|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υποθ. αρ.827/2008)
22 Ιουλίου, 2010
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στης]
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
1. ΓΛΑΥΚΟΣ ΚΑΡΙΟΛΟΥ
2. ΜΑΡΙΝΟΣ ΜΕΝΕΛΑΟΥ
3. ΜΕΛΕΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
4. ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ
Αιτητές,
- Και -
ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
Καθ΄ων η αίτηση.
------------------------
Ρ.Καλλιγέρου (κα.), για τους Αιτητές
Ν.Κλεάνθους (κα.) για Χρ.Τριανταφυλλίδη, για τους Καθ΄ων η αίτηση
Α.Κωνσταντίνου, για το ενδιαφερόμενο μέρος.
-----------------------
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Οι τέσσερις αιτητές με την κοινή προσφυγή αμφισβητούν τη νομιμότητα της απόφασης των καθ΄ων η αίτηση, με την οποία, αρχικώς, προήχθη το ενδιαφερόμενο μέρος Αννίτα Δημητριάδη στην υπεράριθμη θέση Διευθυντή Τουρισμού και «στη συνέχεια στη μόνιμη θέση Διευθυντή Τουρισμού, Τμήμα Τουριστικής Οργάνωσης (Στρατηγικής)». Η επίδικη, είναι θέση πρώτου διορισμού και προαγωγής.
Η προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Διευθυντή Τουρισμού, τμήμα διοίκησης, είχε ακυρωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο με τις προσφυγές αρ, 1094/00 και 1103/00. Η απόφαση επικυρώθηκε στις 22 Γενάρη 2008 από την Ολομέλεια, με την Αναθεωρητική ΄Εφεση αρ 45/05.
Το Διοικητικό Συμβούλιο των Καθ΄ων η αίτηση σε συνεδρία του ημερ.13 Μαρτίου 2008, προέβη σε επανεξέταση του ζητήματος της πλήρωσης της θέσης Διευθυντή Τουρισμού στο τμήμα διοίκησης και αφού έλαβε υπόψη του όλα τα στοιχεία προσέφερε διορισμό στη θέση, σε άλλη υπάλληλο των καθ΄ων η αίτηση, αναδρομικά από την 1η Γενάρη 2000. Η εν λόγω υπάλληλος είχε στο μεταξύ αφυπηρετήσει από τις 29 Φεβράρη 2008 επομένως η θέση παρέμενε και πάλι κενή.
Ακολούθως, σε συνεδρία του ημερομηνίας 3 Απριλίου 2008, το Διοικητικό Συμβούλιο των καθ΄ων η αίτηση συζήτησε το θέμα πλήρωσης δυο κενών θέσεων Διευθυντή Τουρισμού, μια στο τμήμα στρατηγικής και μια στο τμήμα διοίκησης. Το Διοικητικό Συμβούλιο εξέτασε ειδικά την περίπτωση του ενδιαφερομένου μέρους και αποφάσισε, κατά πλειοψηφία, να προάξει το ενδιαφερόμενο μέρος ως υπεράριθμη και όπως καταλάβει την πρώτη κενωθείσα θέση Διευθυντή Τουρισμού, η οποία είχε κενωθεί στο Τμήμα στρατηγικής στις 27 Φεβράρη 2007. Αποφάσισε επίσης την προκήρυξη της θέση Διευθυντή τουρισμού που είχε κενωθεί από 1η Μαρτίου 2008 ( πιο πάνω)
Οι καθ΄ων η αίτηση απέστειλαν σχετικό σημείωμα προς όλο το προσωπικό ημερ. 28 Απριλίου 2008 ότι το ενδιαφερόμενο μέρος προάχθηκε στη επίδικη θέση από τις 17 Απριλίου 2008 και ως αποτέλεσμα τούτου καταχωρίστηκε η παρούσα προσφυγή.
Οι καθ΄ων η αίτηση και το ενδιαφερόμενο μέρος πρόβαλλαν προδικαστική ένσταση ότι οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος να προσβάλλουν την υπεράριθμη προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους, καθότι, δεν κατείχαν τα προσόντα. Ισχυρίζονται δε ότι, η προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους, έγινε κατ΄εφαρμογή του άρθρου 45 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου, Ν. 1/90, επομένως, επρόκειτο περί αποκατάστασης, υπαλλήλου του οποίου η προαγωγή, ακυρώθηκε.
Ταυτοχρόνως, επισήμανε ο συνήγορος του ενδιαφερομένου μέρους, ούτε την εποχή της πλήρωσης της θέσης, 15 Ιουλίου 2002, από άλλο υπάλληλο μπορούσε να υποβάλει αίτηση, αφού κατείχε τη θέση. Στηρίζουν τη θέση τους περί έλλειψης εννόμου συμφέροντος και στο γεγονός ότι η πλήρωση της επίδικης θέση δεν ήταν αποτέλεσμα σύγκρισης και αξιολόγησης των υποψήφιων, αλλά αποκατάσταση του ενδιαφερομένου μέρους.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλλουν την προαγωγή της αιτήτριας καθότι, εάν η θέση αυτή δημοσιευόταν, θα είχαν δικαίωμα να υποβάλλουν αίτηση και να τη διεκδικήσουν.
Θεωρώ ότι η προδικαστική ένσταση δεν ευσταθεί. Οι καθ΄ων η αίτηση θεώρησαν ότι μπορούσαν να προχωρήσουν στην προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους στην υπεράριθμη θέση Διευθυντή Τουρισμού και στη συνέχεια στη θέση Διευθυντή Τουρισμού τμήμα Τουριστικής Οργάνωσης (Στρατηγικής) στηριζόμενοι στο άρθρο 45 του Περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου ( Ν. 1/90).
Το άρθρο 45 προβλέπει ότι:
«45.(1) Σε περίπτωση κατά την οποία η προαγωγή ενός υπαλλήλου σε μία θέση ακυρώνεται ύστερα από απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, η Επιτροπή μπορεί, αν κατά την επανεξέταση δεν αποφασίσει την εκ νέου προαγωγή του στη θέση αυτή και εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις οι οποίες ορίζονται στο εδάφιο (2), να αποφασίσει την προαγωγή ή την υπεράριθμη προαγωγή του, ανάλογα με το αν υπάρχει ή όχι κενή θέση, σε θέση στην οποία κατά πάσα λογική πιθανότητα θα προαγόταν, αν δε γινόταν η προαγωγή του που ακυρώθηκε.»
Η προαγωγή σε υπεράριθμη θέση είναι διαδικασία η οποία δεν προβλέπεται πουθενά στους περί Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (Διάρθρωσης και Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμούς του 1970 (όπως τροποποιήθηκαν). Ούτε υπάρχει πουθενά οποιαδήποτε πρόνοια η οποία να αναφέρει ότι σε περιπτώσεις προαγωγών ή όπου δεν υπάρχει σχετική ρύθμιση, θα τυγχάνουν εφαρμογής οι πρόνοιες του Περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου. Στις περιπτώσεις που πρόθεση του νομοθέτη ήταν να εφαρμόζονται οι πρόνοιες του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου γίνεται ρητή αναφορά. Όπως π.χ στην περίπτωση διορισμών επί δοκιμασία ( άρθρο 9), πειθαρχική διαδικασία ( άρθρο 47).
Συνακόλουθα θεωρώ ότι εσφαλμένα οι καθ΄ων η αίτηση εφάρμοσαν το άρθρο 45 του Ν.1/90, και καταλήγω ότι οι αιτητές έχουν έννομο συμφέρον να προσβάλουν την επίδικη απόφαση, αφού τους στέρησε, η μη προκήρυξη, τη δυνατότητα διεκδίκησης της θέσης.
Ως αναπόφευκτη συνέπεια, η απόρριψη της πιο πάνω προδικαστικής ένστασης, απολήγει σε επιτυχία του λόγου ακυρώσεως που προβάλλουν οι αιτητές, ότι δηλαδή η πλήρωση της επίδικης θέσης δεν μπορούσε να πληρωθεί χωρίς να προηγηθεί η προκήρυξη της, ως θέσης πρώτου διορισμού και προαγωγής. Η διασφάλιση της αρχής της ισότητας επέβαλλε δημοσιοποίηση της εν λόγω θέσης έτσι ώστε να είχαν οι ενδιαφερόμενοι, μεταξύ των οποίων και οι αιτητές, τη δυνατότητα υποβολής αίτησης.
Στις υποθέσεις αρ. 1804/06 κ.ά ν. Πανεπιστημίου Κύπρου, ημερ. 27 Οκτωβρίου 2009 είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ με το θέμα, ανέφερα τα ακόλουθα:
«Συνεπώς επιβάλλετο η δημοσίευση της θέσης ούτως ώστε ο κάθε ενδιαφερόμενος να μπορεί να υποβάλλει αίτηση. Η μη δημοσίευση της θέσης παραβιάζει την αρχή της ισότητας και η παράλειψη δημοσίευσης καθιστά τη διαδικασία άκυρη. Η υπόθεση Κοφτερός κ.α ν. Δημοκρατίας (2001) 3 ΑΑΔ 1712 πραγματεύεται το θέμα σε έκταση:
"Το άρθρο 34(1) θέτει μια θεμελιακή αρχή ευνομίας στον τομέα του διοικητικού δικαίου, συνυφασμένη με τις ευρύτερες ιδέες της διαφάνειας και της ισότητας όσο και του δημόσιου συμφέροντος στην προσέλκυση των καταλληλότερων υποψηφίων. Όπως το έθεσε ο Πικής, Π., δίδοντας την απόφαση της Ολομέλειας στις υποθέσεις Μενελάου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 370, στη σ. 384:
Καμιά θέση στη Δημόσια Υπηρεσία (εκτός από θέσεις αποκλειστικά προαγωγής) δεν πληρούται χωρίς να προηγηθεί η δημόσια προκήρυξή της. Η υποχρέωση για δημοσίευση επιβάλλεται από την αρχή της ισότητας, η οποία κατοχυρώνεται στο Άρθρο 28 του Συντάγματος. Το δικαίωμα της ίσης μεταχείρισης από τις διοικητικές αρχές και όργανα του κράτους αποτελεί ατομικό δικαίωμα του πολίτη - Άρθρο 28 - και αντίστοιχη υποχρέωση της Πολιτείας να το διασφαλίσει αποτελεσματικά - Άρθρο 35. Η προκήρυξη θέσεων στο δημόσιο επιβάλλεται γενικότερα, προς διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος, για την αξιοκρατική στελέχωση της Δημόσιας Υπηρεσίας."
Μάλιστα στην υπόθεση Αρχής Λιμένων ν. Βασιλείου (1996) 3 Α.Α.Δ. 54, ο Πικής, Π., δίδοντας την απόφαση της Ολομέλειας, διακήρυξε στις σελίδες 60-61:
Η διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ότι η δημοσίευση κενών θέσεων πρώτου διορισμού αποτελεί απόρροια των αρχών της χρηστής διοίκησης, και ότι, ανεξάρτητα από το ισχύον νομικό καθεστώς η δημοσίευση των θέσεων ήταν απαραίτητη, είναι ορθή. Η δημοσίευση, πρέπει να πούμε, κενών θέσεων πρώτου διορισμού στο δημόσιο τομέα, αποτελεί συνταγματική επιταγή η οποία επιβάλλεται από την αρχή της ίσης μεταχείρισης των πολιτών από τη Διοίκηση που συνιστά πτυχή της ισοπολιτείας που κατοχυρώνει το Άρθρο 28.1 του Συντάγματος."
Είναι σημαντικό και ταυτοχρόνως θεμελιακό στοιχείο σ΄ένα κράτος δικαίου αλλά με βάση την αρχή της ευνομίας, να τηρείται η θέσμια υποχρέωση των καθ΄ων η αίτηση. Αντικρίζοντας το θέμα από άλλη σκοπιά, ήταν αναγκαίο, για σκοπούς εκδήλωσης εννόμου συμφέροντος, να διαγωνισθούν οι αιτητές και τα ενδιαφερόμενα μέρη και με τρίτα πρόσωπα που ενδεχομένως να ενδιαφέροντο, αν δημοσιευόταν η θέση. Ποιοι θα ήταν είναι άγνωστο. Παράλληλα η πιθανή μετάθεση χρόνου της κρίσης των υποψηφίων, ενδεχομένως να επέτρεπε διαφορετική προσέγγιση από τους καθ΄ων η αίτηση ως προς την καταλληλότητα όλων των υποψηφίων.
Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Μενελάου ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω), η προκήρυξη θέσεων διέπεται από το δημόσιο συμφέρον για αξιοκρατική στελέχωση της υπηρεσίας (βλ. Υπ.αρ.793/03 Τσιανάκκας ν. ΚΟΤ, ημερ. 7.8.2006). Επιπρόσθετα όπως κρίθηκε στην υπόθεση Αρχή Λιμένων ν. Βασιλείου (ανωτέρω) η απουσία προκήρυξης αποτελεί παραβίαση ουσιώδους τύπου, συνεπώς ενέργεια μη επιτρεπτή.
Με γνώμονα τα πιο πάνω οι καθ΄ων η αίτηση έπρεπε να προχωρήσουν σε προκήρυξη της θέσης του Ανώτερου Λειτουργού, κάτι το οποίο παρέλειψαν να κάμουν. Συνακόλουθα, ο λόγος αυτός ακυρώσεως ευσταθεί, και δεν θεωρώ χρήσιμο να επεκταθώ στους άλλους λόγους ακυρώσεως που προβάλλονται.»
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρούται με €1.700,00 έξοδα πλέον ΦΠΑ, αν υπάρχει, υπέρ των αιτητών και εναντίον των καθ΄ων η αίτηση.
Κ.Παμπαλλής,
Δ.