|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1742/2007)
28 Σεπτεμβρίου, 2009
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΙΤΣΙΛΛΟΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή.
Μ. Σπηλιωτοπούλου (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής προσβάλλει την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους στη μόνιμη θέση Ανώτερου Τεχνικού, Τμήμα Αναδασμού, η οποία έγινε από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας (στο εξής «η Επιτροπή»), στη συνεδρία της ημερομηνίας 24.10.2007. Μαζί με το ενδιαφερόμενο μέρος προήχθη και η Κυριακή Γεωργιάδου, της οποίας όμως η προαγωγή δεν προσβλήθηκε.
Στην πιο πάνω συνεδρία η Επιτροπή αφού άκουσε τη σύσταση του διευθυντή, προέβη σε αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων. Αφού έλαβε υπ΄ όψιν τα ουσιώδη στοιχεία κατέληξε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος, όπως και η Γεωργιάδου υπερείχαν των άλλων υποψηφίων και τους προσέφερε προαγωγή.
Ο αιτητής υποστηρίζει ότι η σύσταση του διευθυντή πάσχει. Ο αιτητής υπερέχει σε αρχαιότητα κατά πέντε χρόνια έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους, ενώ, διαθέτει προσόν, μη απαιτούμενο μεν από το σχέδιο υπηρεσίας, αλλά απόλυτα σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης. Ως προς την αξία, από το 2001 το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει του αιτητή, άνκαι από το 1997 μέχρι το 2001 ήταν ίσοι. Σύμφωνα με τον αιτητή, παραδόξως και αιφνιδίως παρουσιάζεται στις ετήσιες εκθέσεις μία αντικειμενικά μη δικαιολογημένη, κατά τη γνώμη του, μείωση. Ο αιτητής αποδίδει την παραδοξότητα αυτή, όπως την ονομάζει, ως μεθόδευση που επέτρεψε ώστε η σύσταση του διευθυντή να διαμορφωθεί υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους.
Ο αιτητής περαιτέρω ισχυρίζεται ότι πάσχει η τελική επιλογή της Επιτροπής, η οποία υιοθέτησε τη σύσταση και έκρινε, λανθασμένα, ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει όλων των άλλων υποψηφίων. Αυτό γίνεται χωρίς νόμιμη αιτιολογία και αφού έχει παραγνωριστεί η υπεροχή του αιτητή σε προσόντα και αρχαιότητα. Τέλος υποστηρίζεται ότι η τελική απόφαση της Επιτροπής πάσχει λόγω μη δέουσας έρευνας, αφού η Επιτροπή δέχτηκε δέσμια τη σύσταση του διευθυντή, παραγνωρίζοντας τον αιτητή.
Η προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί. Δεν βλέπω κανένα λόγο για τον οποίο πάσχει η σύσταση του διευθυντή, ο οποίος, αφού μελέτησε τους προσωπικούς φακέλους και έλαβε στοιχεία και πληροφορίες από τους κατά καιρούς προϊσταμένους των υποψηφίων, προχώρησε να συστήσει για προαγωγή την Γεωργιάδου και το ενδιαφερόμενο μέρος. Μάλιστα, δίδεται σαφής αιτιολογία της προτίμησής του, αφού εξηγεί ότι όσον αφορά τα προσόντα όλοι οι υποψήφιοι είναι απόφοιτοι σχολών μέσης εκπαίδευσης, ενώ ορισμένοι διαθέτουν επιπρόσθετα προσόντα σχετικά με τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης, τα οποία συνεκτιμήθηκαν. Ως προς τον αιτητή όμως, θεωρεί ότι το προσόν του Accounting Higher δεν είναι σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης. Περαιτέρω σημειώνει ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υστερεί του αιτητή κατά πέντε χρόνια σε αρχαιότητα, αλλά υπερέχει αυτού σε αξία ουσιαστικά.
Όπως έχει καθιερωθεί δεν είναι αναγκαίο όπως καταγράφονται οι απόψεις που ο διευθυντής έχει πάρει από άλλους λειτουργούς για να καταλήξει στη δική του κρίση. Ο τρόπος που προϊστάμενος τμήματος αξιολογεί τις απόψεις λειτουργού τον οποίο συμβουλεύεται αναφορικά με την κρίση του για συναδέλφους του δεν είναι δυνατόν να ελεγχθεί δικαστικά (Γεωργιάδου ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2480). Ο διευθυντής δεν είναι υπόχρεος να αποκαλύψει ούτε τα ονόματα των συνεργατών του ή των προϊσταμένων των υποψηφίων από τους οποίους άντλησε πληροφορίες για να μορφώσει την τελική του γνώμη (Αργυρίδης ν. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 376).
Η σύσταση δεν πάσχει. Ο διευθυντής συνυπολόγισε όλα τα ενώπιόν του στοιχεία περιλαμβανομένης και της αρχαιότητας του αιτητή, αλλά και την υπεροχή σε αξία του ενδιαφερόμενου μέρους κατά τα τελευταία χρόνια σε δύο τουλάχιστον κεφάλαια. Ως προς το προσόν, για το οποίο έχει γίνει τόσος λόγος στην αγόρευση του αιτητή, αρκεί να λεχθεί ότι θεωρήθηκε ως μη σχετικό προς τα καθήκοντα της θέσης.
Τα ίδια ισχύουν και για την τελική απόφαση της Επιτροπής η οποία αφού συνυπολόγισε όλα τα νομοθετημένα κριτήρια, από τη μια την υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα και από την άλλη την υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους σε αξία, αλλά και το γεγονός ότι είχε εξασφαλίσει τη σύσταση του διευθυντή άσκησε τη διακριτική της ευχέρεια και κατέληξε στην επιλογή της. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει σε αξία στα τελευταία χρόνια σε ουσιαστικό βαθμό του αιτητή, ενώ ο ισχυρισμός ότι η μείωση στη βαθμολογία του έγινε στοχευμένα με σκοπό τον αποκλεισμό του από τις προαγωγές, δεν τεκμηριώθηκε καθ΄ οιονδήποτε τρόπο.
Είναι αλήθεια ότι η μεγάλη διαφορά στην αρχαιότητα, όπως στην περίπτωση Ζωδιάτης ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 48/06, ημερ. 14.10.2008, μπορεί να θεωρηθεί ικανός λόγος για να παρακαμφθεί το πλεονέκτημα ή να αποτελέσει λόγο για απόκλιση από τη σύσταση του προϊσταμένου, όταν όμως οι υποψήφιοι είναι περίπου ισότιμοι σε αξία, κάτι που δεν ισχύει στην παρούσα υπόθεση (Δημοκρατία ν. Σταύρου (1993) 3 Α.Α.Δ. 71).
Η αρχαιότητα δεν παύει, πράγματι, να είναι ένα από τα νομοθετημένα κριτήρια επιλογής και να έχει τη δική της σημασία, αλλά στην παρούσα υπόθεση η αρχαιότητα ήταν ένα από τα κριτήρια που λήφθηκε υπ΄ όψιν και στην ουσία ήταν το μοναδικό κριτήριο στο οποίο ο αιτητής είχε κάποια υπεροχή. Υστερούσε σε αξία, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος είχε εξασφαλίσει και τη σύσταση του διευθυντή.
Τέλος, θα πρέπει να απορριφθεί και ο ισχυρισμός για έλλειψη δέουσας έρευνας από την πλευρά της Επιτροπής. Δεν είναι αλήθεια ότι η Επιτροπή δέχθηκε αβασάνιστα τη σύσταση του διευθυντή, ούτε και ότι ο αιτητής υπερτερεί σε αξία.
Η προσφυγή απορρίπτεται, με €1.200 έξοδα εναντίον του αιτητή.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ