|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υποθ. Αρ.402/2009)
20 Oκτωβρίου, 2010
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στης]
Αναφορικά με τα ΄Αρθρα 28, 29 και 146 του Συντάγματος
LEONISA ANQUE
Αιτήτρια,
-και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω
Υπουργείου Εσωτερικών
Καθ΄ων η αίτηση.
------------------------
Κ.Μιχαηλίδου (κα.), για την Αιτήτρια.
Γ.Χ΄Χάννα, (κα.) - δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ων η αίτηση
-----------------------
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η αιτήτρια κατάγεται από τις Φιλιππίνες. Την 1η Μαϊου 2002 αφίχθηκε στην Κύπρο για να εργαστεί ως οικιακή βοηθός και της παραχωρήθηκε άδεια εργασίας μέχρι τις 17 Απριλίου 2004. Η άδεια παραμονής της ανανεώθηκε μέχρι την 1η Μαϊου 2008.
Στις 18 Απριλίου 2008 η αιτήτρια υπέβαλε αίτημα για να της παραχωρηθεί το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος. Το αίτημα της απορρίφθηκε από την Επιτροπή Ελέγχου Μετανάστευσης και η αιτήτρια πληροφορήθηκε σχετικώς με επιστολή ημερ. 19 Μαρτίου 2009. Οι λόγοι απόρριψης της αίτησης όπως αναφέρονται στην επιστολή ήταν μεταξύ άλλων ότι παρέμεινε παράνομα στη Δημοκρατία από τις 17 Απριλίου 2004 όταν έληξε η άδεια παραμονής της μέχρι τις 23 Απριλίου 2004 όταν υπεβλήθηκε η νέα αίτηση. Επίσης, ότι η παραμονή της στην Δημοκρατία ήταν προσωρινή και η διάρκεια παραμονής της ήταν χρονικά περιορισμένη και τέλος ότι δεν είχε επαρκής εισοδηματικούς πόρους.
Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αποσύρθηκε κατά το στάδιο των αγορεύσεων έτσι θα προχωρήσω να εξετάσω τους επόμενους.
Η αιτήτρια προβάλλει ότι η απόφαση λήφθηκε κατά παράβαση της Οδηγίας 2003/109 καθότι, όπως ισχυρίζεται, η άδεια παραμονής της δεν ήταν επίσημα και χρονικά περιορισμένη. Η εφαρμογή της οδηγίας εξετάστηκε από την Ολομέλεια στην υπόθεση Motilla v Δημοκρατίας (2008) 3 ΑΑΔ 29 και η Πλήρης Ολομέλεια έκρινε ότι οικιακή βοηθός, όπως είναι και η αιτήτρια, δεν καλύπτεται από την Οδηγία αφού η άδεια παραμονής της είχε «επίσημα περιοριστεί.»
Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως η αιτήτρια προβάλλει ότι οι καθ΄ων τελούσαν υπό πραγματική και νομική πλάνη. Η αιτήτρια προβάλλει τον ισχυρισμό ότι οι καθ΄ων η αίτηση εσφαλμένα θεώρησαν ότι η παραμονή της στη Δημοκρατία, για τα τελευταία πέντε έτη, δεν ήταν νόμιμη και αδιάλειπτη. Η αιτήτρια ισχυρίζεται ότι οι καθ΄ων η αίτηση εσφαλμένα θεώρησαν ότι η παραμονή της για την περίοδο μεταξύ 17 Απριλίου 2004 μέχρι 23 Απριλίου 2004, ήταν παράνομη καθότι η άδεια παραμονής της είχε ανανεωθεί και η ανανέωση αυτή ισοδυναμούσε ως εκ των υστέρων με νομιμοποίηση της παράνομης παραμονής της.
Η νομολογία δεν είναι ευθυγραμμισμένη επί του θέματος. Στην υπόθεση αρ. 1833/08 Mutikan v. Δημοκρατίας, 25.5.2010 ο Ναθαναήλ, Δ. αναφέρει ότι η περίοδος μεταξύ της λήξης της άδειας παραμονής και της υποβολής της αίτησης δεν διέκοψε το νόμιμο και αδιάλειπτο της πενταετούς περιόδου ούτε και ότι ήταν παράνομη. Έκρινε δε ότι η ανανέωση της άδειας παραμονής ανέτρεχε από την ημερομηνία λήξης της προηγούμενης.
Αντιθέτως στις υποθέσεις αρ. 1952/08 Salangina ν. Δημοκρατίας, 8.3.2010 Χατζηχαμπής, Δ., και στην υπόθεση αρ 1654/08 Ali v. Δημοκρατίας, 29.10.2010, Κληρίδης, Δ., αποφασίστηκε ότι η διακοπή της νομιμότητας της παραμονής δεν ακυρώνεται ούτε και καλύπτεται από την ανανέωση της άδειας παραμονής.
Δεν θεωρώ ότι η ανανέωση της άδειας παραμονής δύναται να εξαλείψει τον παράνομο χαρακτήρα της άνευ αδείας παραμονής της αιτήτριας, έστω και αν αυτή η παράνομη διαμονή ήταν μόνο λίγες μέρες. Η αιτήτρια όφειλε να διασφαλίσει την νόμιμη παραμονή της και να φροντίσει όπως υποβάλλει την αίτηση της πριν την λήξη της άδειας της ούτως ώστε, έχοντας την αναγκαία αδιάλειπτη παραμονή, να μπορεί να βασιστεί στην Οδηγία για παραχώρηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος.
Ο λόγος ακυρώσεως απορρίπτεται.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω η προσφυγή απορρίπτεται με €1.200 ως έξοδα υπέρ των καθ΄ων η αίτηση και εναντίον της αιτήτριας.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με βάση το ΄Αρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Κ. Παμπαλλής,
Δ.