|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2010) 3 ΑΑΔ 29
ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΙΜΙΤΕΔ ν. ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, Υπόθεση Αρ. 1625/2006, 20 Οκτωβρίου 2009
ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΙΜΙΤΕΔ ν. ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, Υπόθεση Αρ.1829/2008, 30 Σεπτεμβρίου 2011
ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΙΜΙΤΕΔ ν. ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, Υπόθεση Αρ. 2295/2006, 20 Οκτωβρίου 2009
ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΙΜΙΤΕΔ ν. ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, Υπόθεση Αρ. 1940/2006, 15 Δεκεμβρίου 2009
ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΙΜΙΤΕΔ ν. ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, Υπόθεση Αρ. 1648/2007, 30 Απριλίου 2010
(2009) 4 ΑΑΔ 546
31 Ιουλίου, 2009
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΙΜΙΤΕΔ,
Αιτητές,
v.
ΑΡΧΗΣ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΥΠΡΟΥ (ΑΡ. 2),
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 67/2007)
Αρχή Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου ― Αυτεπάγγελτη διερεύνηση παράβασης ― Η ορθή εκκίνηση της σχετικής διαδικασίας σύμφωνα με τον Ν.7(Ι)/98 και την Κ.Δ.Π. 10/2000 ― Απόκλιση από πρωτόδικη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ― Σκεπτικό του Δικαστηρίου και συνέπειες στην κριθείσα περίπτωση.
Οι αιτητές προσέφυγαν κατά της σε βάρος τους επιβολής από την Αρχή Ραδιοτηλεόραση Κύπρου, διοικητικού προστίμου ύψους Λ.Κ.7.000.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι αφού δεν προηγήθηκε σχετική απόφαση της Αρχής, ως συλλογικό όργανο, καταγραμμένης σε πρακτικό για αυτεπάγγελτη διερεύνηση της παρούσας υπόθεσης, η όλη διαδικασία που ξεκίνησε ήταν παράνομη.
Το επιχείρημα των αιτητών ευσταθεί. Εκείνο το οποίο σαφώς και ρητώς εκχωρήθηκε από την Αρχή στο Διευθυντή, είναι η εξουσία να ορίζει λειτουργό για διερεύνηση παραπόνου ή παράβασης. Και τούτο σύμφωνα με το Άρθρο 9 (7) του Ν.7(Ι)/98 σύμφωνα με το οποίο η Αρχή μπορεί να μεταβιβάζει αρμοδιότητές της στο Διευθυντή ή σε επιτροπές που αποτελούνται από μέλη της Αρχής.
Η πρώτη πράξη είναι η λήψη της απόφασης από το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής για εξέταση αυτεπαγγέλτως ή ύστερα από παράπονο του κοινού τυχόν παραβάσεων από οποιονδήποτε σταθμό. Μετά την απόφαση εξέτασης του παραπόνου, ακολουθεί ο διορισμός λειτουργού προς διερεύνηση. Η εξουσία διορισμού λειτουργού, έχει μεταβιβαστεί στο Διευθυντή και όχι της λήψης της απόφασης για έναρξη της διαδικασίας. Η αρμοδιότητα που η Αρχή και εδώ ρητά μεταβίβασε στο Διευθυντή στις 4.7.2001, είναι μόνο ο ορισμός λειτουργού προς διερεύνηση του παραπόνου. Η πιο πάνω θέση ενισχύεται και από τον Κανονισμό 42(1) της Κ.Δ.Π. 10/2000, σύμφωνα με τον οποίο η Αρχή δύναται να διορίζει εκάστοτε επιτροπή ή επιτροπές, αποτελούμενες τουλάχιστον από τέσσερα μέλη, για εξέταση παραπόνων ή παραβάσεων. Αυτός ο διορισμός της επιτροπής προηγείται του ορισμού λειτουργού για τη διερεύνηση του παραπόνου (Κανονισμός 42 (3)).
Η προσφυγή επέτυχε με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Αντέννα Λτδ ν. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθ. Αρ. 726/06, ημερ. 16.4.2008.
Προσφυγή.
Γ. Βαλιαντής, για Λ. Παπαφιλίππου, για τους Αιτητές.
Θ. Ραφτοπούλου (κα), για Αλ. Ευαγγέλου, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές αξιώνουν ακύρωση της απόφασης των καθ' ων η αίτηση (στο εξής «η Αρχή»), ημερ. 10.5.2006, σύμφωνα με την οποία κρίθηκαν ένοχοι για κατ' ισχυρισμόν παράβαση των Κανονισμών 21(4), 21(5), 21(6) και 25(3)(γ) των περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Κανονισμών του 2000, Κ.Δ.Π. 10/2000 και τους επέβαλε συνολικά διοικητικό πρόστιμο £7.000.
Η Αρχή εξέτασε αυτεπαγγέλτως εναντίον των αιτητών κατηγορίες που αναφέρονταν στη μετάδοση από το σταθμό των αιτητών, εντός οικογενειακής ζώνης, εκπομπές που έφεραν τη σήμανση «Κατάλληλο» (Κ) ενώ περιείχαν βωμολοχίες και λεκτικό ακατάλληλο για ανηλίκους.
Η διαδικασία άρχισε με το διορισμό λειτουργού για διερεύνηση. Στο σχετικό πόρισμα το οποίο τελικά υποβλήθηκε, διαπιστώνονταν πιθανές παραβάσεις των Κανονισμών. Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι η διαδικασία άρχισε παράνομα αφού δεν προηγήθηκε σχετική απόφαση της Αρχής, ως συλλογικό όργανο, καταγραμμένης σε πρακτικό για αυτεπάγγελτη διερεύνηση της υπόθεσης, κατά παράβαση του Άρθρου 7 του περί Ραδιοφωνικών και Τηλεοπτικών Σταθμών Νόμου του 1998 (Ν. 7(Ι)/98) και του Κανονισμού 42 (3) της Κ.Δ.Π. 10/2000.
Η διαδικασία άρχισε με τον ορισμό λειτουργού της Αρχής από το Διευθυντή για διερεύνηση, η οποία λειτουργός υπέβαλε σχετικό πόρισμα ημερομηνίας 4.5.2004, στο οποίο διαπιστώνονταν πιθανές παραβάσεις των Κανονισμών 21(4), 21(5), 21(6) και 25(3)(γ) της Κ.Δ.Π. 10/2000.
Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι αφού δεν προηγήθηκε σχετική απόφαση της Αρχής, ως συλλογικό όργανο, καταγραμμένης σε πρακτικό για αυτεπάγγελτη διερεύνηση της παρούσας υπόθεσης, η όλη διαδικασία που ξεκίνησε ήταν παράνομη.
Είναι παραδεκτό ότι δεν υπάρχει τέτοια απόφαση της Αρχής για αυτεπάγγελτη διερεύνηση της παρούσας υπόθεσης. Υπάρχει απλώς η από 4.7.2001 ανάθεση γενικώς στο Διευθυντή της αρμοδιότητας να ορίζει λειτουργό προς διερεύνηση παραπόνων.
Πράγματι ο Διευθυντής στις 3.5.2004 με έντυπο περιγραφόμενο ως «Διερεύνηση Παραβάσεων, Αυτεπάγγελτα» ανέθεσε σε συγκεκριμένο λειτουργό της Αρχής τη διερεύνηση για την πιθανή παράβαση των Κανονισμών.
Οι καθ' ων η αίτηση υποστηρίζουν ότι η Αρχή ασκώντας τη δυνατότητα που της παρέχει το Άρθρο 9 (7) του Ν.7(Ι)/98, με απόφασή της ημερομηνίας 4.7.2001 μεταβίβασε στο Διευθυντή την εξουσία να ορίζει λειτουργό της Αρχής για διερεύνηση παραπόνου ή παράβασης.
Το επιχείρημα των αιτητών ευσταθεί. Εκείνο το οποίο σαφώς και ρητώς εκχωρήθηκε από την Αρχή στο Διευθυντή είναι η εξουσία να ορίζει λειτουργό για διερεύνηση παραπόνου ή παράβασης. Και τούτο σύμφωνα με το Άρθρο 9 (7) του Ν.7(Ι)/98 σύμφωνα με το οποίο η Αρχή μπορεί να μεταβιβάζει αρμοδιότητές της στο Διευθυντή ή σε επιτροπές που αποτελούνται από μέλη της Αρχής.
Σύμφωνα με τον Kανονισμό 41 (1) και (2) η Αρχή έχει εξουσία να εξετάζει παράπονα του κοινού που υποβάλλονται σ' αυτή, αλλά και αυτεπαγγέλτως παραβάσεις οποιουδήποτε σταθμού. Η τηρούμενη διαδικασία αναφέρεται με λεπτομέρεια στην Κ.Δ.Π. 10/2000. Σύμφωνα με τον Kανονισμό 42(1) η Αρχή δύναται να διορίζει εκάστοτε επιτροπή ή επιτροπές αποτελούμενες τουλάχιστον από τέσσερα μέλη για εξέταση παραπόνων ή παραβάσεων όπως καθορίζεται πιο κάτω στον κανονισμό. Η Αρχή μπορεί ακόμα να μεταβιβάσει οποιεσδήποτε από τις εξουσίες της σε επιτροπή αποτελούμενη από υπαλλήλους της Αρχής. Η Αρχή για κάθε παράπονο ή παράβαση ορίζει λειτουργό για τη διερεύνησή του.
Είμαι της γνώμης ότι πρόκειται περί ουσιαστικά προκαταρκτικών πράξεων. Η πρώτη πράξη είναι η λήψη της απόφασης από το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής για εξέταση αυτεπαγγέλτως ή ύστερα από παράπονο του κοινού τυχόν παραβάσεων από οποιονδήποτε σταθμό. Μετά την απόφαση εξέτασης του παραπόνου, ακολουθεί ο διορισμός λειτουργού προς διερεύνηση. Η εξουσία διορισμού λειτουργού έχει μεταβιβαστεί στο Διευθυντή και όχι της λήψης της απόφασης για έναρξη της διαδικασίας.
Με όλο το σεβασμό δεν συμφωνώ με τον αδελφό Δικαστή Γ. Κωνσταντινίδη, στην υπόθεση Αντέννα Λτδ v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου, Υπόθεση Αρ. 726/06, ημερ. 16.4.2008. Τίποτε δεν δείχνει ότι η εκχώρηση αφορούσε, όπως δέχεται ο αδελφός Δικαστής στην πιο πάνω υπόθεση, όχι μόνο τον προσδιορισμό του λειτουργού αλλά εκτεινόταν και στην άσκηση της καθόλου εξουσίας όπως την προβλέπει ο Κανονισμός 42 (3). Ούτε συμφωνώ ότι από το έντυπο ανάθεσης προκύπτει ότι ενυπάρχει η συναφής αντίληψη του Διευθυντή η οποία, εν πάση περιπτώσει, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχει σημασία.
Είναι σαφές ότι έχουμε μία διαδικασία η οποία ξεκινά με την υποβολή παραπόνου ή αυτεπαγγέλτως και η οποία συνεχίζεται με την απόφαση της Αρχής να διερευνηθεί το παράπονο αυτό. Στη συνέχεια ορίζεται λειτουργός ο οποίος προβαίνει στη διερεύνηση για να συνεχίσει η διαδικασία. Η αρμοδιότητα που η Αρχή ρητά μεταβίβασε στο Διευθυντή στις 4.7.2001 είναι μόνο ο ορισμός λειτουργού προς διερεύνηση του παραπόνου.
Νομίζω ότι η πιο πάνω θέση ενισχύεται και από τον Kανονισμό 42 (1) σύμφωνα με τον οποίο η Αρχή δύναται να διορίζει εκάστοτε επιτροπή ή επιτροπές, αποτελούμενες τουλάχιστον από τέσσερα μέλη, για εξέταση παραπόνων ή παραβάσεων. Αυτός ο διορισμός της επιτροπής προηγείται του ορισμού λειτουργού για τη διερεύνηση του παραπόνου (Κανονισμός 42 (3)).
Με βάση την πιο πάνω κατάληξή μου δεν θα ασχοληθώ με τους άλλους νομικούς ισχυρισμούς που επικαλούνται οι αιτητές για να επιτύχουν ακύρωση της απόφασης. Η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται, με €1.200 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α. υπέρ των αιτητών.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με έξοδα.