|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 1759/2009)
19 Οκτωβρίου, 2010
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
GRUPO MECHANICA DEL VUELO,
SISTEMAS S.A.,
Αιτητών,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ,
ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΛΙΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
Αίτηση ημερομηνίας 7/7/2010
Α.Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.
Ρ. Παπαέτη, Ανώτερη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Με την παρούσα δια κλήσεως αίτηση τους οι αιτητές επιδιώκουν την έκδοση προσωρινού διατάγματος με το οποίο να αναστέλλεται η ενώπιον του Τμήματος Αλιείας και Θαλάσσιων Ερευνών διαδικασία «προκήρυξης της νέας προσφοράς με αριθμό 15/2010, που αφορά στην ίδια προμήθεια για αγορά σύνθετου συστήματος καταχώρησης, αναφοράς, επεξεργασίας, αποθήκευσης και διαβίβασης δεδομένων σχετικά με τις αλιευτικές δραστηριότητες (αλιεύματα, εκφορτώσεις, πωλήσεις και μεταμορφώσεις, όπως η προσφορά με αριθμό 18/08 που ακυρώθηκε υπό την Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών και για την οποία θα έπρεπε να διενεργηθεί επανεξέταση και δεν έγινε .».
Το νομικό υπόβαθρο της αίτησης συνιστούν ουσιαστικά οι πρόνοιες των Διαδικαστικών Θεσμών του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 13, 17, 18 και 19. Το πραγματικό υπόβαθρο της αίτησης περιέχεται σε ένορκη δήλωση του εξουσιοδοτημένου αντιπροσώπου των αιτητών στην Κύπρο Φρίξου Ηλιάδη, η οποία συνοδεύει την αίτηση.
Η αίτηση αντιμετώπισε την ένσταση της άλλης πλευράς, η οποία εδράζεται επί του ιδίου νομικού υπόβαθρου ως η αίτηση και συνοδεύεται από ένορκη δήλωση της Λειτουργού στο αρμόδιο Τμήμα του Υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος (το Υπουργείο), Μυρτώς Ιωάννου.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα γεγονότα δεν αμφισβητούνται. Τα συνοψίζω.
Στις 12/9/2008 δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ο διαγωνισμός με αριθμό 18/08, που αφορούσε την αγορά σύνθετου συστήματος καταχώρισης αναφοράς, επεξεργασίας, αποθήκευσης και διαβίβασης δεδομένων σχετικά με τις αλιευτικές δραστηριότητες (αλιεύματα, εκφορτώσεις, πωλήσεις και μεταμορφώσεις). Υποβλήθηκαν δύο προσφορές, η μια από τους αιτητές.
Στις 12/1/2009 το Συμβούλιο Προσφορών του Υπουργείου ακύρωσε το διαγωνισμό. Εναντίον της απόφασης του Συμβουλίου οι αιτητές καταχώρισαν την ιεραρχική προσφυγή 12/2009. Η Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών με απόφαση της ημερομηνίας 29/7/2009, κάμνοντας δεκτή την ιεραρχική προσφυγή των αιτητών, ακύρωσε την απόφαση του Συμβουλίου Προσφορών του Υπουργείου.
Σε συνεδρία του που έλαβε χώρα στις 16/10/2009, το Συμβούλιο Προσφορών, θεωρώντας ότι η προσφορά είχε εκπνεύσει στις 15/3/2009 με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν σε ισχύ έγκυρες προσφορές, θεώρησε την όλη διαδικασία «ως λήξασα». Επί τούτου το Συμβούλιο πληροφόρησε τους αιτητές με επιστολή του ημερομηνίας 22/10/2009.
Ως αποτέλεσμα της πιο πάνω απόφασης του Συμβουλίου Προσφορών, καταχωρήθηκε από τους αιτητές η παρούσα προσφυγή, με την οποία οι αιτητές επιδιώκουν:
(α) Την ακύρωση της απόφασης των καθ'ων η αίτηση που τους κοινοποιήθηκε με την επιστολή 22/10/2009 και με «την οποία αποφασίστηκε, αντί της οφειλόμενης επανεξέτασης, ακύρωση του διαγωνισμού, τούτο παρά το ότι υπήρχε ακυρωτική απόφαση που πέτυχαν οι αιτητές στην ιεραρχική προσφυγή 12/2009 που υπέβαλαν στην Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών κατά της απόφασης του Τμήματος Αλιείας και Θαλάσσιων Ερευνών, Υπουργείο Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος περί τη διαδικασία προσφοράς αρ. 18/2008, που αφορά την αγορά σύνθετου συστήματος καταχώρησης, αναφοράς, επεξεργασίας, αποθήκευσης και διαβίβασης δεδομένων σχετικά με τις αλιευτικές δραστηριότητες (αλιεύματα, εκφορτώσεις, πωλήσεις και μεταφορτώσεις)».
(β) Δήλωση του Δικαστηρίου ότι «η παράλειψη ή άρνηση του καθ'ου η αίτηση να συμμορφωθούν κατά το δεδικασμένο και τις αρχές του Διοικητικού Δικαίου, μετά την ακυρωτική απόφαση που πέτυχαν οι αιτητές στην ιεραρχική προσφυγή 12/2009 και να προβούν σε επανεξέταση ως όφειλαν, της διαδικασίας της προσφοράς είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος και πως ότι παραλήφθηκε θα πρέπει να διαταχθεί να γίνει. Θα πρέπει να επιφέρει ανατροπή και της όποιας επί της ακυρωθείσας πράξης του Διαγωνισμού στηριχθείσα άλλη πράξη».
Σύμφωνα με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση μετά την έκδοση της απόφασης από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφορών, πριν όμως από τη συνεδρία του Συμβουλίου Προσφορών (συνεδρία 16/10/2009), έλαβαν χώρα δύο συνεδρίες∙ η μια του Συμβουλίου Προσφορών (συνεδρία 27/9/2009) και η άλλη της Επιτροπής Αξιολόγησης (συνεδρία 22/9/2009). Στη συνεδρία της 27/9/2009 το Συμβούλιο Προσφορών αποφάσισε, σύμφωνα με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση, «να ζητήσει επανεξέταση του θέματος από την ΕΑ η οποία θα έπρεπε να υποβάλει σχετική έκθεση προς το ΣΠ στην οποία να τεκμηριώνονται οι διαπιστώσεις και εισηγήσεις της. (Αντίγραφο των πρακτικών του ΣΠ ημ. 27 Αυγούστου 2009, επισυνάπτεται ως ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Χ στην Ένσταση)». Στη συνεδρία της 22/9/2009 η Επιτροπή Αξιολόγησης «επαναξιολόγησε», σύμφωνα πάντα με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση, «τα έγγραφα των Προσφορών και την σχετική αλληλογραφία. Στην έκθεση αξιολόγησης (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΧΙ στην Ένσταση) που διαβίβασε στο ΣΠ εισηγήθηκε την ακύρωση του διαγωνισμού αιτιολογώντας τους λόγους της απόφασής της».
Τρεις περίπου μήνες μετά την καταχώριση της παρούσας προσφυγής και συγκεκριμένα στις 16/3/2010, προκηρύχθηκε νέος διαγωνισμός (αρ. διαγωνισμού 3/2010) για το ίδιο αντικείμενο όπως ο υπό εξέταση διαγωνισμός. Ακολούθησε καταχώριση από πλευράς των αιτητών πανομοιότυπης με την παρούσα αίτηση, αίτηση, η οποία όμως αποσύρθηκε και απορρίφθηκε μετά που ο νέος διαγωνισμός ακυρώθηκε στις 30/4/2010.
Στις 18/6/2010 το Τμήμα Αλιείας και Θαλάσσιων Ερευνών προχώρησε στην προκήρυξη νέου διαγωνισμού (αρ. διαγωνισμού 15/2010) για το ίδιο αντικείμενο όπως ο υπό εξέταση διαγωνισμός 3/2010, ο οποίος είχε ανακληθεί λίγο νωρίτερα. Ως αποτέλεσμα, καταχωρήθηκε η παρούσα αίτηση.
Οι αντίστοιχες θέσεις, όπως αυτές προωθήθηκαν στις αγορεύσεις των δύο συνηγόρων, συνοψίζονται στις παραγράφους 12 και 13 της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την αίτηση και 7, 8, 9 και 10 της ένορκης δήλωσης που συνοδεύει την ένσταση. Τις παραθέτω αυτούσιες:
Ένορκη δήλωση Φ. Ηλιάδη - (Αιτητών)
"12. Όπως με συμβουλεύουν και οι δικηγόροι των αιτητών, θα πρέπει να εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα γιατί (α) το τμήμα Αλιείας και Θαλάσσιων Ερευνών ενήργησε έκδηλα παράνομα και κατά κατάχρηση εξουσίας και τούτο γιατί προκήρυξαν εκ νέου τον ίδιο διαγωνισμό, ενώ οι αιτητές πέτυχαν ακυρωτική απόφαση ενώπιον του Ιεραρχικά ανωτέρου οργάνου, (Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών), που έπρεπε το Τμήμα Αλιείας να συμμορφωθεί άμεσα και να επανεξετάσει, (β) ενώ καταχωρήθηκε εκ μέρους των αιτητών η παρούσα προσφυγή 1759/09 εναντίον της απόφασης των καθ'ων να μην επανεξετάσουν ως όφειλαν, προχώρησαν χωρίς να αναμένουν τη Δικαστική κρίση, στη προηγούμενη 3/2010 και αναζήτησαν προσφορά και τώρα στη νέα ίδια προκήρυξη διαγωνισμού (γ) με την ενέργεια αυτή οι καθ'ων επιδιώκουν να αφήσουν άνευ αντικειμένου την παρούσα προσφυγή και να απαλλαγούν οι ίδιοι του Δικαστικού ελέγχου και (δ) να επιφέρουν στους αιτητές νέα ανεπανόρθωτη ζημιά αν το διάταγμα δεν εκδοθεί και η Αναθέτουσα Αρχή προχωρήσει στην ολοκλήρωση της διαδικασίας κατακύρωσης της νέας προσφοράς και υπογράψει τη σχετική σύμβαση με τον επιτυχόντα προσφοροδότη.
13. Όπως με συμβουλεύουν οι δικηγόροι των αιτητών όφειλαν κατά χρηστή διοίκηση να σεβαστούν την απόφαση της ΑΑΠ και να επανεξετάσουν γι' αυτό όπως πολύ καλά γνωρίζω και πιστεύω, είναι ορθό και δίκαιο και προς το συμφέρον της δικαιοσύνης όπως το αιτούμενο διάταγμα εκδοθεί και ανασταλεί η απόφαση του καθ'ου η αίτηση να προχωρήσει στην ολοκλήρωση κατακύρωσης της νέας ίδιας προσφοράς μέχρι την εκδίκαση της παρούσας προσφυγής, γιατί εάν η παρούσα προσφυγή επιτύχει η νέα προκήρυξη είναι αχρείαστη και παράνομη.
Περαιτέρω, σε περίπτωση μη έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος οι αιτητές θα βρεθούν προ τετελεσμένων γεγονότων, τα οποία δεν θα μπορούν να αρθούν σε περίπτωση ακύρωσης της προσβαλλόμενης απόφασης.
Ένορκη δήλωση Μ. Ιωάννου - (Καθ'ων η αίτηση)
7. Εξ΄όσων γνωρίζω και ειλικρινά πιστεύω και όπως με συμβουλεύει η δικηγόρος της Δημοκρατίας που χειρίζεται την υπόθεση, στην παρούσα υπόθεση υπήρξε πλήρης συμμόρφωσης με την ακυρωτική απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Προσφορών (ΑΑΠ), ημ. 29.7.2009. Όπως ευθέως προκύπτει από τις παραγράφους 6(Χ-ΧΙΙ) ανωτέρω, το ΣΠ στις 27 Αυγούστου 2009 επανεξέτασε την ακυρωθείσα προσφορά και ζήτησε εκ νέου από την ΕΑ να επανεξετάσει την υπόθεση υπό το φως των ευρημάτων της Απόφασης της ΑΑΠ και να υποβάλει νέα έκθεση, όπερ και έγινε.
8. Όπως προκύπτει από την παράγραφο 6(ΧΙΙ) ανωτέρω στην οποία παρατίθενται τα γεγονότα της υπόθεσης, ο διαγωνισμός εν τέλει ακυρώθηκε επειδή διαπιστώθηκε ότι είχε λήξει η ισχύς της προσφοράς από 15 Μαρτίου 2009, και δεν ανανεώθηκε με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν σε ισχύ προσφορές και η όλη διαδικασία να θεωρείται, εξ αντικειμένου, λήξασα.
9. Όπως με συμβουλεύει η δικηγόρος της Δημοκρατίας που χειρίζεται την υπόθεση τα γεγονότα της υπόθεσης δεν φανερώνουν οιανδήποτε παρανομία πόσον μάλλον κατάδηλη παρανομία (flagrant illegality), που αποτελεί προϋπόθεση για έκδοση προσωρινού διατάγματος, εκ μέρους των καθ'ων η Αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθόλα ορθή και νόμιμη.
10. Όπως με συμβουλεύει η δικηγόρος της Δημοκρατίας που χειρίζεται την υπόθεση, οι Αιτητές στην ένορκη δήλωση, που συνοδεύει την αίτηση τους, απλά επικαλούνται γενικά και αόριστα ότι θα υποστούν "ανεπανόρθωτη ζημία" αν δεν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα χωρίς να καθορίζουν αλλά ούτε να αναφέρουν καν ποια θα είναι αυτή η ανεπανόρθωτη ζημία, η απόδειξη της οποίας βέβαια αποτελεί προϋπόθεση για έκδοση προσωρινού διατάγματος, αλλά ούτε φαίνεται ότι μπορούν να αποδείξουν συγκεκριμένη ζημιά που να μην μπορεί να θεραπευθεί κάτω από τις πρόνοιες του άρθρου 146(6) του Συντάγματος."
Αναφορικά με το δικονομικό πλαίσιο που διέπει το υπό εξέταση ζήτημα, το έχω παραθέσει στην απόφαση μου στην υπόθεση Κυριάκος Παναγιώτου ν. Συμβουλίου Κτηματογράφησης Κύπρου, Προσφυγή Αρ. 610/2010, ημερομηνίας 17/5/2010, από την οποία μεταφέρω το σχετικό απόσπασμα:
"Το δικονομικό πλαίσιο για την παροχή προσωρινής προστασίας σε υποθέσεις διοικητικής φύσης, προσφέρεται από τις πρόνοιες του Κ. 13 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962. Η παροχή τέτοιας εξουσίας τελεί κάτω από προϋποθέσεις τις οποίες έθεσε η νομολογία. Αυτές είναι δύο, δεν είναι όμως απαραίτητο να συντρέχουν (Αντωνίου ν. Συμβουλίου Κεντρικού Σφαγείου Κοφίνου (2001) 3 Α.Α.Δ. 164, 167). Ικανοποίηση οποιασδήποτε από αυτές είναι αρκετή για να ενεργοποιήσει θετικά για τον αιτητή τη συγκεκριμένη εξουσία του Δικαστηρίου. Μια από τις εν λόγω προϋποθέσεις, είναι «η έκδηλη παρανομία της πράξης». Η άλλη είναι η πρόκληση ανεπανόρθωτης ζημιάς νοουμένου ότι δεν δημιουργούνται ανυπέρβλητα εμπόδια στη διοίκηση, οπότε λόγοι δημόσιου συμφέροντος επενεργούν ανασταλτικά στην έκδοση του προσωρινού διατάγματος (Moyo and another v. The Republic (1988) 3 C.L.R. 1203).
Ως προς τα όρια της έννοιας «έκδηλη παρανομία», σχετική είναι η απόφαση της Ολομέλειας στην υπόθεση Α.ΤΗ.Κ. ν. Δημοκρατίας (2003) 3 Α.Α.Δ. 248, 252, 253, στην οποία οι αρχές της νομολογίας επιβεβαιώθηκαν με αναφορά στο πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση, επίσης της Ολομέλειας, στην υπόθεση Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 Α.Α.Δ. 233, 240.
"Προτού ασχοληθούμε με τους επί μέρους λόγους που συνθέτουν την πρώτη ενότητα, προτάσσουμε συντομογραφικά, την έννοια της έκδηλης παρανομίας. Εξετάστηκε από την Ολομέλεια στις υποθέσεις Economides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 837, Moyo and Another v. Republic (1988) 3 C.L.R. 1203 και Κροκίδου και Άλλων ν. Δημοκρατίας, υπ' αρ. 741/89, ημερομηνίας 29 Μαΐου 1990, όπου επιδοκιμάστηκε ο ακόλουθος γενικός ορισμός που δόθηκε από τον νυν Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου κ. Γ. Πική, στην υπόθεση Frangos and Others v. The Republic (1982) 3 C.L.R. 53 (στη σελ. 57):
"Although what amounts to flagrant illegality is nowhere exhaustively defined, it appears to me to involve a clear violation of the procedure envisaged by the law or unquestionable disregard of the fundamental precepts of administrative law. The notion does not encompass any defective exercise of discretionary powers vested in an organ of public administration."
Είχε πιο πριν στην ίδια απόφαση δηλωθεί ότι έκδηλη παρανομία είναι παρανομία "palpably identifiable without having to probe into disputed facts". Έπειτα, η προσέγγιση από τον νυν Πρόεδρο στην υπόθεση Πολύβιος Νικολάου ν. ΕΔΥ, Υπ' Αρ. 692/92, ημερομηνίας 22 Οκτωβρίου 1992, προσφέρει καθοδήγηση ως προς τα όρια της έννοιας. Τη συνοψίζουμε με τα εξής. Έκδηλη παρανομία είναι εκείνη που, αν δεν αναδύεται αυτόματα, ανακύπτει κατόπιν αναλογισμού ως προς τις επιπτώσεις στοιχείων ενυπαρχόντων στο διαθέσιμο υλικό εφόσον βέβαια ό,τι απορρέει παραμένει αντικειμενικά αναντίλεκτο και μη υποκείμενο σε στάθμιση για έκφραση κρίσης."
Αναφορικά με την έννοια του όρου «έκδηλη παρανομία», σχετική είναι και η απόφαση της Πλήρους Ολομέλειας στην υπόθεση Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου ν. Marfin Popular Bank Public Co. Ltd. (2007) 3 A.A.Δ. 32, 36, στην οποία υιοθετήθηκε με ρητή αναφορά η έννοια του όρου που δόθηκε στην υπόθεση Λοϊζίδης (πιο πάνω).
Για σκοπούς ολοκλήρωσης του νομολογιακού πλαισίου που διέπει το θέμα, θα πρέπει να αναφερθεί επίσης πως το προσωρινό διάταγμα του διοικητικού δικαίου διαφέρει από το αντίστοιχο του ιδιωτικού δικαίου και συνεπώς οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, Ν. 14/60, δεν τυγχάνουν εφαρμογής και πως η εξουσία που παρέχεται στο Δικαστήριο από τις πρόνοιες του Κ. 13, του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962, θα πρέπει να χρησιμοποιείται με πολλή φειδώ. Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί πως τα στενά πλαίσια της ενδιάμεσης διαδικασίας που προβλέπει ο Κ. 13, δεν προσφέρονται για σκοπούς επίλυσης της ουσίας της διαφοράς ή των νομικών ζητημάτων που εγείρονται. Όπως έχει νομολογηθεί, επίλυση νομικών ζητημάτων στο στάδιο της διαδικασίας για χορήγηση προσωρινού διατάγματος αποτελεί σοβαρή επέμβαση στην πορεία της δίκης και στα επίδικα θέματα τα οποία θα εξεταστούν από το δικάζοντα Δικαστή (Οικονομίδης ν. Δημοκρατίας (1982) 3 Α.Α.Δ. 837 (απόφαση Ολομέλειας)).
Εξέτασα τους προβαλλόμενους από τους αιτητές λόγους για έκδοση του αιτούμενου διατάγματος και τις επί του προκειμένου θέσεις τους, αλλά δεν έχω ικανοποιηθεί ότι τα γεγονότα αναδεικνύουν έκδηλη παρανομία με την έννοια του όρου όπως αυτός ερμηνεύθηκε στην πιο πάνω νομολογία. Είναι πιστεύω αρκετό να διεξέλθει ένας τις αντίστοιχες θέσεις, όπως αυτές προβάλλουν μέσα από τις ένορκες δηλώσεις που συνοδεύουν την αίτηση και την ένσταση, αντίστοιχα, όπως και τα ενδιαφέροντα νομικά επιχειρήματα που οι δύο συνήγοροι έχουν προβεί στα πλαίσια των γραπτών αγορεύσεων τους, για να διαπιστώσει όχι μόνο ότι κάποιες πτυχές των γεγονότων παραμένουν στο σκοτάδι, αλλά και ότι για σκοπούς εξαγωγής ασφαλών συμπερασμάτων ως προς τα επίδικα θέματα, επιβάλλεται στάθμιση και κρίση των διαφορετικών απόψεων που έχουν αναπτυχθεί, ακόμα αξιολόγηση γεγονότων και τα στενά πλαίσια της παρούσας ενδιάμεσης διαδικασίας δεν προσφέρονται για το σκοπό αυτό. Το κατάλληλο πλαίσιο να εξεταστούν είναι το πλαίσιο εξέτασης της ουσίας της προσφυγής.
Δεν έχω επίσης ικανοποιηθεί ότι απόρριψη της παρούσας αίτησης θα προκαλέσει στους αιτητές ανεπανόρθωτη ζημιά, με την έννοια του όρου που αυτός έχει ερμηνευθεί από την πιο πάνω νομολογία. Οποιαδήποτε ζημιά ήθελε προκληθεί στους αιτητές μπορεί, αφού εκτιμηθεί, να αποζημιωθεί στα πλαίσια της προβλεπόμενης από το Σύνταγμα διαδικασίας.
Ενόψει όλων των πιο πάνω, η παρούσα ενδιάμεση αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί.
Προτού όμως αφήσω την απόφασή μου, θεωρώ σκόπιμο να επισημάνω στις δύο πλευρές και τα πιο κάτω, την ουσία των οποίων, επειδή τα όσα επισημαίνω δεν έχουν απασχολήσει τους συνηγόρους από τους οποίους ούτε και ζητήθηκε να εκθέσουν τις απόψεις και θέσεις τους, δεν προτίθεμαι να εξετάσω.
Αντικείμενο της επιδιωκόμενης με την αίτηση θεραπείας δεν είναι η αναστολή της διοικητικής πράξης η οποία προσβάλλεται με την παρούσα προσφυγή, αλλά η αναστολή μιας νέας διοικητικής πράξης, μελλοντικής και συγκεκριμένα η προκήρυξη νέας προσφοράς. Κοντολογίς, εκείνο που επιδιώκεται είναι η αναστολή διοικητικής πράξης η οποία ενδεχομένως να λάβει χώρα και η οποία δεν αποτελεί αντικείμενο της προσφυγής. Και το ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσο ενόψει της εμβέλειας των κανονισμών που αποτελούν τη νομική βάση της παρούσας αίτησης, παρέχεται περιθώριο έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος. (Για μια λεπτομερή ενδιαφέρουσα επί τούτου συζήτηση παραπέμπω στο σύγγραμμα του Χ. Χρυσανθάκη «Η Προσωρινή Δικαστική Προστασία στις Διοικητικές Διαφορές» - Θεωρητική Θεμελίωση, Εκδόσεις Α.Ν. Σακκουλά, 1998, σελ. 58-80.
Ως αποτέλεσμα η αίτηση απορρίπτεται. Τα έξοδα της αίτησης να ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της προσφυγής.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ