ΑΝΝΑ ΧΡΥΣΑΦΗ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Υπόθεση Αρ. 2366/2006, 12 Ιανουαρίου 2010

Α Π Ο Φ Α Σ Η

ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή της η αιτήτρια ζητά δήλωση του δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση, η οποία δημοσιεύθηκε στις 17.11.2006 στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας και με την οποία προήγαγαν αναδρομικά, από 1.6.2000, μετά από επανεξέταση, τα ενδιαφερόμενα μέρη Ανδρούλλα Χριστοδούλου, Ευριδίκη Παπασταύρου, Μαρία Δημητρίου και Στέλλα Ιωνά, στη μόνιμη θέση Λειτουργού Εκπαίδευσης Α΄ (Εκπαιδευτικός Κλάδος, Υπουργείο Υγείας) αντί και/ή στη θέση της αιτήτριας, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη εννόμου αποτελέσματος.

Η προσφυγή βασίζεται σε διάφορα νομικά σημεία μεταξύ των οποίων, ότι πάσχει η σύνθεση και λειτουργία των καθ΄ ων η αίτηση και ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντίθετη με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Α.Ε. 3437 και επομένως ότι παραβιάζει δικαστικό δεδικασμένο.

Τα ουσιώδη γεγονότα, σε συντομία, έχουν ως εξής:

Το Ανώτατο Δικαστήριο, στην υπόθεση Άννα Χρυσάφη ν. Δημοκρατίας (2005) 3 Α.Α.Δ. 550, ακύρωσε απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.) με ημερ. 4.5.2000, σ΄ ότι αφορά την προαγωγή των προαναφερόμενων τεσσάρων ενδιαφερομένων μερών, στην επίδικη θέση. Μετά την εν λόγω απόφαση, η Ε.Δ.Υ., σε συνεδρία της ημερ. 13.12.2005, αποφάσισε να ειδοποιηθούν γραπτώς τα ενδιαφερόμενα μέρη ότι επανέρχονται στη θέση που κατείχαν παλαιότερα, δηλαδή στη θέση Ανώτερων Νοσηλευτικών Λειτουργών (Γενικός Νοσηλευτικός Κλάδος), Υπουργείο Υγείας. Στη συνέχεια η Ε.Δ.Υ. παρέπεμψε το θέμα που εγέρθηκε, από την προαναφερόμενη απόφαση, για εξ υπαρχής επανεξέταση από το στάδιο της Συμβουλευτικής Επιτροπής. Τονίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή (Σ.Ε.) θα έπρεπε να διερευνήσει περαιτέρω τα προσόντα των ενδιαφερομένων μερών Δημητρίου, Παπασταύρου και Χριστοδούλου και να αιτιολογήσει επαρκώς κατά πόσο αυτές είναι προσοντούχες. Αυτή η παρατήρηση της Ε.Δ.Υ., προς τη Σ.Ε., ήταν το αποτέλεσμα σχετικής αναφοράς του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Α.Ε. 3437, στην οποία λέχθηκαν και τα εξής: «Μας φαίνεται ότι κατά την επανεξέταση συντρέχουν λόγοι, παρά την περί του αντιθέτου πρωτόδικη άποψη, οι οποίοι επιβάλλουν την περαιτέρω διερεύνηση των προσόντων των ενδιαφερομένων προσώπων Μ. Δημητρίου, Ε. Παπασταύρου και Α. Χριστοδούλου, σε σχέση με τα οποία τέθηκε ζήτημα για την ανίχνευση και εξειδίκευση στοιχείων και τη σύνδεση τους με τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας ώστε να θεμελιώνεται και να εξηγείται η κατάληξη ότι τα εν λόγω ενδιαφερόμενα πρόσωπα ήταν προσοντούχα με βάση είτε την παράγραφο 3(3) είτε τη σημείωση αρ. (3) του σχεδίου υπηρεσίας.»

Η Ε.Δ.Υ., στη συνεδρία της με ημερ. 27.7.2006, αφού μελέτησε την έκθεση της Σ.Ε., υιοθέτησε τα πορίσματά της. Στη συνέχεια, η Ε.Δ.Υ. σημείωσε ότι η Σ.Ε. είχε επανασυσταθεί και είχε διεξαγάγει, εκ νέου, προφορική εξέταση. Η ίδια η Ε.Δ.Υ., όμως, αποφάσισε να μη διεξάγει νέα προφορική εξέταση αλλά να λάβει υπόψη της τις εντυπώσεις που η Ε.Δ.Υ., υπό προηγούμενη σύνθεση, είχε αποκομίσει από προηγούμενη προφορική εξέταση που είχε διεξαχθεί ενώπιον της. Τελικά η Ε.Δ.Υ., αφού έλαβε υπόψη της τη νέα έκθεση της Σ.Ε., τα προσόντα των υποψηφίων σε σχέση με τα καθήκοντα της θέσης, το περιεχόμενο των προσωπικών φακέλων και των φακέλων των ετήσιων υπηρεσιακών εκθέσεων των υποψηφίων, καθώς και τη νέα σύσταση που είχε κληθεί και παρουσίασε ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Υγείας, έκρινε, τα τέσσερα ενδιαφερόμενα μέρη ως τα πιο κατάλληλα και αποφάσισε να τους προσφέρει προαγωγή στην προαναφερόμενη θέση, αναδρομικά από 1.9.2005. Η προσβαλλόμενη απόφαση δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερ. 17.11.2006.

Ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας, στην αγόρευσή του, ήγειρε διάφορα θέματα τα πιο σημαντικά από τα οποία είναι, κατά την κρίση μου, τα εξής:

(α) Το διορίζον όργανο είχε διαφορετική σύνθεση, κατά τη διαδικασία προαγωγής, κατά παράβαση του άρθρου 22 του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου (Ν 158(Ι)/1999).

Μια εκ των μελών της Σ.Ε., η κα. Ήβη Παπαδοπούλου, δεν παρευρισκόταν στη δεύτερη από τις τρεις σημαντικές συνεδριάσεις της Σ.Ε. και δεν υπάρχει σημείωση στην επόμενη συνεδρίαση ότι αυτή ενημερώθηκε για το τι έλαβε χώρα στη δεύτερη συνεδρίαση.

(β) Κατά τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης έγινε παραβίαση του δικαστικού δεδικασμένου, το οποίο πηγάζει από την προαναφερόμενη απόφαση στην Α.Ε. 3437, τόσο όσον αφορά την έρευνα σε σχέση με τα προσόντα των προαναφερόμενων τριών από τα τέσσερα ενδιαφερόμενα μέρη, όσον και αναφορικά με το αναιτιολόγητο της σύστασης του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Υγείας.

(γ) Τα τρία σημαντικά, για την παρούσα υπόθεση, πρακτικά τριών συνεδριάσεων της Σ.Ε. είναι ανυπόγραφα και επομένως ελαττωματικά.

Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η απουσία της κας Παπαδοπούλου από τη δεύτερη από τις τρεις, ουσιαστικές για την παρούσα υπόθεση, συνεδριάσεις της Σ.Ε. δεν συνιστά παράβαση του άρθρου 22 του Ν 158(Ι)/1999. Το άρθρο 22 προνοεί ότι η διαδικασία συζήτησης και λήψης απόφασης για ορισμένο θέμα πρέπει να διεξάγεται από την αρχή μέχρι το τέλος από τα ίδια μέλη του συλλογικού οργάνου. Αν η διαδικασία παραταθεί σε περισσότερες συνεδρίες και η σύνθεση του οργάνου, μετά την πρώτη συνεδρία, αλλάξει με τη συμμετοχή μελών που ήταν απόντα στις προηγούμενες συνεδρίες, το συλλογικό όργανο δεν μπορεί να λάβει έγκυρη απόφαση στην τελευταία συνεδρία, εκτός αν στη συνεδρία εκείνη επαναληφθεί από την αρχή η διαδικασία και η συζήτηση που προηγήθηκε. Αυτό, όμως, δεν απαιτείται όταν πρόκειται για απουσία από συνεδρία που ασχολήθηκε με προκαταρκτικά θέματα ή όταν τα μέλη τα οποία λαμβάνουν την τελική απόφαση είναι πλήρως ενημερωμένα σχετικά με όλα τα στοιχεία που είναι αναγκαία για τη λήψη της απόφασης.

Στην προκείμενη περίπτωση η κα. Παπαδοπούλου, μέλος της Σ.Ε., απουσίαζε από τη δεύτερη, από τις τρεις σημαντικές συνεδρίες της Σ.Ε., η οποία πραγματοποιήθηκε στις 22.2.2005. Κατά τη συνεδρία εκείνη έγινε ενημέρωση των μελών της Σ.Ε. για θέματα που δεν επηρέασαν με οποιονδήποτε τρόπο τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης, κατά την τρίτη συνεδρία της Σ.Ε. και τα οποία (θέματα) δεν μπορούν να θεωρηθούν παρά μόνον ως προκαταρκτικά και επουσιώδη θέματα. Επομένως δεν θεωρώ ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 22.

Όσον αφορά το ζήτημα της παράβασης του δικαστικού δεδικασμένου, συμφωνώ με τη θέση της αιτήτριας ότι υπήρξε παράβαση του δικαστικού δεδικασμένου, σε σχέση με την έρευνα για τα προσόντα των προαναφερόμενων τριών από τα τέσσερα ενδιαφερόμενα μέρη (εξαιρουμένης της κας Ιωνά), αλλά όχι και σε σχέση με την κατ΄ ισχυρισμό αναιτιολόγητη σύσταση του Γενικού Διευθυντή. Κατά την εκτίμηση μου, η τελευταία σύσταση του Γενικού Διευθυντή, ο οποίος κλήθηκε εκ νέου για να την υποβάλει, δεν μπορεί να κριθεί ως αναιτιολόγητη και επομένως δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά παράβαση του δεδικασμένου.

Όμως σε σχέση με τα προσόντα των προαναφερόμενων τριών ενδιαφερομένων μερών, δηλαδή των Α. Χριστοδούλου, Ε. Παπασταύρου και Μ. Δημητρίου, θεωρώ πράγματι ότι η Σ.Ε. απέτυχε πλήρως να συμμορφωθεί με το δικαστικό δεδικασμένο ως προς τα προσόντα των προαναφερομένων τριών προσώπων σε σχέση με τις απαιτήσεις του σχεδίου υπηρεσίας, εφόσον σε καμία, ουσιαστικά, περαιτέρω έρευνα των προσόντων τους προέβη, με σκοπό να συμμορφωθεί με τη σχετική επιταγή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπως αυτή φαίνεται στις σελ. 4 και 5 της απόφασης ημερ. 16.11.2005 στην Α.Ε. 3437. Η Σ.Ε. απλά επανέλαβε τους λόγους για τους οποίους θεώρησε τα προαναφερόμενα τρία ενδιαφερόμενα πρόσωπα ως κατέχοντα τα προσόντα που προνοούνταν από το σχέδιο υπηρεσίας και η Ε.Δ.Υ. απλά υιοθέτησε τα πορίσματα της Σ.Ε.. Επομένως συμφωνώ, ότι σε σχέση με τα προσόντα των προαναφερόμενων τριών ενδιαφερομένων προσώπων, υπάρχει παράβαση του δικαστικού δεδικασμένου.

Αναφορικά με τη θέση της αιτήτριας ότι κακώς η Ε.Δ.Υ. έλαβε υπόψη της τις εντυπώσεις από προφορική εξέταση που είχε διεξαχθεί στο παρελθόν, με διαφορετική σύνθεση, εκτιμώ ότι το ζήτημα καλύπτεται από το άρθρο 34Α (3) του Ν 1/90 σύμφωνα με το οποίο κάτι τέτοιο είναι επιτρεπτό εκτός αν η ακύρωση αφορά σε προγενέστερο στάδιο της διαδικασίας της προφορικής εξέτασης. Θεωρώ ότι, στην παρούσα υπόθεση, ήταν επιτρεπτό για την Ε.Δ.Υ. να ενεργήσει όπως ενήργησε.

Σε σχέση με τα ανυπόγραφα πρακτικά παρατηρώ ότι τηρήθηκαν πρακτικά για τις τρεις σημαντικές συνεδριάσεις της Σ.Ε. και ότι στην τελευταία σημαντική συνεδρία υπέγραψαν, στο τέλος, όλα τα μέλη της Σ.Ε.. Ο ευπαίδευτος συνήγορος της αιτήτριας με παρέπεμψε στην πρωτόδικη απόφαση στην Υπόθεση 53/07, Νεοκλέους ν. Δημοκρατίας, ημερ. 22.10.2009, στην οποία τονίστηκε η ανάγκη για την ύπαρξη χωριστών πρακτικών για την κάθε συνεδρία. Η ανάγκη αυτή τονίστηκε, μεταξύ άλλων, και στην προαναφερόμενη υπόθεση Χρυσάφη, όμως στην προκείμενη περίπτωση δεν τίθεται θέμα μη ύπαρξης πρακτικών για την κάθε συνεδρία. Στην παρούσα υπόθεση έγιναν τρεις σημαντικές συνεδρίες της Σ.Ε. και τηρήθηκαν ξεχωριστά και επαρκή πρακτικά για την κάθε μια. Επομένως δεν θεωρώ ότι αυτός είναι λόγος για ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης.

Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω η προσφυγή επιτυγχάνει μερικώς και εκδίδεται δηλωτική απόφαση του δικαστηρίου ότι η προσβαλλόμενη απόφαση, αναφορικά μόνο με τα τρία ενδιαφερόμενα μέρη Α. Χριστοδούλου, Ε. Παπασταύρου και Μ. Δημητρίου είναι άκυρη και στερείται εννόμου αποτελέσματος. Η απόφαση δεν αφορά το ενδιαφερόμενο μέρος Στέλλα Ιωνά. Έξοδα €1.000.-, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ της αιτήτριας και εις βάρος των καθ΄ ων η αίτηση. Καμιά άλλη διαταγή για έξοδα.

Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,

Δ.

/ΕΑΠ.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία