|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υποθ. αρ.1765/2007)
25 Φεβρουαρίου, 2010
[ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στης]
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΡΑΤΖΑ
Αιτητής,
-και-
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ
Καθ΄ων η αίτηση.
------------------------
Λ.Κληρίδης, για τον Αιτητή
Κ.Σταυρινός - δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Καθ΄ων η αίτηση
-----------------------
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο αιτητής αμφισβητεί την ορθότητα της απορριπτικής απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, η οποία είχε επικυρώσει την απόφαση της Αρχής Αδειών, σύμφωνα με την οποία είχε αποφασιστεί η εκ περιτροπής στάθμευση των αστικών ταξί της Λευκωσίας στην οδό Κωστάκη Παντελίδη, στη Λευκωσία .
Στις 03.09.2004 η Αρχή Αδειών αποφάσισε, όπως όλα τα αστικά ταξί Λευκωσίας, που έχουν χώρο στάθμευσης την οδό Κωστάκη Παντελίδη 1-5, σταθμεύουν εκ περιτροπής στον ειδικά διαρρυθμισμένο χώρο από το Δήμο Λευκωσίας για τη στάθμευση επίσης στην οδό Κωστάκη Παντελίδη, με ανώτατο όριο τα 9 ταξί. Για το σκοπό αυτό κλήθηκε ο αιτητής να προσκομίσει την άδεια οδικής χρήσεως ταξί την οποία κατείχε, για να γίνει η σχετική διόρθωση. Στις 28.12.2004 ο αιτητής καταχώρησε ιεραρχική προσφυγή ενώπιον της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών.
Στις 15.9.2007 η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών, εκδίδοντας την υπό αμφισβήτηση απόφαση, απέρριψε την προσφυγή του προσφεύγοντα επικυρώνοντας ουσιαστικά την απόφαση της Αρχής Αδειών θεωρώντας ότι το αστικό ταξί υπ΄αριθμό εγγραφής ΧΒ131, με άδεια οδικής χρήσεως (ΑΟΧ1027-09), είχε από το 1992 ως χώρο στάθμευσης την οδό Κωστάκη Παντελίδη και έτσι θεωρήθηκε από την Αρχή ότι η απόφαση για το συγκεκριμένο όχημα λήφθηκε από το 1992. ΄Ενας δεύτερος λόγος απόρριψης ήταν το γεγονός ότι η εν λόγω άδεια οδικής χρήσεως είχε μεταβιβαστεί από τον προσφεύγοντα, σε κάποιο Ανδρέα Αριστοδήμου, από τις 17.1.2007. Όταν κοινοποιήθηκε η απόφαση αυτή στον αιτητή, αυτός καταχώρησε την παρούσα προσφυγή.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για τη Δημοκρατία πρόβαλε δύο προδικαστικές ενστάσεις, ισχυριζόμενος ότι η συγκεκριμένη απόφαση για την οποία έχει καταχωρηθεί προσφυγή είναι βεβαιωτική της αποφάσεως του 1992, συνεπώς στερείται εκτελεστότητας και επίσης προβλήθηκε η απουσία εννόμου συμφέροντος ενόψει του γεγονότος ότι ο αιτητής δεν είναι πλέον ο κάτοχος της αδείας οδικής χρήσεως αφού αυτή, όπως σημειώθηκε πιο πάνω και αποτελεί κοινό έδαφος, έχει μεταβιβαστεί σε τρίτο πρόσωπο.
Θα επικεντρωθώ κατ΄αρχήν στο δεύτερο θέμα, το οποίο εγείρεται με τις προδικαστικές ενστάσεις, γιατί η διαπίστωση ύπαρξης εννόμου συμφέροντος, είναι θεμελιακή προϋπόθεση για την προώθηση μιας αιτήσεως ακυρώσεως και ως θέμα δημοσίου συμφέροντος εξετάζεται και αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο. Το έννομο συμφέρον έχει μια ευρύτερη έννοια του αγωγίμου δικαιώματος, που παρουσιάζεται σε άλλης φύσεως δικαστικές διαδικασίες. Βλ. Δημοκρατία ν. Μάριος Θεοχαρίδης Λτδ, (2008) 3 Α.Α.Δ. 488 και Δημοκρατία ν. Σύλου Α.Ε.191/2008, ημερ.13.11.2009.
Όπως αναφέρεται στο σύγγραμμα του Ε.Σπηλιωτόπουλου, Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου (Τόμος) Ι, 12η έκδοση, παρ.457, το έννομο συμφέρον πρέπει να υφίσταται σωρευτικώς σε τρία χρονικά σημεία ήτοι: (α) κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης, (β) κατά την άσκηση της αιτήσεως ακυρώσεως, δηλαδή την καταχώριση της και (γ) κατά την πρώτη συζήτηση της.
Περαιτέρω, είναι απαραίτητο óπως το έννομο συμφέρον είναι προσωπικό, απαιτείται η ύπαρξη δηλαδή ειδικού δεσμού μεταξύ του αιτούντος και της προσβαλλόμενης πράξης.
Στην προκείμενη περίπτωση δεν αμφισβητείται από πλευράς αιτητή ότι η άδεια οδικής χρήσεως, την τροποποίηση της οποίας επιδιώκει να επιφέρει η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, έχει μεταβιβαστεί σε τρίτο πρόσωπο στις 17.1.2007, ήτοι σχεδόν 11 μήνες πριν από την καταχώριση της παρούσας προσφυγής, η οποία όπως σημειώνεται στο φάκελο της υπόθεσης έχει καταχωρηθεί στις 18.12.2007.
Με γνώμονα αυτή τη θεώρηση πραγμάτων είναι σαφές ότι ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος για προώθηση της παρούσας αιτήσεως ακυρώσεως.
Συνακόλουθα η προσφυγή απορρίπτεται με €1.500 έξοδα προς όφελος των καθ΄ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή. Η επίδικη απόφαση ημερ. 15.9.2007 επικυρώνεται με βάση το ΄Αρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Κ.Παμπαλλής,
Δ.