|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 4 ΑΑΔ 242
29 Απριλίου, 2009
[ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
(Υπόθεση Αρ. 29/2008)
ΑΝΤΩΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 30/2008)
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 36/2008)
ΝΕΟΦΥΤΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 29/2008, 30/2008, 36/2008)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Κριτήρια ― Σύσταση του Διευθυντή ― Περιεχόμενο και βαρύτητά της ― Περιστάσεις υπό τις οποίες κρίθηκε ότι νόμιμα παραγνωρίστηκε η σύσταση στην εξετασθείσα υπόθεση.
Οι αιτητές προσέφυγαν κατά της προαγωγής των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Διοικητικού Λειτουργού Α΄.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τις προσφυγές, αποφάσισε ότι:
Η απόφαση της Ε.Δ.Υ. είναι επαρκώς αιτιολογημένη και ο λόγος απόκλισης από τη σύσταση του Διευθυντή είναι εύλογα επιτρεπτός. Η σύσταση του Διευθυντή δεν μπορεί να αποτελέσει εκ προοιμίου ανεξάρτητο στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων ή στοιχείο επαυξάνον την αξία τους. Αυτό κρίνεται αναλόγως του περιεχομένου της, νοουμένου ότι αυτό συνάδει με τα αντικειμενικά στοιχεία των φακέλων.
Έχει νομολογηθεί, ότι η απλή αναφορά στα τρία θεσμοθετημένα κριτήρια, δεν ικανοποιεί την απαίτηση του νόμου για αιτιολογημένες συστάσεις. Έχει επίσης νομολογηθεί, ότι η απαίτηση του νόμου ικανοποιείται, όταν η σύσταση περιέχει την άποψη του Διευθυντή για τις αρετές, ικανότητες και ιδιότητες που χρειάζονται για την επιτυχή εκτέλεση των καθηκόντων μιας θέσης και τα δεδομένα στη βάση των οποίων έχει διαμορφωθεί η άποψη, ότι ο συστηνόμενος είναι ο αξιότερος από την άποψη της συγκέντρωσης των αρετών, ικανοτήτων και ιδιοτήτων που απαιτούν τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο Διευθυντής ενώ ανέλυσε στο προοίμιο της σύστασής του τα καθήκοντα της επίδικης θέσης, δεν διακρίνει καθόλου ανάμεσα στους υποψηφίους, σε συνάρτηση με τις ικανότητες και αρετές για την εκπλήρωση αυτών των καθηκόντων. Περιορίζεται στην αναπαραγωγή στοιχείων των υπηρεσιακών εκθέσεων, που καταδεικνύουν την πλήρη ισοδυναμία των αιτητών και των ενδιαφερομένων μερών, ως εξαίρετων υπαλλήλων. Η σύστασή του στηρίχθηκε απλά και μόνο στην αρχαιότητα των αιτητών λόγω ηλικίας η οποία, καθώς έχει κριθεί από τη νομολογία είναι συμβολική παρά ουσιαστική και παράγοντας περιθωριακής σημασίας.
Η πιο πάνω προσέγγιση του Διευθυντή παραβλέπει επίσης την αρχή ότι η αρχαιότητα προσλαμβάνει αποφασιστική σημασία σε θέσεις προαγωγής μόνο όταν οι υποψήφιοι είναι κατά τα άλλα ίσοι. Εδώ, τα ενδιαφερόμενα μέρη και οι αιτητές είναι ισοδύναμοι στην αξία αλλά τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερέχουν στο κριτήριο των προσόντων, όπως εξάλλου παραδέχεται και ο Διευθυντής.
Εύλογα λοιπόν η Ε.Δ.Υ. επέλεξε να μην υιοθετήσει τη σύσταση εφόσον τα ενδιαφερόμενα μέρη δεν υστερούν σε αξία, υπερέχουν σε προσόντα ενώ η διαφορά σε αρχαιότητα ανάγεται στην ημερομηνία γέννησης και συνεπώς είναι οριακής σημασίας. Προδήλως η απόφαση της ΕΔΥ στηρίχθηκε σε μια διαφορετική εκτίμηση των ίδιων δεδομένων που έλαβε υπόψη και ο Διευθυντής, προσδίδοντας όμως περισσότερη βαρύτητα στα μεταπτυχιακά των ενδιαφερομένων μερών (τα οποία κρίθηκαν συναφή με τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης) έναντι της αρχαιότητας των αιτητών σε ηλικία. Το Δικαστήριο δεν μπορεί να επέμβει προς ανατροπή της προαναφερόμενης στάθμισης εφόσον δεν δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα.
Οι προσφυγές απορρίφθηκαν με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Στυλιανού κ.ά. v. Χατζηκωνσταντίνου κ.ά. (1994) 3 Α.Α.Δ. 387,
Λεωνίδου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 385,
Αλευρά κ.ά. v. Ηρακλέους κ.ά. (2005) 3 Α.Α.Δ. 85,
Κατσελλή v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 585,
Πούρος κ.ά. v. Χατζηστεφάνου κ.ά. (2001) 3(Α) Α.Α.Δ. 374.
Προσφυγή.
Χρ. Πατσαλίδης, για τους Αιτητές.
Ε. Παπαγεωργίου, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. Κωνσταντίνου, για τα Ενδιαφερόμενα Μέρη Αρ. 1 και 3.
Μ. Φλωρέντζος για Λ. Γεωργίου, για τα Ενδιαφερόμενα Μέρη Αρ. 2 και 4.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (Ε.Δ.Υ.), αποφάσισε την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών Μαρία Ανδρέου, Φλωρεντία Γεωργίου, Νίκη Πασχαλίδου και Χρυστάλλα Χρίστου στη μόνιμη θέση Διοικητικού Λειτουργού Α΄, Γενικό Διοικητικό Προσωπικό, Τμήμα Διοίκησης και Προσωπικού από 15/10/07. Οι αιτητές, οι οποίοι ήταν μεταξύ των υποψηφίων για προαγωγή στην πιο πάνω θέση, επιδιώκουν την ακύρωση της προαναφερόμενης απόφασης της Ε.Δ.Υ.. Οι προσφυγές τους συνεκδικάστηκαν λόγω κοινών νομικών σημείων και γεγονότων.
Ο Διευθυντής του Τμήματος Διοίκησης και Προσωπικού έδωσε την πιο κάτω σύσταση υπέρ των αιτητών και άλλων δύο υποψηφίων, όχι των ενδιαφερομένων μερών.
«Σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας της υπό πλήρωση θέσης Διοικητικού Λειτουργού Α΄, οι κάτοχοι της θέσης εκτελούν διοικητικά καθήκοντα ως υπεύθυνοι ενός κλάδου εργασίας αναφορικά με την εξέταση διαφόρων υποθέσεων, προβλημάτων και θεμάτων που αφορούν τις αρμοδιότητες της Υπηρεσίας όπου υπηρετούν, ενώ, σε περίπτωση που τοποθετούνται στις Επαρχιακές Διοικήσεις, εκτελούν διοικητικά καθήκοντα ως Επαρχιακοί Επόπτες, τα οποία περιλαμβάνουν καθοδήγηση, εποπτεία και έλεγχο Βοηθών Επαρχιακών Εποπτών του τομέα ή της περιοχής για την οποία είναι υπεύθυνοι.
Υστερα από αξιολόγηση του συνόλου των ενώπιόν μου στοιχείων, υπό τα φως των όσων έχω αναφέρει πιο πάνω, κρίνω ως καταλληλότερους και συστήνω για προαγωγή τους πιο κάτω υποψηφίους, οι οποίοι είχαν καθόλα εξαίρετες Υπηρεσιακές Εκθέσεις κατά τα τελευταία χρόνια και προηγούνται σε αρχαιότητα όλων των μη συστηνομένων υποψηφίων.»
Μετά την αποχώρηση του Διευθυντή από τη συνεδρία, η Ε.Δ.Υ. ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων. Ομόφωνα επέλεξε για προαγωγή μια υποψήφια ενώ κατά πλειοψηφία επέλεξε τα ενδιαφερόμενα μέρη με το εξής σκεπτικό:
«Σ' ό,τι αφορά την πλήρωση των λοιπών θέσεων, η πλειοψηφία της Επιτροπής, διαφωνούντος του κ. Χατζηγιάννη, ο οποίος υιοθετεί τη σύσταση του Διευθυντή, δεν μπόρεσε να υιοθετήσει τη σύσταση του Διευθυντή για τους Ελιώτη Μιλτιάδη, Ματθαιόπουλο Γεώργιο, Οικονομίδη Αντώνη και Νεοφύτου Νεόφυτο και αντ' αυτών επιλέγει τις Πασχαλίδου Νίκη, Γεωργίου Φλωρεντία, Χρίστου Χρυστάλλα και Ανδρέου Μαρία, οι οποίες δεν υστερούν των συστηνομένων σε αξία, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στις ετήσιες αξιολογήσεις, με έμφαση στα πέντε τελευταία χρόνια στα οποία αποδίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα, και υπερέχουν σε προσόντα (σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης), η δε διαφορά τους σε αρχαιότητα ανάγεται στην ημερομηνία γέννησης, η οποία έχει περιορισμένη σημασία. Συγκρινόμενες δε με τον υποψήφιο με αύξ. αρ. 4, Σύκα Νίκο, από τον οποίο επίσης υστερούν σε αρχαιότητα, η οποία συνίσταται στην ημερομηνία γέννησης, υπερέχουν αυτού τόσο σε αξία όσο και σε προσόντα.»
Τα πρόσθετα προσόντα των ενδιαφερομένων μερών, που κρίθηκαν ως συναφή με τα καθήκοντα της θέσης χωρίς να αποτελούν πλεονέκτημα, φαίνεται πως έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της επιλογής των ενδιαφερομένων μερών παρά τη σύσταση του Διευθυντή.
Οι αιτητές υποβάλλουν πως δεν συνέτρεχε λόγος παραγνώρισης της σύστασης και εισηγούνται ότι η αιτιολογία που δόθηκε δεν ήταν ειδική και ικανοποιητική. Λέγουν επίσης πως η σύσταση έπρεπε να είχε θεωρηθεί ως στοιχείο που πρόσθετε στην αξία τους και υποβάλλουν πως η Ε.Δ.Υ. έδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στα πρόσθετα προσόντα των ενδιαφερομένων μερών.
Έχω τη γνώμη ότι η απόφαση της Ε.Δ.Υ. είναι επαρκώς αιτιολογημένη και ο λόγος απόκλισης από τη. σύσταση του Διευθυντή είναι εύλογα επιτρεπτός. Η σύσταση του Διευθυντή δεν μπορεί να αποτελέσει εκ προοιμίου ανεξάρτητο στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων ή στοιχείο επαυξάνον την αξίας τους. Αυτό κρίνεται αναλόγως του περιεχόμενου της νοουμένου ότι αυτό συνάδει με τα αντικειμενικά στοιχεία των φακέλων.
Έχει νομολογηθεί ότι η απλή αναφορά στα τρία θεσμοθετημένα κριτήρια δεν ικανοποιεί την απαίτηση του νόμου για αιτιολογημένες συστάσεις. Έχει επίσης νομολογηθεί ότι η απαίτηση του νόμου ικανοποιείται όταν η σύσταση περιέχει την άποψη του Διευθυντή για τις αρετές, ικανότητες και ιδιότητες που χρειάζονται για την επιτυχή εκτέλεση των καθηκόντων μιας θέσης και τα δεδομένα στη βάση των οποίων έχει διαμορφωθεί η άποψη ότι ο συστηνόμενος είναι ο αξιότερος από την άποψη της συγκέντρωσης των αρετών, ικανοτήτων και ιδιοτήτων που απαιτούν τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης. (Βλ. Στυλιανού κ.ά. v. Χατζηκωνσταντίνου κ.ά. (1994) 3 Α.Α.Δ. 387 και Λεωνίδου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 385).
Στην προκειμένη περίπτωση, ο Διευθυντής ενώ ανέλυσε στο προοίμιο της σύστασης του τα καθήκοντα της επίδικης θέσης, δεν διακρίνει καθόλου ανάμεσα στους υποψηφίους σε συνάρτηση με τις ικανότητες και αρετές για την εκπλήρωση αυτών των καθηκόντων. Περιορίζεται στην αναπαραγωγή στοιχείων των υπηρεσιακών εκθέσεων που καταδεικνύουν την πλήρη ισοδυναμία των αιτητών και των ενδιαφερομένων μερών ως εξαίρετων υπαλλήλων. Η σύστασή του στηρίχθηκε απλά και μόνο στην αρχαιότητα των αιτητών λόγω ηλικίας η οποία, καθώς έχει κριθεί από τη νομολογία είναι συμβολική παρά ουσιαστική και παράγοντας περιθωριακής σημασίας. (Αλευρά κ.ά. v. Ηρακλέους κ.ά. (2005) 3 Α.Α.Δ. 85, Κατσελλή v. Δημοκρατίας (2007) 3 Α.Α.Δ. 585).
Η πιο πάνω προσέγγιση του Διευθυντή παραβλέπει επίσης την αρχή ότι η αρχαιότητα προσλαμβάνει αποφασιστική σημασία σε θέσεις προαγωγής μόνο όταν οι υποψήφιοι είναι κατά τα άλλα ίσοι. Εδώ, τα ενδιαφερόμενα μέρη και οι αιτητές είναι ισοδύναμοι στην αξία αλλά τα ενδιαφερόμενα μέρη υπερέχουν στο κριτήριο των προσόντων, όπως εξάλλου παραδέχεται και ο Διευθυντής.
Εύλογα λοιπόν η Ε.Δ.Υ. επέλεξε να μην υιοθετήσει τη σύσταση εφόσον τα ενδιαφερόμενα μέρη δεν υστερούν σε αξία, υπερέχουν σε προσόντα ενώ η διαφορά σε αρχαιότητα ανάγεται στην ημερομηνία γέννησης και συνεπώς είναι οριακής σημασίας. Προδήλως η απόφαση της Ε.Δ.Υ. στηρίχθηκε σε μια διαφορετική εκτίμηση των ίδιων δεδομένων που έλαβε υπόψη και ο Διευθυντής, προσδίδοντας όμως περισσότερη βαρύτητα στα μεταπτυχιακά των ενδιαφερομένων μερών (τα οποία κρίθηκαν συναφή με τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης) έναντι της αρχαιότητας των αιτητών σε ηλικία. Το Δικαστήριο δεν μπορεί να επέμβει προς ανατροπή της προαναφερόμενης στάθμισης εφόσον δεν δόθηκε υπέρμετρη βαρύτητα. Βλ. Πούρος κ.ά. v. Χατζηστεφάνου κ.ά. (2001) 3(Α) Α.Α.Δ. 374, από την οποία το πιο κάτω απόσπασμα:
«Πάντως, η ασυμφωνία της Θρασυβούλου και της Κουκκουρή (ανωτέρω) με την καθιερωθείσα νομολογιακή επί του ζητήματος γραμμή, δεν εξασθενίζει το λόγο των προηγούμενων αποφάσεων αλλά ούτε και μας φαίνεται να απέβλεπε σε αυτό. Καταλήγουμε ότι τα πρόσθετα, μη προβλεπόμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα, λαμβάνονται υπόψη εφόσον είναι συναφή προς τα καθήκοντα της θέσης. Απόκειται πια στην αρμόδια αρχή να τα αξιολογήσει και να σταθμίσει την κατά περίπτωση σημασία τους, αποφεύγοντας δύο άκρα: αφενός να μην είναι η βαρύτητα υπερβολική ώστε να φτάνει στο σημείο απόδοσης έκδηλης υπεροχής. και, αφετέρου, να μην είναι εντελώς οριακή, όπως θα ήταν, αν τα πρόσθετα προσόντα δεν είχαν σχέση με τα καθήκοντα της θέσης. Μέσα σε αυτά τα όρια, το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση και στάθμιση στοιχείων και παραγόντων.»
Οι προσφυγές αποτυγχάνουν και απορρίπτονται με €2.000 έξοδα προς όφελος των καθ' ων η αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.
Οι προσφυγές απορρίπτονται με έξοδα.