|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1404/2007)
14 Σεπτεμβρίου, 2009
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΜΑΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ,
2. ΑΝΤΩΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ,
3. ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΑΒΒΟΥΛΗ,
4. ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Αιτητές,
ΚΑΙ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ,
2. ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ,
Καθ΄ ων η αίτηση.
____________________
Π. Παπαγεωργίου, για τους Αιτητές.
Θ. Πιπερή (κα)., Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
_____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την προσφυγή τους οι αιτητές ζητούν δήλωση του δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση των καθ΄ ων η αίτηση που περιέχεται σε επιστολή του Υπουργείου Εσωτερικών ημερ. 20.7.2007, προς την αιτήτρια Μαρία Οικονόμου, με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή των αιτητών, που υποβλήθηκε κατά ή περί την 10.8.2006, εναντίον της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής/Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως ημερ. 18.7.2006, με την οποία απορρίφθηκε η χορήγηση πολεοδομικής άδειας στους αιτητές, για το τεμ. 292, Φυλ/Σχ. XXI/63/E/1, Τμήμα 2, στην Αγλαντζιά, είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη εννόμου αποτελέσματος.
Κατά τους αιτητές η προσβαλλόμενη απόφαση πάσχει, μεταξύ άλλων, και για τους εξής λόγους: είναι αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα και το νόμο, πάσχει λόγω ελλείψεως δέουσας και/ή επαρκούς έρευνας και αιτιολογίας και λήφθηκε κατά παράβαση των αρχών της χρηστής διοίκησης και του διοικητικού δικαίου.
Παρά το ότι στον τίτλο της αίτησης αναφέρονται ως αιτητές η Μαρία Οικονόμου και Άλλοι, από το σώμα της αίτησης φαίνεται πως η Μαρία Οικονόμου μαζί με τον Αντώνη Οικονόμου, τη Γεωργία Σαββουλή και τον Ανδρέα Γεωργίου είναι συνιδιοκτήτες του προαναφερόμενου τεμαχίου και αιτητές στην παρούσα αίτηση. Το Δεκέμβριο του 2004 οι αιτητές υπέβαλαν αίτηση για πολεοδομική άδεια για ανέγερση κατοικίας σε μέρος του προαναφερόμενου τεμαχίου τους. Την 18.7.2006 η Πολεοδομική Αρχή απέρριψε την αίτηση για χορήγηση πολεοδομικής άδειας, επειδή «η ανάπτυξη προτείνεται να πραγματοποιηθεί σε τεμάχιο το οποίο δεν έχει μετατραπεί σε οικόπεδο και από το οποίο δεν έχουν διασφαλιστεί οι απαραίτητες συνθήκες ανάπτυξης της περιοχής κατά παράβαση των προνοιών της Παραγράφου 1(β) του Παραρτήματος Β, του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας. Συγκεκριμένα δεν έχουν προσκομισθεί σχέδια στα οποία να υιοθετείται με ακρίβεια η γραμμή ρυμοτομίας, ο πεζόδρομος και ο δημόσιος χώρος πρασίνου που επηρεάζουν το τεμάχιο.»
Στο προαναφερόμενο Παράρτημα Β του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας, στην παράγραφο 1(β) αναγράφεται, κάτω από τον τίτλο «Βασικές Αρχές που διέπουν την Ανάπτυξη», ότι Ανάπτυξη θα επιτρέπεται εφόσον, μεταξύ άλλων, (η ανάπτυξη), εκτελείται σε τεμάχιο δια μέσου του οποίου έχουν διασφαλιστεί οι απαραίτητες συνθήκες ανάπτυξης της περιοχής στην οποία αυτό ευρίσκεται, δηλαδή το απαραίτητο οδικό δίκτυο, χώροι πρασίνου, και άλλοι αναγκαίοι χώροι. Για τη διασφάλιση των συνθηκών αυτών η Πολεοδομική Αρχή θα απαιτεί την οικοπεδοποίηση του (προς ανάπτυξη) τεμαχίου πριν από τη χορήγηση πολεοδομικής άδειας για την περαιτέρω ανάπτυξη του.
Εναντίον της απόφασης της Πολεοδομικής Αρχής καταχωρήθηκε ιεραρχική προσφυγή στις 10.8.2006, η οποία επίσης απορρίφθηκε από τον Υπουργό Εσωτερικών στις 20.7.2007. Εναντίον της απόρριψης της ιεραρχικής προσφυγής οι αιτητές καταχώρησαν την παρούσα προσφυγή.
Προκύπτει, από τα ενώπιον μου στοιχεία, ως κύριο επίδικο θέμα, το κατά πόσον το προαναφερόμενο τεμάχιο ήταν ήδη οικόπεδο, όπως ισχυρίζονται οι αιτητές, ή ήταν χωράφι το οποίο θα έπρεπε να οικοπεδοποιηθεί, όπως υποστηρίζουν οι καθ΄ ων η αίτηση. Αφού εξέτασα όλα τα ενώπιον μου στοιχεία κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το προαναφερόμενο τεμάχιο δεν μπορεί να θεωρηθεί ως χωράφι του οποίου ζητείτο η ανάπτυξη. Κατέληξα σ΄ αυτό το συμπέρασμα αφού έλαβα υπόψη, μεταξύ άλλων, ότι σε άδεια οικοδομής που είχε εκδοθεί από τον Έπαρχο Λευκωσίας στις 27.7.1978, για το ίδιο τεμάχιο, είχε δοθεί άδεια οικοδομής κατοικίας, σε οικόπεδο. Δεν μπορώ να δεχθώ τη θέση των καθ΄ ων η αίτηση ότι οι λέξεις «ορίων του οικοπέδου» που αναγράφονται στην παράγραφο 1 της προαναφερόμενης άδειας οικοδομής, η οποία επισυνάφθηκε ως Παράρτημα ΙΙ στην ένσταση, αποτελούν τυπογραφικό λάθος και ότι θα έπρεπε να αναγράφονται οι λέξεις «ορίων του τεμαχίου». Αν σκοπείτο η χρήση της λέξης «τεμάχιο» αντί «οικόπεδο» θα μπορούσε να γραφεί έτσι εφόσον και στο προοίμιο της άδειας οικοδομής γίνεται ρητή αναφορά σε τεμάχιο (292). Επίσης σε Πιστοποιητικό Εγγραφής Ακινήτου Περιουσίας, το οποίο είναι συνημμένο ως Παράρτημα ΙΙΙ στην ένσταση, ημερ. 30.12.1980, αναγράφεται ότι στο προαναφερόμενο τεμάχιο 292 υπάρχει κατώγειος οικία αποτελούμενη από διάφορα δωμάτια κλπ.. Μεταξύ άλλων αναγράφεται, ως σύνορο του τεμαχίου 292, (υφιστάμενος) δρόμος. Ακόμα σε πιστοποιητικά ιδιοκτησίας, που επίσης επισυνάπτονται στην ένσταση, και αφορούν το ¼ μερίδιο της κας Γεωργίας Σαβουλλή και του κ. Ανδρέα Γεωργίου, η ακίνητη ιδιοκτησία τους στο τεμάχιο 292 περιγράφεται ως ισόγεια κατοικία με αυλή. Σε αντίθεση, στο Παράρτημα IV στην ένσταση, επισυνάπτεται Πιστοποιητικό Εγγραφής Ακινήτου Περιουσίας, χωραφιού (στον Άγιο Αμβρόσιο Κυρηνείας), όπου το ακίνητο περιγράφεται ως χωράφι.
Αφού κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι αιτητές έχουν δίκαιο ότι το επίδικο ακίνητό τους δεν ήταν χωράφι αλλά οικόπεδο, κατά τον ουσιώδη χρόνο, με απασχόλησε το κατά πόσον θα μπορούσε να ευσταθήσει το δεύτερο σκέλος της αιτιολογίας των καθ΄ ων η αίτηση, όπως φαίνεται στην απόφαση του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, ημερ. 18.7.2006, και την οποίαν (αιτιολογία) οι καθ΄ ων η αίτηση υιοθετούν και όσον αφορά την απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής των αιτητών. Το δεύτερο σκέλος της αιτιολογίας αναφέρει ότι (εκτός από το ότι η ανάπτυξη προτείνεται να πραγματοποιηθεί σε τεμάχιο το οποίο δεν έχει μετατραπεί σε οικόπεδο) δεν έχουν διασφαλιστεί και οι απαραίτητες συνθήκες ανάπτυξης της περιοχής, κατά παράβαση της προαναφερόμενης παραγράφου του Παρτήματος Β του Τοπικού Σχεδίου Λευκωσίας.
Είναι θεμελιωμένη αρχή του διοικητικού δικαίου ότι σε περίπτωση επάλληλων αιτιολογιών, η πράξη είναι νόμιμη και επαρκώς αιτιολογημένη αν μια από τις αιτιολογίες αυτές είναι έγκυρη. Αυτός είναι ο γενικός κανόνας, υπάρχει όμως και εξαίρεση η οποία διατυπώνεται ως εξής, στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας (στη σελ. 189):
«Κατ΄ εξαίρεσιν γίνεται δεκτόν, ότι, πεπλανημένης ούσης μιας των πλειόνων αιτιολογιών, η πράξις καθίσταται εν τω συνόλω της ακυρωτέα, εφ΄ όσον δεν συνάγεται εξ αυτής ο βαθμός, καθ΄ ου η πεπλανημένη αιτιολογία επέδρασεν επί της εκδόσεως της πράξεως (βλ. π.χ. 966(48).»
(Δέστε επίσης την απόφαση στην Υπόθεση 506/89, Unitex Trading Co. Ltd v. Δημοκρατίας (1992) 3 Α.Α.Δ. 1338 και την απόφαση στην Υπόθεση 511/04, Βιομετάλ Λτδ ν. Α.Η.Κ., ημερ. 20.12.05).
Στην προκείμενη περίπτωση θεωρώ ότι ισχύει η εξαίρεση του προαναφερόμενου γενικού κανόνα καθότι από την προαναφερόμενη αιτιολογία δεν συνάγεται ο βαθμός στον οποίον η πεπλανημένη αιτιολογία (ως προς το ότι το επίδικο ακίνητο θα έπρεπε να είχε μετατραπεί σε οικόπεδο) επέδρασε στην έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης. Εκτιμώ δηλαδή ότι τα δύο σκέλη της αιτιολογίας για την προσβαλλόμενη απόφαση είναι τόσο αλληλένδετα μεταξύ τους που δεν είναι δυνατόν το δικαστήριο να ξεχωρίσει σε ποιο βαθμό το πρώτο σκέλος, το οποίο είναι λανθασμένο, επέδρασε επί του δευτέρου σκέλους της αιτιολογίας και γενικά στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης.
Κατά συνέπεια και για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω η προσφυγή πετυχαίνει και εκδίδεται δηλωτική απόφαση του δικαστηρίου ως η παράγραφος Α του αιτητικού της προσφυγής. Έξοδα €1.200.-, πλέον Φ.Π.Α., υπέρ των αιτητών.
Μ.Μ. ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ,
Δ.
/ΕΑΠ.