|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 4 ΑΑΔ 562
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1823/2006)
31 Ιουλίου, 2009
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΛΟΥΚΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ,
ΑΛΛΑ ΚΑΙ (ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ TSOKKOS SEA COURT 12, ΛΑΡΝΑΚΑ)
2. ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
3. ΓΙΩΡΓΑΛΛΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
4. ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΣΧΑΛΗ
5. ΜΑΙΡΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
6. ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΑΦΤΗΣ
7. ΚΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ
8. ΑΝΝ MARIE
9. MARIA MEAD
10. ANTONY LEE
11. BARBARA LEE
12. CHRISTINE MITCHELL
13. CHEILA PYE
14. PHILIP PRINCE,
Αιτητές,
ν.
ΔΗΜΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Αιτητές.
Χατζή Χριστοφής Παπαλλής και Σωτηρίου, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
Μ. Ναθαναήλ, για το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Στο ισόγειο πολυκατοικίας στη Λάρνακα λειτουργεί μπυραρία με το όνομα «Jungle» η οποία, σύμφωνα με τους αιτητές, προκαλεί ιδιαίτερη οχληρία στην περιοχή. Ο Δήμος Λάρνακας είχε παραχωρήσει στη μπυραρία χώρο πλακόστρωτου, υπό όρους. Εναντίον της απόφασης αυτής είχε καταχωρηθεί η προσφυγή υπ΄ αρ. 1105/2004, η οποία απορρίφθηκε γιατί κρίθηκε από το δικαστήριο ότι η προσβαλλόμενη πράξη ήταν ιδιωτικού δικαίου και συνεπώς ενέπιπτε εκτός της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Η απόφαση φέρει ημερομηνία 20.6.2006.
Στις 13.7.2006 το Δημοτικό Συμβούλιο επικύρωσε την απόφαση της Διαχειριστικής Επιτροπής ημερομηνίας 22.6.2006, για παραχώρηση πλακόστρωτου χώρου, όπως αυτός είχε ζητηθεί από τους ιδιοκτήτες του υποστατικού.
Εναντίον της απόφασης αυτής καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή. Οι καθ΄ων η αίτηση προέβαλαν εκ νέου προδικαστική ένσταση ισχυριζόμενοι ότι το θέμα είναι ιδιωτικού δικαίου και συνεπώς εμπίπτει εκτός της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Σύμφωνα με το διοικητικό φάκελο ο Δήμος παραχωρεί στην εταιρεία K.N.J. Flowless Jungle Ltd, ιδιοκτήτες της μπυραρίας «Jungle», άδεια χρήσης ακάλυπτου παραλιακού χώρου έκτασης 48.5 τετρ. μέτρων στην οδό Παλαιάς Αγοράς στη Λάρνακα, για περίοδο ενός έτους.
Στην υπόθεση Αντωνίου κ.α. ν. Δήμου Λάρνακας, Υπόθεση υπ΄ αρ. 1105/2004, ημερ. 20.6.2006, γίνεται μια εκτενής ανάλυση της νομολογίας ως προς τη διάκριση μεταξύ πράξεων δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου. Το κύριο κριτήριο που προκύπτει από τη νομολογία για τη διάκριση μεταξύ πράξεων δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου είναι η φύση της ίδιας της πράξης και ο επιδιωκόμενος με την πράξη αυτή σκοπός. Αν η απόφαση πρωτίστως έχει σκοπό να προωθήσει δημόσιο σκοπό εμπίπτει εντός του πλαισίου του δημόσιου δικαίου, άλλως κείται εντός των πλαισίων του ιδιωτικού δικαίου.
Το γεγονός ότι εγείρονται ζητήματα που προσελκύουν το ενδιαφέρον του κοινού δεν θεωρήθηκε αρκετό για να θεωρηθεί ότι η πράξη κείται στη σφαίρα του δημόσιου δικαίου (Machlouzarides v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2342). Ακόμα και όταν η απόφαση επηρεάζει παρεμπιπτόντως δικαιώματα του ευρύτερου κοινού ο χαρακτήρας της παραμένει αναλλοίωτος εφ΄ όσον πρωταρχικός σκοπός της απόφασης είναι η ρύθμιση δικαιωμάτων ιδιωτικού δικαίου.
Θέματα που προκύπτουν από ενέργειες της διοίκησης που βασίζονται σε συμβάσεις με πολίτες, εμπίπτουν στο ιδιωτικό δίκαιο και σαν τέτοια δεν υπόκεινται στην αρμοδιότητα ακυρωτικής προσφυγής (Pitsillos (No.1) v. Republic (1966) 3 C.L.R. 589). Η ρύθμιση αστικών περιουσιακών δικαιωμάτων είναι θέμα ιδιωτικού δικαίου και δεν συνιστά πράξη ή απόφαση εντός της εννοίας του ΄Αρθρου 146.1 του Συντάγματος. Πράξεις διαχείρισης κρατικής περιουσίας εμπίπτουν στη σφαίρα του ιδιωτικού και όχι του δημόσιου δικαίου (Tekkis v. Republic (1982) 3 C.L.R. 680).
Δεν υπάρχει λόγος να αναφερθώ με μεγαλύτερη λεπτομέρεια στη νομολογία. Αρκεί να λεχθεί ότι υιοθετώ πλήρως τις θέσεις που εξέθεσα στην υπόθεση Αντωνίου κ.α. ν. Δήμου Λάρνακας, ανωτέρω. Επιπροσθέτως αναφέρομαι στην υπόθεση Royal Ris Ltd ν. Δήμου Λάρνακας (2005) 1 Α.Α.Δ., 1149, όπου αποφασίστηκε ότι οι συμφωνίες που διέπουν τη σχέση του Δήμου Λάρνακας ο οποίος παραχώρησε χώρο στους εφεσείοντες στο δημόσιο πεζοδρόμιο και άλλο ανοικτό χώρο στο παραλιακό μέτωπο των Φοινικούδων για τοποθέτηση των τραπεζιών του εστιατορίου που κατείχαν, δεν συνιστούσαν ενοικίαση του χώρου, αλλά άδεια (license), σχέση του ιδιωτικού δικαίου.
Στην παρούσα υπόθεση ο Δήμος Λάρνακας παραχώρησε μέρος του χώρου που προέκυψε μετά τη διαμόρφωση του παραλιακού μετώπου από τα έργα επιχωμάτωσης στους ιδιοκτήτες της μπυραρίας «Jungle». Είναι σαφές από το ενώπιόν μου υλικό ότι ο χώρος αυτός ο οποίος παραχωρήθηκε αρχικά από τη Δημοκρατία στο Δήμο Λάρνακας, είναι υπό τη διαχείριση του τελευταίου. Η παραχώρηση μέρους του προς τους ιδιοκτήτες της μπυραρίας «Jungle», έγινε προς εξυπηρέτηση ταμειακών συμφερόντων της διοίκησης η οποία χρεώνει και συγκεκριμένο δικαίωμα γι΄αυτό. Η απόφαση δεν σκοπεί πρωταρχικά στην προώθηση δημόσιου σκοπού, ούτε και επηρεάζει το κοινό. Βέβαια, όπως κάθε απόφαση ασφαλώς και επηρεάζει κάποιο μέρος του κοινού και ιδιαίτερα τους ενοίκους της συγκεκριμένης πολυκατοικίας, όμως δεν επηρεάζει το ευρύ κοινό, όπως απαιτεί η νομολογία.
Όπως επισημαίνεται και στην υπόθεση Αντωνίου κ.α. ν. Δήμου Λάρνακας, ανωτέρω, ένα σημείο που δείχνει ότι πρόκειται περί πράξης ιδιωτικού δικαίου είναι και το γεγονός ότι αν ο ιδιοκτήτης της μπυραρίας παραβεί τους όρους της άδειάς του, ο Δήμος Λάρνακας θα πρέπει για να επανακτήσει τον έλεγχο του χώρου, να προσφύγει στο Επαρχιακό Δικαστήριο. Πρόκειται, συνεπώς, για πράξη διαχείρισης περιουσίας του Δήμου και παρ΄όλον ότι η απόφαση αυτή επηρεάζει παρεμπιπτόντως τα δικαιώματα κάποιων, ο χαρακτήρας της απόφασης ως ιδιωτικού δικαίου παραμένει αναλλοίωτος, αφού πρωταρχικός σκοπός της απόφασης είναι η ρύθμιση δικαιωμάτων ιδιωτικού δικαίου. Είναι χαρακτηριστικό και το γεγονός ότι για τη χορηγηθείσα άδεια έχει συνταχθεί και σχετική συμφωνία (βλέπε σχετικά απόφαση της Διαχειριστικής Επιτροπής του Δήμου ημερομηνίας 18.1.2006 (πρακτικό αρ. 213)) όπου η Επιτροπή αποφασίζει ομόφωνα να εισηγηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο την παραχώρηση, αφού προηγουμένως οι κάτοχοι του υποστατικού υπογράψουν συμβόλαιο άδειας χρήσης του πλακόστρωτου χώρου με το Δήμο για τον προηγούμενο χρόνο και καταβάλουν τα σχετικά δικαιώματα. Βλέπε ακόμα το πρακτικό υπ΄ αρ. 216 της συνεδρίας της Διαχειριστικής Επιτροπής ημερομηνίας 22.6.2006, όπου η Επιτροπή αποφάσισε να εισηγηθεί όπως ο Δήμος παραχωρήσει τον πλακόστρωτο χώρο που ζητούν οι ιδιοκτήτες της μπυραρίας και προς τούτο κληθούν να υπογράψουν συμβόλαιο άδειας χρήσης πλακόστρωτου χώρου με το Δήμο για το 2006, καταβάλλοντας και τα σχετικά δικαιώματα.
Εν όψει όλων των πιο πάνω, θεωρώ ότι η προσβαλλόμενη πράξη είναι πράξη ιδιωτικού δικαίου και συνεπώς εμπίπτει εκτός της δικαιοδοσίας μου. Η προσφυγή απορρίπτεται, με €1.200 έξοδα, εναντίον των αιτητών, πλέον Φ.Π.Α.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ