|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Υπόθεση Αρ. 1429/2007)
31 Ιουλίου, 2009
[ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΑΒΒΑΣ ΛΟΙΖΟΥ ΜΑΓΕΙΡΕΙΟΝ ΤΑΒΕΡΝΑΚΙ ΛΙΜΙΤΕΔ,
Αιτητές,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΚΑΙ/Η
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ΄ων η αίτηση.
_______________
Μιχ. Κληρίδης, για τους Αιτητές.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Καθ΄ ων η αίτηση.
________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Οι αιτητές αξιώνουν ακύρωση της απόφασης του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ημερ. 19.6.2007, η οποία τους κοινοποιήθηκε την 1.8.2007 με την οποία απορρίφθηκε ιεραρχική προσφυγή τους εναντίον της απόφασης του Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων ημερ. 17.1.2007, όταν κρίθηκε ότι ο Σάββας Ζεζέκος απασχολείτο ως μισθωτό πρόσωπο στην εταιρεία τους για την περίοδο από 1.4.2003 μέχρι 30.9.2005.
Οι αιτητές είναι εταιρεία περιορισμένης ευθύνης και ασχολούνται με τη λειτουργία και εκμετάλλευση στη Λεμεσό ταβέρνας με την ονομασία «Μαγειρείον το Ταβερνάκι». Το όλο θέμα προέκυψε μετά την υποβολή γραπτού παραπόνου από το Σάββα Ζεζέκο προς το Επαρχιακό Γραφείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων Λεμεσού στις 13.4.2006, όταν ισχυρίστηκε ότι άνκαι εργαζόταν ως μισθωτός στους αιτητές από την 1.4.2003 μέχρι 30.9.2005, αυτοί παρέλειψαν ως όφειλαν να καταβάλουν προς όφελός του τις οφειλόμενες εισφορές Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Κατά τη διερεύνηση του παραπόνου από λειτουργό των καθ΄ ων η αίτηση λήφθηκαν καταθέσεις τόσο από τον παραπονούμενο όσο και από διάφορα άλλα πρόσωπα. Με βάση τις καταθέσεις αυτές και τα υπόλοιπα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν, ο Διευθυντής Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ενεργώντας σύμφωνα με το άρθρο 76 του περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμου του 1980, Ν.41/80, έκρινε στις 17.1.2007 ότι η απασχόληση του Ζεζέκου στην εταιρεία των αιτητών για τη συγκεκριμένη περίοδο, ήταν απασχόληση μισθωτού προσώπου και επομένως οι αιτητές είχαν υποχρέωση καταβολής εισφορών για όλα τα ταμεία τα οποία διαχειρίζονται οι Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων ή έχουν την ευθύνη είσπραξης εισφορών πάνω σε ασφαλιστέες αποδοχές ύψους £24.720.
Την πιο πάνω απόφαση του Διευθυντή οι αιτητές προσέβαλαν με ιεραρχική προσφυγή με βάση το άρθρο 78(2) του Ν.41/80. Ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων εξέτασε την ιεραρχική προσφυγή και κατέληξε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί η απασχόληση του παραπονούμενου ως απασχόληση μισθωτού προσώπου για τη συγκεκριμένη περίοδο. Κατέληξε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση του Διευθυντή Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων ήταν ορθή, αιτιολογημένη και προϊόν δέουσας έρευνας.
Δεν θα ασχοληθώ με την προδικαστική ένσταση των καθ΄ ων η αίτηση για απόρριψη της προσφυγής ως εκπρόθεσμης μια και αυτή πολύ σωστά αποσύρθηκε από τον ευπαίδευτο συνήγορο των καθ΄ων η αίτηση.
Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αναιτιολόγητη και ελήφθη χωρίς τη δέουσα έρευνα. Παραπέμπουν στην έρευνα και έκθεση της λειτουργού των Κοινωνικών Ασφαλίσεων η οποία πήρε και τις γραπτές καταθέσεις στις οποίες στηρίχτηκε για να αποφασίσει τόσο ο Διευθυντής, όσο και ο Υπουργός. Οι αιτητές υποστηρίζουν ότι η λειτουργός απέφυγε να πάρει καταθέσεις από το περιβάλλον του ιδιοκτήτη της ταβέρνας με την αιτιολογία ότι ήταν όλοι συγγενείς του, ενώ πήρε κατάθεση από την ΄Αννη Κώστα, νύμφη του παραπονούμενου, γεγονός που επηρεάζει την αντικειμενικότητα της έρευνας.
Οι αιτητές υποστηρίζουν ακόμα ότι η λειτουργός παρέλειψε να πάρει πληροφορίες μέσα από το ίδιο το τμήμα της, τόσο για τους αιτητές όσο και για τους υπαλλήλους τους ή και τον παραπονούμενο, με αποτέλεσμα η έρευνα να καταστεί ελλειπής. Τέλος, υποστηρίζουν ότι όσα περιέχονται στην προσβαλλόμενη απόφαση συνιστούν απλή φραστική αιτιολογία, αφού δεν συνάδουν με τις υπάρχουσες μαρτυρίες.
Οι ισχυρισμοί των αιτητών θα πρέπει να απορριφθούν. Απλή ανάγνωση της έκθεσης της λειτουργού του Επαρχιακού Γραφείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων Λεμεσού υποδεικνύει ότι κάθε άλλο παρά έλλειψη δέουσας έρευνας υπάρχει. Η λειτουργός πήρε καταθέσεις από αρκετά άτομα, συλλέγοντας αρκετές πληροφορίες πριν καταλήξει ότι ο παραπονούμενος εργαζόταν ως σερβιτόρος στην ταβέρνα των αιτητών κατά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι μάρτυρες αντιπροσωπεύουν και τις δύο πλευρές. Υπάρχει ακόμα και μαρτυρία πελάτη του εστιατορίου, ο οποίος κατέθεσε ότι έβλεπε τον παραπονούμενο να εργάζεται ως σερβιτόρος. Η λειτουργός αιτιολογώντας γιατί δεν πήρε γραπτές καταθέσεις από το χώρο εργασίας, εξήγησε ότι όλοι ήταν συγγενείς με τον Λοΐζου, ιδιοκτήτη του εστιατορίου. Υπέβαλε όμως ερωτήσεις σε άτομα γειτονικών καταστημάτων. ΄Ανκαι ορισμένοι ισχυρίστηκαν ότι δεν μπορούσαν να ξέρουν τι ακριβώς συνέβαινε στην ταβέρνα, άλλοι την πληροφόρησαν ότι ο παραπονούμενος απασχολείτο πράγματι ως σερβιτόρος. Η λειτουργός κατέγραψε επίσης ότι ο παραπονούμενος παρουσίασε και φωτογραφίες εν ώρα εργασίας.
Η νομολογία ως προς τη δέουσα έρευνα είναι καλά εδρεωμένη και δεν χρειάζεται ιδιαίτερης αναφοράς. Αρκεί να λεχθεί ότι η έκταση και η μορφή της δέουσας έρευνας είναι συνυφασμένη με τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Σολωμού κ.α. ν. Αρχηγού Αστυνομίας κ.α. (2006) 3 Α.Α.Δ. 271, Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1995) 3 Α.Α.Δ. 74 και Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζάμπογλου (1997) 3 Α.Α.Δ. 270).
Με βάση όλα τα πιο πάνω στοιχεία καταλήγω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πλήρως αιτιολογημένη και ελήφθη ύστερα από δέουσα έρευνα. Πριν καταλήξω θα πρέπει να επαναλάβω τη νομολογιακή αρχή ότι ότι το δικαστήριο δεν υποκαθιστά τη διοίκηση στην άσκηση της διακριτικής του εξουσίας και δεν ελέγχει την ουσιαστική κρίση της διοίκησης αναφορικά με την αξιολόγηση και εκτίμηση των πραγματικών γεγονότων που συνθέτουν ή υποστηρίζουν την απόφαση. Η αναθεωρητική δικαιοδοσία του δικαστηρίου περιορίζεται στον έλεγχο της νομιμότητας της πράξης, δηλαδή στην επάρκεια της έρευνας και το εύλογο των διαπιστώσεων που έγιναν, επεμβαίνει δε μόνο όταν αποδειχθεί πλάνη ως προς τα πραγματικά γεγονότα ή κατάχρηση εξουσίας ή έλλειψη επαρκούς έρευνα (F. W. Woolworth & Co (Cyprus) Ltd ν. Δημοκρατίας κ.α. (1994) 3 Α.Α.Δ. 991). Τέλος το δικαστήριο δεν προβαίνει σε πρωτογενή εκτίμηση των γεγονότων.
Οι καθ΄ων η αίτηση είχαν ενώπιόν τους δύο διαφορετικές εκδοχές, αυτή των αιτητών και αυτή του παραπονούμενου και υπό τις περιστάσεις, εν όψει των στοιχείων και των καταθέσεων, εύλογα έλαβαν την επίδικη απόφαση.
Η προσφυγή απορρίπτεται με €1.200 έξοδα εναντίον των αιτητών.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
/ΜΔ