|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2009) 4 ΑΑΔ 465
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 148/2008)
6 Ιουλίου, 2009
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΟΛΩΜΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΔΙΟΙΚΗΤΗ 5ου ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΕΖΙΚΟΥ Ε.Φ.
Καθ'ου η αίτηση.
Σ. Οικονομίδης, για τον Αιτητή.
Κ. Σταυρινός, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Καθ'ου η αίτηση.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Ο Παναγιώτης Σολωμού (αιτητής) προσβάλλει με την παρούσα προσφυγή την απόφαση του Αντισυνταγματάρχη Μάρκου Μάρκου, Διοικητή του 5ου Συντάγματος Πεζικού (καθ'ου η αίτηση), με την οποία (α) του επιβλήθηκε η πειθαρχική ποινή της 2ήμερης φυλάκισης και (β) απορρίφθηκε η αναφορά παραπόνου του αιτητή εναντίον της πιο πάνω ποινής.
Ο αιτητής, ο οποίος είναι μόνιμος Υπαξιωματικός, κατά τον ουσιώδη χρόνο υπηρετούσε στον 47ο Λόχο Διαβιβάσεων που εδρεύει στο στρατόπεδο "Σάββας Ροτσίδης" και υπάγεται διοικητικά στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού. Ως αποτέλεσμα κάποιας λεκτικής αντιπαράθεσης που έλαβε χώρα μεταξύ του αιτητή και του Διοικητή του 5ου Συντάγματος, ο τελευταίος κάλεσε τον αιτητή σε διοικητική απολογία για "αντιπειθαρχική συμπεριφορά έναντι του Διοικητή του Συντάγματος". Ο αιτητής δεν αποδέκτηκε τη σχετική κατηγορία και στη συνέχεια ο Διοικητής του επέβαλε ποινή 2ήμερης φυλάκισης λόγω αντιστρατιωτικής συμπεριφοράς και μη άμεσης εκτέλεσης διαταγής που του δόθηκε από το Διοικητή του Συντάγματος και Στρατοπεδάρχη.
Ακολούθησε αναφορά παραπόνου του αιτητή, την οποία απέρριψε ο Διοικητής του Συντάγματος με την πιο κάτω αιτιολογία:
"1. Σας γνωρίζουμε σε απάντηση του (γ) σχετικού, με το οποίο παραπονείστε για την ποινή 2ήμερης φυλάκισης που σας επιβλήθηκε με το (β) όμοιο, τα παρακάτω:
α. Από διερεύνηση του περιεχομένου της αναφοράς σας δεν προκύπτει οποιοδήποτε νέο στοιχείο που σας απαλλάσσει από την ευθύνη που σας αποδόθηκε με το (β) σχετικό.
β. Η ποινή που επιβλήθηκε ήταν επιεικής και ο σοβαρότερος λόγος ήταν η απρεπής και ανάρμοστη συμπεριφορά σας προς τον Δκτή του Συντάγματος.
γ. Η ποινή που σας επιβλήθηκε είναι απολύτως σύννομη τόσο από τυπικής όσο και από ουσιαστικής άποψης.
2. Για τους παραπάνω λόγους το παράπονο σας κρίνεται αβάσιμο και η ποινή καλώς επιβληθείσα.
3. Το Σύνταγμα δεν επιθυμεί να επανέλθει επί του θέματος."
Με την παρούσα προσφυγή ο αιτητής ζητά την κήρυξη της πιο πάνω απόφασης ως άκυρης γιατί, μεταξύ άλλων, ο Διοικητής έχει ενεργήσει αναρμοδίως και κατά παράβαση του βασικού αξιώματος της φυσικής δικαιοσύνης ότι κανένας δεν μπορεί να είναι κριτής των δικών του πράξεων.
Αποτελεί βασικό κανόνα της φυσικής δικαιοσύνης ότι κανένας δεν μπορεί να είναι κριτής των δικών του πράξεων. Ο κανόνας έχει εφαρμογή τόσο σε ποινικές όσο και σε πειθαρχικές διαδικασίες. (Βλ. Kontemeniotis v. Cyprus Broadcasting Corporation (1982) 3 C.L.R. 1027).
Στην παρούσα υπόθεση ο Διοικητής ήταν το παραπονούμενο πρόσωπο, εξαιτίας της ανάμιξης του στο επεισόδιο από το οποίο προέκυψε το πειθαρχικό παράπτωμα του αιτητή. Ο ίδιος ο παραπονούμενος κάλεσε τον αιτητή σε απολογία, του επέβαλε στη συνέχεια πειθαρχική ποινή και ακολούθως απέρριψε την αναφορά παραπόνου εναντίον της ποινής. Η συμμετοχή του Διοικητή, με σωρευτική ανάληψη των ιδιοτήτων του παραπονουμένου, κατηγόρου, κριτή και δευτεροβάθμιου οργάνου για έλεγχο της δικής του κρίσης, του αποστέρησε τα εχέγγυα αμεροληψίας που συνιστούν προϋπόθεση της νομιμότητας των αποφάσεων που λήφθηκαν. Η διαδικασία αυτή έχει κριθεί ως ανεπίτρεπτη σε παρόμοιες υποθέσεις. Όπως έχει λεχθεί στη Μιχάλης Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή 902/2004 της 7/10/2005,
"Από τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης φαίνεται σαφώς ότι ο Επιτελάρχης ενήργησε ως κριτής της δικής του υπόθεσης. Η παρατήρηση του προς τον αιτητή ήταν ουσιαστικά γιατί να ορίσει σκοπό τον οδηγό του και γιατί να μην ακούσει τη διαταγή του να αποχωρήσει από το γραφείο του. Ο Επιτελάρχης ήταν ο παραπονούμενος για τη συμπεριφορά του αιτητή και ο δικαστής της υπόθεσης. Καταλήγω λοιπόν ότι ήταν αναρμόδιος να επιβάλει την προσβαλλόμενη πειθαρχική ποινή αφού με τον τρόπο που ενήργησε παραβιάστηκε η προαναφερθείσα αρχή της φυσικής δικαιοσύνης."
Επίσης στην Ζήνωνας Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας, Προσφυγή 1074/2001 της 22/10/2003 τονίστηκαν τα ακόλουθα:
"Μεταξύ των αξιωματικών, εναντίον των οποίων ασκήθηκε πειθαρχική δίωξη, ήταν και ο αντισυνταγματάρχης Ζηνιέρης, ο οποίος επέβαλε την επίδικη ποινή στον αιτητή. Αυτό προφανώς έγινε για να ακολουθηθεί η ιεραρχική κατάταξη στο στρατό. Η ενέργεια όμως αυτή πλήττει καίρια την αρχή του δικαίου, πως ουδείς μπορεί να είναι κριτής της δικής του υπόθεσης. Εναντίον του αντισυνταγματάρχη είχε επίσης ασκηθεί η ίδια πειθαρχική δίωξη, και επομένως είχε προσωπικό συμφέρον στη διαδικασία. Κρίθηκε και ο ίδιος υπεύθυνος, και με τη σειρά του έκρινε, καταδίκασε και επέβαλε ποινή στον αιτητή. Η διαδικασία αυτή ήταν προδήλως ανεπίτρεπτη."
Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι έχει παραβιαστεί θεμελιώδης αρχή της φυσικής δικαιοσύνης. Η προσφυγή επιτυγχάνει και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται. Επιδικάζονται €1.500 έξοδα σε βάρος του καθ' ου η αίτηση.
Τ. ΗΛΙΑΔΗΣ,
Δ.
/ΔΓ