|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(Υπόθεση Αρ. 332/2009)
14 Δεκεμβρίου, 2010
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
- - - - - -
Α.Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.
Μ. Σπηλιωτοπούλου, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Μ. Καλλιγέρου, για το Ενδ. Μέρος 1
Σ.Ανδρέου, για το Ενδ. Μέρος 3.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια αμφισβητεί τη νομιμότητα της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας ημερ. 29.7.08 με την οποία προήγαγε στην θέση Λειτουργού Πληροφορικής Α΄, Τμήμα Υπηρεσιών Πληροφορικής από 15.8.08 τους Ελλη Γιαπάτου (ενδ. μέρος 1), Νατάσα Γεωργίου (ενδ. μέρος 2) και Τάσο Περικλέους (ενδ. μέρος 3).
Στη συνεδρία ημερ. 29.7.08 ο Διευθυντής Τμήματος Υπηρεσιών Πληροφορικής σύστησε έξι υπαλλήλους μεταξύ των οποίων και τα τρία ενδ. μέρη, με την ακόλουθη αιτιολογία:
«Η υποψήφια με α/α Ραουνά-Γιαπάτου Ελλη είναι ένα από τα κυριότερα στελέχη μηχανογράφησης του Νέου Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας. Υπερέχει όλων σε αρχαιότητα και υπερέχει ή έχει την ίδια αξία.
Η υποψήφια με α/α 6, Γεωργίου Νατάσα, είναι επιφορτισμένη με τις εργασίες του Εφόρου Εταιρειών. Σε σύγκριση με τον Στέλιου Κύπρο που υπερέχει αυτής σε αρχαιότητα, η Γεωργίου Νατάσα υπερέχει ουσιωδώς σε αξία καθόλα τα τελευταία έτη, στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα. Σε σύγκριση με όσους υστερούν σε αρχαιότητα η Γεωργίου Νατάσα υπερέχει ή δεν υστερεί σε αξία.
Ο υποψήφιος με α/α 7, Περικλέους Τάσος, ηγείται τα τελευταία χρόνια της μονάδας μηχανογράφησης του Τμήματος Οδικών Μεταφορών. Σε σύγκριση με το Στέλιου Κύπρο που υπερέχει αυτού σε αρχαιότητα, ο Περικλέους Τάσος υπερέχει ουσιωδώς σε αξία καθόλα τα τελευταία έτη. Σε σύγκριση με όσους υστερούν σε αρχαιότητα, ο Περικλέους υπερέχει ή δεν υστερεί σε αξία.
......................................
Προβαίνοντας στη σύστασή μου έλαβα υπόψη ότι τα μεταπτυχιακά προσόντα που διαθέτουν τόσο ο υποψήφιος με αύξοντα αριθμό 7, Περικλέους Τάσος, που συστήνω, όσο και οι υποψήφιοι .... Χαραλαμπίδου Χριστίνα ..... αντίστοιχα, που δε συστήνω, είναι άμεσα σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης, αλλά δεν αποτελούν πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης και, ως εκ τούτου, τα συνεκτίμησα με τα άλλα κριτήρια και τους απέδωσα την ανάλογη βαρύτητα. Σημειώνω, επίσης, ότι ο μεταπτυχιακός τίτλος που διαθέτει ο υποψήφιος Περικλέους Τάσος, που συστήνω, είναι σε επίπεδο διδακτορικού και, ως εκ τούτου, του προσδίδει σημαντικότερη υπεροχή σε προσόντα.»
Η Επιτροπή αφού έλαβε υπόψη τις υπηρεσιακές εκθέσεις στο σύνολο τους, με έμφαση στα τελευταία χρόνια, τα προσόντα και την αρχαιότητα καθώς και τη δοθείσα σύσταση, έκρινε ότι τα ενδ. μέρη υπερείχαν και τους επέλεξε ως τους πιο κατάλληλους για προαγωγή με την ακόλουθη αιτιολογία:
«Επιλέγοντας τους Προδρόμου Μηνά, Αντωνίου Μαρία και Ραουνά-Γιαπάτου Ελλη, η Επιτροπή παρατήρησε ότι αυτοί υπερέχουν ουσιωδώς σε αρχαιότητα όλων των υποψηφίων, καθότι υπερέχουν σε αρχαιότητα τουλάχιστον κατά δύο και μισό έτη στην παρούσα θέση, υπερέχουν ή έχουν περίπου την ίδια αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις με έμφαση στα τελευταία χρόνια στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, και, επιπλέον, διαθέτουν και την υπέρ τους σύσταση του Διευθυντή.
......................................
Επιλέγοντας τους πιο πάνω, η Επιτροπή δεν παρέλειψε να σημειώσει ότι τόσο ο υποψήφιος με αύξοντα αριθμό 7, Περικλέους Τάσος, που επιλέγηκε, όσο και οι υποψήφιοι ...... Χαραλαμπίδου Χριστίνα .... που δεν επιλέγηκαν, διαθέτουν μεταπτυχιακά προσόντα τα οποία είναι άμεσα σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης, αλλά δεν αποτελούν πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης και, ως εκ τούτου, τους αποδόθηκε η ανάλογη βαρύτητα.»
Ο πρώτος λόγος ακύρωσης αφορά στη σύσταση του Διευθυντή. Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι είναι αναιτιολόγητη και αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων, αφού παραγνωρίζει την υπεροχή της σε αξία έναντι των ενδ. μερών 2 και 3 καθώς και την υπεροχή της σε προσόντα έναντι των ενδ. μερών 1 και 2 λόγω μεταπτυχιακού απόλυτα σχετικού με τα καθήκοντα της θέσης. Ακόμη ισχυρίζεται ότι η απλή απαρίθμηση κριτηρίων χωρίς σύγκιση και της ίδιας δεν αποτελεί δέουσα αιτιολογία ενώ η αναφορά του Διευθυντή σε συγκεκριμένα καθήκοντα των ενδ. μερών την θυματοποιεί.
Δεν είναι απαραίτητο για τον Διευθυντή να κάνει ειδική αναφορά σε όλους τους υποψηφίους ξεχωριστά, αρκεί να καταδεικνύει τους λόγους προτίμησης των προσώπων που συστήνει. Βλ. Καψοσιδέρης ν. Δημοκρατίας (1995) 3 ΑΑΔ 170. Ούτε βέβαια είναι απαραίτητο η σύσταση να διαμορφώνεται από άμεση γνώση και επίβλεψη της εργασίας υποψηφίων, ειδικότερα σε περιπτώσεις όπως η παρούσα που οι υφιστάμενοι υπάλληλοι δεν εργάζονται στο ίδιο τμήμα εργασίας με το Διευθυντή λόγω της εκτέλεσης των καθηκόντων της θέσης τους σε διαφορετικούς τομείς/γραφεία. Βλ. Δημοκρατία ν. Κουππαρή, ΑΕ 107/2007, ημερ. 4.6.10. Ο Διευθυντής μπορεί επίσης να διακρίνει ορισμένα στοιχεία ή κριτήρια σε συσχετισμό με τις ανάγκες της υπό πλήρωση θέσης που κατά την άποψη του καθιστούν τους συστηνόμενους καταλληλότερους για προαγωγή σε αυτήν. Αρκεί βέβαια τα όσα επικαλείται να συνάδουν με τα στοιχεία των φακέλων. Βλ. Ολυμπία Στυλιανού κ.α. ν. Χ. Κωνσταντίνου και Δημοκρατίας (1994) 3 ΑΑΔ 387, Μοδίτης ν. Δημοκρατίας (2002) 3 ΑΑΔ 695.
Στην υπό εξέταση υπόθεση, ο Διευθυντής βάσισε την επιλογή του στην υπέρτερη αρχαιότητα των ενδ. μερών έναντι της αιτήτριας που για το ενδ. μέρος 1 ανέρχεται σε 5 έτη ενώ για τα ενδ. μέρη 2 και 3 σε 3 1/2 περίπου χρόνια στην αμέσως προηγούμενη θέση, συνυπολογίζοντας και το ότι είναι ισοδύναμοι σε αξία.
Αναφορικά με το κριτήριο της αξίας κατά τα τελευταία 5 έτη που φαίνεται ότι στηρίχθηκε κυρίως η σύσταση, οι διάδικοι είναι περίπου ισοδύναμοι με γενική εξαίρετη βαθμολογία. Διαπίστωσα μικρές διαφορές στο έτος 2008 που όλα τα ενδ. μέρη έχουν από 1 ΠΙ ενώ η αιτήτρια είναι καθόλα εξαίρετη, στο έτος 2003 το ενδ. μέρος 3 υστερεί κατά 1 τετραγωνάκι ενώ στο έτος 2002 υστερεί το ενδ. μέρος 2 κατά 1 τετραγωνάκι και το ενδ. μέρος 3 κατά 2 τετράγωνα. Τέτοιες επιμέρους βαθμολογικές διακυμάνσεις δεν συνιστούν παρά μόνο οριακή ή περιορισμένη διαφορά σε αξία. Σημασία έχει η γενική εικόνα όπως αναδύεται από τη συνολική και όχι επιμέρους βαθμολογία στις υπηρεσιακές εκθέσεις. Βλ. Πούρος ν. Χατζηστεφάνου κα (2001) 3 ΑΑΔ 374, Μ. Θεμιστοκλέους ν. Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, ΑΕ 9/2007, ΗΜΕΡ. 17.7.09, Βασιλειάδης Αντώνης κ.α. ν. Μ. Κληρίδου -Τσιάππα κ.α. (2005) 3 ΑΑΔ 403.
Με δεδομένη την απόλυτη ισοδυναμία της αιτήτριας και του ενδ. μέρους Περικλέους στο τομέα των προσόντων, αφού και οι δυο διέθεταν επιπρόσθετο προσόν σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, σε συνάρτηση και με το γεγονός ότι ο Περικλέους εύλογα κρίθηκε ότι δεν υστερούσε σε αξία, καθιστά την προτίμηση του από το Διευθυντή, λόγω της αρχαιότητας του, εύλογη. Η πλεονασματική ιδιαίτερη αναφορά στο διδακτορικό τίτλο του ενδ. μέρους 3 από το Διευθυντή που επισήμανε ότι «του προσδίδει σημαντικότερη υπεροχή σε προσόντα» σαφώς δεν γίνεται συγκριτικά προς το μεταπτυχιακό τίτλο της αιτήτριας αφού ανεξαρτήτως της ακαδημαϊκής τους βαρύτητας η εκτίμηση τους ως πρόσθετα προσόντα πρέπει να είναι η ίδια. Βλ. Κουρτελλάρη ν. ΕΔΥ, υπόθ. αρ. 725/08, ημερ. 19.1.10. Δεν θεωρώ ότι οδήγησε σε πλάνη που επενέργησε ουσιωδώς στη σύσταση υπέρ του ενδ. μέρους 3.
Αναφορικά με το μεταπτυχιακό της αιτήτριας στη Διεύθυνση με ειδίκευση στη Δημόσια Διοίκηση, στο οποίο γίνεται ρητή αναφορά τόσο από τον Διευθυντή όσο και από την ΕΔΥ, εκτιμήθηκε ως άμεσα σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης. Ο ισχυρισμός της αιτήτριας ότι χρειαζόταν ειδική αιτιολογία για την παραγνώριση του δεν ευσταθεί, διότι δεν αποτελούσε πλεονέκτημα με βάση το Σχέδιο Υπηρεσίας. Βλ. Χατζηγιάννη κ.α. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 ΑΑΔ 317. Εφόσον αποτελούσε πρόσθετο προσόν που λαμβάνεται υπόψη όχι ως πλεονέκτημα αλλά λόγω της σχετικότητας του με τα καθήκοντα της θέσης, δεν αποδείκνυε από μόνο του έκδηλη υπεροχή της αιτήτριας, ούτε θα μπορούσε να κλίνει την πλάστιγγα υπέρ της έναντι των ενδ. μερών 1 και 2 που υστερούσαν στα προσόντα αλλά υπερείχαν σημαντικά σε αρχαιότητα. Βλ. σχετικά Πούρος κ.α. ν. Χατζηστεφάνου (ανωτέρω), Πολυξένη Γρηγορίου (Μιχαηλίδου) ν. ΕΔΥ (2007) 3 ΑΑΔ 275.
Σύμφωνα με τη νομολογία δεν είναι νοητό να προκαθορίζεται δογματικά η βαρύτητα των θεσμοθετημένων κριτηρίων προαγωγής, απαρεγκλίτως. Η νομολογία καθιέρωσε κατευθυντήριες μόνο αρχές, όπως το ότι η αρχαιότητα σε θέσεις προαγωγής ψηλά στην ιεραρχία αποκτά αποφασιστική σημασία, εκεί όπου τα άλλα κριτήρια της αξίας και των προσόντων είναι ίσα ή περίπου ίσα. Βλ. Μικελλίδου ν. Δημοκρατίας (2001) 3 ΑΑΔ 105, Δημοκρατία ν. Ιακώβου Φέσσα, ΑΕ 122/06, ημερ.18.3.09. Συνεπώς στην προκείμενη περίπτωση οι συσχετισμοί των υπολοίπων κριτηρίων (αφενός με την ισοδυναμία των διαδίκων σε βαθμολογημένη αξία τηρουμένων κάποιων οριακών διαφορών και αφετέρου την υπεροχή της αιτήτριας σε προσόντα έναντι των ενδ. μερών 1 και 2 που λήφθηκε υπόψη όχι όμως κατά τρόπο συντριπτικό αφού το Σχέδιο Υπηρεσίας δεν προέβλεπε πλεονέκτημα), άφηνε περιθώριο στο Διευθυντή να προκρίνει την αρχαιότητα των ενδ. μερών ως το στοιχείο που διαμόρφωσε τη σύσταση υπέρ τους.
Η αιτήτρια υποστηρίζει επίσης ότι προνομιακά και άνισα έγινε αναφορά στη σύσταση στα επιμέρους καθήκοντα των ενδ. μερών αλλά όχι στα δικά της. Αυτό που προβάλλει ως ζητούμενο είναι η απόδοση του υποψηφίου στα καθήκοντα που του ανατίθενται και όχι η εκτέλεση ή μη ορισμένων καθηκόντων. Βλ. Γεωργιάδης ν. ΑΗΚ (1996) 3 ΑΑΔ 249, Κρυστάλλω Χριστοδουλίδου ν. Δημοκρατίας (1999) 3 ΑΑΔ 626. Ωστόσο, η αναφορά του Διευθυντή στα επιμέρους καθήκοντα των ενδ. μερών στα πλαίσια του συνόλου της σύστασης, θεωρώ ότι δεν μπορεί να επικριθεί με την έννοια που προτείνει η αιτήτρια, ως λόγος δηλαδή διάκρισης υπέρ των ενδ. μερών. Ο Διευθυντής σχολιάζει τη συμβολή των ενδ. μερών στη μηχανογράφηση των διαφόρων τμημάτων στα οποία εργάζονται γεγονός που επικυρώνεται από το περιεχόμενο των αξιολογικών τους εκθέσεων. Το ότι προσδόθηκε σημασία στα καθήκοντα που ανατέθηκαν στα ενδ. μέρη, δεν φαίνεται να αποτέλεσε το λόγο της σύστασης υπέρ τους ώστε να πλήττεται η αιτιολογία και το κύρος της.
Η αιτήτρια τέλος υποστηρίζει ότι η απόφαση της ΕΔΥ επίσης πάσχει ως αναιτιολόγητη και πεπλανημένη. Το ισοζύγιο των κριτηρίων ανάμεσα στους διαδίκους και η σύσταση του Διευθυντή υπέρ των ενδ. μερών που προσθέτει στην αξία τους ως ανεξάρτητος και αυτοτελής δείκτης, καθιστούν την τελική απόφαση της ΕΔΥ εύλογη. Εφόσον το μεταπτυχιακό της αιτήτριας συνεκτιμήθηκε αλλά δεν επικράτησε της αρχαιότητας, περαιτέρω στον τομέα της αξίας τα ενδ. μέρη δεν υστερούσαν, η επίδικη απόφαση κρίνεται αιτιολογημένη. Η αιτήτρια απέτυχε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή.
Για τους πιο πάνω λόγους, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €1200 έξοδα υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.
ΣΦ.