|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΡ. 550/2009
5 Μαϊου, 2010
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/ΣΤΗΣ]
ANAΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
Αιτητής
- ΚΑΙ -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
Καθ' ων η αίτηση
..............................
Κ. Χατζηιωάννου με Ν. Χατζηιωάννου (κα) για τον αιτητή
Κ. Σταυρινός, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ' ων η αίτηση
Α.Σ. Αγγελίδης με Ξ. Ευγενίου (κα), για το ενδιαφερόμενο μέρος Δημήτριο Χριστοφίδη
................................
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή ζητά από το δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία, την οποία παραθέτω αυτούσια:
«Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των καθ' ων η αίτηση που δημοσιεύθηκε στην Επίσημον Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 16.04.2009 (Παράρτημα Α) με την οποία προήγαγαν και/ή διόρισαν τον κ. Δημήτριο Χριστοφίδη στην μόνιμη θέση του Διευθυντή Τμήματος Δασών από 01.04.2009 αντί του αιτητή είναι άκυρη παράνομη και χωρίς οποιοδήποτε αποτέλεσμα.»
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Ο αιτητής προσελήφθη στο Υπουργείο Γεωργίας Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος το Φεβρουάριο του 1973 στη μόνιμη θέση Βοηθού Συντηρητή Δασών. Έκτοτε έχει υπηρετήσει σε διάφορες θέσεις και ανελίχθηκε μέχρι τη θέση του Πρώτου Συντηρητή Δασών Κλίμακα Α14 που κατέχει από το Δεκέμβριο του 1998.
Το ενδιαφερόμενο μέρος Δ. Χριστοφίδης διορίστηκε το Σεπτέμβριο του 1976 και κατείχε τη θέση του Ανώτερου Συντηρητή Δασών από τον Αύγουστο του 1999.
Ο Γενικός Διευθυντής, Υπουργείο Γεωργίας Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος με επιστολή του ζήτησε από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής ΕΔΥ) να προβεί στις αναγκαίες ενέργειες για την πλήρωση μιας κενής μόνιμης θέσης Διευθυντή Τμήματος Δασών.
Η θέση είναι πρώτου Διορισμού και Προαγωγής και η Ε.Δ.Υ. στη συνεδρία της με ημερ. 16/12/08 αποφάσισε να δημοσιευτεί η θέση στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και να δοθεί προθεσμία 3 εβδομάδων για υποβολή αιτήσεων, Η θέση δημοσιεύτηκε στις 19/12/08 και υποβλήθηκαν 4 αιτήσεις. Η ΕΔΥ εξέτασε όλες τις αιτήσεις που υποβλήθηκαν ενώπιον της, στις 20/1/09, διαπίστωσε ότι και οι 4 αιτητές ικανοποιούσαν τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας και αποφάσισε να τους καλέσει σε προφορική συνέντευξη και να παραστεί και ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Γεωργίας. Έτσι στη συνεδρία της ημερ. 19/3/09 δέχτηκε χωριστά σε προφορική εξέταση τους 4 υποψήφιους και ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου αξιολόγησε την απόδοση των υποψηφίων και σύστησε για διορισμό το ενδιαφερόμενο μέρος.
Ακολούθως η ΕΔΥ αξιολόγησε και η ίδια την απόδοση των υποψηφίων υπό το φως και των σχετικών κρίσεων του Γενικού Διευθυντή. Λαμβάνοντας υπόψη τα προσόντα των υποψηφίων σε σχέση με τα καθήκοντα της θέσης όπως επίσης και τα υπόλοιπα στοιχεία των αιτήσεων και το περιεχόμενο των προσωπικών φακέλων μαζί με την αξιολόγηση ενώπιον της, κατά πλειοψηφία, επέλεξε ως τον πιο κατάλληλο για διορισμό το ενδιαφερόμενο μέρος. Ο διορισμός δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα στις 16/4/09 και ο αιτητής καταχώρησε την προσφυγή του στις 13/5/09.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Οι ευπαίδευτοι δικηγόροι του αιτητή στη γραπτή τους αγόρευση (αρχική και απαντητική) εισηγήθηκαν την ακύρωση της προσβαλλόμενη απόφασης για τους εξής λόγους: (α) υπεροχή του αιτητή και στα τρία κριτήρια, (β) έλλειψη δέουσας έρευνας, (γ) πλάνη περί το νόμο και τα πράγματα, (δ) αναιτιολόγητη η απόφαση και (ε) αναιτιολόγητη η σύσταση του Γενικού Διευθυντή.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση απέρριψε όλους τους λόγους ακύρωσης και εισηγήθηκε την απόρριψη της προσφυγής.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του ενδιαφερόμενου μέρους, με τη δική του αγόρευση, εισηγήθηκε ότι ο αιτητής απέτυχε να καταδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος είχε τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή και καλύτερη επίδοση στην προφορική συνέντευξη ενώπιον της Ε.Δ.Υ.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Αρχίζω από τον ισχυρισμό του αιτητή ότι υπερέχει του ενδιαφερόμενου μέρους και στα τρία κριτήρια, αξία, προσόντα και αρχαιότητα.
Αναφορικά με την αξία, από τα ενώπιον μου γεγονότα περιλαμβανομένων και των ετήσιων εμπιστευτικών εκθέσεων, ο ισχυρισμός του αιτητή ότι υπερέχει, δεν ευσταθεί. Σε μια περίοδο 10 ετών έχει ένα (1) «Εξαίρετος» περισσότερο του ενδιαφερόμενου μέρους κάτι που καθιστά τους δυο υποψηφίους ισοδύναμους (βλ. μεταξύ άλλων Βασιλειάδης κ.α ν. Τσιάρτα κ.α (2005) 3 Α.Α.Δ. 403 και Μαρούλα Θεοδότου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 23/07 ημερ. 18/1/10).
Αναφορικά με τα προσόντα και πάλιν οι δυο υποψήφιοι (αιτητής και ενδιαφερόμενο μέρος), είναι ισοδύναμοι. Κατέχουν και οι δυο πανεπιστημιακό δίπλωμα στη Δασονομία, που με απόφαση του ΚΥΣΑΤΣ τα διπλώματα τους είναι ισότιμα προς πτυχίο πανεπιστημιακού επιπέδου και μεταπτυχιακού επιπέδου Master. Έτυχαν αμφότεροι μεταπτυχιακής εκπαίδευσης σε θέματα του Τμήματος Δασών και παρακολούθησαν διάφορες εκπαιδευτικές σειρές μαθημάτων, σχετικών με τα καθήκοντα τους. Άλλωστε και η ΕΔΥ δεν έκρινε οποιοδήποτε ότι υπερέχει σε προσόντα.
Το επόμενο θέμα που κρίνω ότι θα πρέπει να εξεταστεί είναι η αρχαιότητα. Είναι δεκτό από τους καθ' ων η αίτηση και ενδιαφερόμενο μέρος, ότι ο αιτητής υπερέχει σε αρχαιότητα. Επικαλούνται όμως νομολογία (Πανταζή ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 47, Σιακάς ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 468 και Πούρος κ.α ν. Χατζηστεφάνου κ.α (2001) 3 Α.Α.Δ. 374 και) ότι εφόσον εδώ πρόκειται για θέση ψηλά στην ιεραρχία, η αρχαιότητα έχει περιορισμένη σημασία.
Από τα ενώπιον μου στοιχεία προκύπτει ότι η υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα είναι σημαντική. Όχι μόνο έχει αρχαιότητα από άποψης χρόνου που εισήλθαν στην Υπηρεσία (ο αιτητής εισήλθε το 1973 ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος το 1976), αλλά και γιατί ο αιτητής είχε τη θέση Πρώτου Συντηρητή Δασών Κλίμακα Α14 (αμέσως κατώτερη της υπό εξέταση θέσης) από το Δεκέμβριο του 1998, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε κατώτερη από τον αιτητή θέση, αυτή του Ανώτερου Συντηρητή Δασών Κλίμακα Α13 από τον Αύγουστο του 1999. Ήταν δηλαδή το ενδιαφερόμενο μέρος 2 κλίμακες κάτω από την υπό εξεταση θέση. Στη δική μας περίπτωση, αιτητής και ενδιαφερόμενο μέρος, με βάση τις ετήσιες εκθέσεις αξιολόγησης, ήσαν ίσοι αφού, όπως ήδη ανάφερα, το ένα «εξαίρετος» περισσότερο που είχε ο αιτητής σε μια περίοδο 10 ετών δεν του δίνει προβάδισμα σε αξία. Το ενδιαφερόμενο μέρος είχε υπέρ του τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή ο οποίος είχε αξιολογήσει τον αιτητή κατά την προφορική συνέντευξη ως «παρα πολύ καλός» το δε ενδιαφερόμενο μέρος ως «Εξαίρετος». Δεν αιτιολόγησε τη σύσταση του αφού τούτο δεν απαιτείται από το Νόμο. (Βλ. Χατζηλουκά ν. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 643, 647, Χατζηχάννα ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 35/2005 ημερ. 4/12/09). Αυτό που εξετάζεται είναι αν η σύσταση είναι αντίθετη με τα στοιχεία των φακέλων, κάτι που εδώ δεν είναι.
Η ΕΔΥ, στη δική της αξιολόγηση, κατά πλειοψηφία (3 από 4) χαρακτήρισε τον αιτητή «παρα πολύ καλός» ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος «Εξαίρετος». Αντίθετα ο Πρόεδρος της ΕΔΥ έκρινε «Εξαίρετο» τον αιτητή και «Πάρα πολύ καλό» το ενδιαφερόμενο μέρος.
Η ΕΔΥ (πλειοψηφία) έκρινε το ενδιαφερόμενο μέρος ότι «υπερέχει γενικά των άλλων υποψηφίων» και τον επέλεξε για διορισμό στη θέση του Διευθυντή Τμήματος Δασών με το ακόλουθο σκεπτικό:
«Επιλέγοντας τον Χριστοφίδη, η πλειοψηφία της Επιτροπής έλαβε υπόψη ότι αυτός αξιολογήθηκε από την ίδια ως «Εξαίρετος», σε υψηλότερο δηλαδή επίπεδο από τους λοιπούς υποψηφίους, και στο υψηλότερο επίπεδο αξιολόγησης που δόθηκε σε υποψήφιο κατά την ενώπιον της προφορική εξέταση. Όσον αφορά την αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις Ετήσιες Υπηρεσιακές Εκθέσεις, με ιδιαίτερη έμφαση σ' αυτές της τελευταίας δεκαετίας, λόγω της ισοπέδωσης που παρατηρείται στην τελευταία πενταετία, ο επιλεγείς είναι ίσος με τους Παττίχη Γεώργιο και Τσιντίδη Τάκη, ενώ υστερεί οριακά έναντι του Χριστοδούλου Αλέξανδρου (79 Εξαίρετος, +1 Πολύ Ικανοποιητικά και 80 Εξαίρετος, αντίστοιχα) και σ' ό,τι αφορά τα προσόντα δεν υστερεί έναντι των άλλων υποψηφίων που δεν επιλέγηκαν. Επιπλέον, ο Χριστοφίδης διαθέτει τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή, την οποία οι μη επιλεγέντες δεν διαθέτουν.
Η πλειοψηφία της Επιτροπής, επιλέγοντας το Χριστοφίδη, δεν παρέλειψε να λάβει υπόψη ότι αυτός έπεται σε αρχαιότητα των Χριστοδούλου και Παττίχη, εντούτοις, οι υποψήφιοι αυτοί αξιολογήθηκαν σε χαμηλότερο από τον επιλεγέντα επίπεδο κατά την ενώπιον της προφορική εξέταση. (Συγκεκριμένα, ο Παττίχης αξιολογήθηκε ομόφωνα ως «Σχεδόν εξαίρετος», ενώ ο επιλεγείς ως «Εξαίρετος» από την πλειοψηφία της Επιτροπής και ο Χριστοδούλου ως «Πάρα πολύ καλός» από την πλειοψηφία της Επιτροπής). Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η υπό πλήρωση θέση είναι διευθυντική και Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής, η πλειοψηφία της Επιτροπής έκρινε ότι η αρχαιότητα, παρόλο που λαμβάνεται υπόψη και συνεκτιμάται, είναι, σύμφωνα με τη σχετική νομολογία, πολύ περιορισμένης σημασίας λόγω του επιπέδου της υπό πλήρωση θέσης και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να αντισταθμίσει τη γενική υπεροχή του Χριστοφίδη, όπως αυτή αναλύεται πιο πάνω.
Ο κ. Παπαγεωργίου, υποστηρίζοντας την επιλογή του Χριστοδούλου Αλέξανδρου, έλαβε υπόψη ότι αυτός τον αξιολόγησε σε υψηλότερο επίπεδο από τον επιλεγέντα, κατά την ενώπιον της Επιτροπής προφορική εξέταση (Σχεδόν εξαίρετος και πάρα πολύ καλός, αντίστοιχα). Όσον αφορά την αξία, όπως αυτή αναφέρεται πιο πάνω, ο Χριστοδούλου υπερέχει, έστω και οριακά, έναντι του επιλεγέντος. Όσον αφορά την αρχαιότητα, ο Χριστοδούλου επίσης υπερέχει έναντι του επιλεγέντος και, επιπλέον, δεν υστερεί σε προσόντα.»
Είναι φανερό από τα πιο πάνω ότι η ΕΔΥ θεώρησε ισοδύναμους τον αιτητή και ενδιαφερόμενο μέρος σε αξία και προσόντα, αλλά παρά την αρχαιότητα του αιτητή, αφού έλαβε υπόψη ότι το ενδιαφερόμενο μέρος είχε τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή, ότι είχε καλύτερη απόδοση κατά την ενώπιον της αξιολόγηση και ότι πρόκειται για διευθυντική θέση, στην οποία έχει πιο ευρεία διακριτική ευχέρεια, προτίμησε για διορισμό το ενδιαφερόμενο μέρος. Κρίνω ότι η απόφαση αυτή της ΕΔΥ (πλειοψηφία) είναι σύμφωνη με τη νομολογία. Εφόσον το ενδιαφερόμενο μέρος είχε υπέρ του τη σύσταση του Γενικού Διευθυντή, που σύμφωνα με τη νομολογία αποτελεί ξεχωριστό στοιχείο κρίσης, την οποία σύσταση μόνο αν έδιδε η ΕΔΥ ειδική και καλή αιτιολογία μπορούσε να παρακάμψει, και εφόσον η διακριτική της ευχέρεια ενόψει του ότι η θέση ήταν πολύ ψηλά στην ιεραρχία ήταν πιο ευρεία, παρά σε χαμηλότερες θέσεις, καταλήγω ότι ήταν εύλογα επιτρεπτό για την ΕΔΥ να αποφασίσει το διορισμό του ενδιαφερόμενου μέρους. Δεν παραγνωρίζω ότι από άποψης ιεραρχίας το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν 2 κλίμακες κάτω από τη θέση που τελικά διορίστηκε. Όμως, εφόσον η θέση ήταν πρώτου διορισμού και προαγωγής, δεν υπάρχει νομικό πρόβλημα για τέτοιο διορισμό. Στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Πανταζή, πιο πάνω, σελ. 53 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Η θέση είναι πρώτου διορισμού και προαγωγής. Θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής έχουν σκοπό να προσελκύσουν ικανούς υποψήφιους στη Δημόσια Υπηρεσία και ταυτόχρονα να δώσουν ευκαιρία επαγγελματικής ανέλιξης σε ικανούς και κατάλληλους δημόσιους υπαλλήλους. Ο κανόνας ότι, εκτός εάν υπάρχει σαφής αντίθετη διάταξη νόμου, δεν μπορεί να γίνει προαγωγή σε πάνω από ένα βαθμό δεν ισχύει στις θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής - (βλ. Republic & Another v. Aristotelous (1982) 3 C.L.R. 497, Κλέαρχος Μιλτιάδους και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 789, 791, 796 (απόφαση δόθηκε στις 30 Μαϊου, 1989))»
Πιο κάτω στη σελ. 54 της ίδιας υπόθεσης διαβάζουμε τα εξής:
«Η θέση είναι διευθυντική. Είναι η ανώτερη θέση στο Τμήμα Γεωλογικής Επισκόπησης. Η διακριτική ευχέρεια της Επιτροπής είναι ευρεία - (βλ. Andreas Frangos v. Republic (Public Service Commission)(1970) 4 C.L.R. 312, Charalambos Michael Ierides v. Republic (Public Service Commission) (1976) 3 C.L.R. 9 και στην έφεση Ierides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 165).»
Για την ευρεία διακριτική ευχέρεια της Ε.Δ.Υ. σε θέσεις ψηλά στην ιεραρχία, σχετικές είναι και οι υποθέσεις Μουζούρης κ.α ν. Δημοκρατίας (1990) 3 (Ε) Α.Α.Δ. 4076 σελ. 4089-4090, Κωνσταντίνου κ.α ν. Νικολάου κ.α (2007) 3 Α.Α.Δ. 18, 25 και Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας (αρ. 1) (2007) 3 Α.Α.Δ. 96,106.
Ήδη ανάφερα ότι η ΕΔΥ έλαβε υπόψη υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους και την καλύτερη απόδοσή του κατά την ενώπιον της προφορική εξέταση. Αυτός είναι παράγων που μπορούσε νομολογιακά να ληφθεί υπόψη υπέρ του. Στη σελ. 25 της υπόθεσης Κωνσταντίνου ν. Νικολάου, πιο πάνω, διαβάζουμε τα εξής:
«Εξετάζοντας το τελευταίο παράπονο των εφεσειόντων, βρίσκουμε και αυτό να είναι δικαιολογημένο. Σύμφωνα με τη νομολογία, η απόδοση των υποψηφίων κατά την ενώπιον της Ε.Δ.Υ. προφορική εξέταση λαμβάνεται υπόψη για σκοπούς αξιολόγησης και διακρίβωσης της αξίας. Η υπεροχή τους στην προφορική εξέταση ενώπιόν της ήταν στοιχείο που ανάγεται στην αξία, η οποία αποτελεί βασικό κριτήριο. Συμφωνούμε ότι οι θέσεις δεν ήταν από τις ψηλές στην ιεραρχία, αυτό όμως δε μείωνε τη σημασία των αποτελεσμάτων της προφορικής εξέτασης ενώπιον της Ε.Δ.Υ., ενόψει των καθηκόντων και ευθυνών της θέσης στην κρινόμενη υπόθεση. Κατά την άποψή μας, δεν υπήρξε πλημμέλεια. Η Ε.Δ.Υ. αντίκρισε τα δεδομένα μέσα στα όρια της πλατιάς διακριτικής εξουσίας την οποία έχει και, επομένως, δε δικαιολογείται δικαστική επέμβαση.»
Στην Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (πιο πάνω) σελ. 106 επαναλαμβάνονται τα εξής:
«..Πάντως, σε θέσεις ψηλά στην ιεραρχία, όπως συμβαίνει εδώ, η βαρύτητα των εντυπώσεων της συνέντευξης είναι αυξημένη - (βλ. Πούρος κ.α. ν. Χατζηστεφάνου κ.α. (2001) 3 Α.Α.Δ. 374). Έχοντας κατά νουν ότι η υπόθεση αφορούσε την πλήρωση θέσης ψηλά στην ιεραρχία, όπου το διορίζον όργανο έχει ευρεία διακριτική εξουσία επιλογής, καταλήγουμε ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι ορθή. Εσφαλμένα είναι που ο εφεσείων προβάλλει ότι είχε έκδηλη υπεροχή.»
Στη Δημοκρατία κ.α ν. Γιαλλουρίδης κ.α, πιο πάνω, σελ. 4328 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Η απόδοση των υποψηφίων έχει αυξημένη βαρύτητα στις περιπτώσεις πλήρωσης θέσεων πρώτου διορισμού και στις περιπτώσεις που η προσωπικότητα του υποψηφίου είναι σημαντικό στοιχείο για την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης - διευθυντικές θέσεις - (βλ. μεταξύ άλλων, Milia Panayiotou and Another v. Republic (Public Service Commission) (1968) 3 C.L.R. 639, 642, Eleni Eliadou Duncan v. Republic (Public Service Commission) (1977) 3 C.L.R. 153, 163, Stylianou and Another v. P.S.C. (1980) 3 C.L.R. 11, 17, Stylianou and Others v. Republic (1984) 3 C.L.R. 776, 787, Loizidou-Papaphoti v. Republic (1984) 3 C.L.R. 933, 941, Νικος Ζαβρός και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3 (Γ) Α.Α.Δ. 1836 και Γεώργιος Γιωργή και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3(Ε) Α.Α.Δ. 3336).»
Αναφορικά με την αρχαιότητα υπάρχει αρκετή και σαφής νομολογία ότι στην περίπτωση πλήρωσης θέσεων πρώτου διορισμού και προαγωγής που είναι ψηλά στην ιεραρχία, ιδιαίτερα διευθυντικές, η αρχαιότητα αποτελεί στοιχείο περιορισμένης σημασίας (βλ. μεταξύ άλλων, Δημοκρατία ν. Πανταζή και Πούρος κ.α ν. Χατζηστεφάνου κ.α (πιο πάνω).
Όπως έχουν τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, μόνο αν ο αιτητής αποδείκνυε έκδηλη υπεροχή, θα μπορούσε να επιτύχει στην προσφυγή του και η απόφαση μου είναι ότι δεν έχει αποδείξει τέτοια υπεροχή. Το Δικαστήριο δεν υποκαθιστά τη δική του κρίση αναφορικά με την επιλογή του καταλληλότερου υποψήφιου για προαγωγή ή διορισμό με την κρίση του αρμοδίου οργάνου. (βλ. Μιλτιάδους κ.α. ν. Δημοκρατίας (1989) 3 Α.Α.Δ. 1328, 1336). Τα γεγονότα ήταν τέτοια που ο διορισμός του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν εύλογα επιτρεπτός.
Ενόψει των πιο πάνω η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €1.200 έξοδα πλέον ΦΠΑ εναντίον του αιτητή και υπέρ των καθ' ων η αίτηση.
Μεταξύ αιτητή και ενδιαφερόμενου μέρους καμιά διαταγή για έξοδα
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται σύμφωνα με το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑς