από το Συμβούλιο, έχοντας υπόψη ότι η προσφορά τους ήταν χαμηλότερη από αυτή του ενδιαφερομένου μέρους στις €14.600 πλέον Φ.Π.Α., ενώ εκπλήρωναν και τους όρους και προδιαγραφές του διαγωνισμού. Περαιτέρω, η κοινοποιηθείσα προς αυτούς απόφαση του Συμβουλίου περιείχε ελλιπή αιτιολογία, ενώ αποκάλυπτε ότι είχαν ληφθεί υπόψη και άλλοι εξωγενείς της προσφοράς παράγοντες, πέραν της τιμής, οι οποίοι ούτε προκαθορίζονταν στα έγγραφα του διαγωνισμού, αλλά ούτε και αποκαλύφθηκαν στην ίδια την προσβαλλόμενη πράξη.
Το Συμβούλιο ενιστάμενο στις πιο πάνω θέσεις των αιτητών ήγειρε προδικαστική ένσταση ως προς το απαράδεκτο της προσφυγής η οποία, κατά τη θέση του, δεν θεμελιώνει έννομο συμφέρον. Αυτό διότι δεν νομιμοποιούνται οι αιτητές στην έγερση προσφυγής εφόσον δεν αποκαλύπτουν ούτε ισχυρίζονται ότι υπέστησαν ή ενδέχεται να υποστούν ζημία από την ισχυριζόμενη παράνομη διοικητική πράξη. Κατά τα λοιπά, η απόφαση λήφθηκε με αντικειμενική και ανεπηρέαστη κρίση, με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, με ορθή και νόμιμη διαδικασία και με πλήρη αιτιολόγηση η οποία δύναται να συμπληρωθεί και από το σχετικό φάκελο. Αναφέρεται περαιτέρω στις παρ. 5 και 6 των γεγονότων της ένστασης, ότι η προσφορά των αιτητών δεν πληρούσε τους όρους του διαγωνισμού διότι είχε υποβληθεί σε ένα μόνο αντίγραφο, αντί τρία αντίγραφα που έπρεπε να υποβληθούν τόσο για την τεχνική, όσο και για την οικονομική προσφορά, ενώ κατά παράβαση των όρων του διαγωνισμού οι αιτητές προσέφεραν μονή αντί διπλή τσουλήθρα. Με βάση αυτή την ελλιπή προσφορά που δεν πληρούσε τους όρους του διαγωνισμού, η οικονομική προσφορά των αιτητών δεν ελέγχθηκε.
Το κύριο εγειρόμενο σημείο από πλευράς των αιτητών ως προς το προδικαστικό ζήτημα έγκειται στο ότι και αν ακόμη υπήρχαν παρεκκλίσεις από τους όρους του διαγωνισμού, το Συμβούλιο δεν νομιμοποιείται εκ των υστέρων να εγείρει ζήτημα έλλειψης εννόμου συμφέροντος από τη στιγμή που η προσφορά των αιτητών δεν απεκλείσθη λόγω παρέκκλισης, αλλά αντίθετα εξετάστηκε μαζί με τις υπόλοιπες προσφορές οι οποίες επίσης είχαν παρεκκλίσεις από τους όρους του διαγωνισμού. Περαιτέρω, ουδέποτε καθορίσθηκε από το Συμβούλιο ότι κάποιος όρος είναι ουσιώδης, η μη τήρηση του οποίου θα οδηγούσε σε απόρριψη της προσφοράς και ούτε κάτι τέτοιο εξάγεται είτε από την καταγραφή των ευρημάτων της Επιτροπής Αξιολόγησης, είτε από την ίδια την προσβαλλόμενη πράξη.
Κρίνεται ότι η προδικαστική ένσταση δεν ευσταθεί. Στο βαθμό που το Συμβούλιο διατείνεται ότι οι αιτητές δεν νομιμοποιούνται λόγω μη αποκάλυψης ενδεχόμενης ζημίας από τη μη κατακύρωση, πρέπει να λεχθεί ότι τέτοια νομολογημένη αρχή δεν υφίσταται, ζήτημα δε πιθανής έλευσης ζημίας εγείρεται μόνο σε περίπτωση ανάκλησης της διοικητικής πράξης ή ακύρωσης του διαγωνισμού. Σε τέτοια περίπτωση η συνέχιση της προσφυγής δικαιολογείται μόνο εφόσον ο αιτητής μπορεί να δείξει την ύπαρξη ζημίας ως καταλοίπου της απόφασης της διοίκησης. Κάθε προσφοροδότης ο οποίος συμμετέχει σε διαγωνισμό έχει έννομο συμφέρον να ασκήσει προσφυγή κατά της πράξης κατακύρωσης ή αποκλεισμού του. Έννομο συμφέρον δεν διατηρείται όταν ο προσφοροδότης εισηγείται ότι η προσφορά του επιτυχόντος προσφοροδότη ήταν εκτός προδιαγραφών, διότι μόνο το δικό του αποκλεισμό μπορεί να προσβάλει. (δέστε Δημοκρατία ν. Μάριος Θεοχαρίδης Λτδ (2008) 3 Α.Α.Δ. 488.). Επίσης στερείται εννόμου συμφέροντος να προσβάλει κατακύρωση σε άλλο προσφοροδότη λόγω μη ικανοποίησης όρου των προσφορών, όταν και ο ίδιος δεν είχε ικανοποιήσει το σχετικό όρο. (δέστε Δημοκρατία ν. Χρ. Αγαθαγγέλου Λτδ (2006) 3 Α.Α.Δ. 17.).
Στο βαθμό που η προδικαστική ένσταση αναφέρεται σε παράλειψη των αιτητών να συμμορφωθούν με όρους του διαγωνισμού, παρατηρούνται τα εξής: (i) η εγερθείσα θέση στην καταχωρηθείσα ένσταση περιορίζεται στην μη έλευση ζημίας και μόνο. Δεν είναι νοητό επομένως να τίθεται τώρα διά της αγόρευσης και μόνο προδικαστικό ζήτημα και ως προς τους όρους του διαγωνισμού. (ii) εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί εκ των υστέρων να εγείρεται τέτοιο ζήτημα εφόσον το ίδιο το διοικητικό όργανο ούτε καθόρισε ορισμένους όρους ως ουσιώδεις, η παράβαση των οποίων θα ήταν καταλυτική, ούτε και η επιτροπή αξιολόγησης ή το ίδιο το Συμβούλιο προέβη κάν σε τέτοια κρίση ή απέκλεισαν οποιοδήποτε προσφοροδότη λόγω απόκλισης από όρους του διαγωνισμού. Παρατηρείται δε από την καταγραφή της αξιολόγησης των προσφορών (μέρος των πρακτικών του Συμβουλίου ημερ. 22.10.2009), ότι όλες οι προσφορές διαπιστώθηκαν να παρουσίαζαν προβλήματα όπως αυτά καταγράφονται στη σχετική αξιολόγηση. Εστιάζοντας την προσοχή μόνο στην προσφορά των αιτητών και του ενδιαφερόμενου μέρους, αναφέρεται για τους αιτητές ότι:
«Τόσο η τεχνική όσο και η οικονομική προσφορά υποβλήθηκε σε ένα αντίγραφο αντί τρία. Η τσουλήθρα είναι μονή αντί διπλή. Η τραμπέλα του χωρίς ελατήρια. Ο μύλος χωρίς καθίσματα. Τρίζυγο αντί δίζυγο.»
Για το ενδιαφερόμενο μέρος καταγράφονται τα εξής:
«Το δάπεδο που προσφέρει είναι κεραμιδή αντί πράσινο που ζητήσαμε. Η τραμπάλα που προσφέρει είναι μεταλλική χωρίς ελατήρια. Υπάρχει όμως εναλλακτική με ελατήρια στην τιμή των €930 και η προσφορά του γίνεται €15.252,80. Κατά τα άλλα τα υπόλοιπα παιχνίδια είναι εντός των απαιτήσεων μας.»
Αποτελεί πάγια θέση της νομολογίας ότι προσφοροδότης που ουσιωδώς αποκλίνει από όρους του διαγωνισμού απόλλυται του εννόμου συμφέροντος του. Προσφορά που δεν ανταποκρίνεται σε ουσιώδη όρο θεωρείται άκυρη και δεν τυγχάνει εξέτασης. (δέστε Tamassos Tobacco Suppliers and Co v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 60, σελ. 72-74 και Savvas C. Nicolaides Ltd v. Δημοκρατίας, Α.Ε. αρ. 56/05, ημερ. 23.4.2010). Όπως δε λέχθηκε στη Δημοκρατία ν. C.H. Heat-Flow Mechanical Contractors Ltd (2005) 3 Α.Α.Δ. 363:
«Η πιστή εφαρμογή του προσφοροδότη στους ουσιώδεις όρους της προκήρυξης είναι απόλυτα αναγκαία για να θεωρηθεί η προσφορά του έγκυρη.»
Το ουσιώδες ή μη όρου του διαγωνισμού συναρτάται από τη σημασία που ενέχει η τήρηση του στην απόφαση για κατακύρωση ή μη της προσφοράς. (Medcon Construction and Others v. Republic (1968) 3 C.L.R. 535 και Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου ν. Digicom Ltd Α.Ε. αρ. 183/07, ημερ. 21.1.2011). Η νομολογία δε έχει καθορίσει περαιτέρω ότι δεν χωρεί διαφοροποίηση μεταξύ ουσιώδως ή επουσιώδους απόκλισης από κατά τα άλλα ουσιώδη όρο. (Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου ν. Bulk Oil A.G. (1997) 3 Α.Α.Δ. 182). Αποτελεί ζήτημα της διοίκησης ο χαρακτηρισμός όρου ως ουσιώδους, με τελικό κριτή βέβαια το Δικαστήριο, με ταυτόχρονο όμως δεδομένο ότι η κρίση της διοίκησης σε τεχνικά θέματα που εν πολλοίς εμπεριέχονται στη διαδικασία των προσφορών είναι κατά κανόνα ανέλεγκτη εφόσον η διοίκηση κινείται εντός λογικών ορίων. (Adrian Holdings Ltd v. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 828). Με την προϋπόθεση ότι από την όλη τήρηση των πρακτικών αξιολόγησης προκύπτει το συμπέρασμα ότι προσφορά θεωρήθηκε εκτός προδιαγραφών λόγω αποκλίσεων, η παράλειψη απόδοσης του ρητού χαρακτηρισμού της απόκλισης ως ουσιώδους, δεν είναι απαραίτητη. (Savvas C. Nicolaides Ltd v. Δημοκρατίας - ανωτέρω -).
Όμως η διοίκηση θα πρέπει να εξωτερικεύσει τη θέση της κατά την αξιολόγηση των προσφορών ως προς κατά πόσο μια προσφορά θεωρείται εκτός προδιαγραφών και ως εκ τούτου δεν συμμετέχει καν στην αξιολόγηση. Όπως ήδη έχει αναφερθεί η επιτροπή αξιολόγησης δεν θεώρησε οποιοδήποτε από τους προσφοροδότες ως εκτός διαγωνισμού, ούτε αναφέρθηκε ή καταγράφηκε οπουδήποτε τέτοια κρίση. Ο μόνος όρος του διαγωνισμού που αποκλείει προσφοροδότη αφορά το χρόνο της υποβολής της προσφοράς ώστε να μη λαμβάνεται υπόψη εκπρόθεσμη προσφορά (όρος 9.1.2), καθώς και η μη συμμόρφωση με την αναμενόμενη εγγύηση συμμετοχής (όρος 9.2.2). Ιδιαιτέρως, όμως, σε σχέση με την καθαυτή αξιολόγηση, ο όρος 9.3.1 προνοεί ότι οι προσφορές θα αξιολογηθούν από το αρμόδιο όργανο αξιολόγησης, όσες δε «... δεν έχουν αποδεκτές Τεχνικές Προσφορές χαρακτηρίζονται απορριπτέες, η Οικονομική τους Προσφορά δεν ελέγχεται και επιστρέφεται στους Προσφέροντες από την Αναθέτουσα Αρχή η σχετική εγγύηση συμμετοχής.». Ουδέν από τα πιο πάνω τηρήθηκε. Η επιτροπή αξιολόγησης κατέγραψε απλώς τις αποκλίσεις, σε καμιά περίπτωση όμως δεν χαρακτήρισε ως απορριπτέα οποιαδήποτε προσφορά και δεν υπάρχει πουθενά αναφορά ότι επεστράφη η σχετική εγγύηση συμμετοχής. Αυτό, με βάση τους όρους, πρέπει να γίνεται πριν την οικονομική αξιολόγηση. Το δε Συμβούλιο συνεξέτασε όλες τις προσφορές. Επομένως δεν είναι επιτρεπτό τώρα να τίθεται θέμα ότι οι αιτητές δεν πληρούσαν όρους του διαγωνισμού. Όπως ορθά υπέδειξε ο συνήγορος των αιτητών με αναφορά στη Συλβέστρου & Κιτρομηλίδη Λτδ και άλλη ν. Δημοκρατίας (1995) 4 Α.Α.Δ. 2250, (Χρυσοστομής, Δ.), δεν είναι δυνατόν για τη διοίκηση να επικαλείται τις αποκλίσεις προς υποστήριξη προδικαστικής ένστασης, όταν η ίδια έλαβε υπόψη τις προσφορές και τις αξιολόγησε μέχρι το τελικό στάδιο της διαδικασίας. Στην πιο πάνω υπόθεση έγινε με επιδοκιμασία παραπομπή στη Siemens A.G. v. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (1994) 4 Α.Α.Δ. 1996, (Κωνσταντινίδης, Δ.), όπου αποφασίστηκε παρόμοιο ζήτημα. Να σημειωθεί δε περαιτέρω ότι σαφώς τόσο η επιτροπή αξιολόγησης, όσο και το ίδιο το Συμβούλιο δεν τήρησαν τους όρους του δικού τους διαγωνισμού εφόσον η επιτροπή αξιολόγησης κατέγραψε δίπλα από το όνομα κάθε προσφοροδότη και την τιμή της προσφοράς, γεγονός που ακράδαντα πιστοποιεί το γεγονός ότι η επιτροπή προχώρησε να ανοίξει το οικονομικό μέρος κάθε προσφοράς, ασχέτως των διαπιστωθέντων αποκλίσεων.
Συναφώς, τα όσα αναφέρονται στην αγόρευση του Συμβουλίου δεν έχουν έρεισμα στα ίδια τα τηρηθέντα πρακτικά, παγίως δε έχει νομολογηθεί ότι γεγονότα που αναφέρονται ή προστίθενται με την αγόρευση δεν λαμβάνονται υπόψη, ως ανεπίτρεπτα. (δέστε Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Ελισσαίου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2004) 3 Α.Α.Δ. 412 και Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 384).
Τα όσα έχουν αναφερθεί ανωτέρω εν πολλοίς απαντούν και τις υπόλοιπες αιτιάσεις του Συμβουλίου ως προς την ορθότητα της προσβαλλόμενης πράξης. Από το κείμενο της υπό κρίση διοικητικής απόφασης προκύπτει έλλειψη αιτιολογίας καθότι πρόκειται για μια τυποποιημένη επιστολή που εστάλη προφανώς προς ένα έκαστο των αποτυχόντων προσφοροδοτών στην οποία δεν εξηγείται ο λόγος που η προσφορά σε ό,τι αφορά τους αιτητές δεν έγινε δεκτή. Όχι μόνο δεν εμπεριέχει οτιδήποτε σε σχέση με το ότι η προσφορά τους δεν ήταν σύμφωνη με τους όρους του διαγωνισμού, αλλά και δεν αναφέρεται καθόλου στο ύψος της προσφοράς και γιατί δεν έγινε αποδεκτή σε σχέση με την προσφορά του ενδιαφερομένου μέρους που ήταν για μεγαλύτερο ποσό. Η αιτιολογία με κανένα τρόπο δεν μπορεί να θεωρηθεί πλήρης, ούτε βέβαια μπορεί να συμπληρωθεί από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, ο οποίος δεν αποκαλύπτει οτιδήποτε το ουσιώδες πέραν των προβλημάτων που έχουν ήδη υποδειχθεί ανωτέρω.
Η απόφαση όμως εμπεριέχει και λανθάνον στοιχείο στην καταγραφείσα από το Συμβούλιο «αιτιολογία», από το οποίο φανερώνεται ότι το Συμβούλιο εν γένει λειτούργησε έξω από τους όρους του διαγωνισμού. Αυτό διότι, όπως καταγράφηκε στην αρχή του παρόντος σκεπτικού, έλαβε υπόψη του εκτός από την τιμή της προσφοράς και άλλους παράγοντες που δεν ήταν δυνατόν, όπως αναφέρεται, να προκαθοριστούν ή να συγκεκριμενοποιηθούν στα έγγραφα της προσφοράς. Η καταγραφή αυτής της θέσης από το Συμβούλιο σαφώς αφήνει εκτεθειμένη την απόφαση του ως προϊόν αλλότριου σκοπού και ως ληφθείσα κατά κατάχρηση εφόσον στην ουσία φανερώνει ότι στην λήψη της απόφασης παρείσφρυσαν κριτήρια εντελώς εξωγενή των όρων του διαγωνισμού.
Διαπιστώνεται, τέλος, πλάνη περί τα πράγματα και το νόμο εφόσον, όπως ήδη αναφέρθηκε προηγουμένως, το Συμβούλιο κατά παρέκκλιση των προνοιών και των όρων του διαγωνισμού, άνοιξε όλες τις προσφορές ασχέτως αποκλίσεων, αλλά έδωσε με την έκθεση αξιολόγησης της Επιτροπής, που έγινε δεκτή από το Συμβούλιο, και προβάδισμα στην προσφορά του ενδιαφερόμενου μέρους κατά δύο ανεπίτρεπτους τρόπους: Πρώτον, διότι ήταν η μοναδική προσφορά στην οποία καταγράφηκε ότι παρά την απόκλιση που είχε παρατηρηθεί στο δάπεδο και στην τραμπάλα εν τούτοις σημειώθηκε ότι κατά τα υπόλοιπα η προσφορά ήταν «εντός των απαιτήσεων μας». Δεύτερο, δόθηκε από το ενδιαφερόμενο μέρος και εναλλακτική προσφορά σε ό,τι αφορά την διάθεση τραμπάλας με ελατήρια, με κάποια διαφορετική τιμή, ενώ πουθενά στους όρους του διαγωνισμού δεν αφήνεται ανοικτό το ενδεχόμενο προσφοράς υπαλλακτικών λύσεων. Ιδιαιτέρως, σε σχέση με την τραμπάλα, οι προδιαγραφές στην παρ. 3.1 παρ. 1, στοιχείο 1.9, καθορίζονταν σε δύο μονές τραμπάλες με ελατήριο και μονό κάθισμα για μικρά παιδιά. Και αν ακόμη ήθελε θεωρηθεί ότι η εναλλακτική προσφορά του ενδιαφερομένου μέρους της διάθεσης τραμπάλας με ελατήρια με επί πλέον κόστος €930, καλυπτόταν από τους όρους του διαγωνισμού, και πάλι δεν εξηγήθηκε γιατί ενώ η εν τέλει προσφορά του ενδιαφερομένου μέρους ήταν υψηλότερη σε τιμή, δεν προτιμήθηκε αυτή των αιτητών εφόσον και οι δύο προσφορές είχαν αποκλίσεις, οι οποίες υπενθυμίζεται, ουδέποτε κατηγοριοποιήθηκαν ως ουσιώδεις από το Συμβούλιο.
Υπό το φως όλων των ανωτέρω η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ των αιτητών και εναντίον των καθ΄ ων όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται με βάση το Άρθρο 146.4(β) του Συντάγματος.
Στ. Ναθαναήλ,
Δ.
/ΕΘ