|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Υπόθεση αρ.1659/07
11 Σεπτεμβρίου, 2009
[K. ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.]
Αναφορικά με το ΄Αρθρο 146 του Συντάγματος
ΜΕΤΑΞΥ:
ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ ΚΑΤΕΛΛΑΡΗ
Aιτητή,
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, μέσω Διοικητή 11ου Συντάγματος Πεζικού Ε.Φ.
Καθ΄ου η αίτηση
-------- -----------
Σ.Οικονομίδης, για τον αιτητή
Κ.Σταυρινός, για τον καθ΄ου η αίτηση
--------- -----------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: O αιτητής, ως μόνιμος υπαξιωματικός πεζικού του στρατού ξηράς της Δημοκρατίας, υπέπεσε σε πειθαρχικό αδίκημα και του επιβλήθηκε από το Διοικητή του Τάγματος του η ποινή της διήμερης κράτησης. Ο Διοικητής του 11ου Συντάγματος Πεζικού, ενώπιον του οποίου τέθηκε η περίπτωση του αιτητή, αύξησε την πιο πάνω ποινή σε πενθήμερη φυλάκιση.
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής επιδιώκει την ανατροπή της πιο πάνω επαύξησης της ποινής, θεωρώντας την ως άκυρη.
Ο αιτητής ως απόφοιτος της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών Ελλάδος διορίστηκε στις 10.6.2000 ως λοχίας και απεσπάστηκε στην Εθνική Φρουρά. Από τις 14.9.2004 υπηρετούσε στο 391 Τάγμα Πεζικού και εκτελούσε χρέη διαχειριστή υλικού. Το 391 Τάγμα Πεζικού υπάγεται διοικητικά στο 11ο Σύνταγμα Πεζικού.
Ο Διοικητής της μονάδος στην οποία υπηρετούσε ο αιτητής, διέταξε όλα τα στελέχη να παραμείνουν την περίοδο 1-15.6.2007 στο στρατόπεδο μέχρι την ώρα 18.00, για υπηρεσιακούς λόγους.
Στις 14.6.2007 ο Διοικητής της μονάδας διέταξε εξέταση για την εξακρίβωση συνθηκών αποχώρησης του αιτητή και ενός άλλου αξιωματικού από το στρατόπεδο στις 11.6.2007 και ώρα 14.00. Ο ερευνών αξιωματικός εισηγήθηκε ανάκριση και παραδειγματική τιμωρία. Ο Διοικητής κάλεσε τον αιτητή σε απολογία και αυτός υπέβαλε γραπτώς την απολογία του. Τελικώς, αφού λήφθηκαν υπόψη από το διοικητή του τάγματος η πιο πάνω αναφερθείσα ποινή της διήμερης κράτησης. Η συγκεκριμένη αυτή ποινή αυξήθηκε όπως αναφέρθηκε πιο πάνω.
Το σκεπτικό της επιβληθείσας ποινής από το Διοικητή του 11ου Συντάγματος ήταν:
«Αφού έλαβα υπ΄όψιν την ποινή της διήμερης κράτησης, η οποία επιβλήθηκε στον Μ.Λχία (ΠΖ) Κατελάρη Ανδρόνικο του Κώστα, ΑΜ:4867, από το Δκτή του 391Π.
Επαυξάνω
Σε πενθήμερη φυλάκιση διότι ενώ διατάχθηκε από το Δκτή της Μονάδος του να παραμείνει εντός του Στρδου, λόγω σοβαρής δραστηριότητας (επιθεώρηση από Δκτή Μονάδος) αναχώρησε από τη Μονάδα, χωρίς να ενημερώσει κανένα».
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του αιτητή τόνισε ότι δεν αμφισβητείται η ορθότητα της επιβληθείσας από το Διοικητή ποινής. Εκείνο το οποίο το Δικαστήριο έχει να εξετάσει είναι αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις που τίθενται από την παράγραφο 7 του Κανονισμού 11Α των περί Πειθαρχικών Κανονισμών της Εθνικής Φρουράς. Ο συνήγορος πρόσθεσε ότι δεν αμφισβητείται η δυνατότητα της προϊσταμένης αρχής να αυξήσει την ποινή, πλην όμως αυτή έχει επιβληθεί χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε αιτιολογία ως προς τη φύση του αδικήματος ή τις συνθήκες διάπραξης ή και ακόμη το ποιόν του αιτητή ούτε αυτά εξειδικεύονται με οποιοδήποτε τρόπο, ώστε να κριθεί αν αποτελούν στοιχεία τα οποία θα έδιδαν εξουσία, στο Διοικητή του 11ου Συντάγματος, να αυξήσει την ποινή. Υπήρχε τέλος, είπε επί του προκειμένου ο συνήγορος παράβαση των Κανονισμών γιατί ο διοικητής επαύξησε την ποινή κρίνοντας, όπως ο ίδιος αντιλαμβανόταν το αδίκημα.
Στην αντιπέρα πλευρά ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ΄ων η αίτηση εισηγήθηκε ότι η αιτιολογία που οδήγησε το Διοικητή του 11ου Συντάγματος να αυξήσει την ποινή, εξάγεται από τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως αυτά περιέχονται στο φάκελο της υπόθεσης και από τις καταθέσεις των μαρτύρων. Ο αιτητής, είπε ο συνήγορος, υπέδειξε ανυπακοή και απομακρύνθηκε από το στρατόπεδο για προσωπικές του δουλειές και επί δύο ημέρες δεν είχε απολογηθεί για το θέμα αυτό. Οι πιο πάνω ενέργειες κρίθηκαν ως πολύ σοβαρές και ήταν αναμενόμενη η αύξηση της ποινής.
Τα θέματα που τίθενται προς εξέταση με την παρούσα προσφυγή με απασχόλησαν στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο στην προσφυγή αρ.1589/07 Χριστίνα Καλαθά ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημερ. 10.9.2009. Τα όσα ανέφερα τα υιοθετώ όπως και το σκεπτικό της κατάληξης μου και για σκοπούς αυτής της υπόθεσης.
«Μελετώντας το κείμενο της προσβαλλόμενης απόφασης είναι πρόδηλο ότι στερείται αιτιολογίας. Η απλή αναφορά στο αδίκημα που υπέπεσε η αιτήτρια, δεν μπορεί να ξεπεράσει το ύψος της απαίτησης της νομικής αρχής, για ικανοποιητική αιτιολογία. Σε κανένα σημείο δεν παρατίθενται τα κριτήρια βάσει των οποίων άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια ο προϊστάμενος. Βεβαίως γίνεται αναφορά επιγραμματικά στα γεγονότα της υπόθεσης, όπως και στην απολογία της αιτήτριας, που ενδεχομένως να απέληγαν, δίδοντας εξήγηση στην ακολουθηθείσα επιλογή. Κατά τη γνώμη μου αυτό δεν είναι αρκετό ιδιαιτέρως, όταν γίνεται σαφής αναφορά στον Καν.11Α(7). Περαιτέρω ως γενική αρχή που κωδικοποιήθηκε και στο άρθρο 26(1)(α) του περί των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου Νόμου του 1999 (Ν.158(Ι)/99), πράξεις δυσμενείς για το διοικούμενο «πρέπει να είναι δεόντως αιτιολογημένες». Στην περίπτωση δε επαύξησης της ποινής, όπως στην προκείμενη περίπτωση, δημιουργείται επιπρόσθετο δικαίωμα στον τιμωρηθέντα να γνωρίζει το λόγο. (Βλ.Μαραθεύτης ν. Δημοκρατίας Α.Ε.2/2006 ημερ. 14.01.2008).
Με γνώμονα τα πιο πάνω είμαι της γνώμης ότι η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται αιτιολογίας.»
Η προσφυγή επιτυγχάνει. Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρούται βάσει του άρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Πόσο €1.700,00 πλέον ΦΠΑ ως έξοδα επιδικάζονται υπέρ του αιτητή και εναντίον των καθ΄ων η αίτηση.
Κ.Παμπαλλής,
Δ.