|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ.85/2008)
19 Φεβρουαρίου, 2010
[K. ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA ΑΡΘΡA 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗΣ,
Αιτητής,
-ν-
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ης η Αίτηση.
- - - - - -
Α. Κωνσταντίνου, για τον Αιτητή.
Μ. Σπηλιωτοπούλου, Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την
Καθ΄ης η Αίτηση.
Μ. Καλλιγέρου, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους στη μόνιμη θέση Λειτουργού Εμπορίου και Βιομηχανίας Α΄, Υπηρεσίες Εμπορίου και Βιομηχανίας, προσβάλλει με την παρούσα προσφυγή του ο αιτητής, επιδιώκοντας την ακύρωσή της. Η προαγωγή έγινε αναδρομικά από την 1.7.2006 και ήταν το αποτέλεσμα επανεξέτασης, κατόπιν έκδοσης απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην προσφυγή αρ. 1356/2006 με την οποία είχε ακυρωθεί η προαγωγή του ίδιου ενδιαφερόμενου μέρους στην προαναφερθείσα θέση. Προσβάλλοντας τη νομιμότητα και/ή ορθότητα της επίδικης πράξης, ο αιτητής εγείρει διάφορους λόγους ακύρωσης τους οποίους θα εξετάσω στη συνέχεια.
Ισχυρισμός ότι ο Γενικός Διευθυντής και η Ε.Δ.Υ. παραβίασαν το δεδικασμένο, και επλανήθησαν ως προς την πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους.
Κατά την εμφάνισή του ενώπιον της καθ΄ης η αίτηση η οποία επανεξέταζε το όλο θέμα της προαγωγής στην επίδικη θέση, ο Γενικός Διευθυντής του αρμόδιου Υπουργείου, προέβηκε σε σύσταση του ενδιαφερόμενου μέρους Μηλικούρη και όχι του αιτητή. Όπως προκύπτει από τα τηρηθέντα πρακτικά, ο Γενικός Διευθυντής δικαιολόγησε τη σύστασή του, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, και τα εξής:
"Ο Μηλικούρης κατέχει τη θέση Λειτουργού Εμπορίου και Βιομηχανίας από 1.12.96 και ο Καραγιώργης από 2.12.96. Ο συστηνόμενος, όμως, Μηλικούρης Σωτήριος κατείχε πριν απότ ο διορισμό του στη θέση Λειτουργού Εμπορίου και Βιομηχανίας τη θέση του Βοηθούν Εμπορίου και Βιομηχανίας, 1ης Τάξης. Συγκεκριμένα, υπηρετούσε στο Υπουργείο από την 1.3.1979 στη θέση Βοηθού Εμπορίου και Βιομηχανίας, 3ης Τάξης, από την 15.6.1984 στη θέση Βοηθού Εμπορίου και Βιομηχανίας, 2ης Τάξης, και από την 1.1.1990 στη θέση Βοηθού Εμπορίου και Βιομηχανίας, 1ης Τάξης. Σημειώνεται ότι σ΄ ό,τι αφορά τον Καραγιώργη η 2.12.96 ήταν η ημερομηνία πρώτου διορισμού του.
..........................................................................................
Δεν παραβλέπω το γεγονός ότι ο υποψήφιος Καραγιώργης Κωνσταντίνος κατέχει πρόσθετα ακαδημαϊκά προσόντα και συγκεκριμένα Master of Arts in Economic Development, που είναι σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, καθώς και Master of International Politics, που δεν είναι σχετικό, θεωρώ όμως ότι η κατοχή των πιο πάνω προσόντων αντισταθμίζεται από την πολυετή σχετική πείρα που έχει ο συστηνόμενος Μηλικούρης Σωτήριος, καθώς και από το γεγονός ότι στο Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης δεν προβλέπεται ούτε ως απαιτούμενο προσόν, ούτε ως πλεονέκτημα η κατοχή μεταπτυχιακού τίτλου. Σημειώνω ότι είναι νομολογημένο ότι η πείρα που διαθέτει ένας υποψήφιος επαυξάνει την αξία του."."
Την πιο πάνω άποψη προσέγγιση του Γενικού Διευθυντή ακολούθησε και η καθ΄ης η αίτηση, η οποία στη λήψη της απόφασής της ανέφερε και τα εξής:
"Η Επιτροπή έλαβε, επίσης, υπόψη ότι, πριν το διορισμό του στη θέση Λειτουργού Εμπορίου και Βιομηχανίας, ο Μηλικούρης υπηρετούσε στο εν λόγω Υπουργείο στη θέση Βοηθού Εμπορίου και Βιομηχανίας, 3ης Τάξης, από την 1.3.1979, στη θέση Βοηθού Εμπορίου και Βιομηχανίας, 2ης Τάξης, από τις 15.6.1984 και στη θέση Βοηθού Εμπορίου και Βιομηχανίας, 1ης Τάξης, από την 1.1.90, συνεπώς έχει ασχοληθεί με τις αρμοδιότητες του οικείου Υπουργείου για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από τον Καραγιώργη, του οποίου η παρούσα θέση του, την οποία κατέχει από 2.12.96, είναι και η ημερομηνία πρώτου διορισμού του, και ως εκ τούτου, διαθέτει μεγαλύτερη πείρα, που, σύμφωνα με τη νομολογία, προσμετρά στην αξία του υπαλλήλου. Η Επιτροπή διαμόρφωσε την πιο πάνω άποψη, αφού μελέτησε τη σχετική νομολογία. Συγκεκριμένα, αναφέρονται οι παρατηρήσεις του Δικαστή στην Προσφυγή αρ. 788/97 (Μουρτζή ν. Δημοκρατίας):
.............................................
.............................................
.................................... Η Επιτροπή δεν παρέλειψε, επίσης, να λάβει υπόψη ότι ο Καραγιώργης Κωνσταντίνος διαθέτει πρόσθετα ακαδημαϊκά προσόντα και συγκεκριμένα Master of Arts in Economic Development, που είναι σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης, καθώς και Master in International Politics, που δεν είναι σχετικό, τα προσόντα αυτά, όμως δεν απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης, ούτε, βάσει αυτού, αποτελούν πλεονέκτημα ή πρόσθετο προσόν και, ως εκ τούτου, η Επιτροπή κρίνει ότι δεν μπορούν να υπερισχύσουν έναντι της υπεροχής του Μηλικούρη σε αξία, λόγω της μεγαλύτερης πείρας που διαθέτει, όπως αυτή αναλύεται πιο πάνω."
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την εισήγηση του συνηγόρου του αιτητή ότι η πιo πάνω προσέγγιση τόσο του Γενικού Διευθυντή όσο και της καθ΄ης η αίτηση επί του θέματος της πείρας των υποψηφίων, πάσχει, για δύο λόγους:
α. Αντίκειται προς καλά καθιερωμένες αρχές της νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου και,
β. Παραβιάζει το δεδικασμένο όπως αυτό είχε διακηρυχθεί στην προηγηθείσα ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για την ίδια επίδικη θέση.
Στην προσβαλλόμενη απόφασή της, η καθ΄ης η αίτηση, προσεγγίζοντας το θέμα της αρχαιότητας-πείρας, έκανε ειδική αναφορά στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Μουρτζή ν. Δημοκρατίας (1998) ΑΑΔ 1091. Στην υπόθεση εκείνη είναι γεγονός ότι, μετά τη διαπίστωση ότι όλοι οι υποψήφιοι ήσαν ίσης αξίας - εξαίρετοι, το Δικαστήριο παρατήρησε ότι εκείνος ο οποίος είχε περισσότερη υπηρεσία, είχε και μεγαλύτερη πείρα. Εφόσον δε η πείρα προσμετρά στην αξία, νόμιμα η ΕΔΥ έδωσε βαρύτητα στο στοιχείο του εύρους της υπηρεσίας του ενδιαφερόμενου μέρους. Είναι όμως επίσης γεγονός ότι σε εκείνη την περίπτωση, η αρχαιότητα - πείρα που λήφθηκε υπόψη ήταν στην αμέσως προηγούμενη θέση στην οποία υπηρετούσαν όλοι οι υποψήφιοι. Όσον αφορά σε περιπτώσεις όπου η αρχαιότητα δεν αναφερόταν σε αμέσως προηγούμενη θέση, αλλά σε πιο απομεμακρυσμένη υπηρεσία, σχετικές είναι, μεταξύ άλλων, οι αποφάσεις στις υποθέσεις Μεστάνα ν. Δημοκρατίας (2001) 3(Α) ΑΑΔ 213, Στέλλα Κάννα Μιχαηλίδου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 ΑΑΔ 112, και άλλες. Σε όλη τη σειρά αυτή των υποθέσεων (στις πλείστες από τις οποίες παρέπεμψε ο συνήγορος του αιτητή) τέθηκε και ακολουθήθηκε με συνέπεια η αρχή σύμφωνα με την οποία η πείρα, ως παράγοντας που επηρεάζει τις προαγωγές, για να είναι αποφασιστικής σημασίας, πρέπει να είναι πείρα που έχει αποκτηθεί κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σε θέση που προηγείται της επίδικης. Πείρα λόγω υπηρεσίας σε κατώτερες θέσεις δεν μπορεί να έχει αποφασιστική βαρύτητα. Αυτή την καλά θεμελιωμένη αρχή φαίνεται να μην έχει τηρήσει εδώ η καθ΄ης η αίτηση Επιτροπή και προηγουμένως ο Γενικός Διευθυντής στη σύστασή του. Όπως δε προκύπτει, στην πείρα του ενδιαφερόμενου μέρους σε προ-προηγούμενη θέση αποδόθηκε όχι απλά κάποια βαρύτητα, αλλ΄ αποφασιστική σημασία. Αυτή η πραγματικότητα αναδύεται από το γεγονός ότι ήταν ακριβώς αυτό το στοιχείο της πείρας που έκλινε την πλάστιγγα υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους δίδοντας του υπεροχή έναντι του αιτητή και παραγκωνίζοντας την υπεροχή του σε αξία.
Όμως, πέραν των πιο πάνω γενικότερων αρχών τις οποίες παραβίασε, η επίδικη απόφαση, όπως και η προηγηθείσα σύσταση του Γενικού Διευθυντή, παραβίασαν ξεκάθαρα και το δεδικασμένο που διακηρύχθηκε στην προσφυγή αρ. 1356/2006, ως προς το ίδιο ακριβώς θέμα. Πιο συγκεκριμένα, αποδεχόμενο σχετικό λόγο ακύρωσης, το Ανώτατο Δικαστήριο στην απόφασή του ημερομηνίας 26.9.2007, στην προηγηθείσα προσφυγή είχε αναφέρει ότι η αναφορά του Γενικού Διευθυντή σε 17 χρόνια αρχαιότητας που υποτιθέμενα είχε το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν πεπλανημένη γιατί δεν αφορούσε την τελευταία θέση αλλά προηγούμενη γενικά υπηρεσία σε κατώτερες θέσεις. Και πρόσθεσε:
". Κατ΄ επέκταση και η προσβαλλόμενη απόφαση της καθ΄ης η αίτηση, η οποία βασίστηκε στη σύσταση του Γενικού Διευθυντή, ήταν πεπλανημένη, εφόσον μάλιστα, στην προσβαλλόμενη απόφαση, φαίνεται πως η καθ΄ης η αίτηση απέδωσε ουσιαστική βαρύτητα και αποφασιστική σημασία στην υποτιθέμενη αρχαιότητα του ενδιαφερομένου μέρους καθώς και στην πείρα που, κατά την εκτίμηση της καθ΄ης η αίτηση, είχε αποκτήσει το ενδιαφερόμενο μέρος εξαιτίας της μακρότερης υπηρεσίας του στο Τμήμα (γενικά), πείρα μάλιστα που κατά την καθ΄ης η αίτηση, προσέθετε και στην αξία του ενδιαφερόμενου μέρους."
Διακριβώνεται στην παρούσα περίπτωση ξεκάθαρη παραβίαση του δεδικασμένου, αφού η καθ΄ης η αίτηση και ο Γενικός Διευθυντής, επανέλαβαν την ίδια ακριβώς πεπλανημένη προσέγγιση την οποία εντόπισε το Ανώτατο Δικαστήριο. Πρόκειται για μια απαράδεκτη διαδικασία. Μπορεί κάποιος λογικά να μην αναμένει ότι ο Γενικός Διευθυντής ή ακόμα και η ΕΔΥ θα πρέπει να έχουν πάντα υπόψη τους όλη τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου όταν προχωρούν σε μια διαδικασία. Είναι όμως εντελώς ανεπίτρεπτο να διεξάγουν διαδικασία επανεξέτασης απόφασης που είχε ήδη ακυρωθεί από το Δικαστήριο για συγκεκριμένους νομικούς λόγους και να μη λαμβάνουν υπόψη την απόφαση του Δικαστηρίου ώστε τουλάχιστο να μην επαναλάβουν την ίδια πλάνη. Διερωτάται κάποιος ποιος είναι τελικά ο σκοπός και ρόλος μιας επανεξέτασης κατόπιν ακυρωθείσας εσφαλμένης διαδικασίας, αν δεν προσέξει και αποφύγει ο επανεξετάζων να διαπράξει τα ίδια λάθη που είχαν οδηγήσει στην ακύρωση της προηγούμενης απόφασής του και τα οποία του έχουν ειδικά υποδειχθεί.
Ο λόγος τούτος ακύρωσης ξεκάθαρα ευσταθεί.
Ισχυρισμός ότι η σύσταση του Γενικού Διευθυντή πάσχει γιατί συγκρούεται με τα στοιχεία των φακέλων.
Αυτός ο προβαλλόμενος λόγος ακύρωσης της επίδικης απόφασης αναφέρεται στην κατ΄ ισχυρισμό μη απόδοση της πρέπουσας σημασίας σε πρόσθετο προσόν το οποίο κατείχε ο αιτητής. Κατ΄ αρχάς, όπως καταδεικνύεται από τα διατεθέντα στοιχεία και είναι κοινός τόπος μεταξύ των διαδίκων, τόσο το ενδιαφερόμενο μέρος όσο και ο αιτητής έχουν την ίδια βαθμολογία.
Ως προς την αρχαιότητα στην αμέσως προηγούμενη θέση, αυτή θεωρήθηκε απ΄ όλους τους εμπλεκόμενους και από το Ανώτατο Δικαστήριο στην προηγούμενη προσφυγή, ως η ίδια για το ενδιαφερόμενο μέρος και τον αιτητή, αφού ο πρώτος υπερείχε του δεύτερου κατά μια μόνο μέρα.
Ως προς τα προσόντα των υποψηφίων, το ενδιαφερόμενο μέρος κατέχει:
α. Diploma in Marketing, Institute of Marketing (U.K.)
β. Bachelor of Arts in Business Studies. The Philips College. Λευκωσία.
Ο αιτητής διαθέτει:
α. Β.Α in Accounting and Financial Management, Essex University (U.K.)
β. M.A in Economic Development, Leicester University (U.K.)
γ. Master of International Politics, University Libre De Bruxelles.
Κατά τη διαδικασία προαγωγής, ο δεύτερος τίτλος του αιτητή (Μ.Α) κρίθηκε ως σχετικός με τα καθήκοντα της θέσης, εν αντιθέσει με τον τρίτο τίτλο ο οποίος κρίθηκε ως μη σχετικός.
Σύμφωνα με τη νομολογία, η κατοχή από ένα πρόσωπο πρόσθετων προσόντων, σχετικών με τη θέση στην οποία είναι υποψήφιος για διορισμό ή προαγωγή, είναι ένα στοιχείο το οποίο λαμβάνεται υπόψη. Το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Πανίκος Πούρου κ.ά. ν. Άννας Μαρίας Χ"Στεφάνου κ.ά. (2001) 3(Α) ΑΑΔ 374, στην οποία παρέπεμψε ο συνήγορος του αιτητή, αποδίδει καθαρά την ορθή μεταχείριση ενός τέτοιου στοιχείου.
"Καταλήγουμε ότι τα πρόσθετα, μη προβλεπόμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, λαμβάνονται υπόψη εφόσον είναι συναφή προς τα καθήκοντα της θέσης. Απόκειται πια στην αρμόδια αρχή να τα αξιολογήσει και να σταθμίσει την κατά περίπτωση σημασία τους, αποφεύγοντας δύο άκρα: αφενός να μην είναι η βαρύτητα υπερβολική ώστε να φτάνει στο σημείο απόδοσης έκδηλης υπεροχής· και αφετέρου, να μην είναι εντελώς οριακή, όπως θα ήταν, αν τα πρόσθετα προσόντα δεν είχαν σχέση με τα καθήκοντα της θέσης. Μέσα σε αυτά τα όρια, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση και στάθμιση στοιχείων και παραγόντων."
Στην υπό εξέταση περίπτωση, σαφώς είναι που παραγνωρίστηκε το πρόσθετο προσόν το οποίο κατείχε ο αιτητής και το οποίο αναγνωρισμένα τύγχανε σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης προαγωγής. Ο λόγος είναι ότι, ενώ από τη μια αναγνωρίστηκε η ύπαρξη και αξία ενός τέτοιου προσόντος, από την άλλη, υπερακοντίστηκε και εξουδετερώθηκε πλήρως, χάριν της πείρας του ενδιαφερόμενου μέρους η οποία, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, εσφαλμένα και πεπλανημένα λήφθηκε ξανά υπόψη.
Επομένως, και αυτός ο λόγος ακύρωσης ευσταθεί.
Αυτή δε η διαπίστωση δίδει την απάντηση και στο ζήτημα που ο αιτητής θέτει ως 4ο λόγο ακύρωσης, δηλαδή την παραβίαση του δεδικασμένου ως προς το θέμα της παραγνώρισης του πρόσθετου προσόντος που κατείχε ο αιτητής. Και σε σχέση με τούτο το θέμα, τόσο ο Γενικός Διευθυντής όσο και οι καθ΄ων η αίτηση επανέλαβαν το ίδιο νομικό λάθος το οποίο εντόπισε το Ανώτατο Δικαστήριο στην προηγούμενη προσφυγή. Επομένως, και αυτός ο λόγος ακύρωσης ευσταθεί.
Η προσφυγή, για τους λόγους που έχω εξηγήσει, επιτυγχάνει με €1.500, συν ΦΠΑ, έξοδα υπέρ του αιτητή.
Κληρίδης,
Δ.
/ΧΤΘ