ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ANAΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1314/2007)
8 Σεπτεμβρίου, 2009
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΛΑΖΑΡΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΕΩΝ ΛΑΡΝΑΚΑΣ,
Καθ΄ων η Αίτηση.
Κ. Ελισσαίου (κα) για Α. Ποιητή, για τον Αιτητή.
Α. Ανδρέου, για τους Καθ΄ων η Αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Ο Αιτητής προσελήφθη από τους καθ'ων η αίτηση στις 5.6.91 στη θέση του Μηχανικού Αποχετεύσεων, με συγκεκριμένα καθήκοντα και ευθύνες. Κατόπιν γραπτής εισήγησης του Αιτητή, ημερομηνίας 8.12.98, αφαιρέθηκαν από τα καθήκοντα του «ο έλεγχος εκκρεμοτήτων των κατασκευαστικών συμβολαίων 2, 3 και 4 της Α΄ Φάσης». Όμως, στις 20.3.99 με επιστολή του δικηγόρου του, ο Αιτητής παραπονέθηκε ότι οι καθ'ων η αίτηση του αποστερούσαν μέρος των καθηκόντων του. Στις 26.4.99 καταχώρησε την προσφυγή 556/99[1], την οποία το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε, αφού κατέληξε ότι η μεταβολή των καθηκόντων του εγκρίθηκε από τον ίδιο και ότι δεν υπήρχαν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι καθ'ων η αίτηση τον εμπόδισαν να εκτελεί τα καθήκοντα της θέσης στην οποία ήταν διορισμένος. Ο Αιτητής πρόβαλε ξανά τον ίδιο ισχυρισμό, στην προσφυγή 785/99, η οποία επίσης απορρίφθηκε την 31.10.00.
Στις 7.5.03 οι καθ'ων η αίτηση ξεκίνησαν πειθαρχική διαδικασία εναντίον του Αιτητή, η οποία στη συνέχεια ανακλήθηκε με επιστολή των καθ'ων η αίτηση ημερομηνίας 21.6.07. Ως αποτέλεσμα της ανάκλησης της πειθαρχικής διαδικασίας, ο Αιτητής επέστρεψε στην εργασία του στις αρχές Ιουλίου του 2007, αλλά όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, οι καθ'ων η αίτηση δεν του επέτρεψαν να εκτελεί όλα τα καθήκοντα του, επιτρέποντάς του να ασχολείται μόνο με συνδέσεις υποστατικών με το σύστημα αποχέτευσης.
Ο Αιτητής με επιστολή του δικηγόρου του ημερομηνίας 3.8.07, υπέβαλε παράπονο, ισχυριζόμενος ότι καθήκοντα που εμπίπτουν στη δική του αρμοδιότητα, εκτελούνται από άλλα άτομα. Οι καθ'ων η αίτηση, με επιστολή τους ημερομηνίας 5.9.07, απέρριψαν τους ισχυρισμούς του.
Με την παρούσα προσφυγή, ο Αιτητής προσβάλλει την πιο πάνω απόφαση των καθ'ων η αίτηση.
Οι καθ'ων η αίτηση εγείρουν δύο προδικαστικές ενστάσεις: «(α) ότι το περιεχόμενο της επιστολής 5.9.07 δεν αποτελεί απόφαση των καθ'ων η αίτηση και (β) ότι σε περίπτωση που θεωρηθεί απόφαση, τότε αυτή αποτελεί διοικητικό μέτρο εσωτερικής φύσης και κατά συνέπεια δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη.»
Θα ήταν στο σημείο αυτό χρήσιμη η παράθεση αυτούσιας της επιστολής του Προέδρου των καθ'ων η αίτηση προς το δικηγόρο του Αιτητή, ημερομηνίας 5.9.2007 η οποία αποτελεί και το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής:-
«Κύριε,
Επιθυμώ να αναφερθώ στις επιστολές σας με ημερ. 23.6.2007, 13.07.2007 και 3.08.2007 και να σας πληροφορήσω τα ακόλουθα:
1. Το Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λάρνακας δεν υποχρεώνεται να σας κοινοποιήσει αντίγραφο του πρακτικού της συνεδρίας της Ολομέλειας του Συμβουλίου που αφορά την απόφαση του Συμβουλίου για ανάκληση της πειθαρχικής διαδικασίας εναντίον του πελάτη σας κ. Χριστόδουλου Λαζάρου. Ωστόσο, η σχετική απόφαση του Συμβουλίου έχει ήδη ανακοινωθεί με επιστολή ημερ. 21.06.2007 στον ενδιαφερόμενο κ. Χριστόδουλο Λαζάρου.
2. Όσον αφορά την εκτέλεση καθηκόντων από άλλους λειτουργούς της Τεχνικής Υπηρεσίας του Συμβουλίου, επιθυμώ να σημειώσω ότι με την απόφαση του ημερ. 19.06.2007, το ΣΑΛ δεν τιμωρεί με κανένα τρόπο τον κ. Χρ. Λαζάρου παρά μόνο προωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντα του ΣΑΛ. Οι αρμοδιότητες που ανατέθηκαν και θα ανατεθούν στον κ. Χρ. Λαζάρου μετά από την επιστροφή του από τις καλοκαιρινές διακοπές, εμπίπτουν στα πλαίσια του σχεδίου υπηρεσίας του και στις αρμοδιότητες του. Ως εκ τούτου, λανθασμένα εκλαμβάνετε ότι ο κ. Χρ. Λαζάρου έχει τιμωρηθεί καθ' οιονδήποτε τρόπο από το Συμβούλιο. Η οποιαδήποτε ανάθεση καθηκόντων σε οποιανδήποτε λειτουργό στο Συμβούλιο γίνεται πάντοτε με γνώμονα τα καλώς νοούμενα συμφέροντα και την εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού. Αυτά ήταν και θα είναι και στην περίπτωση του κ. Λαζάρου τα κριτήρια ανάθεσης καθηκόντων.»
Ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι η πιο πάνω απόφαση είναι εκτελεστή και έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, ως συνέχεια των κατηγοριών που αντιμετώπισε στην πειθαρχική διαδικασία και ότι η παρούσα περίπτωση διαφοροποιείται από την προσφυγή αρ. 556/99 γιατί ενώ σε εκείνη την υπόθεση η μεταβολή των καθηκόντων είχε τύχει της έγκρισης του Αιτητή, στην παρούσα ο Αιτητής εμποδίζεται να ασκήσει τα νόμιμα καθήκοντά του από τους καθ'ων η αίτηση και με βάση μία απόφαση τους που δεν του έχει γνωστοποιηθεί.
Τα πρακτικά της συνεδρίας των καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 19.6.2007 βρίσκονται στο διοικητικό φάκελο. Όπως προκύπτει από την παράγραφο 3 της τελευταίας σελίδας των εγγράφων του φακέλου, λήφθηκε ομόφωνη απόφαση των μελών για τη μη ανάθεση των θεμάτων που αφορούν την Β΄ Φάση του Αποχετευτικού Συστήματος Λάρνακας στον Αιτητή, ενόψει προηγούμενης απόφασης των καθ'ων η αίτηση με την οποία τα συγκεκριμένα θέματα ανατέθηκαν στην Ομάδα Διεύθυνσης Έργου. Δεν προκύπτει ότι η πιο πάνω απόφαση είχε τιμωρητικό ή εκδικητικό χαρακτήρα.
Αναφέρεται δε ρητά στην παράγραφο 2 της επίδικης επιστολής ημερομηνίας 5.9.2007 ότι η συγκεκριμένη απόφαση έχει σκοπό την καλύτερη δυνατή προώθηση των συμφερόντων των καθ'ων η αίτηση. Είναι προφανές ότι η απόφαση που λήφθηκε στις 19.6.2007 για τον καταμερισμό των θεμάτων της Β' Φάσης του Αποχετευτικού Συστήματος Λάρνακας αποτελεί διοικητικό μέτρο εσωτερικής φύσης το οποίο σύμφωνα με τη νομολογία στερείται εκτελεστότητας. Όπως έχει επισημανθεί στην Παναγιώτης Χ΄Βασιλείου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου, Α.Ε. 141/2005, ημερ. 23.5.2008:-
«Τόσο από το λεκτικό του Σχεδίου Υπηρεσίας όσο κι' από τη νομολογία και συγγράμματα, προκύπτει ότι η ανάθεση υπερωριακών καθηκόντων είναι στη διακριτική ευχέρεια της αρμόδιας αρχής κατά την εφαρμογή ενός σχεδίου υπηρεσίας και όχι υποχρέωση της. Ο τίτλος του Σχεδίου Υπηρεσίας είναι «Καθήκοντα και ευθύνες» του υπαλλήλου, εδώ του εφεσείοντα και όχι δικαιώματα. Όπως αναφέρθηκε από το Νικήτα Δ. στην Κουκουλαρίδης ν. Ρ.Ι.Κ., υποθ. Αρ. 236/93 ημερ. 26/6/96, «... η φύση των καθηκόντων των υπαλλήλων καθορίζεται από τη διοίκηση στα πλαίσια των οικείων σχεδίων υπηρεσίας και δεν εξαρτώνται από τη δική τους πρωτοβουλία». Πράξεις και αποφάσεις που σκοπό έχουν τη ρύθμιση της εσωτερικής λειτουργίας μια αρχής ή οργάνου δεν αποτελούν εκτελεστή διοικητική πράξη (βλ. μεταξύ άλλων Yiallourou ν. Republic (1976) 3 C.L.R. 214, Costeas v. Republic (1983) 3 C.L.R. 115). Για να έχει η διοίκηση τέτοιο νομικό καθήκον το οποίο, αφού παραλείπει να πράξει, θεωρείται «παράλειψη» με την έννοια του άρθρου 146.1 του Συντάγματος, θα πρέπει αυτό που έπρεπε να πράξει να αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη.
.................
Στην υπόθεση Γιαννάκης Θεοδώρου κα ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου, Υποθ. Αρ. 95/96 και 97/96 ημερ. 39/6/98 ο Κραμβής, Δ, υιοθετώντας τα όσα αναφέρθηκαν από τον Νικήτα Δ. στην προαναφερθείσα υπόθεση Κουκουλαρίδης ν. ΡΙΚ, ανάφερε (σελ. 4) τα εξής:
"Οι αποφάσεις των συλλογικών οργάνων ή οργάνων ιεραρχικώς ανωτέρων οι οποίες αφορούν την κατανομή καθηκόντων των υπαλλήλων με βάση συγκεκριμένο σχέδιο υπηρεσίας για σκοπούς ορθής και σύννομης λειτουργίας της υπηρεσίας που αφορά η συγκεκριμένη θέση δεν αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις γιατί δεν επιφέρουν αλλαγή στο νομικό καθεστώς του υπαλλήλου."»
Βέβαια, σύμφωνα με το ακριβές λεκτικό της θεραπείας της προσφυγής, προσβάλλεται γενικά η απόφαση που περιέχεται στην επιστολή της 5.9.2007, που προεκτέθηκε.
Από το περιεχόμενο της επιστολής ημερομηνίας 5.9.2007 δεν προκύπτει οποιαδήποτε εκτελεστή απόφαση και μπορεί να λεχθεί ότι αυτή έχει πληροφοριακό χαρακτήρα. Όμως με την απόφαση της Ολομέλειας στη Νικολάκη ν. Συμβουλίου Βελτιώσεως Επισκοπής Λεμεσού (2002) 3 ΑΑΔ 762, έχει αναγνωριστεί η δυνατότητα ερμηνείας και καθορισμού της προσβαλλόμενης πράξης από το σύνολο της προσφυγής, τα νομικά σημεία και τα γεγονότα.
Στην παρούσα, όπως αναδεικνύεται από τη δικογραφία, τα γεγονότα και το σύνολο των εγγράφων της προσφυγής, ο Αιτητής φαίνεται ότι στην ουσία προσβάλλει την απόφαση της 19.6.2007 για την μη ανάθεση σε αυτόν των θεμάτων της Β΄ Φάσης του Αποχετευτικού Συστήματος Λάρνακας, η οποία, όπως έχει ήδη επισημανθεί, δεν αποτελεί εκτελεστή πράξη, αλλά διοικητικό μέτρο εσωτερικής φύσης, αφού δεν επιφέρει αλλαγή στο νομικό καθεστώς του υπαλλήλου.
Η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, με €1300 έξοδα, πλέον ΦΠΑ, υπέρ των καθ'ων η αίτηση. Η επίδικη απόφαση επικυρώνεται δυνάμει του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος.
(Υπ.) Γ. Ερωτοκρίτου, Δ.
/ΕΠσ