|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 970/2009)
14 Ιουλίου, 2010
[K. ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 23 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΥΣΤΑΛΛΑ ΕΥΤΥΧΙΟΥ,
Αιτήτρια,
- ν -
ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ
ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ - ΤΜΗΜΑ ΟΔΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ,
Καθ΄ου η αίτηση.
- - - - - -
Δ. Παυλίδης, για την Αιτήτρια.
Α. Μαππουρίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για το Καθ΄ου η Αίτηση.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Σύμφωνα με τα γεγονότα τα οποία παραθέτει η αιτήτρια στην Αίτησή της, κατά το Μάιο του 2006 είχε εισαγάγει στην Κύπρο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο τύπου Mercedes convertible από την Αγγλία, το οποίο και εκτελώνισε, καταβάλλοντας τα σχετικά τέλη και εγγράφοντάς το στο όνομά της ως ιδιοκτήτριας. Υπέστη δε το αυτοκίνητο ακολούθως και τεχνικό έλεγχο και εξασφάλισε Πιστοποιητικό Καταλληλότητας Μ.Ο.Τ. Όμως, στις 28.5.2009 οπότε η αιτήτρια επισκέφθηκε το Τμήμα Οδικών Μεταφορών προς το σκοπό της μεταβίβασης του αυτοκινήτου σε τρίτο πρόσωπο στο οποίο το είχε πωλήσει, τότε πληροφορήθηκε ότι δεν μπορούσε να προβεί στην σκοπούμενη πράξη της, επειδή το καθ΄ου η αίτηση είχε απαγορεύσει τη διενέργεια πράξης πώλησης, μεταβίβασης ή αποξένωσης του αυτοκινήτου της.
Το καθ΄ου η αίτηση όμως Υπουργείο στην Ένσταση και στη γραπτή αγόρευσή του παρουσιάζει κάποια σημαντικά επιπρόσθετα γεγονότα, τα οποία σχετίζονται με το θέμα, και φαίνεται ότι ήσαν σε γνώση της αιτήτριας, η οποία όμως δεν τα παρέθεσε στην αίτησή της. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα γεγονότα αυτά, τα οποία τελικά η αιτήτρια δεν αμφισβήτησε, κατόπιν πληροφόρησης του καθ΄ου η αίτηση από το Αρχηγείο Αστυνομίας από το Σεπτέμβριο 2008, ότι το υπό αναφορά αυτοκίνητο είχε καταγγελθεί ως κλοπιμαίο στο Ηνωμένο Βασίλειο, αυτό κατασχέθηκε. Μετέπειτα, και κατόπιν οδηγιών του Γενικού Εισαγγελέα, το όχημα παραδόθηκε στην αιτήτρια για φύλαξη, αλλά κλήθηκε το καθ΄ου η αίτηση όπως λάβει όλα τα μέτρα ώστε να μην κυκλοφορεί και να μην αποξενωθεί το όχημα, καθώς και άλλα οχήματα που επίσης καταγγέλθηκαν ως κλοπιμαία, μέχρι της πλήρους διερεύνησης του θέματος. Με βάση αυτές τις οδηγίες, το καθ΄ου η αίτηση εξέδωσε επιστολή ημερομηνίας 3.9.2008 προς την αιτήτρια με την οποία την πληροφορούσε ως προς το ενδεχόμενο το όχημά της να ήταν κλοπιμαίο και ότι μέχρι να ξεκαθαρίσει πλήρως το ιδιοκτησιακό καθεστώς του, είχε απαγορευτεί οποιαδήποτε πράξη μεταβίβασης ή αποξένωσης του οχήματος. Εκαλείτο περαιτέρω η αιτήτρια όπως με τη λήψη της επιστολής εκείνης, παραδώσει ταυτόχρονα το πιστοποιητικό εγγραφής του οχήματός της, το οποίο θα εκρατείτο στο φάκελό του μέχρι πλήρους διαλεύκανσης της υπόθεσης. Όμως, κατά την παραλαβή του οχήματος από την Αστυνομία, η αιτήτρια αρνήθηκε να παραλάβει την προαναφερθείσα επιστολή και επίσης αρνήθηκε να παραδώσει το Πιστοποιητικό Εγγραφής και λοιπά έγγραφα του αυτοκινήτου.
Με την παρούσα προσφυγή της η αιτήτρια προσβάλλει τη νομιμότητα της παράλειψης και/ή συνεχιζόμενης παράλειψης οφειλόμενης ενέργειας του καθ΄ου η αίτηση ή της άρνησής του να επιτρέψει τη μεταβίβαση του αυτοκινήτου της, η οποία περιήλθε σε γνώση της όπως αναφέρει, στις 28.5.2009. Προσβάλλει επίσης συναφώς και τη νομιμότητα της πράξης του καθ΄ου η αίτηση για την τοποθέτηση της απαγορευτικής για μεταβίβαση του οχήματος πρόνοιας στα μητρώα του.
Με την αγόρευσή του ο συνήγορος της αιτήτριας προβάλλει προς προώθηση των διεκδικήσεών της διάφορα επιχειρήματα τα οποία θα μπορούσαν να συνοψισθούν ως ακολούθως:
· Ότι η αστυνομική διερεύνηση καταγγελίας για κλοπή του οχήματος και η σχετική περί τούτου ενημέρωση του καθ΄ου η αίτηση είναι ανεξάρτητη διαδικασία, η οποία δεν δικαιολογούσε τη χωρίς νόμιμη αιτία επιβολή απαγόρευσης μεταβίβασης από το καθ΄ου η αίτηση.
· Ότι το καθ΄ου η αίτηση είχε υποχρέωση να προχωρήσει στη μεταβίβαση του οχήματος, ενώ μπορούσε μόνο να αρνηθεί να το πράξει, εάν η αιτήτρια δεν εμφανιζόταν ως νόμιμη ιδιοκτήτρια.
Από τη δική του πλευρά, το καθ΄ου η αίτηση, με την αγόρευση του συνηγόρου τους, υποβάλλει ότι αφ΄ ης στιγμής το όχημα είχε καταγγελθεί ως κλοπιμαίο και υπήρχε σοβαρή αμφισβήτηση της κυριότητάς του, θα έπρεπε να δοθεί η ευκαιρία όπως ολοκληρωθεί πλήρως η διερεύνηση της υπόθεσης. Σύμφωνα δε με την παράγραφο 5 του Κανονισμού 14 της ΚΔΠ 66/84, κάθε πρόσωπο το οποίο αξιώνει ότι είναι ιδιοκτήτης μηχανοκινήτου οχήματος μη εγγεγραμμένου στο όνομά του, μπορεί να υποβάλει αίτηση προς τον Πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου της επαρχίας στην οποία διαμένει και να ζητήσει την έκδοση διατάγματος για μεταβίβαση του οχήματος στο όνομά του. Παρά δε το ότι η αιτήτρια είναι η εγγεγραμμένη νόμιμη ιδιοκτήτρια του οχήματος, από τη στιγμή που ηγέρθηκε αμφισβήτηση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του οχήματος, θα μπορούσε να προσφύγει στο Επαρχιακό αντί στο Ανώτατο Δικαστήριο για να ζητήσει αναγνώριση της ιδιοκτησίας επί του καταγγελθέντος ως κλοπιμαίου οχήματος. Σημειώνεται εδώ ότι η θέση της αιτήτριας επ΄ αυτού του θέματος ήταν ότι δεν είναι η ίδια που υποχρεούτο να προσφύγει στο Επαρχιακό Δικαστήριο με βάση τον προαναφερθέντα Κανονισμό, αλλά οποιοσδήποτε άλλος προβαλλόταν ως ο πραγματικός ιδιοκτήτης.
Προτού εξετάσω τα εγειρόμενα προς διερεύνηση θέματα, θα πρέπει να σημειώσω ότι στις αγορεύσεις των συνηγόρων των δύο πλευρών έγινε ενασχόληση και με δύο άλλα θέματα τα οποία αφορούσαν στη φύση των προσβαλλόμενων πράξεων. Συγκεκριμένα, στην αγόρευση του συνηγόρου του αιτητή αναφέρεται και υποστηρίζεται η θέση ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις συνιστούν εκτελεστή διοικητική πράξη στην έννοια του Άρθρου 146 του Συντάγματος και ότι η αιτήτρια δεν συμφωνεί ότι αυτές είναι πληροφοριακού χαρακτήρα "όπως οι καθ΄ων η αίτηση ισχυρίζονται στην Ένστασή τους". Σε σχέση με τούτο, θα πρέπει να παρατηρήσω ότι πουθενά στην Ένσταση δεν έχει τεθεί οποιοδήποτε τέτοιο θέμα, ούτε υπό μορφή προδικαστικής ένστασης, ούτε άλλως πως και περαιτέρω, ούτε στη γραπτή αγόρευση του καθ΄ου η αίτηση έχει θιγεί οποιοδήποτε σχετικό θέμα. Ένα άλλο θέμα στο οποίο γίνεται ενασχόληση στην Απαντητική Αγόρευση της αιτήτριας αναφέρεται στη θέση της ότι η έναρξη της προθεσμίας των 75 ημερών αρχίζει από την ημερομηνία κατά την οποία η αιτήτρια έλαβε γνώση των προσβαλλομένων πράξεων, με σαφές το υπονοούμενο ότι η προσφυγή δεν είναι εκπρόθεσμη. Όμως, σε σχέση και με το θέμα τούτο, θα πρέπει να παρατηρήσω ότι το καθ΄ου η αίτηση κανένα ζήτημα δεν έθεσε προδικαστικά ή άλλως πως στην Ένστασή του, αλλ΄ ούτε και στη γραπτή αγόρευσή του, πέραν μιας έμμεσης αναφοράς στην αγόρευση ότι η επιστολή την οποία αρνήθηκε να παραλάβει η αιτήτρια ημερομηνίας 3.9.2008, "θα μπορούσε ενδεχομένως να αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη."
Με τα πιο πάνω δεδομένα δεν θα ήταν αναμενόμενο όπως το Δικαστήριο επιληφθεί και αποφασίσει τα προαναφερθέντα θέματα τα οποία δεν είναι επίδικα, αφού δεν ηγέρθηκαν ούτε συζητήθηκαν κατάλληλα.
Θα ασχοληθώ κατ΄ αρχάς με το εγερθέν θέμα που αφορά στον Κανονισμό 5(α) των Κανονισμών ΚΔΠ 66/84. Ευθύς εξ αρχής θα πρέπει να λεχθεί ότι η αιτήτρια καμιά υποχρέωση και προφανώς κανένα δικαίωμα είχε να αξιοποιήσει τις πρόνοιες του Κανονισμού αυτού οι οποίες δεν εφαρμόζονται στην περίπτωσή της. Όπως το ίδιο το κείμενο του Κανονισμού 14(5)(α) διαλαμβάνει, δύναται να υποβάλει αίτηση προς τον Πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου της επαρχίας του και να ζητήσει την έκδοση διατάγματος μεταβιβάσεως του οχήματος στο όνομά του,
"(α) Πας όστις αξιοί ότι είναι ιδιοκτήτης μηχανοκινήτου οχήματος μη εγγεγραμμένου επ΄ονόματι αυτού."
Με δεδομένο εδώ ότι η αιτήτρια είχε ήδη το όχημα εγγεγραμμένο στο όνομά της νομότυπα, κανένα λόγο ή δικαίωμα είχε να διεκδικεί την επ΄ ονόματι της εγγραφή του οχήματος απλά και μόνο επειδή κάποιος τρίτος διεκδικούσε ότι εκείνος ήταν ο πραγματικός ιδιοκτήτης.
Ως προς τον ισχυρισμό για το αδικαιολόγητο, αναιτιολόγητο ή παράνομο της πράξης απαγόρευσης μεταβίβασης του οχήματος της αιτήτριας, παρατηρώ τα εξής:
Σύμφωνα με τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, μετά από την εισαγωγή του εν λόγω αυτοκινήτου στην Κύπρο και τη νομότυπη εγγραφή του στο όνομα της αιτήτριας, διερευνήθηκε από την Αστυνομία σχετική καταγγελία και διαπιστώθηκε ότι το όχημα τούτο καταγγέλθηκε ως κλοπιμαίο στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου τελούσε υπό χρηματοδότηση. Αυτό σήμαινε ότι πραγματικός ιδιοκτήτης του φερόταν να ήταν άλλο πρόσωπο στο Ηνωμένο Βασίλειο απ΄ όπου κλάπηκε και προφανώς συνιδιοκτήτης θα ήταν και κάποιος οργανισμός χρηματοδότησης. Διαπιστώθηκε επίσης από τη διερεύνηση ότι το αυτοκίνητο τούτο, μαζί με άλλα αυτοκίνητα πολυτελείας, ήταν προϊόντα κλοπής, τα δε σχετικά έγγραφα τα οποία υποβλήθηκαν κατά την εγγραφή τους στη Δημοκρατία ήσαν είτε προϊόν κλοπής είτε ήσαν παραποιημένα - πλαστογραφημένα. Με αυτά τα δεδομένα διατάχθηκε η κατάσχεση του αυτοκινήτου, το οποίο αργότερα επιστράφηκε στην αιτήτρια για φύλαξη, μόνο λόγω αναφυέντων προβλημάτων στην εξεύρεση χώρου φύλαξης μεγάλου αριθμού αυτοκινήτων και μέχρι την όλη διαλεύκανση της υπόθεσης. Το καθ΄ου η αίτηση, αφού ενημερώθηκε σχετικά, πολύ ορθά ήταν που απαγόρευσε τη διενέργεια οποιασδήποτε περαιτέρω πράξης μεταβίβασης ή αποξένωσης του οχήματος. Αυτή η απόφαση ήταν υπό τις περιστάσεις πλήρως δικαιολογημένη και αρκούντως αιτιολογημένη. Πολύ ορθά επίσης ζήτησε από την αιτήτρια - και τους άλλους ιδιοκτήτες εμπλεκομένων οχημάτων όπως παραδώσουν το πιστοποιητικό εγγραφής του οχήματος τους. Εφόσον το πιστοποιητικό, όπως και η ίδια η εγγραφή στο όνομα τους ενδεχόμενα να είχε εκδοθεί με βάση πλαστογραφημένα - παραποιημένα έγγραφα και το ίδιο το αντικείμενο της εγγραφής, δηλαδή το όχημα να ήταν κλοπιμαίο, η εισήγηση της αιτήτριας ότι θα έπρεπε ανεμπόδιστη να δικαιούτο υπό τις πιο πάνω περιστάσεις να μεταβιβάσει το όχημα το οποίο φερόταν να είναι κλοπιμαίο ωσάν να μη συνέβαινε τίποτε, δεν έχει κανένα έρεισμα.
Η προσφυγή αναπόφευκτα απορρίπτεται με €800, πλέον ΦΠΑ, έξοδα εναντίον της αιτήτριας.
Κ. Kληρίδης,
Δ.
/ΧΤΘ