|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπóθεση Αρ. 756/2008)
8 Ιανουαρίου, 2010
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΚΤΗΜΑΤΟΜΕΣΙΤΩΝ,
Καθ'ων η αίτηση.
Μαρία Προκοπίου - Κυριακίδου, για τον Αιτητή.
Α. Παναγιώτου, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Με απόφαση τους την οποία γνωστοποίησαν στον αιτητή με επιστολή τους ημερομηνίας 20.3.08, οι καθ' ων οι αίτηση, απέρριψαν αίτημα του αιτητή για εγγραφή του στο Μητρώο Κτηματομεσιτών. Αντιδρώντας ο αιτητής καταχώρισε την παρούσα προσφυγή με την οποία επιδιώκει την ακύρωση της απόφασης των καθ' ων η αίτηση ως άκυρης, παράνομης και στερουμένης οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.
Τα γεγονότα που περιβάλλουν την προσφυγή έχουν ως εξής.
Ο αιτητής, στις 7.11.07 υπέβαλε αίτηση στους καθ' ων η αίτηση για εγγραφή ως κτηματομεσίτης στο Μητρώο των τελευταίων. Μεταξύ των εγγράφων που ο αιτητής επισύναψε στην αίτηση του ήταν (α) βεβαίωση ημερομηνίας 7.11.07 του εγγεγραμμένου κτηματομεσίτη Γλαύκου Αγαθαγγέλου με την οποία ο τελευταίος βεβαιώνει ότι ο αιτητής «εργάζεται στο γραφείο μου στο οποίο είμαι ιδιοκτήτης και διευθυντής από την 1.2.95 έως και σήμερα. Στο πιο πάνω γραφείο ασχολείται με εκτιμήσεις ακινήτων, την κτηματομεσιτική εργασία και ό,τι συνεπάγεται με αυτά». Η συγκεκριμένη βεβαίωση είναι σε επιστολόχαρτο των «Γλαύκος Αγαθαγγέλου & Συνεργάτες, Εκτιμητές Ακινήτων» και (β) βεβαίωση του Επαρχιακού Λειτουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων ημερομηνίας 6.11.07, σύμφωνα με την οποία ο αιτητής από την 1.2.1995 μέχρι 1.1.1997 εργοδοτείτο από τον Γλαύκο Αγαθαγγέλου, ενώ από την 1.1.1997 μέχρι την ημερομηνία έκδοσης της βεβαίωσης εργοδοτείτο από την εταιρεία Glafkos Agathangelou & Associates Ltd. Θα πρέπει να λεχθεί πως στην αίτηση του ο αιτητής αναφέρει σε σχέση με την πείρα του στην κτηματική εργασία «εργάστηκα στον Γλαύκο Αγαθαγγέλου από 1.2.95 μέχρι σήμερα».
Με απόφαση τους η οποία λήφθηκε στις 4.3.08 και κοινοποιήθηκε στον αιτητή με συστημένη επιστολή ημερομηνίας 20.3.08, οι καθ' ων η αίτηση απέρριψαν την αίτηση του αιτητή γιατί ο τελευταίος δεν απέδειξε «πενταετή πείρα» σε σχέση με την κτηματομεσιτική εργασία η οποία να αποκτήθηκε στα πλαίσια εργοδότησής του από εγγεγραμμένο κτηματομεσίτη.
Τέλος θα πρέπει να λεχθεί πως ο αιτητής είχε και στο παρελθόν και συγκεκριμένα στις 13.1.2005 υποβάλει αίτηση για να εγγραφεί ως κτηματομεσίτης στο Μητρώο Κτηματομεσιτών. Η εν λόγω αίτηση του αφού εξετάστηκε απορρίφθηκε με το αιτιολογικό ότι δεν προέκυπτε από τα στοιχεία του φακέλου πείρα του αιτητή σε σχέση με κτηματομεσιτική εργασία που αποκτήθηκε στα πλαίσια εργοδότησής του από εγγεγραμμένο κτηματομεσίτη. Ο αιτητής προσέβαλε την απόφαση απόρριψης της αίτησης του με την προσφυγή 1602/2006. Ενώ εκκρεμούσε η εν λόγω προσφυγή του, ο αιτητής υπέβαλε νέα αίτηση για εγγραφή του στο Μητρώο Κτηματομεσιτών, την αίτηση που απορρίφθηκε με την απόφαση της οποίας την ακύρωση επιδιώκει τώρα με την παρούσα προσφυγή. Η προσφυγή του αιτητή με αριθμό 1602/2006 απορρίφθηκε με απόφαση του Δικαστηρίου που δόθηκε στις 20.6.2008 δηλαδή, μετά τη λήψη από τους καθ'ων η αίτηση της προσβαλλόμενης με την παρούσα προσφυγή, απόφασης. Η πρωτόδικη απόφαση στην προσφυγή 1602/2006 δεν εφεσιβλήθηκε.
Οι λόγοι ακύρωσης που ο αιτητής προβάλλει περιστρέφονται βασικά γύρω από τους πιο κάτω άξονες:
(α) Νομική Πλάνη-Ελλιπής Έρευνα-Έλλειψη Αιτιολογίας
Κεντρικό άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφονται οι πιο πάνω προβαλλόμενοι λόγοι ακύρωσης, συνιστούν οι πρόνοιες των εδαφίων (1)(iv)(αα) και (1)(iv)(ββ) του άρθρου 11 του Νόμου 273(Ι)/2004 (όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 118(Ι)/2007) (ο Νόμος), του οποίου στο βαθμό και την έκταση που οι πρόνοιες του μας αφορούν τις παραθέτω αυτούσιες αμέσως πιο κάτω, όπως και οι πρόνοιες των άρθρων 26 και 28 του Νόμου 158(Ι)/1999 οι οποίες ως γνωστό, εναποθέτουν στους ώμους του διοικητικού οργάνου το οποίο, στα πλαίσια άσκησης της διακριτικής εξουσίας του, εκδίδει μια απόφαση, να την αιτιολογεί δεόντως και επαρκώς:
"11-(1) Εκτός όπως άλλως προβλέπεται στο εδάφιο (2) και τηρουμένων των διατάξεων του περί Γενικού Συστήματος Αναγνώρισης των Επαγγελματικών Προσόντων Νόμου, του περί του Δεύτερου Γενικού Συστήματος Αναγνώρισης των Επαγγελματικών Προσόντων Νόμου και του περί του Τρίτου Συστήματος Αναγνώρισης των Επαγγελματικών Προσόντων Νόμου, όπως αυτοί εκάστοτε τροποποιούνται ή αντικαθίστανται, δύναται να εγγραφεί στο Μητρώο Κτηματομεσιτών -
(α) φυσικό πρόσωπο, το οποίο:
.................................
(iv)(αα) έχει αποκτήσει, μετά από τριετείς τουλάχιστον σπουδές, αναγνωρισμένο δίπλωμα, πτυχίο ή τίτλο πανεπιστημίου ή επαγγελματικού σώματος σε συναφή προς την άσκηση του επαγγέλματος του κτηματομεσίτη θέματα και μονοετή, μετέπειτα στη Δημοκρατία ή σε οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος, πείρα σε σχέση με την κτηματομεσιτική εργασία, ή
(ββ) έχει αποφοιτήσει από αναγνωρισμένη στη Δημοκρατία ή σε οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος σχολή μέσης εκπαίδευσης και έχει αποκτήσει πενταετή μετέπειτα στη Δημοκρατία ή σε οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος πείρα σε σχέση με την κτηματομεσιτική εργασία· και
................................»
Είναι η θέση του αιτητή ότι οι καθ'ων η αίτηση, ερμήνευσαν και εφάρμοσαν εσφαλμένα το Νόμο. Συγκεκριμένα οι καθ'ων η αίτηση αγνοώντας, σύμφωνα με τον αιτητή, τα ακαδημαϊκά προσόντα του και τη μονοετή σε σχέση με τη κτηματική εργασία πείρα του, αντί να εξετάσουν την αίτησή του με βάση τις πρόνοιες του εδαφίου (1)(α)(iv)(αα) του άρθρου 11 του Νόμου, την εξέτασαν με βάση τις πρόνοιες του εδαφίου (1)(α)(iv)(ββ) του εν λόγω άρθρου. Σ' αυτό το στάδιο θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω αυτούσια την προσβαλλόμενη με την παρούσα προσφυγή απόφαση των καθ'ων η αίτηση στην οποία παρατίθενται οι λόγοι απόρριψης της αίτησής του.
«Αφού εξετάστηκαν όλα τα προσκομισθέντα στοιχεία, το Συμβούλιο απέρριψε την αίτηση του αιτητή διότι δεν έχει αποδείξει πενταετή πείρα στα πλαίσια εργοδότησής του σε εγγεγραμμένο και αδειούχο κτηματομεσίτη και η εταιρεία στην οποία εργοδοτήθηκε δεν είναι εγγεγραμμένη στο Μητρώο.»
Αναφορικά με τον πιο πάνω προβαλλόμενο λόγο ακύρωσης, οι θέσεις των καθ'ων η αίτηση έχουν συνοπτικά ως εξής. Οι καθ'ων η αίτηση κατέληξαν στην απορριπτική απόφασή τους μετά από εξέταση όλων των προσκομισθέντων από τον αιτητή στοιχείων, περιλαμβανομένων και των διπλωμάτων του. Εν πάση περιπτώσει τα ακαδημαϊκά προσόντα του αιτητή και συγκεκριμένα το πτυχίο Μηχανικού Δομικών Έργων των Τ.Ε.Ι. Πειραιά, όπως και τα διπλώματα που του χορηγήθηκαν από το Royal Institution of Chartered Surveyors (RICS) δεν αποκτήθηκαν στα πλαίσια τριετούς ολοκληρωμένου κύκλου σπουδών, ως οι πρόνοιες του εν λόγω εδαφίου προνοούν και συνεπώς, ούτως ή άλλως, δεν ικανοποιούν τις προϋποθέσεις του άρθρου 11. Η πείρα του αιτητή σε σχέση με την κτηματομεσιτική εργασία, κατ' εφαρμογή τόσο του εδαφίου (1)(α)(iv)(αα) όσο και του εδαφίου (1)(α)(iv)(ββ) του άρθρου 11 του Νόμου, εξετάστηκε και κρίθηκε στα πλαίσια της πρώτης αίτησης του, η επί τούτου δε κρίση του Δικαστηρίου αποτέλεσε αντικείμενο της προσφυγής 1602/2006, η οποία απορρίφθηκε και δεν εφεσιβλήθηκε. Συνεπώς υποστηρίζουν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των καθ'ων η αίτηση, η απόφαση του Δικαστηρίου στην εν λόγω προσφυγή αποτελεί, υπό τις περιστάσεις, δεδικασμένο οι αρχές του οποίου επενεργούν εναντίον του αιτητή στην υπό κρίση περίπτωση.
Το συμπέρασμα που προκύπτει από την προσβαλλόμενη με την παρούσα προσφυγή απόφαση και επιβεβαιώνεται από τα υπόλοιπα στοιχεία του φακέλου, είναι πως κατά την εξέταση της νέας αίτησης του αιτητή για εγγραφή στο Μητρώο, οι πρόνοιες του εδαφίου (1)(α)(iv)(αα) του άρθρου 11 του Νόμου, δεν απασχόλησαν με οποιοδήποτε τρόπο τους καθ'ων η αίτηση. Ενώ ο αιτητής ζητούσε την εγγραφή του στο Μητρώο δυνάμει του Νόμου κατά τρόπο γενικό και χωρίς να προσδιορίζει συγκεκριμένο εδάφιο του άρθρου 11, οι καθ'ων η αίτηση σε κανένα στάδιο της έρευνας δεν κατεύθυναν την προσοχή τους στους παράγοντες ακαδημαϊκά προσόντα και πείρα του αιτητή σε σχέση με τη κτηματομεσιτική εργασία, όπως οι εν λόγω παράγοντες χρησιμοποιούνται στις πρόνοιες του συγκεκριμένου εδαφίου. Εξέτασαν την αίτηση του αιτητή αποκλειστικά στα πλαίσια που καθορίζουν οι πρόνοιες του εδαφίου (1)(α)(iv)(ββ) του εν λόγω άρθρου και αφού έκριναν ότι δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις που οι πρόνοιες του συγκεκριμένου εδαφίου καθορίζουν, την απέρριψαν. Αυτό αποτελεί βασικά και τον πυρήνα του παραπόνου του αιτητή ο οποίος υποστηρίζει ότι συνεπεία της συγκεκριμένης παράλειψης των καθ'ων η αίτηση, η απόφαση ημερομηνίας 4.3.2008 είναι άκυρη και στερούμενη έννομου αποτελέσματος. Θα πρέπει να λεχθεί πως οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των αιτητών, παραπέμποντας στην επίδικη απόφαση και συγκεκριμένα στη φράση «αφού εξετάστηκαν όλα τα προσκομισθέντα στοιχεία .» υποστήριξαν ότι κατά την εξέταση της αίτησης λήφθηκαν υπόψη και τα ακαδημαϊκά προσόντα του αιτητή, όπως και η πείρα του, στα πλαίσια του εδαφίου (1)(α)(iv)(αα). Η θέση αυτή δεν με βρίσκει σύμφωνο. Μια απλή ανάγνωση της επίδικης απόφασης είναι πιστεύω αρκετή για να καταδείξει το ανεδαφικό της εν λόγω θέσης.
Το πρώτο και βασικό ερώτημα που εγείρεται, το οποίο κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να απαντηθεί σ' αυτό το στάδιο, είναι κατά πόσο η κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου στην προσφυγή 1602/2006, η οποία υπενθυμίζω δεν έχει εφεσιβληθεί, οδηγεί στην υπό κρίση περίπτωση, στην εφαρμογή των αρχών του δεδικασμένου.
Προτού ασχοληθώ με την ουσία του πιο πάνω ερωτήματος, θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω σε γενικές γραμμές, το πλαίσιο που διέπει την εφαρμογή των αρχών του δεδικασμένου. Κατ' αρχήν θα πρέπει να λεχθεί πως οι αρχές που διέπουν το δεδικασμένο στο αστικό δίκαιο δεν διαφέρουν από τις αρχές που διέπουν το διοικητικό δίκαιο (βλέπε Pieris v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1054 και Γεωργίου ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 349). Σκοπός των αρχών του δεδικασμένου δεν είναι άλλος από την αποτροπή της διαιώνισης των διαφορών και της διαφύλαξης της ασφάλειας του δικαίου. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την αποτροπή αναθεώρησης των ζητημάτων που έχουν κριθεί. Έχει νομολογηθεί πως η εφαρμογή των αρχών του δεδικασμένου προϋποθέτει την ύπαρξη τελεσίδικης κρίσης, την ύπαρξη ταύτισης και ιδιότητας διαδίκων και την ύπαρξη ταύτισης επίδικων θεμάτων (βλέπε Δημοκρατία ν. Κοντογιώργη (2000) 3 Α.Α.Δ. 625).
Επανερχόμενος στην υπό κρίση περίπτωση παρατηρώ τα εξής: Τόσο στην προσφυγή 1602/2006, όσο και στην παρούσα, οι διάδικοι είναι οι ίδιοι, όπως και η ιδιότητά τους. Και στις δύο περιπτώσεις τα θέματα που εξετάστηκαν ήταν τα ίδια. Συγκεκριμένα και στις δύο περιπτώσεις αντικείμενο εξέτασης ήταν αίτηση του αιτητή για εγγραφή στο Μητρώο Κτηματομεσιτών, δυνάμει του Νόμου. Και στις δύο περιπτώσεις τα πιστοποιητικά ακαδημαϊκών προσόντων του αιτητή που επισυνάφθηκαν όπως και τα στοιχεία εργοδοσίας του που τέθηκαν ενώπιον των καθ'ων η αίτηση, ήταν τα ίδια. Το ίδιο ισχύει και αναφορικά με το εργοδοσιακό καθεστώς του αιτητή. Συγκεκριμένα ο αιτητής, από το 1997 και εντεύθεν δεν εργοδοτείται από εγγεγραμμένο στο Μητρώο Κτηματομεσιτών, πρόσωπο. Η εταιρεία Glafkos Agathangelou & Associates Ltd είναι από το 1997 εργοδότες του αιτητή, ουδέποτε δε ενεγράφησαν στο Μητρώο ως Κτηματομεσίτες. Το πρωτόδικο Δικαστήριο στην προσφυγή 1602/2006 αφού αποφάνθηκε ότι ο αιτητής «από την ημερομηνία σύστασης της εταιρείας Glafkos Agathangelou & Associates Ltd έπαυσε να θεωρείται ως εργοδοτούμενος από φυσικό πρόσωπο - εγγεγραμμένο κτηματομεσίτη» επικύρωσε την προσβαλλόμενη στην εν λόγω προσφυγή απόφαση των καθ'ων η αίτηση, ότι ο αιτητής δεν κατείχε την απαιτούμενη από το άρθρο 11 του Νόμου «πείρα σε σχέση με την κτηματομεσιτική εργασία». Η απόφαση του Δικαστηρίου στην προσφυγή 1602/2006 σε σχέση με το εργοδοσιακό καθεστώς του αιτητή, το οποίο συνεχίζει να παραμένει το ίδιο, αποτελούσε θέμα κρίσης πάνω στην ουσία της διαφοράς και η νομική κρίση που προέκυψε επισύρει την εφαρμογή των αρχών του δεδικασμένου.
Δεν διαφεύγει βέβαια της προσοχής του Δικαστηρίου ότι στην προκείμενη περίπτωση το παράπονο του αιτητή αφορά αποκλειστικά την παράλειψη των καθ'ων η αίτηση να εξετάσουν την αίτηση του και με βάση τις πρόνοιες του εδαφίου (1)(α)(iv)(αα) του άρθρου 11 του Νόμου. Ένας θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η συγκεκριμένη παράλειψη των καθ'ων η αίτηση, κρινόμενη υπό το φως της πρωτόδικης απόφασης στην προσφυγή 1602/2006, δεν επισύρει την εφαρμογή των αρχών του δεδικασμένου γιατί, παρά το γεγονός ότι αποτελούσε επίδικο θέμα και στην εν λόγω προσφυγή, δεν υπήρξε επί τούτου κρίση του Δικαστηρίου. Η θέση αυτή δεν με βρίσκει σύμφωνο. Όπως έχει νομολογηθεί, δεδικασμένο που απορρέει από προηγούμενη διαδικασία, εκτείνεται και καλύπτει όχι μόνο όσα προβλήθηκαν στην πρώτη διαδικασία, αλλά και εκείνα που θα μπορούσαν να είχαν προβληθεί ως ενταγμένα στα πλαίσια του αντικειμένου της αλλά δεν προβλήθηκαν. (Βλέπε David Carter (Αρ.1) (1996) 1 Α.Α.Δ. 12). Πόσο μάλλον στην περίπτωσή μας όπου το επίμαχο θέμα προβλήθηκε μεν, δεν εξετάστηκε όμως και ο αιτητής δεν αμφισβήτησε την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης. Το μόνο ενδεδειγμένο, υπό τις περιστάσεις διαθέσιμο στον αιτητή, μέτρο, ήταν η άσκηση έφεσης κατά της παράλειψης του Δικαστηρίου στην προσφυγή 1602/2006 να ασχοληθεί με το λόγο ακύρωσης ο οποίος σχετιζόταν με το εδάφιο (1)(α)(iv)(αα) του άρθρου 11 του Νόμου. Μάλιστα η νομολογία έχει υποδείξει τον τρόπο άσκησης έφεσης από αποτυχόντα διάδικο αναφορικά με τη μη εξέταση όλων των λόγων ακύρωσης (βλέπε Δημοκρατία κ.ά. v. S. Kyriacou Euromarket Ltd. (2001) 3 Α.Α.Δ. 855 και Soprina Trading Limited v. Δημοκρατίας (2002) 3 Α.Α.Δ. 87). Μόνο με τη λήψη του μέτρου της έφεσης θα διασφαλιζόταν η τελεσιδικία των εγειρόμενων διαφορών και θα διαφυλασσόταν η ασφάλεια του δικαίου.
Δεν είναι έργο του παρόντος Δικαστηρίου να αποφανθεί επί της ορθότητας της πρωτόδικης κρίσης στην προσφυγή 1602/2006, ούτε και το παρόν Δικαστήριο είναι περιβεβλημένο με τέτοιες εξουσίες. Εξουσία αναθεώρησης πρωτόδικης απόφασης σε προσφυγή έχει μόνο το Εφετείο και αυτή μπορεί να ασκηθεί μόνο στα πλαίσια έφεσης. Όπως έχω ήδη επισημάνει, η πρωτόδικη απόφαση στην προσφυγή 1602/2006 δεν έχει εφεσιβληθεί. Επομένως η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί λόγω δεδικασμένου.
Εξάλλου η επανάληψη του αιτήματος για εγγραφή και η άσκηση της παρούσας προσφυγής, ενώ εκκρεμούσε ακόμα η προσφυγή 1602/2006, στην οποία υπενθυμίζω τα επίδικα θέματα ήταν τα ίδια, και η μη άσκηση έφεσης ως ανωτέρω, κατά τη γνώμη μου συνιστούν υπό τις περιστάσεις και κατάχρηση των διαδικαστικών διαδικασιών (βλέπε Διευθυντής των Φυλακών ν. Τζεννάρο Περρέλλα (1995) 1 Α.Α.Δ. 217).
Πρέπει επί του προκειμένου να ληφθεί υπόψη ότι η λήψη νέας απόφασης από τη διοίκηση ύστερα από ακυρωτική απόφαση και η ταυτόχρονη άσκηση έφεσης από τη διοίκηση, κατά της ακυρωτικής απόφασης έχει αποδοκιμαστεί από τη νομολογία γιατί συνιστά κατάχρηση των διαδικασιών του Δικαστηρίου. (Κ.Ο.Α. ν. Σάββα (2001) 3 Α.Α.Δ. 1110, Δήμος Αραδίππου κ.ά. ν. Γεωργίου (Αρ.1) (2003) 3 Α.Α.Δ. 25). Η αρχή που προκύπτει από την εν λόγω νομολογία είναι η εξής: Όπου η διοίκηση επιλέγει τη δικαστική οδό δεν μπορεί ταυτόχρονα να λαμβάνει απόφαση επί του θέματος το οποίο είναι επίδικο στη διαδικασία που έχει επιλέξει. Η εν λόγω αρχή ισχύει κατ' αναλογία και για ένα αιτητή. Όταν επιλέγει τη δικαστική οδό δεν μπορεί προτού εξαντληθούν τα ένδικα μέσα που του παρέχει ο νόμος να προκαλεί τη λήψη νέας απόφασης και να ασκεί προσφυγή κατά της απόφασης. Η πορεία αυτή συνιστά κατάχρηση των δικαστικών διαδικασιών. Ως εκ τούτου η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί και γι' αυτό το λόγο.
Ενόψει της πιο πάνω κατάληξης μου δεν θα εξετάσω τον εναπομείναντα προβαλλόμενο λόγο ακύρωσης που αφορά στην κακή σύνθεση του Συμβουλίου των καθ'ων η αίτηση.
Σαν αποτέλεσμα των πιο πάνω η προσφυγή δεν μπορεί να πετύχει. Ως εκ τούτου απορρίπτεται με €1.250 έξοδα υπέρ των καθ'ων η αίτηση.
Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ,
Δ.