|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
&nb sp; Υπóθεση Αρ. 1275/2007
16 Iουνίου, 2009
[Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤA AΡΘΡΑ 23, 28 ΚΑΙ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΑΒΡΑΑΜ ΤΤΟΦΑ
2. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΤΟΦΑ
Αιτητές
- και -
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕΣΩ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΗΣΕΩΣ
Καθών η αίτηση
.............................
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους αιτητές
Β. Χριστοφόρου (κα) Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθών η αίτηση
- - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Μ. ΦΩΤΙΟΥ, Δ: Με την παρούσα προσφυγή οι αιτητές ζητούν δήλωση του δικαστηρίου με την οποία να κηρύσσεται άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα η απόφαση των καθών η αίτηση που τους στάληκε στις 9/7/07 και με την οποία απέρριψαν την πολεοδομική τους αίτηση σχετικά με το τεμάχιο 232 Φ/Σχ.2-297-374 τμήμα 21, Παραλίμνι, για άδεια κατασκευής δυο κατοικιών.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Οι αιτητές είναι ιδιοκτήτες του προαναφερθέντος ακινήτου. Στις 11/8/06 υπέβαλαν αίτηση, στην Πολεοδομική Αρχή Αμμοχώστου (Επαρχιακός Λειτουργός Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Αμμοχώστου), για χορήγηση πολεοδομικής άδειας για ανέγερση δύο κατοικιών στο προαναφερθέν ακίνητο.
Από την εξέταση της αίτησης, καθώς επίσης και από το αντίγραφο του χωρομετρικού σχεδίου, προέκυψε σε σχέση με το επίδικο ότι:
(α) Βρίσκεται εκτός ορίου υδατοπρομήθειας και εκτός ορίου ανάπτυξης του Δήμου Παραλιμνίου.
(β) Βρισκόταν ( κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης) μέσα στην Ζώνη Γ (Γεωργική Γη) που καθορίστηκε με την Κ.Δ.Π. 77/81 ημερ. 27/4/81, σύμφωνα με τις πρόνοιες της οποίας για τις επιτρεπόμενες αναπτύξεις (μεμονωμένη κατοικία) ο ανώτατος συντελεστής δόμησης ήταν 0,20:1, το ανώτατο επιτρεπόμενο ποσοστό κάλυψης 0,15:1, ο ανώτατος επιτρεπόμενος αριθμός ορόφων δύο και το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος 8,30 μέτρα.
(γ) Δεν εφάπτεται εγγεγραμμένου δημοσίου δρόμου.
(δ) Διαθέτει, προς όφελος του, εγγεγραμμένο (στον τίτλο ιδιοκτησίας) δικαίωμα διόδου πλάτους 3,66 μέτρων και μήκους 220 μέτρων περίπου.
Η Πολεοδομική Αρχή, στα πλαίσια μελέτης της επίδικης αίτησης, ζήτησε τις απόψεις του Επαρχιακού Κτηματολογικού Λειτουργού Αμμοχώστου και του Δήμου Παραλιμνίου.
Ο Δήμος Παραλιμνίου, με επιστολή του ημερ. 16/7/07 (Ερυθρό 29 στο φάκελο τεκμ. 1) πληροφορούσε τον Επαρχιακό Λειτουργό Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Αμμοχώστου ότι «έχει αποφασίσει να υδροδοτήσει και να παράσχει την αναγκαία ποσότητα ύδατος για δυο κατοικίες για την οποία έχει υποβληθεί στο Τμήμα αίτηση για Πολεοδομική άδεια». Επίσης με επιστολή του ημερ. 24/9/07 που λήφθηκε από τον Επαρχιακό Λειτουργό, Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως στις 5/10/07, ο Δήμος Παραλιμνίου σύστησε την έκδοση της αιτούμενης πολεοδομικής άδειας.
Προτού όμως οι καθών η αίτηση λάβουν τις πιο πάνω επιστολές, στις 9/7/07 αρνήθηκαν τη χορήγηση της αιτούμενης πολεοδομικής άδειας για τους λόγους που αναφέρονται στο Παράρτημα Γνωστοποίησης Αρνήσεως Χορηγήσεως Πολεοδομικής Άδειας (Παράρτημα Δ στην ένσταση), οι οποίοι και παρατίθενται αυτούσιοι:
«(500) Το τεμάχιο στο οποίο προτείνεται να πραγματοποιηθεί η ανάπτυξη, δεν διαθέτει ικανοποιητική προσπέλαση κατά παράβαση των προνοιών της παραγράφου 1(γ) της Πολιτικής 3(Α) της Δήλωσης Πολιτικής καθώς και των προνοιών της Εντολής 1/94 του Υπουργού Εσωτερικών, επειδή:
(α) η προτεινόμενη πρόσβαση (εγγεγραμμένο δικαίωμα διόδου) από τον εγγεγραμμένο δημόσιο δρόμο μέχρι την κατοικία έχει πολύ μεγάλο μήκος, (220 μέτρα περίπου αντί πέριξ των 183 μέτρων) που καθορίζεται στον Κανονισμό 15Β(1) των περί Οδών και Οικοδομών Κανονισμών, και
(β) το εν λόγω δικαίωμα διάβασης διαμέσου του κρατικού τεμαχίου με αριθμό 528 που είναι εγγεγραμμένο προς όφελος του προς ανάπτυξη τεμαχίου με αριθμό 232 δεν είναι κατασκευασμένο/διαμορφωμένο επί τόπου διαμέσου των τεμαχίων 230 και 231. Επίσης δεδομένου ότι εξυπηρετεί ήδη δύο κατοικίες δεν παρέχει τη δυνατότητα λόγω του περιορισμένου πλάτους του (3,66 μέτρα), ικανοποίησης των αυξημένων αναγκών σε ότι αφορά την άνετη και ασφαλή διακίνηση οχημάτων, πρόβλημα που επιτείνεται και λόγω της μεγάλης κλίσης του εδάφους στην περιοχή (παράγραφοι 2.5 και 3.0 της Εντολής 1/94) .
(501) Η προτεινόμενη ανάπτυξη (δύο κατοικίες σε περιοχή εκτός ορίου υδατοπρομήθειας δεν διαθέτει υδροδότηση που να ικανοποιεί τις πρόνοιες της υποπαραγράφου 1(δ) της Πολιτικής 3(Α) και 2(α) της Πολιτικής 9(Γ)(β) της Δήλωσης Πολιτικής.
(502) Οι αιτητές δεν έχουν προβλέψει κατά την ετοιμασία των σχεδίων τους για την παραχώρηση/διασφάλιση του απαιτούμενου δημόσιου χώρου πρασίνου (διασφάλιση των απαραίτητων συνθηκών ανάπτυξης της περιοχής), κατά παράβαση των σχετικών προνοιών της παραγράφου 1(β) της Πολιτικής 3(Α) της Δήλωσης Πολιτικής.»
Εναντίον της πιο πάνω απόφασης καταχωρήθηκε η παρούσα προσφυγή.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Παρόλο ότι στην πιο πάνω προσφυγή διατυπώνονται 10 λόγοι ακυρώσεως, με τη γραπτή τους αγόρευση οι αιτητές ανέπτυξαν τους ακόλουθους λόγους: (α) παραβίαση του δικαιώματος ιδιοκτησίας που κατοχυρώνει το άρθρο 23 του Συντάγματος και οι Διεθνείς Συμβάσεις, (β) παραβίαση της αρχής της καλής πίστης και αρχής της ισότητας, (γ) παράλειψη διεξαγωγής δέουσας έρευνας αναφορικά με το κατά πόσο το τεμάχιο διαθέτει ή όχι υδροδότηση με αποτέλεσμα τη νομική πλάνη, και (δ) έλλειψη αιτιολογίας, την οποία οι καθ' ων η αίτηση προσπάθησαν να δώσουν εκ των υστέρων.
Από πλευράς των καθ' ων η αίτηση υποστηρίζεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι νομικά ορθή.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΝΟΜΙΚΩΝ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ
Μετά από μελέτη των αντίστοιχων θέσεων επισημαίνονται τα ακόλουθα:
«(α) Η ύπαρξη κατάλληλης, ικανοποιητικής, άνετης και ασφαλούς δημόσιας προσπέλασης αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για ανάπτυξη [Πολιτική 3(Α)1(γ) της Δήλωσης Πολιτικής]. Διευκρινίζεται ότι όρος «ικανοποιητική» προσπέλαση ερμηνεύεται με βάση σχετική Εντολή του Υπουργού Εσωτερικών (Εντολή 1/1994).
Στην προκειμένη περίπτωση το προς ανάπτυξη τεμάχιο δεν εφάπτεται εγγεγραμμένου δημόσιου δρόμου ούτε διαθέτει άλλη ικανοποιητική προσπέλαση παρά μόνο το εγγεγραμμένο προς όφελος του δικαίωμα διόδου. Κατά συνέπεια έχουν εφαρμογή στην περίπτωση αυτή οι πρόνοιες της Παραγράφου 2.5 της Εντολής 1/1994 του Υπουργού Εσωτερικών που θεωρούν ως ικανοποιητική προσπέλαση:
«Δικαίωμα διόδου, ελάχιστου πλάτους και μέγιστου μήκους όπως καθορίζονται με τις διατάξεις του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου και των περί Οδών και Οικοδομών Κανονισμών, εκτός όπου καθορίζεται διαφορετικά σε Σχέδιο Ανάπτυξης, νοουμένου ότι καταλήγει σε αποδεχτή μορφή προσπέλασης, ανάλογα με τη σκοπούμενη ανάπτυξη. Σε περίπτωση που το δικαίωμα διόδου δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί απρόσκοπτα και άνετα από οχήματα, δυνατό να μη θεωρείται ως ικανοποιητική προσπέλαση για σκοπούς χορήγησης πολεοδομικής άδειας, ανάλογα με τα δεδομένα της περίπτωσης.»
Οι σχετικές πρόνοιες του Κανονισμού 15Β(1) των περί Οδών και Οικοδομών Κανονισμών προβλέπουν τα ακόλουθα:
ΜΕΡΟΣ VIB ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΙΣ
«15β(1) Ουδεμία ανέγερσις νέας οικοδομής δύναται να γίνη εκτός εάν το τεμάχιον γης επί του οποίου η οικοδομή θα ανεγερθή εφάπτεται δημοσίας οδού εγγεγραμμένης εν τοις βιβλίοις του Επαρχιακού Κτηματολογίου και ικανοποιούσης την αρμόδιαν αρχήν: Νοείται ότι η αρμόδια αρχή, τηρούμενων των προνοιών του Νόμου και των Κανονισμών, τη εγκρίσει του αρμοδίου Υπουργού, δύναται εις καταλλήλους περιπτώσεις, να επιτρέψη την ανέγερσιν οικοδομής επί τεμαχίου γης έχοντος ως προσπέλασιν δικαίωμα διόδου μήκους πέριξ των 600 ποδών και πλάτους ουχί ολιγωτέρου των 12 ποδών προκειμένου περί οικίας, πέριξ των 1,000 ποδών και πλάτους ουχί ολιγωτέρου των 12 ποδών προκειμένου περί κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων και γεωργικών οικοδομών και πέριξ των 300 ποδών και πλάτους ουχί ολιγωτέρου των 20 ποδών προκειμένου περί βιομηχανικών οικοδομών ή αποθηκών εντός βιομηχανικών ζωνών.»
Στην παρούσα περίπτωση εφόσον πρόκειται περί οικίας, το μήκος της διόδου πρέπει να είναι «πέριξ των 600 ποδών» και το πλάτος όχι λιγότερο από 12 πόδια. Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω και όπως επιβεβαιώθηκε από το Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας ως το Αρμόδιο Τμήμα, το τεμάχιο των αιτητών διαθέτει ως προσπέλαση το δικαίωμα διόδου πλάτους 3,66 μέτρων και μήκους 220 μέτρων περίπου, όπως αυτό δείχνεται με μπλε και κόκκινο χρώμα στο σχέδιο. Από επιτόπια εξέταση που πραγματοποιήθηκε στις 27 Ιουνίου, 2007, διαπιστώθηκε ότι το εν λόγω δικαίωμα διόδου, όπως δείχνεται με κόκκινο χρώμα στο επισυναπτόμενο σχέδιο, δεν είναι διαμορφωμένο επί τόπου και βρίσκεται σε περιοχή όπου το έδαφος παρουσιάζει μεγάλες υψομετρικές διαφορές με αποτέλεσμα το προς ανάπτυξη τεμάχιο να είναι ουσιαστικά απροσπέλαστο. Το εν λόγω δικαίωμα διόδου είναι διαμορφωμένο/κατασκευασμένο επί τόπου μέχρι τα τεμάχια 230 και 529 όπου υπάρχουν ήδη κτισμένες δύο (2) νόμιμες κατοικίες. Σημειώνεται ότι το ίδιο δικαίωμα διόδου (πλάτους 3,66 μέτρων) έχει αποκτηθεί και από άλλα επτά (7) τουλάχιστον περίκλειστα τεμάχια της περιοχής. Η πολιτική που ακολουθείται από τις Πολεοδομικές Αρχές (κατόπιν και σχετικής Εγκυκλίου του Διευθυντή του Τμήματος αυτού) είναι να μην χορηγείται πολεοδομική άδεια για τρίτη κατοικία με το ίδιο δικαίωμα διόδου πλάτους 3,66 μέτρων, αφού το εν λόγω πλάτος θεωρείται ότι δεν παρέχει συνθήκες άνετης, ικανοποιητικής και ασφαλούς προσπέλασης δεδομένης της αυξημένης έντασης της οικιστικής ανάπτυξης που προτείνεται να εξυπηρετήσει. Για να επιτραπεί ανάπτυξη πέραν των δύο κατοικιών η οποία να εξυπηρετείται από δικαίωμα διάβασης θα πρέπει να συντρέχουν ειδικοί λόγοι και νοουμένου ότι το πλάτος του δικαιώματος διάβασης θα αυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό κατοικιών και το μήκος του δικαιώματος. Στην προκειμένη περίπτωση το πλάτος του δικαιώματος διάβασης όχι μόνο παραμένει στα 3,66 μέτρα, αλλά και εάν ακόμη είχε διευρυνθεί, το μήκος του είναι πολύ μεγάλο και υπερβαίνει το μέγιστο επιτρεπόμενο από τους Κανονισμούς (720 πόδια περίπου αντί όχι μεγαλύτερο από 600 πόδια περίπου), τα δε γεωμετρικά του χαρακτηριστικά καθιστούν περαιτέρω προβληματική τη χρήση του. Ενόψει των πιο πάνω, η Πολεοδομική Αρχή δεν μπορούσε στην προκειμένη περίπτωση να ενεργήσει διαφορετικά, παρά να αρνηθεί τη χορήγηση άδειας για τον λόγο αρνήσεως με αριθμό (500) ο οποίος έχει τεκμηριωθεί πλήρως και αφορά το μεγάλο μήκος του δικαιώματος διόδου, το περιορισμένο του πλάτος, το γεγονός ότι δεν έχει διαμορφωθεί επί τόπου (τμήμα του) και εξυπηρετεί ήδη δύο υφιστάμενες αδειούχες κατοικίες (σε άλλα τεμάχια).
Όσον αφορά την υδροδότηση, της ανάπτυξης, (βλ. λόγος αρνήσεως (501)], οι αιτητές, στο σχετικό έντυπο αίτησης, δήλωσαν υδροδότηση της ανάπτυξης από δημόσια υδατοπρομήθεια χωρίς ωστόσο να έχουν εξασφαλίσει την έγκριση του Διευθυντή του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων και της Αρμόδιας Τοπικής Αρχής, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου 13/74 του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου. Για το ζήτημα αυτό όπως ήδη αναφέρθηκε η Πολεοδομική Αρχή ζήτησε στις 28 Σεπτεμβρίου, 2006, τις απόψεις του Δήμου Παραλιμνίου, οι οποίες εξασφαλίστηκαν/κοινοποιήθηκαν στην Πολεοδομική Αρχή στις 8/8/07 και ενώ είχε ήδη απορριφθεί η πολεοδομική αίτηση στις 9/7/07, για το πιο ουσιαστικό θέμα της προσπέλασης αλλά και για το θέμα της υδροδότησης, για το οποίο δεν ήταν τότε γνωστές οι απόψεις του Διευθυντή του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων. Εν πάση περιπτώσει, το πρόβλημα υδροδότησης που εκ των υστέρων φάνηκε ότι δεν υπήρχε, δεν ήταν ο μόνος λόγος για την άρνηση έκδοσης της αιτούμενης άδειας και εφόσον οι υπόλοιποι λόγοι επίσης ευσταθούν, η νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης δεν επηρεάζεται.
Πέραν των πιο πάνω, στα σχέδια που υποβλήθηκαν, δεν γίνεται κάποια πρόταση για την παραχώρηση/διασφάλιση του απαιτούμενου δημόσιου χώρου πρασίνου, (ο λόγος αρνήσεως (502) είναι σχετικός) και ως εκ τούτου η αίτηση απορρίφθηκε και γ' αυτό τον λόγο.
Στις 5/4/07 εφαρμόστηκε στην περιοχή το Τοπικό Σχέδιο Παραλιμνίου σύμφωνα με τις πρόνοιες του οποίου το τεμάχιο των αιτητών εμπίπτει, πλέον, στη ζώνη ΔΑ2 (ζώνη προστασίας) και υπόκειται σε αυστηρές πρόνοιες όσον αφορά τις δυνατότητες οικοδομικής ανάπτυξης του.
Πρέπει εδώ να αναφέρω ότι το δικαίωμα ιδιοκτησίας δεν είναι απόλυτο αλλά υπόκειται σε περιορισμούς μέσα στα πλαίσια εφαρμογής της σχετικής νομοθεσίας. Σύμφωνα δε με την σχετική νομοθεσία και συγκεκριμένα τον προαναφερθέντα Κανονισμό 15Β(1) των περί Οδών και Οικοδομών Κανονισμών, το επίδικο τεμάχιο δεν είχε δίοδο όπως προβλέπεται από τον εν λόγω Κανονισμό, αφού το μήκος της ήταν πέραν των 600 ποδών και ενώ είχε στο τίτλο ιδιοκτησίας πλάτος 3,66 μ. δεν είναι επιτόπου κατάλληλα διαμορφωμένη αφού το έδαφος παρουσίαζε μεγάλες υψομετρικές διαφορές ούτως ώστε στην ουσία το τεμάχιο να είναι απροσπέλαστο.
Το δικαίωμα στην ιδιοκτησία δεν μπορεί να ασκείται απόλυτα αλλά πάντοτε υπόκειται στους όρους της οικοδομικής ανάπτυξης μια περιοχής. Σχετίζεται και με το κάτα πόσο το ακίνητο είναι οικόπεδο ή απλώς χωράφι. Εδώ δεν ήταν οικόπεδο. Η διοίκηση ενήργησε εφαρμόζοντας την σχετική νομοθεσία και μέσα στα όρια της διακριτικής της ευχέρειας. Στην υπόθεση Δημητριάδη, κ.ά. ν. Υπουργικού Συμβουλίου, κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 85, σελ. 102-103, η πλήρης Ολομέλεια επισήμανε τις πιο κάτω αρχές σχετικά με το δικαίωμα ιδιοκτησίας, όπως διατυπώνεται στην περίληψη της απόφασης σελ. 88-89:
«Το δικαίωμα ιδιοκτησίας, κινητής και ακίνητης κατοχυρώνεται με το Άρθρο 23.1 του Συντάγματος. Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και το Πρόσθετο Πρωτόκολλο δεν επεκτείνουν το δικαίωμα ιδιοκτησίας, όπως κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα. Το δικαίωμα ιδιοκτησίας υπόκειται σε περιορισμούς και στέρηση σύμφωνα με τους λόγους που προβλέπονται στις παραγράφους 3 και 4 του Αρθρου 23 του Συντάγματος. Η πολεοδομία, όπως και η ανάπτυξη και χρησιμοποίηση οποιασδήποτε ιδιοκτησίας, καθορίζονται ρητά, ως λόγοι για τους οποίους μπορεί να επιβληθούν, βάσει του νόμου, περιορισμοί στη χρήση της ιδιοκτησίας. Αποζημίωση για ουσιαστική μείωση της οικονομικής αξίας της ιδιοκτησίας, εξ αιτίας περιορισμών στη χρήση της, καθορίζεται, σε περίπτωση διαφωνίας, από αρμόδιο πολιτικό δικαστήριο. Στέρηση ιδιοκτησίας μπορεί να συντελεστεί μόνο με την απαλλοτρίωση γης και όπως ορίζεται στο Άρθρο 23.4 του Συντάγματος, ο ιδιοκτήτης δικαιούται σε αποζημίωση πριν την αποξένωση της περιουσίας του.
Η άσκηση της εξουσίας για την επιβολή περιορισμών εναποτίθεται στους εκάστοτε φορείς της κρατικής εξουσίας και κανένας δεν μπορεί να την απεμπολήσει. Η υφιστάμενη χρήση γης δεν παρέχει κεκτημένο δικαίωμα στους ιδιοκτήτες για μη μεταβολή της. Εάν οι περιορισμοί οι οποίοι επιβάλλονται, εξουδετερώνουν ουσιαστικά το δικαίωμα ιδιοκτησίας, η πράξη ακυρώνεται για κατάχρηση εξουσίας.
Η οικοδομική ανάπτυξη είναι αλληλένδετη με τον πολεοδομικό σχεδιασμό. Οι πολεοδομικές ζώνες προδιαγράφουν τους όρους ανάπτυξης της περιοχής. Δεν αποστερούν τους ιδιοκτήτες του δικαιώματος χρήσης της ιδιοκτησίας τους στην κατάσταση που ευρίσκεται.
Η ιδιοκτησία γης συναρτάται με οικοδομικούς σκοπούς μόνο στην περίπτωση που το ακίνητο συνιστά οικόπεδο.
Όπως έχει νομολογιακά καθιερωθεί, η κρίση του αρμόδιου διοικητικού οργάνου αναφορικά με την αναγκαιότητα ενός έργου για το δημόσιο συμφέρον ή ωφέλεια, δεν υπόκειται σε έλεγχο από τα Διοικητικά Δικαστήρια.»
Επίσης ισχυρίζεται η πλευρά των αιτητών ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει τις αρχές της καλής πίστης και της ισότητας. Η άποψη μου είναι ότι ούτε και αυτός ο λόγος ακυρώσεως ευσταθεί αφού, με τα όσα ανέφερα πιο πάνω, οι καθ' ων η αίτηση μετά από μια πλήρη και εμπεριστατωμένη έρευνα εφαρμόζοντας ορθά την σχετική νομοθεσία, κατέληξαν στην έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης. Περαιτέρω, τα όσα προβάλλει ο συνήγορος των αιτητών περί άνισης μεταχείρισης, κατά την άποψη μου, επίσης δεν θα μπορούσε το Δικαστήριο να εξετάσει αφού αναφέρονται κατά τα τρόπο γενικό και αόριστο χωρίς να προσδιορίζει σε ποιες περιπτώσεις και υπό ποιες συνθήκες και δεδομένα δόθηκαν πολεοδομικές άδειες στην περιοχή σε άλλους αιτητές. Εκείνος που επικαλείται αντισυνταγματική συμπεριφορά της διοίκησης, έχει και το βάρος να προβάλει τα γεγονότα τα οποία την αποδεικνύουν, πράγμα το οποίο, κατά την άποψη μου, δεν έγινε στην περίπτωση των αιτητών.
Τέλος οι αιτητές προβάλλουν ότι η επίδικη απόφαση στερείται δέουσας αιτιολογίας ισχυριζόμενοι ότι οι καθ' ων η αίτηση προβάλλουν εκ των υστέρων αιτιολογία. Ούτε αυτός ο ισχυρισμός ευσταθεί. Τόσο από το περιεχόμενο της ίδιας της απόφασης όσο και από όσα περιέχονται στους φακέλους της υπόθεσης, και παρατίθενται πιο πάνω, προκύπτει ότι υπάρχει πλήρης και σαφής αιτιολογία. (Βλ. Φράγκου ν. Δημοκρατίας, (1998) 3 Α.Α.Δ. 270).
Ενόψει όλων των πιο πάνω η προσφυγή απορρίπτεται με €1.200 έξοδα εναντίον των αιτητών.
Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται σύμφωνα με το Άρθρο 146.4(α) του Συντάγματος.
Μ. Φωτίου, Δ.
/ΚΑΣ