|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
13 Ιανουαρίου, 2011
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Υπóθεση Αρ. 159/2008
1. PHOTOS KARSERAS MANHATTAN PROPERTIES
AND DEVELOPERS AND INVESTMENTS LTD.,
2. ΓΙΑΤΣΑΣ ΕΣΤΕΙΤΣ ΛΤΔ.,
Αιτητές,
ν.
1. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
3. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Υπóθεση Αρ. 160/2008
1. PHOTOS KARSERAS MANHATTAN PROPERTIES
AND DEVELOPERS AND INVESTMENTS LTD.,
2. ΓΙΑΤΣΑΣ ΕΣΤΕΙΤΣ ΛΤΔ.,
Αιτητές,
ν.
1. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
2. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
3. ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Καθ'ων η αίτηση.
Α. Ποιητής, για τους Αιτητές.
Δ. Καλλίγερος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
______________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Επειδή οι πιο πάνω δύο προσφυγές παρουσιάζουν κοινό υπόβαθρο γεγονότων και κοινά νομικά σημεία, διατάχθηκε η συνεκδίκασή τους.
Τα γεγονότα που περιβάλλουν τις δύο προσφυγές, σε γενικές γραμμές έχουν ως πιο κάτω.
Στις 28/2/2003 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, σύμφωνα με το εδάφιο 6 του άρθρου 34Α του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, σχετική γνωστοποίηση αναφορικά με την αναθεώρηση των πολεοδομικών ζωνών της κοινότητας Κουκλιών, της επαρχίας Πάφου.
Στις 25/2/2003 οι αιτητές 1, οι οποίοι να σημειωθεί είχαν αρχές του ίδιου μήνα, καταστεί δυνάμει αγοράς ιδιοκτήτες των τεμαχίων 218 και 68, Φ/Σχ. LII/41 στο χωριό Κούκλια της επαρχίας Πάφου, καταχώρισαν ένσταση λόγω μη συμπερίληψης των κτημάτων τους στις οικιστικές ζώνες H3 ή Η4 ή Η5. Μετά την καταχώριση της ένστασης και συγκεκριμένα το Μάιο του 2003, οι αιτητές 2, κατέστησαν ιδιοκτήτες του 1/5 μεριδίου των εν λόγω κτημάτων δυνάμει αγοράς από τους αιτητές 1. Οι αιτητές 2 δεν καταχώρισαν οποιαδήποτε ένσταση.
Όλες οι ενστάσεις που καταχωρήθηκαν, περιλαμβανομένης και αυτής των αιτητών 1, προωθήθηκαν από τον Υπουργό Εσωτερικών για σκοπούς μελέτης, στην Επιτροπή Μελέτης Ενστάσεων (Ε.Μ.Ε.). Στην εν λόγω Επιτροπή μετέχουν εκπρόσωποι του Επάρχου Πάφου, του Διευθυντή Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως και του Προέδρου της Ένωσης Κοινοτήτων.
Η Ε.Μ.Ε. αφού μελέτησε τις ενστάσεις εισηγήθηκε τη μερική αποδοχή της ένστασης των αιτητών 1. Συγκεκριμένα εισηγήθηκε την ένταξη του τεμαχίου 68, καθώς και μέρος του τεμαχίου 218, στην οικιστική ζώνη Η5. Οι λόγοι που οδήγησαν την Επιτροπή στη συγκεκριμένη εισήγηση παρατίθενται σε σχετικά έντυπα τα οποία επισυνάπτονται στην ένσταση ως Παραρτήματα 7 και 10. Με την εισήγηση της Ε.Μ.Ε. συμφώνησε και ο Διευθυντής του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως. Σ' αυτό το στάδιο θεωρώ σκόπιμο να διευκρινίσω ότι η περιοχή στην οποία εμπίπτουν τα δύο τεμάχια των αιτητών περιλαμβανόταν και στα αιτήματα που υπέβαλε και το Κοινοτικό Συμβούλιο Κουκλιών στη δική του ένσταση η οποία αφορούσε την επέκταση οικιστικών ζωνών, οι οποίες στόχευαν στην κάλυψη των στεγαστικών αναγκών της κοινότητας.
Στη συνέχεια η ένσταση των αιτητών 1, μαζί με όλες τις άλλες ενστάσεις, προωθήθηκαν από την Ε.Μ.Ε., μαζί με την εισήγηση της Επιτροπής και τα άλλα σχετικά στοιχεία και έντυπα, στον Υπουργό Εσωτερικών. Ο τελευταίος δεν αποδέχθηκε τις εισηγήσεις της Ε.Μ.Ε. στο σύνολο τους. Διαμόρφωσε τις δικές του συστάσεις και εισηγήσεις, τις οποίες αφού περιέλαβε σε σχετική πρόταση, υπέβαλε με συνημμένο πίνακα στο Υπουργικό Συμβούλιο, σύμφωνα με το άρθρο 34Α(10) του Νόμου. Συγκεκριμένα, ο Υπουργός Εσωτερικών εισηγήθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο τη μερική αποδοχή της ένστασης των αιτητών 1, με ένταξη μόνο μέρους του τεμαχίου 68.
Το Υπουργικό Συμβούλιο ασκώντας τις εξουσίες που του παρέχονται από το άρθρο 34Α(ΙΙ) του Νόμου, με απόφαση του την οποία έλαβε στις 5/12/2007 έγκρινε τα Σχέδια των Πολεοδομικών Ζωνών και Χωροταξικής Περιφέρειας ΧΙΙ της επαρχίας Πάφου, στα οποία εμπίπτει και η κοινότητα Κουκλιών, εντός των ορίων της οποίας βρίσκονται τα τεμάχια 218 και 68, όπως αυτά είχαν διαμορφωθεί με την εισήγηση του Υπουργού Εσωτερικών επί των ενστάσεων. Η σχετική γνωστοποίηση είδε το φως της δημοσιότητας στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και στον ημερήσιο τύπο στις 21/12/2007. Αντιδρώντας οι δύο αιτητές καταχώρισαν την υπ' αρ. 159/2008 προσφυγή.
Στις 2/1/2008 οι αιτητές 1 και 2 απηύθυναν στον Υπουργό Εσωτερικών επιστολή, της οποίας θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω το περιεχόμενο:
"Παρακαλούμε όπως μας δεχθείτε οποιανδήποτε μέρα έχετε περιθώριο για την υπόθεση των ενστάσεων και της δημοσιοποίησης των Πολεοδομικών Ζωνών Δήλωσης Πολιτικής της δέσμης Κοινοτήτων της Ανατολικής Πάφου 21/12/2007."
Σε απάντηση της πιο πάνω επιστολής απεστάλη από το Υπουργείο Εσωτερικών επιστολή με ημερομηνία 17/1/2008, η οποία έδωσε και το έναυσμα για καταχώριση της δεύτερης προσφυγής, ήτοι της προσφυγής 160/2008. Παραθέτω το περιεχόμενο της:
"Αναφέρομαι στην προς τον Υπουργό Εσωτερικών επιστολή σας με ημερομηνία 2.1.2008 σχετικά με την ένσταση που υποβάλατε εναντίον των προνοιών των Πολεοδομικών Ζωνών Κουκλιών με αρ. 1/2003 και επιθυμώ να σας πληροφορήσω ότι η ένσταση σας έγινε μερικώς αποδεκτή. Συγκεκριμένα, με βάση το εγκριμένο από το Υπουργικό Συμβούλιο Σχέδιο Πολεοδομικών Ζωνών Κουκλιών, το οποίο δημοσιεύθηκε με βάση το άρθρο 34Α(12) του περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμου, ως Α.Δ.Π. 1321 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας με αρ. 4021, ημερομηνίας 21.12.2007, μετά την ολοκλήρωση της ανωτέρω διαδικασίας, εγκρίθηκε η ένταξη τμήματος της ιδιοκτησίας με αριθμό 68 σε Οικιστική Ζώνη.
2. Η επόμενη τακτή αναθεώρηση των Πολεοδομικών Ζωνών Κουκλιών θα αρχίσει εντός του 2008 οπότε και θα έχετε την ευκαιρία να θέσετε εκ νέου τις απόψεις και εισηγήσεις σας."
Προσφυγή 159/2008
Στόχος της πιο πάνω προσφυγής, είναι η ακύρωση της απόφασης των καθ'ων η αίτηση 1 και 2, η οποία «δημοσιεύθη ή και γνωστοποιήθη στους αιτητές στις 21/12/2007 σχετικά με τα κτήματα τους υπ' αρ. τεμαχίου 218 και 68, Φ/Σχ LII/41 στα Κούκλια της Πάφου ότι δεν εμπίπτουν στη Χωροταξική Περιοχή ΧΙΙ της Επαρχίας Πάφου είναι άκυρη και στερημένη οιουδήποτε αποτελέσματος».
Οι προβαλλόμενοι ως λόγοι ακύρωσης περιστρέφονται γύρω από τους εξής άξονες: Η επίδικη απόφαση λήφθηκε χωρίς να διενεργηθεί η δέουσα έρευνα, στερείται αιτιολογίας και παραβιάζει την αρχή της ισότητας και ή της ίσης προστασίας της περιουσίας. Τέλος, είναι η θέση των αιτητών ότι η διακριτική ευχέρεια του Υπουργού δεν ασκήθηκε ορθά, καθώς επίσης και ότι η επίδικη απόφαση αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση αλλότριων σκοπών.
Στην αντίπερα όχθη η πλευρά των καθ'ων η αίτηση απορρίπτει τους λόγους ακύρωσης ως αβάσιμους. Πέραν τούτου, εγείρει υπό μορφή προδικαστικής ένστασης τη θέση ότι «οι αιτήτριες κωλύονται να εγείρουν την παρούσα προσφυγή, καθότι στην αίτηση ακυρώσεως προσβάλλονται περισσότερες της μίας πράξης, κατά παράβαση των δικονομικών και νομολογιακών κανόνων».
Συνοψίζω τις εκατέρωθεν σχετικές με την προδικαστική ένσταση, την οποία προτίθεμαι να εξετάσω αμέσως πιο κάτω, θέσεις:
Είναι η θέση των καθ'ων η αίτηση ότι «η δημοσίευση του συγκεκριμένου Σχεδίου Πολεοδομικών Ζωνών Κουκλιών είναι ατομική διοικητική πράξη γενικού περιεχομένου, δηλαδή περιλαμβάνει περισσότερες ατομικές πράξεις οι οποίες είναι ομοειδείς, αλλά δεν είναι συναφείς υπό την έννοια της συνάφειας που δίδεται από τη νομολογία και την επιστήμη του διοικητικού δικαίου». Εφόσον, σύμφωνα με τον ευπαίδευτο συνήγορο των καθ'ων η αίτηση, η προσβαλλόμενη απόφαση αφορά δύο χωριστά τεμάχια, στην ουσία πρόκειται για δύο διαφορετικές πράξεις, οι οποίες θα έπρεπε να αποτελέσουν αντικείμενο χωριστών προσφυγών.
Σε απάντηση της πιο πάνω θέσης οι αιτητές ισχυρίζονται ότι η επίδικη απόφαση αφορά μια και ενιαία διοικητική πράξη, γεγονός που προκύπτει τόσο από τα γεγονότα και το ιστορικό της υπόθεσης, όσο και από αυτή την ίδια την ένσταση.
Εξέτασα τα εκατέρωθεν επιχειρήματα. Η θέση των καθ'ων η αίτηση δεν με βρίσκει σύμφωνο.
Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές, που είναι και ιδιοκτήτες των επίμαχων τεμαχίων, αξιώνουν την ακύρωση της τελικής έγκρισης των Σχεδίων των Πολεοδομικών Ζωνών, όπως αυτή δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερομηνίας 21/12/2007, μετά από την απόφαση των καθ'ων η αίτηση να κάμουν μερικώς δεκτή την ένσταση των αιτητών 1. Η ένσταση ήταν μια και υποβλήθηκε σε ένα έντυπο, σε σχέση και με τα δύο τεμάχια. Τόσο η Ε.Μ.Ε. (βλ. έντυπο Παράρτημα 7) όσο και ο Υπουργός Εσωτερικών (βλ. Παράρτημα 8), έλαβαν μια μόνο απόφαση επί της εν λόγω ένστασης. Ως μια ένσταση, εξετάστηκε και από το Υπουργικό Συμβούλιο, το οποίο έλαβε μια μόνο απόφαση επ' αυτής. Αυτή η απόφαση δεν είναι δυνατό, υπό τις περιστάσεις, να διχοτομηθεί για σκοπούς προσβολής της επειδή αφορούσε δύο τεμάχια.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω η προδικαστική ένσταση απορρίπτεται.
Έχοντας απορρίψει την προδικαστική ένσταση στρέφομαι στους λόγους ακύρωσης.
Κατ' αρχήν θεωρώ σκόπιμο να υπενθυμίσω τις πιο κάτω αρχές του διοικητικού δικαίου άμεσα σχετιζόμενες με τα επίδικα θέματα.
Η αιτιολογία μιας απόφασης θα πρέπει όχι μόνο να περιέχει τους πραγματικούς λόγους και τη νομική βάση στην οποία το διοικητικό όργανο υπήγαγε τα γεγονότα που το οδήγησαν στη λήψη της απόφασης, αλλά και να είναι διατυπωμένη με τρόπο που να καθιστά δυνατό το δικαστικό έλεγχο της νομιμότητάς της. (Φράγκου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 270).
Το κενό που η απουσία αιτιολογίας δημιουργεί μπορεί να πληρωθεί από στοιχεία που προκύπτουν από το διοικητικό φάκελο, νοουμένου ότι τα εν λόγω στοιχεία, προκύπτουν ευθέως και «είναι σαφώς άρρηκτα συνδεδεμένα με τη ληφθείσα απόφαση έτσι που να μπορεί να λεχθεί ότι βρίσκονται αναπόφευκτα πίσω της. Αν δηλαδή καταδεικνύουν αναμφίβολα και αναντίλεκτα τους λόγους που οδήγησαν στην απόφαση». (Ηροδότου ν. Δημοκρατίας, Αναθεωρητική Έφεση 148/2007, ημερομηνίας 11/5/2010 και τη σχετική νομολογία που η απόφαση της Ολομέλειας παραπέμπει και Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας, 1929-1959, σελ. 185-186). Στην περίπτωση που η αιτιολογία απαιτείται από το Νόμο, τότε αυτή θα πρέπει να περιέχεται στο ίδιο το σώμα της πράξης.
Έχει επίσης νομολογηθεί ότι η υποκειμενική εκτίμηση των γεγονότων ανήκει αποκλειστικά στη διοίκηση και το Δικαστήριο τότε μόνο επεμβαίνει αν υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα ή το Νόμο, ή αν η διοίκηση υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής της ευχέρειας και προβαίνει σε διαπίστωση των γεγονότων κατά τρόπο που δεν είναι εύλογα επιτρεπτός με βάση τα ενώπιον της στοιχεία. Με άλλα λόγια, το Δικαστήριο δεν υποκαθιστά την κρίση της διοικητικής αρχής με τη δική του. Το έργο του εξαντλείται στον έλεγχο της νομιμότητας της προσβαλλόμενης απόφασης στη βάση των αρχών του διοικητικού δικαίου που διέπουν το θέμα, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις επιλογής ανάμεσα σε δύο ή περισσότερες εφικτές λύσεις, στις οποίες υπεισέρχονται τεχνικά ζητήματα ή ζητήματα που χρειάζονται εξειδικευμένη γνώση (Panayiotou v. The Republic of Cyprus (1984) 3 C.L.R. 857, HadjiEraclis and Another v. Republic (1984) 3 C.L.R. 604, Θουκυδίδη ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1150, Marangou v. The Republic of Cyprus (1989) 3 C.L.R. 21 και Westpark Ltd. v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 915).
Επανερχόμενος στην παρούσα υπόθεση παρατηρώ τα εξής. Η εισήγηση της Ε.Μ.Ε. για πλήρη ένταξη των τεμαχίων τους στην οικιστική ζώνη Η5 απορρίφθηκε, σύμφωνα με τους αιτητές, από τον Υπουργό Εσωτερικών χωρίς αιτιολογία και χωρίς να διεξαχθεί η δέουσα έρευνα. Η αιτιολογία ότι στη λήψη της απόφασης του ο Υπουργός Εσωτερικών έλαβε υπόψη (α) τη Γενική Αρχή του περιορισμού των επεκτάσεων στις αναγκαίες επεκτάσεις και (β) την αρχή του επηρεασμού των οφελών από τέτοιες επεκτάσεις σε κατά το δυνατό περισσότερους ιδιοκτήτες, κρίνεται, σύμφωνα με τους αιτητές, «επιεικώς απαράδεκτη».
Κατ' αρχή θα πρέπει να λεχθεί ότι ο ρόλος της Ε.Μ.Ε. είναι καθαρά συμβουλευτικός. Δεν πρόκειται για αποφασιστικό όργανο. Συνεπώς οι εισηγήσεις της εν λόγω Επιτροπής δεν είναι δεσμευτικές. Εν πάση περιπτώσει, και η Ε.Μ.Ε. εισηγήθηκε τη δεκτότητα της ένστασης των αιτητών μερικώς.
Οι λόγοι για τους οποίους ο Υπουργός Εσωτερικών έκαμε μεν δεκτή την εισήγηση της Ε.Μ.Ε. αναφορικά με την ένσταση των αιτητών, πλην όμως όχι στην έκταση που η Επιτροπή εισηγείτο, εκτίθενται στην Πρόταση και το συνημμένο σε αυτή Πίνακα, που ο Υπουργός Εσωτερικών υπέβαλε στο Υπουργικό Συμβούλιο. Διεξήλθα τόσο την Πρόταση όσο και τον Πίνακα, καθώς επίσης και το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου στο οποίο με παρέπεμψαν και οι δύο πλευρές, ο οποίος να σημειωθεί έχει κατατεθεί στα πλαίσια άλλης προσφυγής για την οποία εκκρεμεί έφεση. Είναι η διαπίστωση μου ότι οι λόγοι που ώθησαν τον Υπουργό Εσωτερικών στη λήψη της συγκεκριμένης απόφασης και στη συνέχεια στην υποβολή ανάλογης εισήγησης προς το Υπουργικό Συμβούλιο, εκτίθενται με σαφήνεια στα εν λόγω έντυπα, από το περιεχόμενο των οποίων προκύπτει καθαρά ότι η απόφαση είναι επαρκώς αιτιολογημένη.
Η ικανοποίηση των στεγαστικών αναγκών της κοινότητας Κουκλιών σε συνδυασμό με την τήρηση της αρχής της κατανομής του οφέλους σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο αριθμό ιδιοκτητών, αποτέλεσε το βασικό κριτήριο για τη λήψη της απόφασης και συνακόλουθα την υιοθέτηση της εισήγησης που υποβλήθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο. Οι αιτητές διατείνονται, κατά τρόπο όμως αόριστο και χωρίς να παρέχουν οποιαδήποτε στοιχεία, ότι η απόφαση στόχο είχε την εξυπηρέτηση «αλλότριων σκοπών». Είναι η θέση τους ότι «Αν ο λόγος που τα κτήματα των αιτητών αποκλείστηκαν είναι το ότι αυτά αποκτήθηκαν από Τουρκοκύπριους, αυτό δεν ευσταθεί γιατί το Άρθρο 23 του Συντάγματος αναφέρει ότι προστατεύεται οποιαδήποτε περιουσία και δεν γίνονται διακρίσεις ως προς την πηγή προέλευσης της. Άλλωστε η περιουσία των αιτητών απεκτήθη κατόπιν αδείας των αρμοδίων οργάνων της Δημοκρατίας». Τίποτε δεν έχει τεθεί ενώπιον μου που να δείχνει προς αυτή την κατεύθυνση∙ πολύ δε περισσότερο που να οδηγεί στη διαπίστωση ότι υπήρξε εκτροπή από τα πλαίσια της νομιμότητας και της καλής πίστης και γενικά των πλαισίων της διακριτικής ευχέρειας του διοικητικού οργάνου, έτσι ώστε να δικαιολογείται η επέμβαση του Δικαστηρίου. Υπενθυμίζω ότι η τελική εκτίμηση των γεγονότων και η λήψη της σχετικής απόφασης, αποτελεί καθήκον του αρμόδιου οργάνου, ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη περίπτωση που στη διάθεση του αρμόδιου οργάνου υπήρχαν πέραν της μιας εφικτές λύσεις, στις οποίες υπεισέρχοντο τεχνικά ζητήματα ή ζητήματα που χρειάζοντο εξειδικευμένη γνώση.
Οι αιτητές διατείνονται επίσης ότι δεν χρησιμοποιήθηκαν τα κριτήρια για ίσο όφελος με τον ενδεδειγμένο τρόπο, έτσι ώστε να αποφευχθεί η σε βάρος τους άνιση μεταχείριση. Επί της συγκεκριμένης θέσης περιορίζομαι να επισημάνω ότι οι σχετικές αναφορές των αιτητών, έστω και σε σχέση με συγκεκριμένα τεμάχια (δύο τον αριθμό), είναι αόριστες, ασαφείς και γενικές, καθότι δεν έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου οποιεσδήποτε λεπτομέρειες, στοιχεία και γενικά συγκριτικά χαρακτηριστικά ή παράγοντες που θα επέτρεπαν στο Δικαστήριο να διαγνώσει άνιση μεταχείριση ομοίων ακινήτων.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή 159/2008 θα πρέπει να απορριφθεί.
Προσφυγή 160/2008
Εκείνο που προκύπτει από το λεκτικό του αιτήματος στην πιο πάνω προσφυγή είναι ότι, στόχος του αιτήματος είναι η ανατροπή της απόφασης που κοινοποιήθηκε στους αιτητές με επιστολή των καθ'ων η αίτηση ημερομηνίας 17/1/2008. Το περιεχόμενο της εν λόγω επιστολής το έχω ήδη παραθέσει πιο πάνω, στα πλαίσια παράθεσης των γεγονότων που περιβάλλουν τις δύο συνεκδικαζόμενες προσφυγές.
Σε σχέση με την παρούσα προσφυγή η πλευρά των καθ'ων η αίτηση, πρόσθετα της προδικαστικής ένστασης που εγείρει στα πλαίσια της προσφυγής 159/2008 και της απόρριψης των λόγων ακύρωσης ως αβάσιμων, εγείρει και την προδικαστική ένσταση ότι η προσβαλλόμενη με την παρούσα προσφυγή απόφαση είναι πληροφοριακού χαρακτήρα και συνεπώς δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη.
Η έννοια του όρου «εκτελεστή διοικητική πράξη» καθορίστηκε στην υπόθεση Α. Γεναγρίτης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 1029 από την Ολομέλεια, με αναφορά τόσο στην κυπριακή νομολογία και ιδιαίτερα στο πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Δημοκρατία ν. Sunoil Bunkering Ltd (1994) 3 Α.Α.Δ. 26, 27, όσο και σε σχετικά με το διοικητικό δίκαιο ελληνικά συγγράμματα. Ενδεικτικά παραθέτω τα πιο κάτω αποσπάσματα από την απόφαση στην υπόθεση Γεναγρίτης:
"Η έννοια του όρου "εκτελεστή διοικητική πράξη" έχει επεξηγηθεί στην Δημοκρατία ν. Sunoil Bunkering Ltd (1994) 3 Α.Α.Δ. 26, 27 (απόφαση Πική, Δ., όπως ήταν τότε), στην οποία το θέμα τέθηκε ως εξής:
"Το κριτήριο για την εκτελεστότητα διοικητικής πράξης ή απόφασης είναι η παραγωγή έννομων αποτελεσμάτων, δηλαδή η γένεση εξ αυτής δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Πράξη είναι εκτελεστή εφόσον επιβάλλει υποχρεώσεις στο διοικούμενο, μη υφιστάμενες πριν την έκδοσή της, η μη εκπλήρωση των οποίων παρέχει το δικαίωμα στη Διοίκηση να επικαλεσθεί τα μέσα του δικαίου για την εκτέλεσή τους."
..............................
Χαρακτηριστικό γνώρισμα της "εκτελεστής διοικητικής πράξεως" είναι ότι με την δήλωση βουλήσεως που περιέχει καθορίζει δίκαιον δηλαδή δημιουργεί δικαιώματα και υποχρεώσεις είτε κατά τρόπο γενικό με το να θέτει κανόνες δικαίου (κανονιστική πράξη) είτε κατά τρόπο ειδικό στην ατομική περίπτωση (ατομική πράξη) (Βλ. Στασινόπουλου, Δίκαιο των Διοικητικών Πράξεων, Έκδοση 1982, σελ. 170).
..............................
Η δική μας νομολογία έχει θέσει το θέμα της πληροφοριακής πράξης ως εξής:
Πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα, όπως για παράδειγμα πράξη που πληροφορεί τον αιτητή για μια κατάσταση πραγμάτων ή για τις πρόνοιες ενός νόμου, ή πράξη στην οποία εκφράζεται η πρόθεση και όχι η βούληση της διοίκησης δεν είναι εκτελεστή πράξη (Βλ. Republic v. Demetriou and Others (1972) 3 C.L.R. 219, Krashias Modern Land & Building Developers Ltd. v. Δήμου Έγκωμης (1995) 3 Α.Α.Δ. 198, 208, Phylaktides v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1328, Κεφάλα ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2478/3.3.2000, Economides v. Republic (1983) 3 C.L.R. 219, Ioannou v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1002, Spyrou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 354, Argyrou and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 474 και Μιχαήλ Φρειδερίκου και Σχολές Φρειδερίκου Λτδ ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 499/88/26.4.90). Βλ. και Απόφαση 2446/1968 του Συμβουλίου της Επικρατείας στην οποία κρίθηκε ότι η επίδικη πράξη απαραδέκτως προσβάλλεται «ως στερουμένη εκτελεστού χαρακτήρος, καθ' όσον αύτη πληροφορίας απλώς παρέχει προς την αιτούσαν, μη δυναμένη να δημιουργήση ίδιον έννομον αποτέλεσμα.»"
Σχετική είναι επίσης η πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στην Α.Ε. 35/07, ημερομηνίας 26/6/2009, Αντιγόνη Αλεξάνδρου και άλλος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπουργείου Εσωτερικών και/ή Επαρχιακής Διοίκησης Λάρνακας, στην οποία, με αναφορά σε σχετική νομολογία την οποία θεωρώ περιττό να επαναλάβω, συζητείται η έννοια της πράξης πληροφοριακού χαρακτήρα, μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της ευρύτερης έννοιας του όρου εκτελεστή διοικητική πράξη.
Από τα γεγονότα που περιβάλλουν τα επίδικα θέματα προκύπτει με ασφάλεια ότι εκείνο που ουσιαστικά επιδιώκεται με την πιο πάνω προσφυγή, είναι η ακύρωση της ίδιας απόφασης, της οποίας η προσφυγή 159/2008 επιδιώκει την ανατροπή. Με άλλα λόγια, ο στόχος και των δύο προσφυγών είναι η απόφαση που δημοσιεύθηκε και γνωστοποιήθηκε στους αιτητές στις 21/12/2007 σχετικά με τα κτήματα τους με αριθμό τεμαχίου 218 και 68, Φ./Σχ. LII/41 στα Κούκλια της Πάφου, ότι δεν εμπίπτουν στη Χωροταξική Περιοχή ΧΙΙ της επαρχίας Πάφου. Εξ' ου και οι λόγοι ακύρωσης που εγείρονται στις δύο προσφυγές είναι οι ίδιοι και οι αυτοί. Τα ίδια και τα αυτά είναι και τα επιχειρήματα που προβάλλονται για σκοπούς προώθησης των εκατέρωθεν θέσεων. Επομένως, με την επιστολή των καθ'ων η αίτηση 17/1/2008 οι αιτητές, στα πλαίσια ενημέρωσης τους ως προς την τύχη των ενστάσεων τους, απλά πληροφορούνται τα όσα αποφασίστηκαν με την προσβαλλόμενη με την προσφυγή 159/2008, απόφαση, για τα οποία είχαν ήδη λάβει γνώση μέσα από τη δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερομηνίας 21/12/2007. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πληροφοριακού χαρακτήρα και ως τέτοια στερείται εκτελεστού χαρακτήρα, μη δυνάμενη να δημιουργήσει ίδιον έννομο αποτέλεσμα σε σχέση με τα επίδικα τεμάχια.
Πρόσθετα, εφόσον με την προσβαλλόμενη με την προσφυγή 159/2008 απόφαση, η ένσταση των αιτητών έγινε μερικώς αποδεκτή μόνο, το αρμόδιο όργανο, πέραν από του να πληροφορεί με την επιστολή του 17/1/2008 τους αιτητές ότι μόνο μέρος του τεμαχίου 68 εντάχθηκε στην οικιστική ζώνη, ενώ το υπόλοιπο μέρος του, όπως και ολόκληρο το τεμάχιο 218 παρέμειναν εκτός της εν λόγω ζώνης, δηλώνει και την εμμονή του στην προηγούμενη απόφαση του, δηλαδή την απόφαση που προσβάλλεται με την προσφυγή 159/2008. Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη με την προσφυγή 160/2008 απόφαση εκτός από πληροφοριακού χαρακτήρα, είναι και βεβαιωτικής φύσης και σαν τέτοια και πάλι δεν δημιουργεί έννομο αποτέλεσμα και συνεπώς στερείται εκτελεστού χαρακτήρα (Ζίττης ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 394).
Για όλους τους πιο πάνω λόγους και η παρούσα προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί.
Ως αποτέλεσμα όλων των πιο πάνω, τόσο η προσφυγή 159/2008, όσο και η προσφυγή 160/2008, απορρίπτονται. Επειδή και στις δύο περιπτώσεις οι δύο πλευρές εκπροσωπούνται από τους ίδιους δικηγόρους και οι δύο προσφυγές συνεκδικάστηκαν, αποφάσισα να εκδώσω μια μόνο διαταγή για έξοδα. Έξοδα €1.250 επιδικάζονται υπέρ των καθ'ων η αίτηση και εναντίον των αιτητών. Η προσβαλλόμενη με την προσφυγή 159/2008 απόφαση επικυρώνεται.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ